Wij ontvingen vandaag een, verwachte, rouwkaart. Nou is deze geadresseerd aan ons beiden, mijn vriend en ik. Ik ben de enige die deze familie kent. Mijn vriend kent ze alleen van verhalen van mij, maar verder totaal niet, ook nooit gezien. Is het 'gebruikelijk' dat hij meegaat naar de crematie omdat de kaart ook mede aan hem gericht is, of hoeft dat niet omdat hij de persoon en zijn familie niet kent... Graag jullie mening
Het hoeft niet, maar omdat hij aan beiden is gericht (er is dus duidelijk door de familie over nagedacht dat jullie samen zijn) zouden wij wel met zijn tweeën gaan.
Lijkt mij wel toch. Zeker omdat hij ook aan hem gericht is. Ik zou het wel fijn vinden als mijn vriend mee gaat!
Ze zien jullie als stel en geven hiermee aan dat je samen mag komen. je mag dus samen komen, maar hoeft niet.
Niks moet natuurlijk. Ik weet dat wij met zulke dingen wel is denken ohh ze heeft een vriend, laten we die erop zetten anders is het zo lullig. Dus het heeft 2 kanten. Als het ons persoonlijk zou treffen zouden wij kijken of we die persoon goed kende. Zoals in jullie verhaal je vriend dus niet. Ik zou kijken of er meer bekende van me gaan waar ik mee zou kunnen gaan. Mijn man zou dan geen vrije dag hoeven opnemen. Die zijn hard nodig voor extra dagen zonder oppas enz. Dan vinden wij het "zonde" om een vrije dag op te geven daarvoor. Voor iedereen die het hard vinden overkomen. Zo bedoel ik het echt niet we hebben altijd respect voor overleden mensen en hun familie maar je moet ook reëel blijven. Ik heb wel eens bijna vreemde zien huilen op een begrafenis van een zowat onbekende van hun. Dat vind ik pas hard en oneerlijk naar de familie.
Ik bedoel ook zeker niet dat het moet! In tegendeel juist. ik dacht dat je vraag voornamelijk was of hij mee MAG! En dat lijkt me wel als zijn naam er op staat.. Maar ik kan me ook voorstellen dat hij er weinig behoefte aan heeft zoals hierboven al wordt gezegd. Misschien om jou te ondersteunen. En over dat huilen, dat zou mij ook kunnen gebeuren. Niet om achterbaks te zijn maar omdat het verdriet van anderen mij zo raakt. Omdat er herinneren naar boven komen van overledenen binnen de familie. Omdat het gewoon een ontzettende treurige situatie is. Ik snap dat dit vreemd overkomt maar ook ik zou even flink moeten slikken dan..
Dank voor jullie reacties. Ga vanavond maar eens in overleg met vriend, hij is eigen baas dus snipperdagen zijn niet aan de orde. Mijn beide zusjes gaan ook mee, dus ik ben niet alleen. Het klinkt lullig, maar ik ben er niet erg rouwig om dat de beste man dood is. Heb een vervelend verleden met hem. Maar omdat we een kaart kregen vind ik uit principe dat ik er gewoon heen moet, had in eerste instantie bedacht alleen maar de avondwake/condoleren te gaan, maar die optie gaat nu over... Hoewel ik nu niet kan huilen om zijn dood, zal ik op de crematie wel huilen, idd wat hier gezegd word, omdat anderen ook huilen en vanwege de emotionele lading bij anderen... Nogmaals dank voor de reacties
Oei Ik vind het nogal een uitspraak die je doet.. Er niet rouwig om zijn dat deze man dood is maar wel gaan.. Misschien moet je dan de eer aan jezelf houden en de familie alleen een condoleance kaart sturen ?
Tuurlijk is het heftig dat deze man dood is, en de manier waarop helemaal, ik zal jullie de details besparen. Maar hij heeft ook 10 jaar van mijn leven uitgemaakt, maar daarnaast heb ik hem ook al 10 jaar niet meer gezien. Zoals gezegd waren die 10 kaar dat hij deel uitmaakte van mijn leven niet de leukste. Maar het zegt ook wat dat we een kaart krijgen, want zijn familie vind dat we erbij horen, ondanks het jarenlange geen contact. En ja, ik schrok van zijn dood, maar kan er nu gewoon niet om huilen, ben er niet verdrietig om en zal hem, door het verleden ook niet missen. Maar het feit dat hij wel 10 jaar van m'n leven heeft uitgemaakt en dat we zijn uitgenodigd voor de crematie, vind ik toch dat ik moet gaan...
Ohh ik bedoel niet lelijk van het huilen op een begrafenis van een vreemde zeker niet de bedoeling ik zou het zelf ook kunnen doen namelijk. Ik denk dan snel aan mijn moeder die is overleden en dan stroomt het. Maar juist daarom vind ik het altijd voor mezelf prettig om dan te denken is het voor mezelf nodig als afsluiter of is het goed zo. En ik snap zeker wat en ts zegt. Soms is het goed als mensen overlijden. Dan hebben ze minder pijn/moeite met het leven. En uiteraard is het voor de familie meestal verdrietig maar als buitenstaander is het zeker anders.