Ik zie dat er meerdere dames hier in ongeveer het zelfde traject zitten, voor jullie allemaal heel veel sterkte & geef niet op! Ik duim voor jullie allemaal X
Fijn dat je jullie verhaal met ons deelt. Met een beetje gelukkig dat het bloed goed is bij vriendlief wordt hij 28-5 geholpen dmv een tese. Wel twijfelt mijn vriend of hij aan 1 kant of 2 kanten zou doen. Nu ik jullie verhaal lees zou ik denken 2 kanten heeft meer kans. Helemaal omdat aan 1 kant Niks zat bij jou vriend. Hier moeten ze toch iets op bedenken dat ze dat zonder operatie al zouden kunnen zien. Het is niet geheel zonder risico want aan 2 kanten tese kan de waarde van de testosteron verminderen. Waardoor hij voor altijd aan de medicijnen moet. Wat een slopende tijd dit. Ik weet t, we zijn er nog lang niet maar ik vind dit echt zwaar hoor. Vanaf november wachten op een eerste gesprek in Nijmegen in febr. Dan 3 maand wachten op tese. Dan slechte uitslag krijgen door een virus in bloed, tese weer uitgesteld. Nu is het weer afwachten of het bloed goed is en dan de spanning van tese. Maar we hebben het er voor over. Maar mennnnn wat ben ik jaloers op de stellen die na 1 keer sex zwanger raken hihi. Moet wel zeggen, wij praten er gelukkig open over met elkaar en zeggen wat we er van vinden. En ik zeg altijd maar. We worden hier alleen maar sterker van en als we dit aan kunnen dan kunnen we alles aan 😀 Fijn te lezen dat jij zwanger bent ! Super man! En ik blijf het vreemd vinden. Geen enkele zaadcel met onderzoek en met pesa ineens wel. Super !
Ja ze zijn wat dit betreft gewoon echt nog niet heel kundig, ik begreep zelfs dat deze operaties de laatste jaren pas weer "mogen" een tijd lang kon dit alleen in het buitenland. De onderzoeken en "oplossingen" zijn gewoon heel lang alleen op de vrouwen gericht, logisch ook bij een vrouw zijn er veel meer factoren waardoor het niet zou lukken maar toch het is oneerlijk eigenlijk. Bij ons bleek, moet daar wel wat achtergrond informatie bij geven: Toen hij 12 was heeft hij in het ziekenhuis gelopen ivm een plas probleem er zijn toen veel onderzoek gedaan daar binnen, ze zijn toen meerdere keren via de plasbuis naar binnen gegaan om te kijken, hij is te laat naar kinderziekenhuis gestuurd dus een aantal van die keren is met "volwassen" apparatuur geweest je kunt je voorstellen dat dit niet handig is om het zacht uit te drukken. Rechts de kant waar ze niks vonden was alles eigenlijk gewoon "verkleefd" dus verder gekeken hebben ze ook niet meer toen, links zit er "waarschijnlijk" want met zekerheid kunne ze het niet zeggen een blokkade ergens door littekenweefsel of iets. Oorzaak van hoe dit ontstaan is kunnen ze niet en gezien hebben ze het ook niet eigenlijk. TESE is inderdaad een groter "risico" is er een rede waarom ze niet eerst voor MESA of PESA gaan? Bij ons was dat de eerste optie en als ze daar niks vonden dan pas naar TESE te gaan juist vanwege risico op medicatie e.d. Ik ga voor jullie duimen, en weetje wat ik geleerd heb en ook tegen vriendlief zeg zelfs nu nog.. Het kwam er niet via de normale weg uit, maar dat betekend niet dat de kwaliteit niet super is! Het wil wat zeggen als je nagaat dat van 1 rietje 60% niet meer tot leven komt dat ze met die 40% 5 eitjes hebben kunnen bevruchten en zo dusdanig goed dat ik na de eerste terugplaatsing zwanger was en de overige 4 los van elkaar zijn ingevroren (normaal doen ze 2 bij elkaar zodat ze elkaar kunnen stimuleren maar die van ons waren dus zo goed dat ze los konden). Geef niet op en blijf vooral samen sterk zoals je al zegt! Je word er ook sterker van samen om een stom voorbeeld te noemen, Mijn kinderwens is heel groot groter dan wat dan ook ter wereld zo groot dat na de uitslag geen zaad een vriendin van mij vroeg: "wat als hij onvruchtbaar is? blijf je bij hem want zonder kinderen kun jij niet" Best een harde vraag maar wel een logische en ik ben daar overna gaan denken en mijn conclusie was: Ik wil niks liever dan moeder worden maar wel alleen als hij ook naast me staat en de vader van ons kind word anders niet! Dat heeft mij heel veel vertrouwen gegeven in mijn relatie maar ook in de kracht die wij samen hebben en dus heeft hij mij maar vooral ook ons sterker gemaakt inderdaad
We geven zeker niet op en zetten nu echt alles opzij voor een goeie gezondheid en we laten ons niet gek maken door anders. Hoe vaak we wel niet horen van oh ik ken iemand die kon het ook niet en nu plots zwanger. Tuurlijk het zou vast kunnen maar niet iedereen begrijpt wat er precies aan de hand is en dan kun je zulke dingen beter niet zeggen. Heb het ook nagevraagd in zhuis en de kans is er echt niet dat ik spontaan zwanger zou raken. Dus nee dat gaat m niet worden. Wel zei mijn vriend ook van je hebt niks meer aan mij enz. Ik heb hem Toen wel even duidelijk gemaakt dat we dit Samen doen. En ik heb hem ook gezegd als je de tese niet wil doen sta ik er ook 100% achter. Tis zijn lichaam en ik kan niet voor hem bepalen of hij tese moet doen. Wel hebben we besloten dat wann er slecht nieuws is we voor kid gaan. Ik vind samen een kindje opvoeden belangrijker dan alleen van hem. En tuurlijk van en met hem zou super zijn maar ik realiseer me nu elke dag des te meer hoe bijzonder het zou zijn als we "gewoon " zwanger zijn. Al die kleine dingen doen er niet toe. En we moeten er nu maar het beste van maken samen. Tis alleen echt wel heel erg heftig. We hebben in het begin na de uitslag slapeloze nachten gehad. Ma goed zou bij jullie niet anders zijn. We gingen er altijd vanuit dat t aan mij lag en dan krijg je ineens andere uitslag. Mijn vriend zegt "mijn mannelijkheid". Werkt niet. Zo ziet hij het en denk vele mannen met hem. We zullen et moeten afwachten maar heb erg veel aan dit forum. Ook naaste familie enz praat k wel mee maar die weten niet wat wij voelen en hier hebben we allemaal dezelfde klote tijd gehad. Praatvtich prettiger en ik vind het vooral fijn te lezen hoe iedereen er mee om gaat en hoe alles afloopt. Dus ik zou zeggen blijf ons zeker op de hoogte houden, ik ben super benieuwd naar alles. En vooral Geniet van deze bijzondere maanden 😘
Jeetje, bij jullie dus wel even "ingewikkelder" dat dat het bij ons was. Wat een kracht moeten jullie hebben samen!! Ik heb helaas wel "last" gehad van de hormonen het prikken ging lastig maar dit had vooral ook met mijn mentale toestand te maken, voor mij was ICSI of IVF eigenlijk namelijk geen optie dat was mijn "grens" dus het voelde heel dubbel om die troep te injecteren en werd er heel moe van, eigenlijk als ik heel eerlijk ben begin ik nu pas weer me een beetje te voelen als "mezelf" heb de eerste 3 maanden van mijn zwangerschap ook veel "klachten" gehad mede door de hormonen ook nog. Het is een proces en ik moet bekennen ik ben nu nog bezig met het verwerken van alles en dat zal ook echt nog wel even blijven, maar het is het echt meer dan waard ! Ik wens jullie alle succes van de wereld en hou je ons (mij) op de hoogte?