Indien iemand uit vrije wil met een neef of nicht wil trouwen ben ik daar helemaal niet op tegen, ik vind het wel belangrijk dat mensen weten dat er hogere risico's aan zitten, maar in mijn familie komt een erfelijke, dodelijke spierziekte voor, dus voor iedereen in mijn familie is kinderen krijgen ook een risico. Toch heeft het merendeel van mijn familieleden kinderen gekregen. Het leven zit vol risico's, soms gewoon iets meer dan anders. Daar moet je je wel bewust van zijn. Met polygamie heb ik meer moeite, maar dat heeft vooral te maken met het feit dat er vaker sprake is van onvrijheid bij de vrouwen in een dergelijke relatie. De man bepaalt en de vrouw moet het maar accepteren. Dat is volgens mij geen liefde, respect en waardering. Als alle partners echter voloverwogen en bewust een dergelijke relatie ingaan, heb ik daar veel minder moeite mee. Ik geloof namelijk dat mensen het recht hebben om hun leven op hun manier in te richten zolang anderen daar geen schade van ondervinden. Als iemand gelukkig is als tweede partner, prima, als iemand gelukkig wordt van een gearrangeerd huwelijk, prima, als iemand homoseksueel is, prima.
Ik heb geen moeite met polygamie als beide partijen het ermee eens zijn en het ook kan voor vrouwen die meerdere mannen willen. Moet er zelf niet aan denken trouwens. Bovendien is er ook meer kans op ziekten.
Uiteraard, het staat ook los van elkaar. Alleen degenen in mijn omgeving die homo of bi zijn (voor zover ik dat weet) laten stuk voor stuk een gebroken gezin achter. Dan praat ik over 6 mensen. Ik ken er geen 1 die uit de kast is gekomen voordat er getrouwd was en er kinderen in het spel waren. En ze hebben stuk voor stuk "voor hun eigen geluk gekozen"......En zijn ook stuk voor stuk van een koude kermis thuis gekomen. Ik geloof ook niet in zulke homosexualiteit trouwens. Ik zal niet ontkennen dat het bestaat hoor, maar wel als mensen er pas na jaaaaaaren achterkomen. En nee, niet door druk uit de omgeving, ze zijn "zomaar" homo of bi geworden. Ik vind dat gewoon raar en denk eerder dat het komt door teleurstelling en verdriet uit een heterorelatie. Iets anders kan ik er nl bij geen van de 6 van maken.
Het zal vast al eens gezegd zijn, maar ik hoef niemand lebberend op straat te zien. Een kus/omhelzing bij zien/afscheid: prima. Maar uitgebreide zoenpartijen die mogen van mij elders. Ik vind zulk soort onderzoeken altijd twijfelachtig en niet bijdragen aan acceptatie. Die minderheid zal in zulk soort onderzoeken toch weer de bevestiging zoeken/zien: Zie! Ze accepteren ons niet! Zo hebben ze zelf ook een 'schuld' aan de kloof die er soms is.
Het spijt me, maar dat ligt dan volgens mij ook wel aan jouw omgeving. Ik ken helemaal niemand die pas na kinderen krijgen erachter kwam dat ze homoseksueel zijn. Ik ken 1 transgender die na een jarenlange relatie pas uit de kast kwam, maar diens partner wist het al jaren. Ik vraag mij ook af hoe erg je heteroseksuele relatie is, dat je zo teleurgesteld bent dat je homoseksueel zou worden. Als de relatie zo erg is, is het sowieso maar beter dat de relaties beëindigd zijn.
Wat verstaan ze in dit onderzoek onder 'zoenen' ? Beetje breed begrip vind ik namelijk persoonlijk. Gewoon een zoen op de wang of snel op de mond, moet best kunnen. Maar amandel worstelen of iemand z'n gezicht half opeten zoals sommigen kunnen doen, dat hoeft van mij niet zo. Ongeacht met wie je dat doet.
Nou, dat is dan een geluk. Degenen waar ik het van weet (en die zitten niet in mijn omgeving, God beware me!! zijn collega's van mij, mijn partner, mijn moeder etc) hebben dit wel pas na jaren gedaan en sorry, ik vind dat behoorlijk egoïstisch. Niet omdat ze homosexueel zijn, maar omdat ze zich blijkbaar ineens bedenken of zo. je bent of homo/hetero sexueel of bi. En ik vind het raar dat je dan ineens wat anders zou zijn (zoals deze mensen beweren) Oh en je zult mij vast een homo-hater vinden, maar ik ga niet met homosexuelen om. Niet omdat ze niet aardig kunnen zijn, maar hun manier van leven past niet bij de mijne Ik accepteer ze, behandel ze met respect, ben vriendelijk tegen ze, maar ik hoef ze niet bij mij op de koffie.
Een homo-hater misschien niet, maar ik vind je zeker discriminerend richting homo's of maakt dat je ook direct al een homo-hater? En wat is die manier van leven dan die niet bij die van jou past? Het is niet respectvol en vriendelijk om iemand op basis van zijn seksuele geaardheid niet op de koffie te willen hebben.
Ik denk dat het andersom is. Je 'wordt' niet homo of bi door druk uit je omgeving. Je bent homo of bi geboren, maar door druk uit je omgeving heb je een leven geleid als hetero. Dat is immers de norm. En op een gegeven moment ga je daar aan onderdoor en maak je de keuze om (eindelijk) je eigen hart / gevoel te volgen. Ik ben het met je eens dat het, voor alle betrokken partijen, dieptriest is als mensen pas tot deze 'ontdekking' komen, nadat er sprake is van een gezin met kinderen. (Of het niet ontdekken maar er dan pas voor zichzelf en hun omgeving voor uit durven te komen, als ze al een stuk verder in het leven zijn.) Overigens ken ik twee mensen voor wie dit traject realiteit is. Beiden zijn ze gescheiden. Één heeft al jaren een gelukkige relatie en ook goed contact met haar inmiddels volwassen kinderen en ex-partner. De ander is wel gescheiden van zijn vrouw, maar is om geloofsredenen nooit een relatie met een man aangegaan. Bij beide wel spraken van een gebroken gezin & het bijkomend verdriet. Maar geen 'koude kermis'. De andere homo's en lesbiënnes die ik ken, hebben dit niet meegemaakt omdat ze een stuk jonger al voorzichzelf duidelijk hadden wat hun geaardheid was en daar ook voor uit durfden te komen. Naar aanleiding van je latere reactie vraag ik me wel af... Stel dat 1 van jouw kinderen later aangeeft homo / bi te zijn. En daar eigenlijk ook naar te willen leven. Zou je je eigen kind dan ook niet meer op de koffie willen? Ik hoef niet per se antwoord op die vraag hoor, hij is heel persoonlijk. Maar als je juist het verbreken van een relatie met kinderen heel erg vindt, realiseer je dan wel dat dit juist vaak gebeurt bij mensen die homoseksualiteit eerder niet hebben durven onderkennen, uit angst voor de reactie van ouders en andere naasten. Als een kind weet dat hij/zij altijd 'veilig' is bij zijn/haar ouders en mag zijn wie hij/zij is, dan is denk ik de kans een stuk kleiner dat ze eerst in een verkeerde relatie terecht komen, met alle gevolgen van dien.
Wat is er dan discriminerend aan? Ik sta niet achter hun manier van leven (m/m of v/v). Ik ben niet onvriendelijk tegen ze, maar ik ga niet met ze om in mijn priveleven. Net zo min als dat ik bijv niet met iemand om wil gaan die in andere dingen anders denkt of zich anders gedraagt dan ik. Fam Floddertypes bijv, of mensen die zich boven iedereen beter voelen, daar zou ik ook niet mee om gaan. Of wil jij soms beweren dat jij met de hele wereld vriendjes wil zijn?
Tja, de homo's die ik ken wonen allen al jaren samen (of zijn getrouwd) met dezelfde partner. Ze gaan doordeweeks naar hun werk, werken in het weekend in hun moestuin, gaan eens in de maand naar de bios of theater en gaan op moederdag bij hun ouders langs. Dat is dus best vergelijkbaar aan mijn levensstijl. Het enige verschil is dat zij op iemand met hetzelfde geslacht vallen en ik op iemand met het tegenovergestelde geslacht.
Het feit dat jij op basis van iemands geaardheid iemand niet op de koffie wil hebben is discriminerend PUNT net zoals dat zou gelden voor iemand van een andere afkomst of sekse. Je mag diegene buiten laten, maar dat maakt het niet minder discriminerend. De vergelijking die je maakt met Fam Floddertypes of met de hele wereld vriendjes willen zijn, slaat werkelijk helemaal nergens op.
Nee, als 1 van mijn kinderen homosexueel zou zijn, is mijn kind met partner gewoon welkom. Maar ik zal niet achter de relatie op zich staan. Ik zal het wel accepteren, maar niet van harte.
Tja, dat vind jij....Er zijn gewoon bepaalde mensen waar ik vanuit mijn principes prive niet mee om wil gaan, mag ik?
Dus jij accepteert alles en iedereen? Ook wanneer je zelf achter bepaalde denkbeelden/ideeën niet kan staan? Ik niet, en dat heeft niets met discriminatie te maken.
Ik accepteer zeker niet alles en iedereen, maar ik wijs mensen niet af op bv geloof of seksuele voorkeur, sekse, afkomst, etc. En dat doe jij wel. Het is zo duidelijk als wat dat het discriminerend is. Bureau gelijke behandeling: Discriminatie is het maken van onderscheid op onterechte gronden, met andere woorden: discriminatie is het ongelijk behandelen van mensen op basis van kenmerken die er niet toe doen! De wetgeving over gelijke behandeling verbiedt discriminatie op grond van de volgende kenmerken: godsdienst, levensovertuiging, politieke overtuiging, ras, geslacht, nationaliteit, seksuele voorkeur, burgerlijke staat, handicap of chronische ziekte, leeftijd, arbeidsduur (fulltime en parttime werk) en soort contract (vast of tijdelijk). We noemen dit de discriminatiegronden.
Als ik het goed begrijp is zowel de relatie van jouw ouders als jouw eigen relatie op deze wijze verbroken, MamaBri? Een ander kan van jouw reactie vinden wat die wil. In de meest droge vorm van de definitie is het inderdaad 'discriminatie', want je behandelt iemand inderdaad anders dan anderen op basis van... Maar ik krijg niet de indruk dat je 'actief discrimineert' in de zin van pesten, baan weigeren ofzo. Laten we wel wezen: er zijn ergere dingen in de wereld dan niet bij MamaBri op de koffie mogen komen toch? Zelf vind ik seksuele geaardheid of levensstijl (zolang er sprake is van een vrijwilige & gelijkwaardige relatie) geen reden om acceptatie op te baseren. Maar net zo goed kan ik accepteren dat mensen hun eigen verleden meedragen, met ervaringen die (sterke) emoties oproepen. Dat jij op basis van jouw ervaringen bepaalde keuzes maakt waar uiteindelijk niemand echt last van heeft, is voor mij heel acceptabel. Niet dat je op mijn acceptatie zit te wachten waarschijnlijk, haha. Maar aangezien dadelijk het halve forum over je heen gaat vallen, misschien toch nog even fijn om te lezen.
Dat is de clou, het is geen denkwijze of idee, maar een aangeboren seksuele voorkeur. Niet meer en niet minder. Natuurlijk nodig ik geen neo-nazi's bij mij thuis uit, dat zijn denkbeelden waar ik niets mee te maken wil hebben, en hetzelfde geldt voor mensen (homo, lesbisch of hetero) met een (voor mijn gevoel) veel te vrije seksuele moraal, maar ik wijs mensen niet af op basis van hun seksuele voorkeur. Seksuele voorkeur is namelijk iets heel anders dan seksuele moraal.