Wat een verhaal meid. Ten eerste heel veel sterkte de komende tijd en ik hoop dat je dit heel snel een plekje kan geven en verder kunt met je leven samen met je kindje. Is het misschien een idee om samen met je man te praten met een professional? Dan heb je een onpartijdige persoon die naar jullie beide luistert. Nogmaals heel veel sterkte.
Ten eerste van harte gefeliciteerd met JOUW zwangerschap! Zwanger worden is geen keuze. Zwanger worden is een Geschenk!!! Wat hij nu al van zichzelf laat zien beloofd weinig goeds voor jou en de baby in de toekomst! :x Denk dus vanaf nu aub ook echt alleen maar aan jezelf en de gezonde ontwikkeling van jouw kindje wat jij nu met alle liefde in je draagt en waar hij tot op heden hard gezegd geen moer om geeft! #stress en verdriet is zoiezo niet goed, maar hoop het ook niet op. Laat je tranen vallen, en accepteer alle hulp van familie, vrienden, collegaas! Zelf word je er uiteindelijk alleen maar sterker van en zal je het een plekje kunnen geven dat het toch echt over is tussen jullie.. hoe 'scheinheilig lief' hij ook in je gezicht doet. Het allerliefst zou ik zeggen: sleep hem mee naar de eerste echo of laat hem genieten van de kraamtijd waar hij kan zien wat voor een mooi kind jullie hebben gecreëerd en dan draait hij vanzelf wel weer bij maar als hij nu al zo afstandelijk richting jou doet en OOK NOG een ander in het spel dan zal dat hoogstwaarschijnlijk ook zo blijven en nooit meer veranderen. Mannen zijn zoooo apart ingesteld!!! Misselijkmakend! Onthoud goed dat zodra jij hem als vader van de baby (erkenning) weer terug in jouw en jouw babys leven laat komen hij er hoogstwaarschijnlijk alles aan zal doen om die andere vrouw (of mogelijk) WEER een nieuwere vriendin de moeder te laten spelen. "Verliefd op een ander"... als jij dat tegen hem zou zeggen dan zou hij dat toch ook niet plotsklaps accepteren!!! dus met andere woorden : je broed nu een kind voor de toekomstige nieuwe vrouw/vriendin voor jouw ex!!! Want dat is precies wat er zal gaan gebeuren. Jij hele weekenden huilend in een nieuw huis, net bevallen, jij wil 24/7 by je eigen baby zijn en uiteindelijk zit hij lachend met zijn scharrel en JOUW baby op zijn schoot. Neee gatverdamme! Ik had het wel geweten!! En niet uit wraak of haat .. maar puur principieel! Hoe verwarrend zal het voor het kindje zijn, en hoe pijnlijk voor jezelf aangezien jij opzich nog open stond voor jullie relatie en jullie voor de aankomende 50jaar hoe dan ook contact met elkaar zullen hebben en info over elkaar zullen blijven horen. Praat met mensen die dicht bij jou staan en pas goed op jezelf. Laat je niet misbruiken en misleiden door hem mbt gezag/voogdij/omgangsregeling. Ga elkaar niet bombarderen met rechtszaken. Hopelijk is een goeie Mediator een goed idee. Ik wens je het allerbeste en stiekem hoop ik dat het vlammetje tussen hem en dat ^*#^#wyf snel uit zal doven en hij zijn verstand en hart terugvind bij jou maar het allerbelangrijkste is nu dat je sterk en gezond blijft voor je babytje in jouw buik! Dikke knuffel, heel veel succes in deze lastige tijd! X
Wat een rotsituatie! Ik ben altijd voor jet contact met beide ouders, maar als hij dat niet wil, dan houdt het wel op. Hou er rekening mee dat hij het ouderlijke gezag heeft als jullie kindje binnen het huwelijk wordt geboren. Dus als de scheiding nog niet officieel is ten tijde van de geboorte, heeft hij wel alle rechten ( en plichten)
Wat een nare situatie. Fijn dat hij je nog wel eerst even zwanger maakt. Ik zou voor jezelf kiezen en geen moeite voor hem doen. Als hij ergens betrokken bij wil worden kan hij dat zelf aangeven. Als je kindje is geboren kan je dat alleen wel laten weten. Ik zou even goed uitzoeken hoe alles wettelijk moet, of je inderdaad wil scheiden voor het kindje geboren is en zo. Ik hoop dat je veel steun en hulp in je omgeving hebt.
wat een figuur zeg. ik zou wachten op zijn initiatief om betrokken te worden bij de zwangerschap. Dan weet je iig zeker dat het hem bezig houdt en zich enigszins inzet.
Ik zou aan mijn kind denken. Op het moment dat je besluit zwanger te willen worden ga je de verplichting aan dat je het beste wilt voor je kind. Daar hoort bij je partner (ex) en kind de kans geven met elkaar om te gaan. Dat weet je zodra je over kinderen begint. Dat de liefde over is, is een ander verhaal. Maar je zwangerschap wekt verplichtingen, zelfs als hij nu zegt dat hij niets met jullie meer te maken wil hebben. Sterkte en wijsheid!
Jeetje wat een verdrietige, rottige situatie. Als ik op basis van emoties reageer dan denk ik wat een L*L, zet'm eruit en laat hem in zijn sop gaarkoken. Als ik naar de situatie kijk: - hij behandeld jou niet met respect. Ik behandel een ander zoals ik zelf behandeld wil worden. Dus als ik met respect behandel wil worden dan mag de ander ook respectvol naar mij zijn. Als hij dat niet kan zegt dat voor mij genoeg. - Hij is de vader van je kind, maar wil je zo'n vader hebben? Die zo met de medemens omgaat. Dat de liefde over is kan gebeuren maar dan kun je wel normaal met elkaar omgaan. - Ik zou afstand houden en geen eigen initiatief tonen mbt de vader bij de zwangerschap betrekken. Als hij echt wil komt hij vanzelf. Ik hoop dat het een fijne zwangerschap voor je wordt met of zonder de vader. Heel veel sterkte!
En dat noemt zich een man?? Wat een ***! Ik zou hem inderdaad lekker in zijn sopje gaar laten koken..ik verwacht dat hij op hangende pootjes terug komt zodra JOU wondertje er is. T is en blijft toch zijn kind..maar ik zou er alles aan doen zodat deze *** niet erkend werd als de vader van MIJN kind
inderdaad wat iedereen al zegt, wat een kl*te situatie. Misschien kun je eert even helemaal geen contact hebben en alles op een rtijtje zetten, daarna als jij eraantoe bent vragen wat hij wil, wel of geen vader zijn. Dan als je getrouwd bent een goed nagaan wat je kan doen om hem geen rechten te laten hebben zodat je later niet voor verassingen komt te staan. Vraag alleen het ouderlijk gezag aan. Als je niet getrouwd bent is dat een stuk makkelijker. dan erkent ie het niet en heft ie niets te vertellen. Succes en sterkte de komend tjid
Vervelende situatie dit zeg! Ik herken t een klein beetje jouw verhaal ik ben dan niet getrouwd en ook niet samen gewoond met mn ex maar op t moment dat ik zwanger was leek hij heel blij en algauw sloeg t om naar "ik ben er nog niet klaar voor en wil gewoon mn leven kunnen leiden". Hij is bij me weg gegaan en had algauw een nieuwe vriendin die hij niets vertelde over zijn ongeboren kind. Tot aan de dag van vandaag intereseert het hem niets en hoe ik t nu doe is hem nergens meer bij betrekken. Ik vind dat intresse ook van zijn kant uit mag komen en zolang dat niet gebeurd zal ik hem ook nergens van op de hoogte brengen. Ik kan jou dat ook alleen maar adviseren om je man even te laten en nu aan jezelf en de kleine te gaan denken en oppassen met teveel stress want dat is niet goed voor julie. En mocht hij intresse hebben dan moet het van zijn kant uit komen vind ik persoonlijk. En dan kun je hem weer betrekken erbij. Ik hoop dat het gauw goed komt en wens je veel sterkte toe !
Najaaaaaaaaaaaaaa zeg,, wat een egoist! Je bent beter af zonder hem joh, maargoed daar koop je niks voor. Ik hoop dat je inderdaad lekker een plekje kan creeeren voor jezelf en je kindje en daar van kan gaan genieten. Pff wat moet je met zo'n vent. Die verdient het niet eens om zichzelf vader te noemen...
wat naar zeg heel veel sterkte! en hoop dat het kindje je veel blijdschap gaat geven en je deze egoist snel kan vergeten
Jeetje wat een lastige rot situatie. Ik vind echt dat je man dit niet kan maken. Ik zou hem er totaal niet bij betrekken. Ik hoop voor jou dat hij spijt krijgt als haar op zijn hoofd en dat jijzelf mag beslissen of je hem dan wel of niet weer toelaat in jouw leven en dat van je kindje. Veel sterkte meid. Veel succes met de zwangerschap. Hopelijk heb je fijne mensen om je heen die je hierin kunnen steunen.
Dit is een hele nare situatie! Ik kan ook begrijpen hoe je, je voelt. Ik heb een soortgelijke situatiemeegemaakt. Kortsamengevat: Mijn ex en ik hadden besloten om een kind te maken hij heeft zelf al een zoontje uit zijn eerdere relatie. Werd vrij snel zwanger we waren hartstikke blij.. Hadden hier en daar discussies en kleine ruzie's. 4 maanden zwanger heb ik op een dag niks meer van hem gehoord. Ik had nog contact met zijn moeder en die vertelde mij dat hij weg is en nietmeer verder wou. Heb nooit iets van hem zelf gehoord. Ik was 5 maanden heel erg onzeker, verdrietig, voelde mij alleen( in de steek gelaten).. Moest ik in maart bevallen en belde zijn moeder mij, ik vertelde dat ik bezog was men dat ik weeen had. Mijn ma had verder contactmet mjjn ex schoonmoeder. En opeens na 5 maanden mijn ex niet gezien en gesproken te hebben kwam hij opdagen. Nou ik heb water bij de wijn gedaan dacht weetje over het verleden praten gaat niet werken en brengt alleen maar ruzie.. Is hij na 2 maanden weg gegaan besloten we het rustig weer te proberen.. En gingen we skype want hij zou ik aug weer terug komen( waar ik mij onzettend dom en raar bij voelde) en jaa toen kwamen puzzel stukjes bij elkaar.. Ik vroeg hem in die 5 maanden dat je mij niet sprak had je toen contact met je ex? ( want mijn ma vertelde mij toen ze hem sprak dat hij zijn ex had gesproken en sorry heeft gevraagt en ze opeens goede contact hebben) dus hij zegt heel makkelijk JA! Nou ik werd razend van binnen voelde me echt belazerd.. Ik heb erern punt achter gezet. Nu zijn hun opeens beste vrienden terwijl het zogenaamd alleen om het kind gaat.. En nu is mijn ex schoonmoeder ook goed bevriend met haar en neemt haar zelfs mee naar haar zus terwijl hun al 7 jaar niet meer met elkaar gaan😓 ik heb nu een zoontje van 2 maanden en ben radeloos! Ik weet niet wat ik hiermee aan moet ik ben de hele tijd rustig geweest maar die gekke familie gaat nu wel over mijn grenzen heen. Ik heb besloten hun te negeren, nergens meer op reageren heb genoeg pijn gehad 1 jaar lang loop ik te lijden voor iets wat ik niet verdien! En het doet tuurlijk pijn maar what goes around comes around!! Zou me niet eens verbazen als hij weer met zijn ex gaan. Maarja als ze zo goed bij elkaar passen was het voor mij al gelukt! NOT! Dus laat ze maar lekker samen dan zal je zien dat jij het laatst lacht!
Hallo iedereen, Jullie reacties komen overeen met de reacties van mijn vriendinnen. Dit is mijn tweede week dat ik in mijn nieuwe huis zit. Ik voel me prima en heb het gevoel dat dit mijn huis is. Er zijn natuurlijk momenten dat ik het ontzettend moeilijk heb. Nog steeds voel ik veel verdriet en pijn. Ik raak geëmotioneerd nadat ik alleen kleertjes heb gekocht en andere zwangere vrouwen zie, die wel Hulp krijgen van hun partner. Afgelopen dinsdag heeft hij me een app gestuurd dat hij het gevoel heeft dat we van elkaar wegrennen, hij weet soms niet of hij een goede beslissing heeft gemaakt, hij is nu aan het uitzoeken wat hij nu eigenlijk wilt maar hij is bang dat het te laat is als hij zijn keuze heeft gemaakt. Hij zegt dat hij aan me denkt en me mist, maar zijn gedrag laat een duidelijk signaal zien. Ik was gisteren namelijk naar mijn oude buren geweest om de sleutels bij hun af te geven, zodat ik hem niet hoeft te zien. Ze vertelde me dat zijn nieuwe vriendinnetje naast hun woont en dat ze hun samen heeft gezien. Mijn hart brak en dat was de druppel. Ik heb hem 's avonds een app gestuurd dat ik wil scheiden en er helemaal klaar mee ben. Genoeg is genoeg. Hij zegt doodleuk dat ik geen conclusies moet trekken op basis van de situatie nu. Dames, ik maak nu de keuze om voor mezelf en mijn kind te kiezen. Hij bekijkt het maar. Bedankt voor jullie reacties. Ze doen me goed
Wat een klootzak. ik zou hem het kind nooit laten zien, het kindje verdiendt zo een vader niet. Denk nu aan jezelf en aan je kindje, is het allerbelangrijkste.
Als je in een situatie terecht komt, waar hij moet nadenken en beslissen welke vrouw hij neemt, weg ermee! Geloof me, als je hem terugneemt dan krijg JIJ spijt.
Ik zou hem negeren.. En even laten voelen. Zou hij jou terug nemen als jij hem dit zou aandoen? En jou kleine heeft je nodig, als jij niet goed funtioneert dan kan de kleine niet op jou rekenen! Dus laat hem even aan de kant en laat het even berusten.