Hallo, Zal het verhaal zo kort mogelijk proberen te maken. Sinds eind 2013 ben ik uit elkaar met mijn exman. Toen wij gingen scheiden was mijn dochtertje bijna 1. In dat jaar dat we nog samen waren heeft mijn ex niets met haar ondernomen. Als ik eens wegging moest ik andere oppas zoeken ook al was hij thuis. Hij deed haar niet in bad, gaf geen fles, kleedde haar niet aan, geen luiers niks. De 2 hebben ook totaal geen band samen. Ze heeft niet eens door dat hij haar vader is. Na de scheiding heb ik contact toegestaan. Ze ging eerst ieder weekend met hem een dagje mee. Ze kwam echter altijd overstuur thuis en was een week van slag. Ook kwam hij haar eerder terug brengen dan de afspraak was en belde/smste hij me continu wat ie moest doen. Omdat deze afspraak dus voor geen meter liep heb ik voorgesteld dat hij haar bij mij thuis bezocht. Vertrouwd, bij mama maar toch papa er af en toe bij. Ook dit werkte niet, hij schold me uit, bedreigde me en schreeuwde in haar bijzijn. Hij wilde alles van me weten, wat ik ging doen, met wie, waar en wanneer enz. Toen heb ik ook nog eens tussendoor een klap gehad van zijn zus en aangezien mn dochter zo bang was heb ik het contact stop gezet. Nu is er via de rechter een uitspraak gedaan dat wij gesprekken gaan voeren en er langzaam begonnen zal worden met begeleide omgang. Als eerst hebben wij samen gesprekken. Dit werkt totaal niet. In die gesprekken zegt hij ja en amen maar buiten dat is ie heel vervelend tegen mij. Hij smst, bedreigt me, scheld mn vriend verrot, controleert me, rijd door me straat enz. Ben zelfs al eens verhuisd voor hem maar toen heeft hij me ook gevonden. En smste die: ik weet waar je woont, zou maar niet naar buiten komen. En toen stond hij dus voor mijn huis. Nu is zijn zus precies hetzelfde. Zij is altijd al verschrikkelijk jaloers geweest op mij en heeft mij nooit gemogen. Tijdje geleden ben ik haar tegen gekomen en is zij mij uit het niets aangevallen. Een klap in mn gezicht en vervolgens kneep ze mijn keel dicht. Dit alles waar mijn dochter bij was. Ik doe zelf altijd zo normaal mogelijk als ik ze tegen kom. Het gevolg is dus dat mijn dochter doodsbang is voor hen. Ze roept dan mama auw auw, wijst naar mn keel en neus en doet na wat zij deden die dag. Ook als ze een auto ziet zoals zij hebben duikt ze in mn armen en zegt dan mama blijven. Mn ex gedraagd zich ook belachelijk. Als ie mij of familie tegen komt gaat ie gek staan zwaaien en zich gedragen als een clown. Als je dit vervolgens in de gesprekken aankaart zegt hij nee hoor, wij doen helemaal niks!! Kortom; leugens leugens en de gesprekken werken niet. Mijn advocaat zegt dat ik gewoon naar de gesprekken moet blijven gaan en daarna de uitspraak maar af moet wachten. Maar het is voor mij hartverscheurend om te zien hoe bang mijn dochter is voor hen. Ze is net van haar slaapprobleem af, durft eindelijk naar de psz zonder mama, en is nu eindelijk een kind zoals ze hoort te zijn. Zodra ze contact heeft met haar vader en familie veranderd ze weer in een angstig meisje, dat niet van mama weg durft en al helemaal niet bij andere mensen in de buurt durft te komen. Ze zeggen steeds dat dit tijd nodig heeft maar dat stadium zijn we ook al gepasseerd. Het is gewoon pure angst. En aangezien mijn ex haar ook heeft laten vallen in de douche enz. is ze extra bang voor hem. Heeft iemand hier ervaring mee? Of tips? Groetjes
Ik heb helaas geen echt tips voor je, wil je alleen heel veel sterkte toewensen. Mogelijke tip, maar misschien doe je dat al: probeer dossier aan te leggen van zijn sms-jes etc. En noteer wat hij allemaal doet, probeer het wel objectief te noteren, maar noteer het, met datum en tijd en waar het gebeurde. En zet er namen bij van evt getuigen..
Dankjewel, Alles wordt bijgehouden. Ook gemeld. Het stomme is alleen dat hier in dit land zoveel mag. Tuurlijk snap ik dat een kind een moeder én een vader heeft en dat gun ik haar van harte. Maar het moet wel leuk blijven voor het kind naar mijn mening. En dat is het bij hem allang niet meer.
Ik zou toch echt van elke mep van hem, van elke mishandeling van zijn zus (hoe geschift is die!??), van elke poging tot stalking, ... melding doen. Dan kunnen ze achteraf bij de rechtbank (of cru gezegd: als er ooit iets verkeerd loopt) niet afkomen dat ze nergens van af weten / af wisten. Is het een optie om van nummer te veranderen (en hem en zijn familie het nieuwe nummer niet te laten weten) en vanaf nu alle communicatie via mail te laten verlopen. Véél harder bewijs. En mail kan je lezen op een moment dat het jou uitkomt. Niet op het moment dat hij het zoveelste dreigberichtje stuurt. (Ik zou daarbij ook alle "bruikbare" mails per direct naar je advocaat sturen.) Ja, het is op papier haar vader. Maar iemand die zich zo gedraagt ...
Oh god wat zielig! ik wil je heel veel sterkte wensen ookal heb je daar niks aan, wat moet jij je rot voelen zeg!
Wat vreselijk voor jou en je dochtertje! Ik heb maar één tip, houd je telefoon in de aanslag wanneer je een interactie met hem hebt. Als je opnames hebt van gedrag dat echt niet door de beugel kan, is de kans veel groter dat de rechter je serieus neemt. Heel veel sterkte voor jullie beiden!
Bedankt voor jullie reacties. Ik voel me ook echt verschrikkelijk. Mijn dochtertje is nu zo vrolijk, lief enz. En straks moet dat contact weer komen en veranderd ze compleet. Het is ook zo vervelend dat ze niet luisteren en alleen maar liegen. Het gaat wel om een 2 jarig kind! Bedankt voor jullie tips.
Ik ga je wat vertellen wat je niet wil horen. een kind heeft recht op omgang met ouders en de ouder heeft recht op omgang met een kind. Mijn dochter is seksueel misbruikt door haar vader en zei wil haar vader niet meer zien...het word haar door de strot gedrukt! Zelfs als een ouder in de bak zou zitten behoud deze zijn rechten. Ik ben al 1,5 jaar bezig met het gevecht. Ik heb inmiddels mijn ingangen bij de kamers gevonden en kom langzaam verder want ik heb de dreigbrief gehad als ik geen omgang verleen de kinderen uit huis geplaatst worden...Nou over me lijk he! Misschien zou je een psycholoog voor je dochter kunnen inschakelen. ga dossier opbouwen en probeer daarna de omgang te minimaliseren. Dat het onder begeleiding is moet je echt al blij mee zijn. Na 3 jaar haar heel veel uit zijn leven te hebben zou je de ouderlijke macht kunnen aanvragen, hij moet dan wel echt dingen voor haar weigeren, denk aan vakantie, artsen, andere opvang etc. Jij kan hem ook goed gaan dwars zitten. heel veel sterkte en succes
Dankjewel, hij doet haar niks aan dat weet ik. Dus ik weet dat er waarschijnlijk omgang zit aan te komen. Maar het doet me zo'n verdriet dat ze zo angstig is. Het lijkt ook alleen om het treiteren en dwarsbomen van mij te gaan.. Voorbeeldje: Er zijn laatst afspraken gemaakt dat iedereen probeert normaal te doen. We hebben een gezamenlijk gesprek gehad met de dwarszitters.. Hoe moeilijk ook heb ik in het belang van mn dochter ingestemd met t in de doofpot stoppen verhaal en zou ik normaal doen. De afspraak was dat als ze mij en mijn dochtertje tegen kwamen er normaal gegroet zou worden en dat er bij mijn dochter (weliswaar heel rustig) gekeken mocht worden/praatje gemaakt. Kom ik die halve familie tegen en geen mens zegt wat tegen mijn dochter, alleen de oma(moeder van vader)! We liepen in een grote speeltuin dus mn dochtertje was ook wel alleen bij speeltoestellen/zandbak en zelfs toen werd ze compleet genegeerd. Waar gaan die afspraken dan over vraag ik me af... Ze zeggen haar te missen maar als puntje bij paaltje komt word ze genegeerd
Straatverbod indienen, ook had ik van die klap een aanklacht ingediend. Dan zal de situatie al heel anders eruitzien voor de rechter. Succes ermee
Dit en helaas zelfs na 3 jaar is het nog moeilijk om hem uit het gezag te zetten. Wat evt nog een mogelijkheid is, is om te verzoeken dat er een speltherapeut wordt ingeschakeld, zodat er ook juist gekeken wordt en ingesprongen wordt op de angst van je dochtertje. Mijn ervaring hiermee is helaas dat er enorm lange wachttijden zijn, beide ouders toestemming moeten geven, maar uiteindelijk is er nu wel naar voren gekomen dat in mijn geval (of beter die van mijn zoon) omgang niet in het belang is van zoon. Dit oordeel staat haaks op hetgeen er geoordeeld is door de begeleide omgang, die beweerde dat er een 'goede' band was tussen vader en zoon en omgang in het belang van zoon is, de therapeut van zoon oordeelt echter dat er totaal geen sprake is van een band (anders dan een bloedband) en dat omgang dus absoluut niet in het belang is van zoon, begeleide omgang heeft de zaak aldus haar alleen erger gemaakt. (Overigens vallen zowel de therapeut als de begeleide omgang bij mij onder dezelfde instantie)
Was het maar zo makkelijk...straatverbod lukt niet. Te weinig bewijs ofzo Ik heb natuurlijk van die mishandeling wel aangifte gedaan en dit komt binnenkort voor de rechter.
Ik zou anoniem het AMK bellen en hen om advies vragen (ze heten tegenwoordig volgens mij Veilig Thuis). Wellicht hebben zij nog tips voor je. En je hoeft niet bang te zijn voor consequenties of jeugdzorg, want het is echt anoniem
Geen advies mbt omgang maar als je dochtertje zo angtig is mbt dat ze gezien heeft wat er gebeurd is zou je zelfs bij een 2,5 jarige al aan emdr kunnen denken. Even goed informeren bij een goede jeugd emdr therapeut en dat zou al veel kunnen schelen. Niet dat je haar dan wel mee moet geven...
Dankjewel, ik ga het eens even googlen. Inmiddels zijn de gesprekken met de begeleiding ook gestopt. We maken afspraken daar waar hij zich continu niet aan houd. Ook de begeleiders hadden niet echt het idee dat hij het doel van deze gesprekken begreep, ook al legden ze hem dat elk gesprek uit. Hij kan of wil niet luisteren, zelfs niet in het belang van onze dochter. Inmiddels valt hij me weer lastig en roept dingen als dat mijn vriend geen papa is enz. Ook vind ie het nodig mij berichten te sturen met de mededeling dat ie een huis heeft gekocht, een nieuwe auto en heel veel geld heeft. Haha. Hem ook tegen gekomen op straat en hij ziet gewoon dat dochter bang is en toch gaat hij een heel gesprek voeren. Vervolgens gaat ie er gauw vandoor en zit ik met een kleine meid die zegt ''mama .... eng en mama ikke huilen''. Echt zo zielig.