Misschien ben ik er wel erg vroeg bij want onze zoon is pas acht weken maar ik ben een beetje bezorgd dat hij zijn papa te weinig ziet. De eerste drie weken na de geboorte was mijn man vrij en gaf hij veel aandacht aan de baby. Onze zoon had na het voeden vaak krampjes en het hielp als hij bij papa op zijn buik ging liggen. Mijn man vond dit ook fijn. We zijn nu alweer bijna vijf weken verder en mijn man zit alweer in zijn eigen ritme. Hij werkt 40 uur voor een baas en daarnaast heeft hij een eigen zaak. In dat laatste steekt hij veel tijd omdat het de bedoeling is dat hij ooit helemaal voor zichzelf gaat werken. Door al dat werken ziet hij onze zoon bijna niet. 's Morgens geeft hij hem snel een kus voor hij gaat en 's avonds ziet hij hem misschien een uurtje waarvan ik al ruim een half uur zit te voeden. Ik geef borstvoeding dus dat kan hij ook niet overnemen. Vaak zit hij ook boven te werken als ik zit te voeden. In het weekend werkt mijn man vaak 's nachts en dan slaapt hij de volgende dag uit. Nu merk ik steeds vaker dat als onze zoon huilt mijn man hem niet kan troosten of dat hij alleen bij mij wil zijn. Ik snap dit wel maar ik vind het zielig voor mijn man want hij vindt het papa zijn erg leuk. En ik wil ook dat onze zoon een goede band met zijn vader krijgt. Mijn man is aan het informeren of hij een halve dag per week ouderschapsverlof kan krijgen maar we weten niet of dat financieel kan. Daarnaast ben ik bang dat hij dan toch weer gaat zitten werken. Heeft iemand tips of herkent iemand dit?
Tja, 40 uur werken plus een eigen zaak is wel heel erg veel. Een van beide kan niet minder? Hij zal prioriteiten moeten stellen. Veel werken of meer tijd met zijn kind doorbrengen? Kan hij niet eerder thuis komen en s avonds nog een stukje werk doen? Flexibele tijden?
Dat je zoon veel bij jou wil zijn is natuurlijk niet zo gek, hij is nog zo klein en jij bent heel vertrouwd voor hem. Maar dat wordt echt beter, zoon hier is inmiddels alweer bijna een jaar en dol op zijn papa (en zoon is nog steeds een "borstbaby" )
Op zijn werk (voor zijn baas) werken ze in twee diensten: van 8 tot half 5 en van van half 9 tot 5 uur. Hij gaat wel proberen om vaker vroeg te werken zodat hij eerder thuis is. Verder hebben we de afspraak dat hij pas na 20 uur naar boven of naar een klant gaat voor zijn eigen werk. Het komt alleen regelmatig voor dat hij eerder naar een klant moet waardoor er van die afspraak weer niks komt. Ik wil hem graag steunen met zijn eigen bedrijf (en het extra geld komt ook van pas) maar ik vind het zo jammer als hij die kleine bijna nooit ziet.
Wat vind je er zelf van? Hebben jullie dat geld echt nodig? Ik zou persoonlijk not amused zijn. Werk je zelf ook? Hoe hadden jullie dit van tevoren afgesproken? Had hij toen ook al twee banen?
Jullie wisten toch van te voren dat hij het zo druk heeft met werk? Zoals ik het op vat vind ik het niet echt eerlijk voor je man. Hij is de kostwinnaar en de reden de jij met je zoontje er financieel goed bij zit. Wij hebben toen we zwanger waren echt gekeken naar zijn uren. Hij is wat vaker eerder begonnen en heeft 1 dag zijn papadag. Die dag is hij vrij en werk ik. Werken voor een baas is helaas niet altijd leuk. Van de 5 dagen dat mijn man werkt moet hij ook nog minstens 2 overwerken en is die te laat thuis en ligt ze al op bed. Ik zou dus dolgraag willen dat mijn man om 5 thuis zou komen ipv pas rond 7/half 8. Leuk is het niet maar dat is wel een beetje hoe het leven is... Geld komt niet zomaar en wij proberen onze dochter (15mdn) te leren dat er ook gewerkt moet worden en dus dat er dagen zijn dat je papa soms helemaal niet ziet. En over de hechting... Mijn dochter is dol op haar papa... 2 handen op 1 buik.
We wisten inderdaad van tevoren dat hij het vaak druk heeft. Ik wist ook dat het meeste op mij neer zou komen, daar hoor je me ook niet over. Ik heb nu nog verlof maar moet daarna gaan solliciteren omdat mijn contract niet werd verlengd toen ik vijf maanden zwanger was. Ik werkte toen 32 uur. Het geld dat hij met zijn bedrijf verdient is nu ik de ww in ga wel een fijn extra inkomen. Eerst werd het vooral geïnvesteerd in de zaak of het ging naar extra uitgaven zoals reparatie van de auto of het schilderen van het huis. Het is echt voor de extra's. Maar mijn man werkt zo hard omdat het de bedoeling is dat hij op een gegeven moment kan stoppen bij zijn baas. Daar hebben we het van tevoren over gehad maar ik merk nu dus dat hij onze zoon echt weinig ziet (hij slaapt natuurlijk ook nog veel) en dat vind ik jammer. Maar ik lees dat het op meer plaatsen zo gaat en dat het met de hechting wel goed zit. Die bevestiging zocht ik denk ik gewoon. 😊
Ik kan dat zeker snappen en er blijven momenten dat het moeilijk gaat worden... Dochter zei van de week.. Wa isse papa? Dan voel je je zeker rot. Maar binnen 5 min is ze weer vrolijk rond san het rennen.. Als ik nu m'n post terug lees klinkt het hard maar uiteraard bedoel ik het niet zo. Ik hoop dat jullie snel dingen op orde hebben en dat je man een goed lopende zaak zelf kan hebben. Het komt ook vast wel goed met de band tussen je zoontje en man.
Hier een vader die veel bij de kleine is (is 16.15 thuis van werk en vrijdagmiddag thuis wanneer ik werk) maar onze kleine huilbaby kon alleen mama stil krijgen en troosten.....De kleine ziet zn papa iedere dag eventjes , er zijn ook kindjes die paps alleen int weekend zien door bijv vrachtwagenchauffeur te zijn in t buitenland. De band met de kids is er niet minder om ALS papa dan ook daadwerkelijk energie in zn kind steekt op de momenten dat hij eventjes de tijd maakt/heeft. Dat laatste half uurtje de kleine lekker aan je man overlaten.
Kan hij ook vroeger beginnen? Mijn vriend gaat smorgens om half 7 weg, ook niet altijd leuk, maar daardoor is hij wel tussen 4 en half 5 thuis zodat hij dan de kinderen toch een behoorlijk stuk van de dag ziet, nog even met ze kan spelen, we samen kunnen eten en hij ze mee op bed kan brengen.
Mijn man werkt dinsdag t/m zaterdag als pakketkoerier. Ik weet nooit hoe laat hij thuis is, dat hoor ik door de dag, ligt aan het aantal pakketten die hij mee moet nemen, wat gemiddeld 150-200 adressen per dag zijn. Hij vertrekt altijd om 05:45 en is op zijn vroegst om 18:00 thuis en op zijn laatst om 22:00. Hij is dus tussen de 60 en 80 uur per week voor zijn werk weg en ik doe hier het huishouden en de kleine (ik ben 100% afgekeurde en dus altijd thuis). Dat wist ik allemaal voordat we aan kinderen begonnen maar soms is het evengoed wel zwaar.
Heel herkenbaar, papa werkt 6 dagen in de week en ziet hem soms maar een uurtje. Maar op zondag maakt hij wel altijd een lange wandeling met m dat ik n uurtje voor mezelf heb. Ik merk idd dat de kleine niet te troosten is bij hem en hij ook sneller ze fles weigert, baby's zijn slim, en in deze situatie erg gericht op de mamma's. Als je man het ook merkt zou hij toch echt meer tijd vrij moeten maken.
Even heel generiek gesteld: Maar mannen hebben het eerste jaar vaak toch al een andere binding met de moeder dan met de vader. De moeder gaat vanzelf, en de baby krijgt er eten, dus die voelt zich er ook snel goed. Voor papa is het vaak iets meer werken, als de kleine begint te praten en meer kan spelen dan wordt het voor papa ook leuker. Mijn man heeft ook de combi werk en bedrijf. Het eerste jaar was ik veel met de kleine thuis. Hij werkte 36 uur, om de vrijdag vrij. Maar ook veel avonden en de weekend dagen. Vanaf 10 maand heeft mijn man een papadag genomen, en eigenlijk vond ik dat wel fijn. Die eerste maanden heb je nog veel slaapjes en kun je toch ook nog niet zoveel. Daarna kon man het mooi overnemen als de kleine lang wakker was. Inmiddels is hij bij zijn werk ontslagen (reorganisatie, zelf gekozen) en heeft hij daar een potje van mee, waarschijnlijk gaat hij nu freelancen met zijn eigen bedrijf. In jou geval kan ik me voorstellen dat het wel zwaar is, maar dat het ook fijn zou zijn als dat dubbele zo snel mogelijk wel is, dan kan hij je bijstaan als de kleine straks meer aandacht vraagt en hij meer interactie kan hebben..
Dit vind ik zo'n foute stelling, en bovendien zo oneerlijk voor zowel mama's als papa's.... De band die je opbouwt met een baby, die komt er door de tijd die je erin stelt. Dat gaat niet eenvoudiger voor mama's dan voor papa's. Ok, bij bv voorziet de mama in een primaire behoefte. Maar er zijn er nog zoveel. Wassen, verschonen, wiegen, dragen, troosten... Dat kan een papa perfect doen. En dan heb je die band ook meteen. Ts: De enige tip die hierin werkt, is dat je man tijd vrijmaakt. Ik begrijp het toekomstperspectief, en ik snap dat het extra geld nuttig is. Maar als je man er niet is om je kindje mee op te voeden, dan is er geen band. Daarmee bedoel ik niet dat die band onherroepelijk verstoord is. Als je man later wat meer tijd vrijmaakt, dan komt dat allemaal wel goed. Maar zolang hij er maar zo weinig per dag is, zal het troosten van je baby jouw taak blijven. Iets dat ik overigens echt niet ok zou vinden. Maar dat kiest iedereen voor zich.
Ik snap je punt en het is ook niet eerlijk. Maar dat is het ook gewoon niet. Wij zijn al 9 maanden bezig, de laatste maanden hele dagen met de baby in je buik. terwijl de man pas na de geboorte echt iets kan doen. We verschillen gewoon vanaf de start... Daarom stond er ook bij, heel generiek genomen. Mijn man heeft in de weinige uren die er waren wel veel voor de kinderen gedaan. Als hij dan thuis was, voordat hij aan zijn eigen bedrijf ging zitten was hij er echt voor de kinderen. Maar toch staat dat ene uurtje heel anders tegen over de andere tig uur van mij. En ik had ook weinig tijd met hem. Dat gaf ook frustaties. Als ik om me heen zie, zie ik ook de mannen die direct mee helpen toch langer worstelen met de zorg dan de vrouwen. Door werk, doordat ze geen borsten hebben, doordat de vrouwen het niet toelaten, wat voor reden ook. Het wordt bij de meesten toch pas makkelijker als de kinderen ouder zijn. Mijn man is er best handig in, maar mijn 2 zwagers minder, mijn buurman niet, de broers van mij zwager niet etc. Verzorgen lukt prima, maar een echte band zie ik pas echt ontstaan als ze 1/2 jaar zijn. Als deze vader nu elke avond een uurtje tijd heeft. Maar bijv vanaf een jaar elke avond en weekend omdat zijn eigen bedrijf loopt. Dan zou voor mij die keuze voor nu veel werken gaan, en later minder. Hoe zwaar het dan ook voor de moeder even is. (en dan had ik een baby die veel huilde en een postnatale depressie, dus leuk waren die eerste maanden ook niet. Toch zou ik er weer voor kiezen dat mijn man in het begin meer uren maakt en later minder). Hij heeft verder een goede band met beide kinderen. Daar is echt niks op aan te merken en hij draait net zo hard mee in het huishouden en het gezin als hij niet aan het werk is..
Niet mee eens. Ik heb juist een ander voorbeeld thuis en ook veel vaders om mij heen. Mijn man werkt 40 uur maar heeft vanaf dag 1 een waanzinnig goede band met beide kinderen. Hij heeft uren gewiegd, naast ze gelegen, gespeeld etc. Voeden deed ik maar heel veel van de rest van de zorg deed hij. Hij heeft ze beiden veel gedragen in een drager en voor hem staan ze in zijn vrije uren altijd op nummer 1. Wij vinden het beiden heel belangrijk dat de vader een grote rol speelt, juist omdat de moeder inderdaad een voorsprong heeft bij de geboorte. Mijn zoon valt nu makkelijker bij zijn vader in slaap in moeilijke nachten omdat hij hem gewend is van kleins af aan.
Ik ben het met shakes eens. En de verdeling die jullie (ts) hebben zou echt niet opgaan voor mij. Extra geld is leuk maar de kinderen zijn echt belangrijker. Maar dat is iets waar je denk ik over na had moeten denken voor je zwanger werd. Wij hebben dat iig heel bewust gedaan. Mijn man zat voor de komst van de oudste gedetacheerd in de financiele sector. Wel vaak ver weg dus van ma ochtend tot vrijdagavond op hotel. Wij hebben beiden meteen gezegd dat we dit niet willen voor ons kindje. Ja dat detacheren had wat voordelen (meer uren maken, dus meer salaris, auto van de zaak) maar dat hebben we ingeleverd voor een baan waarbij papa 3 kwartier reistijd heeft en 40 uur werkt. En dus (in principe) altijd ontbijt met de kindjes en s avonds met hen speelt en mee op bed kan leggen. Nog moet hij wel eens een paar dagen weg voor het werk maar dat is te overzien. Wij waren er zo aan gewend door onze levensstijl wat aan te passen. Gelukkig inmiddels weer een eind geklommen zodat we op sommige gebieden luxe kunnen leven en onze kindjes niks te kort komen.
Ik snap jullie punt wel. Als het kan, dan was mijn man ook echt wel meer thuis geweest. Maar het liep even anders: Maar als het kan, dan zou ik papa liever ook meer erbij hebben gehad het eerste jaar.. Maar met 36 uur werk buitens huis. En soms 20-40 extra voor eigen bedrijf, dan is er gewoon weinig tijd. Als je dan na een jaar door buffelen daarna kunt genieten van samen meer tijd. Dan liever het eerste jaar zelf doen en daarna samen. Als het die keus is: 1 jaar buffelen en daarna meer tijd. Dan liefst dat eerste jaar...
Ik heb het vanmorgen nog eens met manlief besproken en hij had ook gemerkt dat onze zoon liever bij mij is dan bij hem. Hij vond dat logisch maar ook niet zo leuk. Vandaag is hij overdag vrij en vanavond moet hij werken dus hij gaat vandaag lekker veel knuffelen en zorgen. Verder hebben we een weekindeling gemaakt waarin hij twee avonden op tijd thuis is en ook thuis blijft. Één avond is mijn muziekavond als ik weer ga repeteren dus dat wordt standaard zijn "baby-avond". Ook heeft hij beloofd maar één nachtklus per weekend aan te nemen zodat hij één avond thuis is en ook op tijd wakker is (tenzij er echt een unieke kans voorbij komt maar dat snap ik wel). Er zal vast nog wel eens geschoven worden met de dagen maar als we volgens dit idee gaan doen ben ik al lang blij. Mbt ouderschapsverlof wil hij misschien eens in de twee weken een hele dag vrij ipv elke week een halve dag. Maar dat kan pas ingaan als ik werk heb. Scheelt ook weer kinderopvang. We komen er wel! Bedankt voor de reacties. Het heeft me geholpen de situatie wat nuchterder te bekijken.