Maar dat is toch onmenselijk Born2beMom. Dat je de keuze moet maken tussen iedereen die je je hele leven al kent en liefhebt (familie/vrienden/buren etc) en je eigen geluk? Ik zou dat mijn meiden nooit willen aandoen. Volgens mij ga je kapot aan die keuze, als mens.
Maar wordt er dan ook serieus geloofd dat je naar 'de hel' ( of een ander duister oord ) gaat als je praktiserend homo bent? Omdat het niet mag van god. Maar dan ga je dus ook naar de hel als je je dochter niet uitleend aan een gast, want dat staat tenslotte ook geschreven. En omdat je die homo niet vermoord, want ook dat staat geschreven. Die complete willekeur aan wat er wel of niet wordt nageleefd staat mij zo tegen. Het afkeuren van homoseksualiteit is voor mij net zo achterlijk en belachelijk als het uitlenen van je maagdelijke dochter aan de eerste de beste mafkees die langs komt.
Je dochter uitlenen? Ik heb geen idee of een praktiserend homo naar de hel gaat, het word afgekeurd, thats it.
Volgens mijn vroegere leraar godsdienst wel ja. Sowieso iedereen die niet naar de kerk gaat of gedoopt is.
Ik werd juist door mijn keuze voor mijkn geloof buiten gesloten, mijn man werd buiten gesloten door zijn keuze voor mij. Nu aardig bijgetrokken na x jaar, maar alsnog.. het is wel nodig een sterke rug te kweken.
En dat vind ik precies even erg en onmenselijk. (jij bent dus, als ik het goed begrijp, wel voor de liefde gegaan. tegen de wil in van je familie? Dan kan ik al helemaal slecht begrijpen dat je dit je eigen kinderen zou aandoen mochten ze homoseksueel/lesbisch/bi zijn. Juist omdat je weet hoe verschrikkelijk het voelt.)
Dat mensen je levenswijze afkeuren betekent niet dat ze je de deur wijzen of dat je geen contact meer kan hebben... leuk is anders, maar oke.... Vind het wel apart dat bv liefde voor hetzelfde geslacht niet afgekeurd mag worden, maar er tussen al diegene die dat absoluut moeten vinden kunnen , genoeg zitten die een andere religie of groot leeftijdsverschil wel als keuze zien en dit met hetzelfde gemak veroordelen og afkeuren.... terwijl liefde volgens mij iets is wat je altijd overkomt... (of niet in sommige gevallen)
Nee ik ben voor mijn geloof gegaan. En ik vind niet dat ik mijn kinderen iets aandoe, ik weet natuurlijk niet hoe ik dan reageer maar mocht het zo zijn dat mijn zoon of dochter op hetzelfde geslacht valt dan zou ik wel 1 keer vertellen hoe het zit volgens ons geloof maar verder is het haar of zijn leven. En dat moeten ze leven zoals ze dat zelf willen.
Als een kind met veel liefde wordt omringd, maakt het toch geen donder uit of je nu wel of niet ergens in gelooft. Ik ga ervan uit dat wanneer je een goed mens bent en dit ook overbrengt op je kinderen, dat het niets uitmaakt of je nu wel of niet gelooft. Ik geloof in vrijheid, zonder beperkingen van iets wat een kerk of boek (afgezien van het wetboek )mij op legt. Ik voed mijn dochter ook in vrijheid op. Ik laat haar zien wat er is in de wereld, maar ga haar niet vertellen dat er maar een waarheid is. Dat mag zij zelf bepalen. Maar goed dat zal wel heel zielig zijn. Mocht er een godheid zijn, dan ziet hij of zij wel hoe prachtig mijn dochter is. Ik ga ervan uit dat een godheid verder kan kijken dan de beperkte inzichten die een mens zichzelf oplegt. Ik kan een relatie uit liefde ongeacht de samenstelling altijd waarderen. Je houdt van een mens, maakt het nou uit in welke vorm dat is.
Ja zo ken ik ook iemand die ging trouwen met een man die 20 jaar ouder was dan zijzelf (zij 19 en hij 39) en haar ouders verbraken daarom ook het contact. En dat gebeurt overigens best vaak bij een enorm leeftijdsverschil. Maar daar hoor je inderdaad (bijna) niemand over?
Ik vind dit heel ingewikkelde materie. Ik ben zelf hartstikke biseksueel, en kan hier in een deel van mijn omgeving niet over praten. Wat dat betreft snap ik die kant. Aan de andere kant kan ik me ook best voorstellen dat wanneer je het echt ziet als een negatief iets (omdat dat in de bijbel of de koran staat) en je gelooft dat van binnen, je dat dan niet voor je eigen kinderen wil. Agree to disagree dus.
Ik snap dat dit uit het geloof voortkomt, prima allemaal.... maar ik kan er werkelijk niet bij wat er aan af te keuren is... als je het geslacht weglaat gaat het gewoon over 2 mensen die van elkaar houden en met elkaar willen samenleven en samen dingen willen doen. Wat kan daar slecht aan zijn? Dat is toch het verhaal van ons allemaal? We willen allemaal iemand vinden om van te houden en ons leven mee te delen, wat maakt het dan uit? Verder OT: klein kusje, hand in hand lopen, wat dan ook van een verliefd stel (mm, vv of mv) geen probleem. Uitgebreide beksessies hoef ik van niemand te zien eigenlijk...
Uit je opmerkingen merk ik op dat je de bijbel niet helemaal goed hebt gelezen of niet goed hebt begrepen. Dan worden het wat " losse flodders" waardoor het lastig is om daar op te reageren. Op zich ben ik van harte bereid je via een pb uitleg te geven waarom bepaalde zaken niet ( meer) gedaan worden, maar door je termen van " belachelijk" en "achterlijk" heb ik niet het idee dat we dat op een respectvolle manier kunnen doen.
Hier precies zo. Ik zal hun leven echt niet tot een hel maken door ze altijd maar afkeurend te behandelen, ofzo. Ze blijven mijn kinderen waar ik zielsveel van hou en aangezien we hier een hele open en spontane relatie met elkaar hebben, kan ik me niet voorstellen dat dat zou veranderen.
precies dit! En die "regels" zijn juist heel bevrijdend en beschermend ( maar dat zal wel moeilijk voor te stellen zijn als je dat niet gelooft/ ervaart).