Hey, Ik zit zo in tweestrijd.. Moet ik nu wel wat laten horen? Of niet? Ik zal t kort uitleggen. Nieuwe collega waar ik nu een paar weken mee om ga, vertelde onlangs dat ze borderline heeft. Ik wist niet goed wat het in hield, maar omdat het contact groeide, leuk en gezellig verliep dacht ik er ook verder niet over na. Tot eergisteren. Ze Appte mij, in het begin was het nog wel te volgen, maar daarna... Negatief over zichzelf en vage appjes. Ze vertelde ook dat ze aan n jointje zat en bier zat te drinken. Omdat het echt bedtijd was voor mij (cvs) heb ik gezegd dat ik nu echt ging slapen en dat ik haar morgen wel weer zou spreken. Dus gisterochtend vroeg ik of ze al weer wat aanspreekbaar was, helemaal nergens bij nadenkend. En ik zie dat ze m heeft gelezen, maar ze reageert totaal niet.mTerwijl we anders echt veel contact hadden. En gisteravond bedacht ik mij ineens.. Ze heeft borderline.. Zou s kijken wat dit in houdt. Ik schrok best wel eerlijk gezegd. Niet dat ik haar nu anders zie ofzo. Maar nu is mijn vraag.. Moet ik nu juist wel voor haar klaar staan? Of juist niet?
Hier ook vervelende ervaring met borderliners, en ik zeg niet dat ze allemaal zo zijn, maar ik zou ook gewoon uitkijken met wat je doet/zegt, voor je het weet wordt het tegen je gebruikt (en nee, dit doen ze niet altijd expres, maar het kan wel gebeuren).
Ik zou afstand nemen. Sorry, maar ik heb heel negatieve ervaringen met verschillende mensen die borderline hebben. En dit gedrag van eerst heel vaag (aandachtvragend) gedoe en dan daarna niks laten horen is echt heel typerend ervoor. Ik had dus een vriendin die mij op den duur opbelde om te zeggen dat ze nu bij de trein liep en ervoor ging springen. En daarna haar telefoon niet meer opnam. En dat je er dan later achter komt dat ze daarna gewoon naar huis gegaan is. Terwijl ik 40 km verderop woonde met een baby van 7 maanden. Natuurlijk zijn niet alle borderliners hetzelfde. Maar als ik dit verhaal zo lees gaan mijn alarmbellen af.
Wat een lastige situatie. Zelf (veel) ervaring met borderliners. Het is vaak aantrekken <--> afstoten. Juist in periodes als deze, waarin zij zich hoogstwaarschijnlijk nog schuldig gaat voelen over het feit ze jou heeft ge-appt, zou ik haar laten weten dat je er wel voor haar bent. Haar niet het gevoel geven dat je haar laat vallen ; daar zou zij bevestiging uit kunnen krijgen niet goed genoeg te zijn. Daarnaast is het voor jou van belang om je eigen grenzen te bewaken. Je moet niet alles willen doen om het contact te onderhouden door er dingen voor te laten. Mocht het niet gaan, zou ik afstand nemen. Ik wens je veel succes. Edit: Ik vind het overigens kort door de bocht om te zeggen dat je geen contact meer moet hebben, zoals ik opmaak uit sommige reacties. Het is immers ook een vrouw met gevoelens - en heftige. Het moet echter niet zo zijn dat jij je te pas en te onpas moet aanpassen aan haar gedrag, verwachtingen. Als zij bepaalde (negatieve) aandacht vraagt, dit laten gaan. Vertellen dat je er later op terug komt omdat dit beter voor haar en voor jou is.
Hier ook ervaring met een borderliner, mijn advies is ook afstand houden, hoe egoïstisch dat misschien ook klinkt en misschien ook wel is. Ik heb mijzelf constant met diegene mee laten gaan, haar proberen te helpen, te steunen en ik blijf dat doen omdat het familie is, maar eerlijk, soms denk ik wel eens, stik er maar in.
Ze verontschuldigde zich ook constant in haar berichtjes. ik zei dat dit niet hoefde. Ik vertelde haar dat ik haar een toffe meid vond en dat we een klik hebben maar dan haalde ze zichzelf weer naar beneden.
Dit klopt inderdaad. Maar toch. Ik heb veel ervaring met mensen met borderline (en helaas maar weinig positieve ervaringen) en persoonlijk zou ik ook echt uitkijken en afstand bewaren.
Ik heb een zusje met borderline.. ik zou een beetje afstand houden. Mn zusje heb ik op dit moment ook geen contact mee. Jammer maar beter zo. Als ik het wist van iemand zou ik zeker geen vriendin van haar worden.
Vanuit mijn werk veel ervaring met borderliners en ook een borderline collega gehad. Lastige mensen om mee om te gaan. T is continu aantrekken en afstoten. Erg ingewikkeld. Ene moment is alles goed en het volgende moment heb je het gedaan. Het ligt eraan of je er mee om kan gaan. Als je het naast he neer kan leggen en niet persoonlijk opvat kan het contact prima zijn. Maar denk wel altijd wat oppervlakkig. Met mijn collega was het afwachten hoe ze binnenkwam. Zei ze niets dan negeerden we haar want dan was haar bui verkeerd. Kwam ze opgewekt binnen dan was het prima en leuk contact. Ikzelf zou nooit een close vriendschap willen met een borderliner maar oppervlakkig zonder te veel privé informatie kan ik zo wel handelen.
Ik zou proberen (voor nu) om niet meer in te gaan op haar berichten. Éénmaal aangeven dat jij duidelijk bent geweest - dat jij haar mag om wie ze is maar dat je dit gedrag vervelend vindt. Je kunt er later op terug komen, maar ik zou er nu niet teveel meer op in gaan. Als je er nu teveel in mee gaat, haar die aandacht geeft - is er de kans dat ze nog meer en vaker negatieve aandacht bij jou gaat zoeken (als jij dit niet doet dan...... niemand mag mij dus.....) Geef je eigen grenzen nu kort maar duidelijk aan!
Ik heb helaas ook heel negatieve ervaringen met iemand met bordeline in mijn directe omgeving, maar ook een kennis met bordeline en bij die laatste valt het niet zo op. Met de eerste heb ik het contact verbroken en met de tweede houd ik het contact bewust oppervlakkig.
Maar wat ik er uit begrijp is, oppervlakkig contact.. Wat moet dat afschuwelijk zijn voor de mensen die borderline hebben.
Jammer dat mensen hier meteen zeggen, afstand nemen. Ik heb zelf borderline en krijg zoveel onbegrip van mensen. En niet iedere 'borderliner' is hetzelfde. Hier word ook weer iedereen over 1 kam geschoren. Ik snap dat er veel mensen wel pijn gedaan zijn door mensen met borderline. Wat ik zou doen, is je proberen te verdiepen in wie zij is. Op welke punten zij overeenkomt met borderline. Toon interesse. Vraag haar wat zij fijn vind dat je doet of niet doet. Als ik bijvoorbeeld zeg, ga weg. Dan heb ik je juist nodig en heb ik een arm om me heen nodig. En zo zijn er nog tig voorbeelden. Misschien weet zij ook niet hoe ze moet reageren op het berichtje. Als je meer contact met haar wil of je wilt weten hoe het met haar gaat. Kan je denk ik het beste een berichtje sturen, morgen bijvoorbeeld, hoe het met haar gaat.
Ik denk dat het ook nog eens per persoon verschilt hoe je er het beste mee om kan gaan. Mijn beste vriendin heeft ook borderline,en wij hebben er samen goed over gepraat. Als zij in haar moeilijke periode zit dan zondert ze zichzelf af (hier is ze zich zelf ook bewust van) en wilt dan juist liever geen contact met anderen. Zij weet dat als er iets is zij bij mij terecht kan,en ik weet dat ik er niet achter aan hoef te gaan dat zij uiteindelijk zelf weer wat van d'r laat horen. Het ligt er ook aan hoe hecht je contact met zo iemand is,kun je hier mee omgaan bijv.
De vraag is nu.. Heeft ze echt even geen behoefte aan contact of juist wel. Dat maakt het voor mij zo lastig.
Sorry...hoe vreselijk ook voor borderliners...ik zou daar niet mee om kunnen gaan. Dat zuigen en negatieve..drank en drugs...zelfmedelijden.... Nee daar zou ik snel klaar mee zijn. Ik heb daar geen geduld voor. Hoe sneu ook
Hier ook ervaring. Gelukkig is het hier veranderd naar NAO met borderline ken mmen. Het is geen pretje om te hebben maar ook niet om me leven. Gelukkig heb ik mij er in verdiept om tot een beter leef baar leven te komen. Afstand is prima. Maar daar naast kun je wel een goed contact hebt. Door grenzen aan te geven is het voor twee partijen fungeert. Jou en het. Een en ding wil ik zeker nog kwijt. Meestal zijn het begrip volle mensen. Die het niet expres doen. sommige kunnen zich zelf verbeteren door inzicht. En bij sommige gebeurt het niet. Een gebroken been dat kun je zien. En gebroken ziel persoonlijkheid kun je niet zien. Soms doen emoties z.n pijn niet meetbaar en bij de meeste. Niet allemaal zit er een geschiedenis achter.
Ja dat snap ik wel. Dat het heel egoistisch is om te zeggen neem afstand. Maar je moet de hele tijd zo letten op wat je doet en zegt, op eieren lopen. Je kan moeilijk eerlijk zijn omdat iemand dan snel gekwetst of boos wordt. Echt dichtbij komen kan ook niet want dan is er paniek. En ondertussen worden er spelletjes gespeeld, word je steeds onder druk gezet om dingen te doen die je niet wilt, of worden daar pogingen voor gedaan. Als je zo met iemand om moet gaan, dan is dat voor mij geen vriendschap. En natuurlijk zijn niet alle borderliners zo. Er zijn heel goede therapieën voor borderline en dan kun je er goed mee leren leven. Dan is het een ander verhaal.