Verschil is er nou eenmaal en dat zal er altijd zijn. Op zich geeft dat niet, maar het gaat er om hoe je er mee om gaat. Zou een kind echt minder gelukkig is met 1 bakje vla per week als een kind die uit 7 verschillende toetjes kan kiezen? Als je niet anders gewend bent zul je ook niet snel iets missen. Daarom vindt ik het wel eens lastig om iets te geven of te doen aan/met kinderen van wie ik het weet dat ze het thuis niet krijgen. Ik ben dan nogal snel 'bang' dat de kinderen hierdoor gaan verlangen naar dingen zie ze van huis uit niet gewend zijn. En dan kan ik het natuurlijk leuk vinden om ze te verwennen omdat ze dat thuis nooit krijgen. Maar ik weet niet wat er daarna thuis gebeurd. Wij hebben zelf 5 kinderen die totaal niets tekort komen. We gaan meerdere keren op vakantie en we kunnen alles kopen wat ze zich maar wensen. Maar ik voed ze zo absoluut niet op. Er moet overal voor gespaard worden, een vast bedrag voor verjaardagskadootjes, een budget voor uitstapjes in de vakantie enz enz. Het kan heel goed dat mijn kinderen straks niet de financiën hebben die wij nu hebben en dan wil ik niet dat ze ontevreden zijn of van hun situatie balen. Ik vind dat je van te voren moet weten of je je (toekomstige) kinderen een dak boven het hoofd kan bieden. Eten en drinken kunt geven en normale kleding. Dan zou een kind gewoon gelukkig op kunnen groeien. Alle extra luxe is mooi en leuk meegenomen, maar in mijn ogen niet nodig voor het welbevinden van een kind. Waar gaan ze zich vaak 'ongelukkig' door voelen? Als ze dingen zien die een ander wel kan en zij niet. En zo zit de maatschappij tegenwoordig in elkaar. Hoe meer, hoe beter. Lastig...
Ik kom uit een gezin waar het een tijdlang niet op kon. Maar als mijn ouders dan vroegen waar we heen wilden op vakantie dan schreeuwden mijn zusje en ik om het hardst dat we naar het vakantiepark (op de veluwe) wilden waar we al tig keer geweest waren. We wilden helemaal niet naar Spanje of zuid-Frankrijk. En als de dag dan aanbrak dat we vertrokken naar het vakantie-adres dan was het janken geblazen omdat ik weg moest bij mijn vriendinnetjes (die in mijn optiek wel thuis MOCHTEN blijven) En als we OP dat vakantiepark waren dan wilden mijn ouders ons plezieren met dagjes uit naar de apenheul, het kristalbad, whatever. Maar ook daar deed je ons geen plezier mee. Wij wilden gewoon ons ouwe kloffie aan en in het zwembad of de speeltuin blijven. Wat ik hiermee wil zeggen is dat het helemaal niet zielig hoeft te zijn als een kind niet op vakantie gaat. Of geen dagjes uit krijgt. Een kind heeft zo'n andere perceptie van wat rijkdom is, of geluk. Het zijn de ouders die er vaak een punt van maken.
haha herkenbaar! Wij hadden het vroeger ook niet breed thuis, maar we konden wel 1 keer per jaar op vakantie. Mijn vader had een boot waar we ieder jaar mee naar Maastricht voeren en wat een avonturen hebben we al die jaren beleefd. Als we dan bijna in de jachthaven aankwamen waar we 2 weken verbleven dan stonden mijn zus en ik al te stuiteren om het zwembad in te duiken. Alle andere uitjes in die 2 weken waren minder interessant dan dat zwembad en het speeltuintje op ons vakantieadres. Ik kon ook weken, zelfs maanden voordat we op vakantie gingen echt ernaartoe leven, heerlijk!
Ik vind het juist zielig dat sommige kinderen zo verwend worden dat ze de kleine dingen niet meer kunnen waarderen en eigenlijk bijna nergens meer van genieten...
Wat ik zie bij een verwend meisje in mijn omgeving is dat ze wel blij is met alles wat ze krijgt, maar als ze toch een keer onverhoopt haar zin niet krijgt... Dan is het huis te klein.
Da's ook net zo goed zielig. Want er komt een moment dat er iemand is die haar niet haar zin geeft en als ze dan nooit heeft leren omgaan met teleurstelling, dan gaat ze een zwaar leven krijgen...
Ik vind het eerlijk gezegd een beetje voorbarig. Mijn zoon is ook dolgelukkig met danoontje, hij vind het heerlijk maar heb het in zijn leven nog maar 2x gekocht. Ik vind het niet nodig om elke dag vla of een toetje te eten. Zelf hou ik ook niet van vla. Wij zijn niet rijk en moeten wel opletten met wat we kopen maar dat zegt niet meteen dat we arm zijn, we hoeven niet elk dubbeltje om te draaien. Ik vind het zielig als een kind met honger naar bed gaat en geen fatsoenlijke basisvoorzieningen heeft. Geluk staat toch niet aan hoevaak je op vakantie gaat en of je dure uitjes kan doen?
Ja lastig.. hier in een situatie waarbij de vriendjes van mijn kinderen wel in een welvarend gezin opgroeien maar waar de ouders gewoonweg anders met uitjes en alle andere extra's omgaan. Het geld is er wel, we kennen het gezin goed en het is te zien aan hun uitgaven etc, maar ook al is het geld er niet, een speeltuin of kinderboerderij is gratis! De vriendjes "zeuren" hier dus altijd om snoep omdat ze het thuis zelden krijgen en spelen liever hier als thuis omdat wij wel regelmatig op de fiets stappen om erop uit te gaan. En als ze dan hier zijn, vragen ze dus ook echt om dingen. De kinderen zijn mij lief, maar op een gegeven moment gaat het mij ook tegenstaan dat wij altijd hun kids meenemen naar van alles en dat mijn kids daar nooit iets doen. (en dan heb ik het niet over uitjes die geld kosten, nee zelfs gewoon een simpele boswandeling zit er niet in) Dus lastig.. het heeft niet altijd met geld te maken, maar ook met zin en willen van ouders.. Ik zou mij als ouders doodschamen als mijn kind met een ander altijd mee mag en ik een ander kind nooit zou uitnodigen. In geldkwesties ook, want dingen doen hoeven niet altijd geld te kosten! Je kan mijn kind ook eens meenemen met eendjes voeren....
Hmmm ik snap het niet zo goed eigenlijk dat het geluk met kinderen af moet hangen van geld. Ja wij hebben het niet breed maar toch heeft onze dochter alles wat ze nodig heeft. Van de week gingen vriend en dochter en ik en hond even hier vlakbij naar een erg grote sloot om wat kikkervisjes te vangen en even lekker met de hond te wandelen en even met de bal te spelen. En echt waar we zien nu echt dat ze er goed voor wil zorgen en ze bijna niet kan wachten tot ze gaan groeien. En dat is wat je voor ogen moet houden. Je kind en vooral de mensen om je heen en jezelf gelukkig maken
Ik snap ook niet waarom er hier gesuggereerd wordt dat als je het wel breed hebt, dat je kinderen dan niet gelukkig zouden zijn met het kleine. Wij hebben het wel breed. Maar mijn kinderen kunnen ook intens gelukkig zijn als ze kunnen krabbetjes vissen op het strand, of gewoon met een middag in de speeltuin. Mensen die het wel breed hebben, zijn niet per definitie ouders die hun kinderen alleen maar met materiele dingen of vakanties omkopen.
Ja hoor! Voor mij maakte het toen niks uit of dat met mijn moeder was. Ik ben echter vaker met kennissen van m'n moeder mee geweest dan met Mijn vrienden. Precies wat hier bedoeld word, het zielig vinden. Ik had de grootste plezier, oom al was het met mensen die Ik eigenlijk niet vaak zag of kinderen met wie ik zelf eigenlijk nooit speelde. Later, en nu nog, heerst er Ook wel schaamte. Ik heb me behoorlijk geschaamd dat wij zo arm waren dat de enige leuke dingen die ik deed kwamen van mensen die me zielig vonden. Maar ik ben wel blij dat we toch dingen Zijn gaan doen. Tis altijd nog beter dan niks Ik weet dat mijn moeder vooral heel blij was als iemand ons mee wilde nemen, zodat we toch leuke dingen konden doen die zij ons niet kon geven. Maar kan me voorstellen dat ze zich daar rot over heeft gevoeld. Ik zou het zelf Ook doen trouwens, hoewel ik het wel zou vragen of het prima is dat je betreffend vriendinnetje meeneemt hihi.
Wij hebben het financieel gezien prima, maar ook onze kinderen krijgen alleen in het weekend een toetje. Ik vraag me af wat daar zielig aan is? Als kinderen niet beter weten. We hebben de afgelopen 2 weken 3 uitjes gemaakt waarvan er 1 ons geld kostte, namelijk de kermis. De overige dagen hebben ze zich prima met hun vriendjes voor de deur vermaakt, sterker nog dat hebben ze soms liever dan een dagje naar de kinderboerderij oid. Ik vind het juist fijn dat mijn kinderen de kleine dingen nog kunnen waarderen ondanks dat ze bij wijze van wel alles kunnen krijgen wat ze willen.
wij hebben het financieel wel redelijk goed maar eten nooit toetjes vind dat echt niet nodig hier genieten we van een heerlijke luxe vakantie op een zonnig eiland maar ook van een kosteloos uitje naar het park om de geitjes te voeren. soms hoor ik verhalen van kinderen die op school rondlopen met de nieuwste smartphones daarin snap ik die ouders dan weer totaal niet.
Wij hadden het vroeger niet breed alleenstaande moeder met 3 kids. Gingen een dagje uit als mam voldoende airmiles had gespaard. Vakantie gingen we niet. Maar zielig?? Nee ik heb mezelf nooit zielig gevonden. Mijn moeder deed alles wat ze kon en ondanks dat we het niet breed hadden waren we wel heel gelukkig. Nu zelf mama van 2 kids en hebben we financieel niks te klagen. maar vaak op vakantie of elke dag ene toetje is hier ook niet. Mijn kinderen zijn ook tevreden als we eens een ijsje halen en springen een gat in de lucht. Of op zaterdagavond hapjes avond doen. Ik denk dat kinderen met ouders die goed in de slappe was zitten niet altijd gelukkiger zijn. Daarnaast vind ik ook dat kinderen niet altijd alles hoeven te krijgen en te hebben wat ze graag willen. Ze moeten hier thuis ook leren dat je niet zomaar atijd alles kan krijgen en er gewoon gewerkt moet worden voor de centjes. Hier krijgen ze tussendoor bijna nooit wat aan speelgoed. Maar van de kinderbijslag mogen ze zelf wat uitkiezen.
Wij hadden vroeger heel weinig (financieel), maar hadden niks te klagen en heb echt een super jeugd gehad. Altijd buiten spelen, hutjes bouwen, kattenkwaad uithalen, bij vriendjes en vriendinnetjes spelen en logeerpartijtjes. Af en toe gingen we "op vakantie", dat was dan naar familie voor 5 weken... Voor ons niet heel veel te doen daar, maar toch vermaakten we ons wel weer met boeken lezen, films kijken en wederom buiten spelen. Toetjes eten? Wat heeft dat met geluk te maken, in welke vorm dan ook. Bij ons en bij mijn vriend in de familie zijn toetjes niet normaal na het avondeten. Alleen bij speciale gelegenheden komt er een toetje op tafel, maar dan zeker weten geen vla Een kind is gelukkig als hij geliefd is, kan spelen (buiten en binnen) en zich goed kan ontwikkelen. Vergeet niet dat wanneer een kind bij een ander zegt: dat eten wij thuis echt bijna nooooooit, dat dit best kan betekenen dat vla amper eten, maar misschien een ander toetje.
Leuk om te zien dat het een gespreksonderwerp blijkt. Ook grappig om te lezen hoe sommige mensen dingen interpreteren naar aanleiding van mijn openingspost. Nergens staat dat onze dochter gelukkiger is dan haar vriendinnetje, dat geld gelukkiger maakt, dat onze dochter kleine dingen niet waardeert. Het gaat me vooral om het besef dat tot mij doordrong toen wij terugkwamen van een midweek weg, al nadenkende over de volgende vakantie, dat het verschil tussen twee gezinnen zo groot kan zijn. Geen oordeel of verwijt, slechts een constatering. En dat besef deed me goed.
En mooi om te horen dat het niet raar is als we een vriendinnetje meenemen een dagje weg omdat het kan.
Ik vind het ook lastig. Wij hebben het prima, mijn man heeft een goede baan en ik ben thuis met de kinderen. Op zich kunnen we alles doen wat we willen, maar doen we het niet omdat het niet nodig is. Maar ook omdat mijn kinderen en ikzelf snel overprikkeld raken. Mijn oudste is autistisch en de jongste mogelijk ook. De dagelijkse zorg kan me soms heel zwaar vallen. Dus dan ga ik vaak liever een keer naar het meertje in de buurt dan dat ik met ze naar de dierentuin ga. Omdat de jongste dan steeds weg zou lopen en ik raak daar gespannen van. We gaan heus wel eens wat doen, maar ik hou het graag zo simpel mogelijk. Net als bv met eten. Ze eten thuis heel weinig en alleen bepaalde dingen. En andere dingen die ze wel graag eten, koop ik expres niet omdat ik het ongezond vind. Vla bv haal ik niet, wel volle kwark of yoghurt. Vinden ze ook lekker, maar vla net iets meer natuurlijk Dat vind ik dus een extraatje en dat krijgen ze dan eens in de zoveel tijd. Andere moeders vinden dat misschien streng of zielig. Maar wij kiezen er dus bewust voor om het anders te doen vanuit ons referentiekader Nu gaan we van de zomer verhuizen naar een heerlijke woning vlakbij een meer. Ik zie er zo naar uit om daar elke dag met de kinderen heen te gaan! Kost niks, maar ik weet zeker dat dit meertje geweldige jeugdherinneringen op gaan leveren. Ik ben opgegroeid in een modaal gezin, met ook een werkende vader en een moeder die bij ons was, en mijn mooiste herinneringen zijn dat we met de ouders en kinderen uit de straat buiten speelden. Ik kan me echt niet meer herinneren wat we kregen voor onze verjaardag of sinterklaas, maar wel dat we een abonnement op het zwembad hadden. Dat we gingen picknicken, fietsen en rummikubben. Een gelukkige jeugd dus, met veel contact met mijn ouders en familie en kennissen. Dat is wat wij onze kinderen mee willen geven. Geld is echt fijn om te hebben, het is hier ook weleens anders geweest toen mijn man en ik beiden nog studeerden en we al een kind hadden. Maar ook zonder geld kun je je kinderen een onwijs leuke jeugd geven. Dat het moeilijker is staat buiten kijf, maar met creativiteit en liefde kan het. En dan heb ik dat liever dan dat ik ze alles kan geven en we allebei meer dan fulltime aan het werk zijn. Ik heb mijn carriere opgegeven voor de (speciale) behoeften van mijn kinderen en al vind ik dat soms jammer, ik denk dat dit voor ons het beste is nu. En besef me tegelijk dat dit een enorme luxe is dat dit kan! Overigens is het soms best fijn om je eigen gezin te vergelijken met een ander, maar helemaal eerlijk is het niet. Ik denk niet dat wij het beter of slechter hebben dan een ander. Ik heb mijn eigen leven en maak me alleen daar druk om. Wel is het zo dat wij toevallig de leukste kinderen hebben Dat vind ik weleens sneu voor anderen, maar die schijnen ook te denken dat ze geluk hebben gehad (is een grapje he dames, gelukkig vinden de meeste ouders hun eigen kinderen het leukst en daar gaat het om!) Zo en dat was een heel epistel.