Dat bedoel ik dus ook inderdaad. We zijn dan ook heel gelukkig en dankbaar dat we dit onze kinderen wèl kunnen bieden want ik zie nu al wat voor een meerwaarde het voor hen heeft.
en niet alleen het verre reizen maken, want daar moet maar net je interesse liggen. Maar wat ik hier ook zie zijn kindjes die dag in dag uit in weekenden en vakanties hier buiten op de stoep hangen. Ouders ondernemen nooit iets. En ja dat kan ook allemaal gratis. Wij wonen hier op fietsafstand van: mini strandje, kinderboerderij, bos, intratuin, verkeersspeeltuin...dat is allemaal voor niks. En vlakbij een stadsspeeluin waarvan de entree 1,50 kost. Maar die kinderen komen nergens...hangen alleen voor het huis rond. Ook een klein speeltuintje hier dus ze vermaken zich vast. Maar de kinderen van 4+ zie je wel kijken als wij op wo en vr middag en in het weekend weer eens vertrekken en zij zelf vragen aan dochter wat we gaan doen. Het heeft dus niks met luxe te maken maar aandacht voor je kind en behoeften.
Wij proberen ook altijd zoveel mogelijk met de kinderen te doen ondanks dat we niet heel veel te besteden hebben. Laatst een weekje Zuid Frankrijk voor weinig was erg leuk en de kinderen genoten. We genieten van de kleine dingen en daar horen ook bos en strand bij maar ook een weekje Frankrijk. Als ik hier in de straat kijk en zie dat er gewoon doorgefokt word ondanks dat er geen bestedingsruimte is vind ik erg triest en heb dan ook niet zoveel medelijden. Er word dan ook zeer weinig tot niks gedaan met de kinderen helaas. Hier altijd een jongetje opgevangen van een alleenstaande moeder die ook nooit iets met het mannetje deed dat heeft heel veel impact op ons gezin gehad omdat je echt met gezin niks meer deed maar je had er altijd iemand bij. Ben blij dat ik het heb gedaan en hoop dat hij er later leuke herinneringen aan heeft, het is helaas door onbekende redenen stop gezet door moeder. Maar ben het met het merendeel eens dat er ook kleine of goedkope dingen gedaan kunnen worden om het leuk te maken voor kinderen en hoor het nu al van mijn oudste terug dat we dat doen en daar doe ik het voor.
Ik vraag me af in hoeverre je echt kennis maken met een cultuur door ergens 3 weken op vakantie te gaan? Ik heb zelf ook ontzettend veel landen gezien hoor, mijn ouders namen ons overal mee naartoe maar het is echt niet zo dat ik nu weet hoe alles reilt en zeilt in bv. de cultuur in Slowakije of Mexico.
99% van de mensen zet ook geen stap buiten de uitgestippelde toeristengebieden in de meeste vakantielanden. Vooral niet met kleine kinderen. Zo'n vakantie heeft dan ook niks met de cultuur of geschiedenis van de bestemming te maken inderdaad.
Mijn ouders waren niet echt van de strandvakanties, maar dan nog, heb ik niet echt het idee dat ik echt een cultuur heb leren kennen. Ik ben bv. wel in Indianenreservaten geweest in Amerika en historische plekken in Italië om maar wat te noemen maar toch. Echt een cultuur leren kennen is anders. Ik zag ook vaak op vakantie Japanners die met hun touringsbus ergens langs reden, allemaal kwamen ze eruit om een foto te maken, waarna ze allemaal gelijk weer in hun bus gingen om verder te rijden.
Niet denk ik. Wij gingen bijna elk jaar naar Zuid Frankrijk en zagen altijd erg veel; grotten, strand, kerken, kastelen, landschappen, dorpjes. Maar als kind herkende ik het niet als 'een andere cultuur'. Pas vanaf een jaar of 12 begreep ik dat Frankrijk echt een ander land was met een andere taal en andere gebruiken.
Klopt, als bliksembezoeker kun je hooguit een blik werpen op historie van een plek, maar de cultuur kun je niet zien. Dat moet je ervaren, door om te gaan met de bewoners van een land en mee te doen in hun cultuur/ gemeenschap. Als een doorsnee toerist kom je daar überhaupt niet mee in aanraking, en bestaat het 'cultuurproeven' puur uit de commercieel getinte toeristentrekkers. Deze dingen gaan overigens aan kinderen doorgaans helemaal voorbij.
Ik las het bericht van TS ook niet zo, ik reageerde meer op mede-reageerders die het over zielig hadden
Dat ligt er aan denk ik. Mijn vriend weet bijv heel boeiend te vertellen. Wij willen graag een keer naar Griekenland, want hij weet veel van de Griekse Mythologie. Zo kan hij dingen uit de geschiedenis vertellen aan onze zoon. Zo ook met andere dingen (vriend heeft best veel algemene kennis). Echt de cultuur leren kennen dmv een vakantie kan sowieso niet denk, dan moet je ergens echt gaan wonen. Maar je kunt je kinderen wel veel vertellen over het land en de mensen die er wonen etc.
dat ligt dan ook wel aan hoe het jou als kind uitgelegd is denk ik en hoe jouw ouders daar dus mee bezig waren. Want mijn 6 jarige weet al dat wij in nl wonen...dat vlakbij ons belgie ligt en dat frankrijk, italie enz weer andere landen zijn. Op een grote kaart heb ik ook aangewezen waar nl dan ligt (en waar onze stad is) en waar frankrijk ligt en italie en oostenrijk. Ze kent natuurlijk nog niet de topografie van heel europa maar sommige landen dus wel. En dat ze anders praten. En dat wij bv heeel snel in BE zijn (15 minuutjes) maar dat het voor familie van ons in r'dam een stuk langer duurt.
Wij zijn met onze zoon nog nooit in het buitenland geweest, maar hij weet wel dat ze in andere landen een andere taal hebben hoor. Hij zit nu in gr 2 en was laatst bezig met een puzzel van EU dus hij leert dat nu al. Ligt idd denk aan je ouders, daarnaast als kind kon je zelf wel horen dat de mensen daar anders praatte of niet?
Het ligt niet aan verre reizen, aan luxe dingen, aan veel speelgoed enz. Het ligt er aan of je je kind liefde en aandacht geeft. Of je hem/haar probeert te begrijpen of je meeleeft met elkaar enz. En dat kan thuis zijn in je mini achtertuin of in je flatje. In een klein speeltuintje of een mega pretpark, in een luxe restaurant of al pannenkoeken etend aan de keukentafel.
Hier ook een dochter die daar erg mee bezig is, vooral omdat haar vader natuurlijk uit een ander land (zelfs ander werelddeel) komt en ze daar familie heeft. En zo grappig: als ze iemand met een zachte G hoort, zegt ze vaak: O dat is zeker een Belg. (Terwijl het net zo goed een Nederlandse Brabander kan zijn...)
Hoe het in een ander land echt reilt en zeilt leer je niet van een korte vakantie, maar je kan kinderen heel goed verschillen tussen thuis en daar laten zien. Verschil in bouwstijl bijvoorbeeld zegt al wat over hoe mensen wonen. Daarnaast kun je ze wijzen op verschil in taal en eten. Maar een middag naar Drenthe om daar hunnebedden te bekijken leert een kind meer dan 3 weken Spanje en friet van piet elke dag. Ik vind het belangrijk om mijn kinderen meer mee te geven dan onze buurt, maar ook dat in onze buurt al allerlei verschillen zijn. Daarvoor moet je betrokken en actief zijn met je kinderen en daarvoor maakt je beurs niet direct uit.
Hier in de straat is er niet zo heel veel verschil. De een gaat misschien wat vaker op vakantie dan de ander. En de ander kiest weer vaker voor pretparken. Ook qua eten is er maar weinig verschil. Zelf zit ik nu weer even in de WW en moet er een stapje terug gedaan worden, dat betekent dus even geen nieuwe parfum voor mama of los gaan bij de kapper. Dat geld besteedt ik dan liever uit aan mijn kinderen voor een leuk dagje weg. Wel is er een groot verschil tussen mijn man en mij. Vroeger toen ik nog een lief klein meisje was.... hadden mijn ouders het niet breed. We konden gelukkig nog wel een paar keer per week een bakje vla eten, maar meer dan dat was het ook niet. Een studie, vakantie of een rijbewijs zat er voor mij in ieder geval niet in. Mijn man daar in tegen heeft altijd luxe gegeten, in nieuwe kleding rond gelopen, ging heel veel op vakantie, heeft zijn rijbewijs gekregen, en eigenlijk alles wat hij graag wou kreeg hij. En nu is dat nog steeds wel zo.
Ja natuurlijk wist ik wel dat Frankrijk 'buitenland' was. Maar het besef wat dat dan betekent, dat is er niet zo. Je bent meer bezig met spelen en vriendjes maken (die geen Nederlands spreken maar dat is geen enkel probleem want je bent tenslotte 'in het buitenland'.) Mijn mening is dus dat kleine kinderen op vakantie niet echt de wonderlijke wereld van verschillende culturen leren kennen. Het is voor hun 2 weken op een speeltuin slapen en veel spelen. Waar uiteraard niets mis mee is
Helemaal mee eens, dat probeerde ik ook uit te leggen. Een kind wordt geen wijzer mens van 3X per jaar op een Nederlandse camping of resorts in Frankrijk of Spanje. Een kind groeit door kennisoverdracht en betrokkenheid van zijn ouders. En met cultuur- en geschiedenislessen zou ik sowieso dichtbij huis beginnen. In Nederland dus. En de verschillen qua ligging, omgeving, natuur en taal met andere landen daaropvolgend toelichten en waar mogelijk laten zien.