Je weet wat er niet goed loopt, dat is in ieder geval stap 1! En ja het is nu hard knokken om je man te overtuigen van dat je graag wilt veranderen. Maar hij noet ook snapoen dat dat een proces is en niet in een keer is zoals hij het wil zien. Hier werk je samen aan en van zijn kant denk ik dat het stukje communicatie beter kan, bespreek dit ook met hem. Als hij niks zegt kan jij ook niet er aan werken. Ga je best doen om de punten die hij aankaart te veranderen en vraag ook regelmatig hoe hij vindt dat het gaat. Zo merkt hij ook dat je actief er mee bezig bent en misschien is het voor hem makkelijker om er over te beginnen als jij het gesprek opent!
Ik gok dat dit vooral voortkomt uit het alleen zijn. Jij bent afhankelijk van hem. Zonder hem heb je daar niks. Dus je wacht, op hem, en dan begint jouw plezier pas. Terwijl hij een gewoon leven heeft met werk en vrienden ed. Ik denk dat jouw oplossing ligt in het zorgen dat jullie weer even afhankelijk van elkaar zijn. Dus dat betekent dat jij moet zorgen datje het zonder hem ook leuk hebt. Ga op een clubje, sporten, naaien... of vrijwilligerswerk. Creeer een leven buiten hem om. Je zult vast ontdekken dat niet iedere vrouw daar 'achterbaks' is. En anders deel je geen intieme dingen, maar is het gewoon voor plezier. Wees weer jezelf, ipv afwachtend naarhem. Hoppa! Maak er iets van.
Lieve meid, Ik heb van begin af aan je verhaal meegelezen en ik heb echt met je te doen, eerlijk waar! Ik vind het ontzettend knap dat jij iedereen hebt achter gelaten in Nederland om samen met hem in hem zijn cultuur een leven op te bouwen en dat ook nog zo jong. wat ik je wel wil meegeven is dat geluk van binnen zit en niet afhankelijk is van iets of iemand. Geluk zit in je zelf Is het geen optie (ik vraag maar) om er eens serieus over na te denken om samen met hem een bestaan in Nederland op te bouwen, zodat jij straks (zeker als de baby er is) wat meer kunt terugvallen op je ouders en vrienden als hij zo,n lange dagen maakt. dan heb jij ook wat afleiding en voel je je bovenal niet zo heel alleen en eenzaam. Of idd zoals ik al voorbij zag komen, ga een bezigheid zoeken, sporten, oid. Zodat je wat energie kwijt kunt, andere mensen leert kennen en ook wat gespreksstof hebt voor als je man thuis komt ipv 24/7 thuis te zitten en te wachten totdat hij thuis komt. Ik hoop voor jullie dat jullie er samen uitkomen en nee dat zal niet van vandaag op morgen gaan, dat heeft tijd nodig en communiceren is in dit hele gebeuren de belangrijkste basis denk ik, zodat jullie weten wat er in elkaars koppie omgaat Sterkte! Liefs,
Wat fijn dat jullie in ieder geval met elkaar in gesprek zijn gegaan. Dan is er een goede basis. Ik denk dat als ik in jouw situatie zou staan dan zou ik niet vN mezelf verlangen dat ik het nu ineens wel "goed" zou doen. Jaloezie en onzekerheid ligt vaak niet bij de partner maar zit hem in jouw onzekerheid. Ik zou gewoon in Turkije het geluk verder opbouwen, wel zou ik daar op zoek gaan naar een psycholoog. Die zullen ze daar ook wel hebben onzekerheid heb je namelijk niet van de een op de andere dag opgelost....sterker nog; ik ben er al 20 jaar mee bezig overigens loop ik pas sinds kort bij een psycholoog dus hardleers ben ik ook wel een beetje Sterkte meid! En complimenten voor je kracht! Ik zou het je niet nadoen daar alleen!!!
Wat een verhaal zeg. Voor mij ook wel gedeeltelijk herkenbaar. Mijn eerste relatie was met een Nl'er, die me bedroog, wel naar de escort ging enz. Daarna een relatie gehad met een Turkse jongen (nooit samengewoond). Echt een geweldige jongen die ik nooit zal vergeten, maar ik kon het niet. Ik kon hem gewoon niet vertrouwen, hoewel ik daar geen reden voor had. Ik wilde meer aandacht, maar kreeg dit niet voor mijn gevoel toen. Mijn ex werkte idd ook 12-14 uur per dag, vaak geen beltegoed (belde dan via vrienden). Ik was jaloers, hoewel mijn ex altijd zei dat Turkse jongens zo jaloers zijn! Ik heb het toen om meerdere redenen beëindigd, maar hoe gelukkig ik nu ook ben, ik mis hem nog steeds soms. Ik denk dat het grootste probleem ook zit in dat jij geen eigen dingen hebt daar, geen werk, geen vrienden. Je man heeft dit wel. En eigenlijk is het een soort van jaloezie. Je bent idd zoals meerdere zeggen erg afhankelijk van hem. En daardoor ook bang dat hij je gaat verlaten? Alleen door dit gedrag, stoot je hem juist verder van je af. Het werkt dus alleen maar averechts. Is er niet toch een manier om meer onder de mensen te komen, meer om te gaan met anderen. Al is het geen hechte vriendschap, maar dat je wel dingen samen kan gaan doen. Even afleiding hebt en weer positiever naar je man toe komt. Ook in een relatie heb je ieder je eigen dingen nodig. Ik heb dat nu ook veel te weinig en merk dat ik dit ook af reageer op mijn huidige man. Totaal onterecht. Want waarom zou hij niet een leuke avond mogen hebben, niet mogen sporten omdat ik dat niet heb? Ik gun hem ook het geluk. Wat mij helpt is om het bespreekbaar te maken. Vertel ook hoe eenzaam je bent, hoe graag je weer werk/vrienden wil enz. Probeer uit te leggen waar je achterdocht vandaan komt en hoe graag je hier aan wil werken. Plan regelmatig een dag/avond echt voor jullie samen om leuke dingen te doen. Probeer elkaar weer op een leuke manier te ontdekken.
Je was 18 toch toen je naar Turkije verhuisde? Dat is extreem jong net als dat je nu nog extreem jong bent (ps je kunt op je achttiende geen hbo opleiding hebben afgerond tenzij je vier klassen hebt overgeslagen maar dat geeft niet. Niet alles hoeft waar te zijn op een forum). Ik ben bang dat je nog niet toe bent aan een relatie en kind maar dat is niet meer terug te draaien. Is er een mogelijkheid dat iemand met jou en je man tegelijk praat Een soort mediator? Hij moet nog veel leren (dat negeren ronduit kinderlijk is) en jij moet nog veel leren.
Nee je hoeft niet alles openlijk te vertellen, maar rechtuit dingen verzinnen vind ik persoonlijk ook niet kunnen. Ik vraag me dan meteen af wat er van de rest van het verhaal nog waar is.. In het groepje (beval topic) waar ik schrijf was onlangs zelfs iemand die zelfs een keizersnede vroeggeboorte en een gehandicapt kind bij elkaar gelogen heeft en zelfs foto's van internet van een ander gehandicapt kindje genomen heeft en hier heeft geplaatst al zijnde 'haar kind'. Ik blijf me afvragen wat zo iemand beweegt. Als dit soort details niet kloppen in een verhaal, twijfel ik ook aan de rest.
Dat kan wel hoor. Ik was 18 toen ik mijn mbo opleiding spw4 heb afgerond. Ik ben na 3 havo gestopt met de middelbare school en een mbo opleiding van 3 jaar gaan doen. Ik was 15 toen ik begon en 18 toen ik klaar was. Dus het kan wel.
Een HBO-opleiding duurt toch wel wat langer dan een MBO, minimaal 1 tot 2 jaar dus op je 18de een HBO-opleiding afgerond hebben is bijna niet mogelijk.
Ik denk dat je meer dingen voor jezelf moet gaan doen en toch proberen meer sociale contacten van jezelf te zoeken. Anders via internet op zoek naar andere Nederlandse meiden in jouw regio? Ze zullen er vast zijn. Je hebt nu niks om handen en alleen je man dus focus je je daar heel erg op. Zoek een leuke hobby, (vrijwilligers)werk, andere bezigheid om je gedachten ergens anders op te richten dan alleen je man.
Een HBO duurt 4 jaar maar misschien heeft ze hem in Turkije afgerond aangezien ze wat in toerisme deed? Of versneld? Voor je 18e verjaardag is wel erg snel, lijkt me niet mogelijk. Alleen TO zal t wel niet uit dr duim zuigen denk ik zo Maar 18 of laat staan 21 is helemaal niet extreem jong, niet iedereen is dan nog een kleuter op die leeftijd. Ze is getrouwd en krijgt een kindje dus ze zal wel volwassen genoeg zijn. Maargoed in die relatie zit wel wat fout
Wauw.. onbegrijpelijk. Ik zit hier mijzelf een potje bij elkaar te huilen en jullie vragen jullie serieus af of ik dit gelogen heb? Ik heb er geen woorden voor. Willen jullie de reden horen? Prima, omdat jullie nieuwsgieriger zijn dan mijn katten zal ik het even uitleggen. Ik ben op mijn (net aan 17) geslaagd voor de havo. Heb inderdaad 1 klas overgeslagen. Omdat mijn ouders centjes hebben heb ik een zogehete "Erkende op HBO niveau" particuliere toeristme school afgerond. Deze school duurde een jaar. Heel zwaar maar dan heb je wat. Jullie mogen de school ook opzoeken en emailen, kijk maar even bij "world travel school Amsterdam, ofwel WTS' jullie kunnen de klassenlijsten bekijken en fotos van mij opzoeken via de site, als die er nog op staan. Met deze diploma kan ik exact hetzelfde doen als wat een "echte" hbo'er in 4 jaar heeft gedaan, maar omdat het centjes kostte en particulier is, heb ik inderdaad mijn diploma binnen een jaar gehaald. Dus meteen oordelen over iemand.. sorry ik ben er zwaar op tegen. Ik bedoel dit absoluut niet aanvallend en ik begrijp jullie punt want het klinkt inderdaad vrij onmogelijk geef ik toe! Ook ben ik 1 maand voor mijn 19e verjaardag vertrokken dus je zou kunnen zeggen dat er 2 jaar tussen heeft gezeten, aangezien ik net 17 was en bijna 19. Voor de lieve meelezers; Update: Ik ben vandaag met zijn zus en moeder mee geweest naar de markt enz. Daarna ben ik naar zijn moeder gegaan en heb ik een heel goed gesprek mer haar gehad en haar verteld wat er aan de hand is (vooral verteld wat er met mij aan de hand is) daarna bood ze haar excuses aan omdat zij het idee had dat zij mij te weinig mee nam overal naartoe en dat ik daarom mezelf zo alleen voelde. Lief, heel lief, we hebben met elkaar afgesproken om voor deze zwangerschap even als vriendinnnen door het leven te gaan omdat ze weet dat ik het moeilijk heeft. Ze wilt dus morgen met mij naar het winkelcentrum gaan en daarna blijf ik bij haar slapen. Dat lijkr mij een goed idee omdat mijn man dan ook ff aan zich zelf kan denken. Ik ben net terug van zijn moeders huis dus en er stonk iemand vreselijk in de bus (no offence maar ze eten hier zoveel knoflook en ui dat iedereen, echt bijna iedereen, ontzettend naar uie lucht zweet stinkt!!!) Kon het niet meer houden toen ik thuis kwam en ging ontzettend over mijn nek. Manlief kwam naar me toegerent en 'hielp' me want kreeg geen lucht meer. Daarna vroeg hij of ik honger had en of hij even naar de supermarkt voor mij moest gaan, mer andere woorden, hij draait een beetje bij. Ik kreeg net de tip van mijn tante om in de school om.de hoek als vrijwilliger te gaan werken voor engelse les, lijkt me super leuk en ik hoop dat dat gaat lukken zodat ik weer iets te doen heb! Ik zal jullie updates blijven geven en als er mensen zijn die ook zoiets hebben meegemaakt of het ook gedaan hebben of her doen, controle, dan hoor ik graag van alle kanten alle tips, de tips zijn zeker en zeer welkom!! Ik weet dat ik veel aan mezelf moet werken en ik hoop dat dit topic blijft bestaan zodat ik er over kan praten als ik het even moeilijk heb. Dit is echt een enorme steun voor mij dus aan alle lieve lezers en schrijfsters, jullie hebben een meisje laten stoppen met haar verdriet! Bedankt daarvoor
Sorry trouwens dat ik niet 1 voor 1 op jullie alle reageer, het leek mij overzichtelijker als ik alles voor iedereen steeds in 1 berricht zet. Ik lees dus wel gewoon al jullie verhalen uiteraard!!!
Het blijft internet, je verhaal over studie klinkt gewoon heel ongeloofwaardig, ook betreffende de klassenfoto's. Ik denk niet dat je dat zo persoonlijk op moet vatten. Er zijn verschillende dames geweest die alles wat los en vast zat aan elkaar verzonnen op dit forum, daardoor zijn sommigen hier extra kritisch, vervelend als je daar van verdacht wordt als dat niet waar is. De persoon die op dit forum heeft gelogen was bij kritische vragen of twijfels ook direct super aangedaan.. hoe meer aangedaan iemand is, hoe groter mijn twijfels. Het is een partoon hierbij. Mocht je verhaal kloppen, mijn excuses, maar trek je niet alles persoonlijk aan, het is een forum, je kunt het anderen niet kwalijk nemen gezien het gewoon nogal vreemd klinkt; een HBO studie van 1 jaar afgerond op je 18e, dat zou juist jij moeten begrijpen gezien het geen standaard HBO opleiding betreft toch? Je zou ook begrip kunnen hebben voor de twijfel en het gewoon uit kunnen leggen i.p.v. direct aangedaan te reageren. Sterkte met je relatie.
Begrijp me niet verkeerd maar ik zit emotioneel niet lekker in mijn vel, tuurlijk dat ik aangedaan reageer! Geloven jullie mij niet, prima. Het is inderdaad een forum met heel veel aparte mensen, maar een oordeel trekken over dat jk lieg en mij vergelijken met iemand die een hele zwangerschap verzonnen heeft, onbegrijpelijk. Een paar mensen van dit forum hebben mijn facebook dus die kunnen mijn verhaal bevestigen. Dat is tenslotte waar jullie naar op zoek zijn, sensatie! Ik heb zowat mijn halve leven uitgelegd hier dus ik hoop dat jullie een beetje begrip kunnen tonen. Maargoed ik wil dit links laten liggen en graag naar mensen luisteren die mij wél willen helpen in deze moeilijke situatie. Ik zou dan ook graag willen dat er geen oordelen meer getrokken worden (ben hier super vel op tegen) en er gekletst word over het daadwerkelijke probleem, bij voorbaat dank! Ps. Dit is hoe ik ben en hoe ik standaart reageer, dit bericht is dus absoluut niet aanvallend bedoeld!
Dat heb ik ook gelezen dat je vlak na je 18de met je man naar Turkije bent gegaan? Nou ja, maakt ook niks uit, fijn dat je steun aan je schoonmoeder hebt en hopelijk komt het goed met je man.
Wauw dames wauw hier valt je mond toch van open. Exacte datum willen weten? Augustus 2012 man ontmoet, maart 2013 voorgoed geemigreerd. B-day in mei. ("HUH WHAT ze zei 1 maand van tevoren?!?, wist niet dat jullie op de dagen van de kalender mee rekende") soms willen mensen liever niet hun hele exacte levensverhaal op internet zetten wegens eventuele erkenning. Ach moet wat he om mijn onschuld te bewijzen. Zelfs hier kan ik mijn verhaal niet kwijt.. maargoed ik hoef me tegenover niemand te verantwoorden. Heb geen zin meer om mijzelf ZELFS HIER?!?!? zo erg te moeten uitsloven om mijn verhaal te kwijt te kunnen. Het is al erg genoeg een bestaan zonder enige vorm van vriendschap (oh en nu word er gezegd "geen een vrienden?! Je had toch in nederland vriendinnen") geen vrienden die ik om mij heen kan hebben en die ik kan knuffelen, of een schouder om op te huilen. Nada . En zelfs hier kan ik dus mijn ei (blijkbaar) niet kwijt zonder geloof. Denken jullie eigenlijk wel eens aan het gevoel van een ander? Ik heb ook een hart hoor Oh misschien verzin ik mijn zwangerschap ook wel en zijn mijn echo fotos en buik fotos van internet geplukt, pas maar op poeh poeh. En in november (of eerder) plaats ik een foto van misschiem wel niet mijn baby! Oja en mijn tattoos zijn er met een pen op gezet, of zijn ze toch echt? Te erg voor woorden dat dit is waar jullie naar op zoek zijn (sensatie). Dacht eindelijk, EINDELIJK mijn ei ergens kwijt te kunnen, maar hó maar dat is teveel gevraagd. Oh en nu ben ik dus inderdaad geïrriteerd ja. Voor de mensen die mij wél begrijpen, bedankt voor jullie steun.
Hallo meiden, Waarom kunnen we elkaar niet allemaal in onze eigen waarde laten? waarom moet er door verschillende dames zo gewroet en uitgespit worden om te kijken wat waar en niet waar is? kan best begrijpen waarom Blondie niet alles precies zó heeft neergeschreven, de kans op herkenning hier op de digitale snelweg is best groot Het draait per slot van rekening om háár verhaal, niet om de details. (mijn mening) Als zij dit nodig heeft om haar hartje te luchten, laat haar dit dan doen ipv een stel "Sherlock Holmes" te gaan zitten spitten in wat eventueel wel en niet waar kan zijn. Come on get al life!!!! Ik schrijf dit nu omdat ik ook al eerder verhalen ben tegen gekomen hier op het forum die niet leken te kloppen of daadwerkelijk niet klopte en waar ze allemaal als een zwerm bijen overheen zijn gevlogen..... dit moet toch niet de bedoeling zijn van een forum, dacht ik. Laat t topic dan "links" liggen, lees het alleen of nóg beter lees niet meer!!! Dan stapelen de ergernissen zich ook niet op en hebben de zieltjes rust en diegene die het topic hebben aangemaakt, kunnen hun verhaal kwijt