Weet je blondie, over het algemeen snap ik je man, controleren en claimen is niet goed, niet fijn en kan me helemaal voorstellen dat hij graag wil dat jij daar mee stopt. Dat gezegd hebbende, zo'n voorbeeld van een escort bellen zou ik no way no how zomaar laten gaan!!!! Oke, hoe je er achter bent gekomen is misschien niet goed, maar nu je het weet, wil je daar toch precies van weten hoe het zit?!? Wat de rest betreft heeft hij gelijk, maar als ik jou was, zou ik en die collega willen spreken en dat meisje opzoeken. En daar open over zijn naar ml. Exht bizar, ik geloof oprecht dat in 99,9 % van alle gevalle iets precies is wat het lijkt, en in dit geval lijkt het er op dat jouwen gebeld heeft (en mss gewhatsappt heeft) met een escort, wie weet ook om af te spreken. Misschien wel om zijn bezitterige vrouw even te ontvluchten of whtvr, maar reden doet er eigenlijk niet toe. Ik zou hier niet te makkelijk overheen stappen.
Zonder vrienden door het leven gaan dat ken ik wel, ik woon gewoon in NL maar ook ik heb geen vriendinnen waar ik eens bij kan uithuilen of mee kan praten. Contact met mijn ouders heb ik ook niet meer dus je hoeft niet in het buitenland te zitten om eenzaam te zijn en vrijwel niemand te hebben. Ik weet hoe lastig dat dat kan zijn maar gelukkig heb je wel een lieve schoonfamilie waar je bij terecht kan. Hopelijk kun je met hun goed praten en kun je die controle-dwang zelf onder controle krijgen want anders kost je dat op een gegeven moment je huwelijk, wat ik dan ergens ook wel kan begrijpen, want als je man echt goudeerlijk is dan snap ik dat hij er op een gegeven moment niet meer mee kan omgaan.
@weegschaal72 bedankt voor je reactie en daar ben ik het helemaal mee eens! @nonie ik snap hem ook heel goed. Als hij dit bij mij deed zou ik ook rust en lucht willen! Ik heb dat escort meisje opgebeld en zij vertelde (wat er van waar is weet ik natuurlijk niet) dat ze geen hoer is maar een erotiek danseres in een casino. Toen ik haar vroeg of ze mijn mans naam herkende zei ze nee die naam ken ik niet. Maar toen ik vroeg om de naam van zijn collega gaf ze duidelijk aan hem te herkennen! Ook weet ik dat die collega er meerdere keren naar het casino toe is geweest (hij had een rekening van 2000 lira vanwege het dansmeisje!) Ik heb al haar gegevens opgezocht, was niet zo moeilijk trouwens, en heb haar adres. Als ik wil kan ik er per direct heen gaan! En ik kan haar confronteren in het desbetreffende casino. Maar aangezien er nu een babytje in mijn buik zit ga ik dit risico (nu) niet nemen. Wat nou als ik uit mijn plaat ga en zij mij, perongrluk of expres, in mijn buik slaat? Alleen al bij deze gedachte draait mijn maag zich om. Ik heb van mijn ouders geleerd dat de waarheid altijd bovrn water komt! Dus vroeg of laat kom ik erachter. Vandaag in de ochtend sloeg ml opeens een arm om mij heen en zei "het spijt me voor wat ik gedaan heb. Ik heb geen spijt van de dingen die ik heb gezegd want die meen ik. Ik wil dat je mij lucht en ruimte geeft. Het spijt mij dat dit gebeurd is tijdens jouw zwangerschap en ik je 3 dagen lang in beroerdheid heb achtergelaten. Dat was niet oprecht mijn bedoeling maar in mijn ogen kon ik niet anders, ik was jouw gecontroleer helemaal zat en de emmer was overgelopen. Dit is je kans om aan jezelf te werken en ik zal je erbij helpen wanneer ik kan. Maar ik zeg je heel eerlijk dat als jij mij nog een keer controleerd om wat voor een onzin reden dan ook, ik niet weet of dit huwelijk stand houd. Ik heb al mijn wachtwoorden voor jouw bestwil veranderd. Néé lieve schat ik heb geen geheiemen voor je en je mag meelezen wanneer je dat wilt. Maar 24/7 op mijn fb zitten en mijj telefoon gesprekken controleren als ik slaap gaat tever. Je maakt mij, jezelf en de baby helemaal gek met je gedrag. Ik hoop dat je me vanaf nu weer kan vertrouwn zoals je dat in het begin van onze relatie deed. Ik vertrouw jou met de volle 100 procent en ik hoop optecht dat jij mij kan vertrouwen want je weet dat jij de wereld voor mij betekend. Over het escortmeisje nogmaals, ik was het niet. Ik heb het zo vaak tegen je gezegd en ik zeg het nu weer. Waarom zou ik met een lelijke hoer vrijen als het mooiste meisjr van de wereld op mij zit te wachten thuis. Ik vind het al erg genoeg dat ik mijzelf moet verantwoorden over een escort meisje, je weet dat ik dit soort dingen niet doe, je kent me tenslotte 'al' bijna 3 jaar. Nogmaals, jij bent de enige en ik wil niemand anders." Duss.. hoe kijken jullie hiernaar (vanuit een ander oogpunt) aangezien ik er middenin zit kan het op mij anders overkomen. Ik heb hem vergeven en hem beloofd dat ik zou veranderen. Moet zeggen dat ik hem over het escort meisje ook geloofde. Ben in ieder geval blij dat hij tot zinnen is gekomen zeg!
Dat vind ik heel vervelend voor je. Je hebt gelijk dat "vriendloos" niet alleen mogelijk is als je in het buitenland woont, dat kan inderdaad overal. Ik heb een tip gelezen op internet dat elke keer als ik een dwang voel aankomen ik op een a4tje zet waarom mijn man van MIJ houd. Ook kan ik me nog herinneren van de psycholoog dat het een virsueuze cirkel is waar ik in ben beland en ik eruit moet zien te komen met mijn gezond verstand, en niet met het stukje verstand dat achterdochtig is. Ik hoop dat ik dingen kan vinden om iets te doen, desnoods is het alleen maar op een stoeltje zitten wat mij betreft. Maar dat ik wel onder de mensen ben. Het zal moeilijk worden voor me maar het is eraan werken of mijn man kwijt. Dus de keuze lijkt me simpel!
Je hebt hem vergeven?! Ik vind dat jouw man niets te vergeven valt, ik vind jou de 'foute' partij in deze. Je hebt het adres van dat meisje opgezocht, maar gaat haar niet confronteren omdat je zwanger bent??? Sorry, maar ik vind het ziekelijk. Echt waar. Jij hebt heel hard hulp nodig. En een andere hobby.
Dat mag je best vinden. Zou je mij willen uitleggen wat je er precies ziekelijk aan vind? En zou je me ook kunnen uitleggen waarom jij vind dat ik heel hard hulp nodig heb? Een boze reactie naar mij toe gericht zonder enige vorm van een "waarom"
Die xtreme controledwang. Telefoon controleren als hij slaapt, zijn FB lezen, dat meisje bellen etc etc etc. Dat vind ik ziekelijk. En ik denk dat je daar heel hard hulp bij nodig hebt. Is namelijk echt niet normaal of gezond. Verder krijg ik de kriebels van je slachtofferige toontje. Naar het buitenland verhuizen is je eigen keuze, net zoals een zwanger worden. Je bent toch een grote meid? Gedraag je dan ook zo. Je wordt verdorie moeder. Get a grip en pak jezelf aan.
Wow dit is extreem ernstig. In de eerste instantie al vanwege de zieke geest van zo een persoon en het misbruiken van de identiteit van een ander kindje en in de tweede plaats het misbruik van andermans emotie poeh.
Tja, als dit allemaal zo makkelijk had geweest had ik het natuurlijk nooit gedaan. Heb nooit gezegd mij een grote meid te voelen dus waar je die info vandaan haalt, al sla je me neer. Tuurlijk is het ziekelijk maar denk jij dat ik dit niet weet? Denk jij serieus dat ik dit expres doe? Maargoed dat jij niks "mankeert" toch, dat is tenslotte het aller belangrijkst!
Als je geen grote meid bent, waarom ben je dan zwanger? Is namelijk best wel een volwassen dingetje En ik heb nergens gezegd dat ik niks 'mankeer' (IVF en 4 mk's om maar wat te noemen), maar ik ben geen 'slachtoffer'. Ik geef mezelf een schop als dat nodig is. Ook vertrouw ik mijn man volledig, anders zou ik geen kinderen met hem willen. Ik heb nog nooit (echt nog nooit) in zijn FB, mail of telefoon ingelogd. Niet omdat het niet zou mogen, maar ik heb daar niets te zoeken. Net zoals hij niet in de mijne. Als ik zou merken dat hij mijn telefoon checkt terwijl ik slaap dan waren de rapen gaar...
Serieus, wil je mijn zwangerschap erbij halen nu? Als je het op die manier bekijkt, tja dan ben ik inderdaad een hele grote meid! Alles staat klaar voor ons mooie babytje. Snap alleen nier zo goed wat mijn zwangerschap te maken heeft met het controleren van zijn telefoon. Maargoed ik heb verder geen zin om in te gaan op jouw reacties want ik moet mezelf keer op keer verantwoorden tegenover jullie en daar word ik schijtziek van. Ik vraag me nu al af waarom ik dit in hemelsnaam op het forum heb gezet, er worden tenslotte toch alleen maar oordelen getrokken en alles betreft jouw eigen leven. "Als mijn man dit.. als ik zou weten dat.." Gelukkig is iedereen anders en zo zit ik helaas in elkaar. Ben ik er trots op om hem te controleren? Nee natuurlijk niet.
Ik heb het hele topic gelezen en reageer toch maar. Dit stukje hier boven, vind ik toch wel heel erg. Dit zou ik me niet meer laten zeggen. Er is een probleem, aan de ene kant jouw controledwang, aan de andere kant het gebrek aan vertrouwen. Dat gebrek aan vertrouwen heeft een oorzaak. Het vertrouwen herstellen op dat gebied, is wel degelijk iets waar jouw man ook aan kan werken. En als hij aangeeft dat als je nog 1x controleert dat hij niet weet of het huwelijk nog stand houdt, bah wat een triest dreigement ook. SInds wanneer bestaan relaties uit ultimatums? Dan je controledwang, ja daar moet je mee ophouden. Dat is niet sjiek. Probeer daar hulp in te vinden als je dat niet alleen redt. Ik wil wel aangeven, hier liggen de telefoons altijd open, we weten elkaars wachtwoorden omdat we soms wel eens wat voor elkaar opgezocht hebben op fb of mail oid. Als het openstaat, ja hoor dan kijk ik best wel even. En daar zijn we ook heel open over. Weet je, als je niks te verbergen hebt, is het nl echt niet zo'n probleem als je partner je een keer controleert. Er valt niks te vinden. Ik heb op die manier wel een keer een app berichte gezien waar ik een naar gevoel bi kreeg. EN daar hebben we dan ook over gesproken. Dat moet geen probleem zijn En als mijn partner daar boos over zou worden, zouden bi mij ook de alarmbellen gaan rinkelen. Het zal ongetwijfeld ook een stukje in de cultuur zitten, maar om alle schuld bij TS neer te leggen vind ik net wat te makkelijk.
'Zo ben ik nou eenmaal' is niet acceptabel. Niet naar je man toe, niet naar je kind én niet naar jezelf. En bij dwangneuroses ben je er ook niet met een of twee gesprekjes met een psych. Hóp. Werk aan de winkel. Je wordt moeder, neem je verantwoordelijkheid.
Ik heb niet alles gelezen maar het meeste denk ik wel. Ik kan me goed voorstellen dat het voor jou ontzettend moeilijk is daar, je man is vaak weg en je hebt daar niets of niemand dus het enige wat je kan doen is jezelf wanhopig aan hem vastklampen en hem tot vervelends toe controleren. Ik zou je ook aanraden om afleiding te zoeken en op eigen benen te gaan staan, zoek een baan/hobby/neem een huisdier/zoek vriendinnen/vrijwilligerswerk zoals je aangaf in elk geval iets om wat minder aan hem te hangen en iets voor jezelf te hebben. Ook vraag ik me af of je gelukkig bent daar? Zou het jou niet gelukkiger maken om weer in Nederland te gaan wonen? Wat is eigenlijk de reden geweest om daar te gaan wonen, hem en de angst om hem kwijt te raken als je daar niet heen verhuisd? Of wilde je echt graag een leven daar opbouwen? In het begin van mijn relatie ben ik ook wat jaloers geweest, ben bedrogen door een ex vriendje en mijn man was een ontzettende losbandige knaap geweest en ik kwam zijn (excuses voor het taalgebruik) n.eukertjes vaak tegen jammer genoeg en dat was best lastig in het begin vooral omdat die vrouwen ontzettend leuk tegen hem deden. Maar er komt een moment dat je weet dat hij van jou houdt, dat je niet voor niets getrouwd bent en in verwachting bent en dat jaloerse gevoel los moet laten. Misschien komt het straks als je afleiding hebt en misschien komt het pas als de baby er is maar door dit gedrag jaag je hem juist weg en dat is iets wat je niet wil. Succes!
Heb jij zelf wel eens in de spiegel gekeken wordt soms beetje moe van je met al die keiharde opmerkingen sommige momenten pfff
Ik weet hoe lastig het is om met een dwangneurose om te gaan, heb ik ook heel erg gehad, niet zo mijn zeer controledrang naar partner toe maar het controleren van deuren, ramen enz. tot in ten treuren. Daar heb ik hulp voor gehad bij een psychiater en ook medicatie, dat heeft goed geholpen. Ondertussen slik ik geen medicatie meer en ben ik er voor het grootste gedeelte vanaf, ik moet wel dingen heel bewust doen, dan gaat het wel. Is het een mogelijkheid om in Turkije naar een psychiater of psycholoog te gaan? Neem aan dat ze die daar net zo goed hebben, misschien heb je daar wel heel erg veel aan want je wilt niet dat dit ten koste van je huwelijk gaat, zeker niet nu je zwanger bent! Sommige dingen kun je niet helemaal zelf oplossen hoe graag je dat ook zou willen, ik weet er alles van helaas @Hilly1980, ik moet zeggen dat ik het met bovenstaande reactie wel eens ben, ik vind je reactie's kei hard, een dwangneurose is een vorm van ziek zijn en daar heeft ze hulp bij nodig, het is geen kwestie van jezelf een schop onder je kont geven helaas, er is wel wat meer voor nodig om daar vanaf te komen.
Nou gelukkig heb ik de schop van je ontvangen hoor. Hoe zie jij het voor je "hóp. Werk aan de winkel." In plaats van mij de grond in te boren kan je me beter uitleggen HOE ik dit probleem kan verhelpen. Want daar ben jij expert in zo te lezen.