Ach je kent het wel en ieder kind doet het (tenminste daar ga ik even van uit) Het ik ben lekker sneller, ik ben groter, de mijne is beter etc. En laat deze moeder nou net zo'n enorme hekel hebben aan dit soort dingen. Ik kan er niets aan doen, heb dit al vanaf mijn jeugd, zodra iemand zijn/haar zin start met ik ben lekker... etc dan gaan mijn haren recht overeind staan. Het voelt alsof degene die het zegt zich op deze manier boven de ontvanger verhevend. Alsof de ontvanger niet goed genoeg is en dat die daarom de grond in geboord mag worden. Bij ons thuis wordt dit gedrag dus meteen aangesproken (als wij het horen dan ), dat wij dit niet netjes vinden en dat die ander dit waarschijnlijk ook niet leuk vind om te horen. Onze kinderen weten dit ook , soms floept het eruit (zijn tenslotte kinderen) en stoppen ze midden in de zin om meteen sorry te gaan zeggen. Helaas (voor mij) is het beste vriendinnetje/buurmeisje van mijn dochter hier erg op gericht. Spelen ze met de strijkkralen dan komt het ene ding na het andere ding richting mij om te strijken en altijd gevolgd door de woorden - ik ben lekker sneller dan K, he A(ik). Mijn dochter zit heel stilletjes haar kleurtjes voor het door haar bedachte patroon uit te zoeken. Komt ze bij ons brood eten dan is het , ik heb mijn brood veel netter gesmeerd dan K, he A. Ik heb mijn brood sneller op dan K , he A Ondanks dat ik haar uitgelegd heb dat wij dit thuis niet tegen elkaar zeggen, dat het niet allemaal wedstrijdjes zijn en dat ze het ook allemaal heel goed en netjes doet maar dat ze niet steeds aan mij hoeft te vragen of ze beter/netter etc is/doet. Blijft ze ook doorgaan. Haar moeder verteld dus dat ze thuis alles in een soort van wedstrijdvorm doen omdat ze anders dingen (zoals aankleden/eten etc) niet wil doen. Ze laten haar daarin altijd winnen (dus ze is altijd de beste) Ik wil echter dat dit gedrag (hier in huis) verminderd maar weet niet goed hoe dit dus aan te pakken
Ik weet niet hoe oud ze is/zijn, maar ik denk dat het ook een soort fase is. Mijn oudste zoontje wilt nu ook overal de eerste in zijn, de eerste van de trap af en dat soort dingen. Hij kan ook erg slecht tegen zijn verlies bij een spelletje. Ik denk dat je het goed doet door te benoemen dat je het niet fijn vind en dat niet alles een wedstrijd is.
Ik herken het heel erg, en hier worden opschepperige zinnen en onderlinge wedstrijdtjes ook meteen den kop ingedrukt. Ik krijg meteen kippenvel als ik hethoor : ) Maar ik merk inderdaad dat er genoeg kinderen zijn waarbij dit gedrag wordt getolereerd, of waarbij de ouders het negeren (lees: dus ook tolereren) Competitief gedrag is inderdaad een fase, maar opscheppen is gewoon ongewenst gedrag en kwestie van opvoeden met een zeer lange adem. Een kind kan prima competitief zijn zonder op te scheppen, of te verkondigen hoe geweldig het wel niet is in van alles en nog wat (dit valt vaak niet uit de lucht)
Gewoon volgende keer afsluiten met een conplimentje over of voor je dochter. Bevoordeeld jij hebt wel erg snel gesneer hoor, wat goed k dat jij rustig de tijd neemt om rustig te eten. Super meid en verder het gedrag negeren. Dan ervaart het vriendinnetje vanzelf dat Ze niet steeds om bevestiging hoeft te vragrn. Want het is voor haar helemaal niet leuk op die manier
Maar inderdaad ik vind dag okk gruwelijk gedrag hoor. Competitief zijn is wat anders dam overal een wedstrijd van maken
ook ik kan me er mateloos aan irriteren! dl had ook een vriendinnetje die alles lekker beter kon en lekker mooier speelgoed had.. en alles willen overtreffen. denk dat ik me er meer aan ergerde dan dl maar ik wil ook niet dat dl zo praat. opscheppen doe je maar op je bord!
ik denk dat een 5 jarige het niet ect snapt. ik ging een keertje in discussie met de vriendin van zoontje. begon met het vragen waarom? hoe bedoel je etc etc. zodat het kindje snapte wat ze zei. en dat het niet zo makkelijk is om het vast te stellen wanneer je zoiets vergelijkt. ik heb zelf er geen last van. ze praten zo op scool is het veel erger volgens mij.
Oooh ik kan me daar zo verschrikkelijk aan Irriteren!! Echt haat gewoon. Hier ook een neefje die dat constant doet, ben laatst gewoon ontploft Aarhh
Overigens is dat mannetje de jongste thuis en krijgt altijd zn zin als hij gaat janken, probeert hij dus hier ook. Heel flauw misschien maar hij bleef maar zeggen wat hij allemaal beter kon als mijn zoon, heb toen maar gezegd dat hij (mijn zoon) tenminste niet constant jankt als hij iets niet krijgt.
Oh, vreselijk irritant , mijn dochter heeft ook zo'n fase gehad, ik zei er wel wat van, maar het heeft toch een paar maanden geduurd. Gelukkig voorbij. Mijn zoontje zit nu in zo'n fase dat hij bij alles 'makkie' zegt enzo, hij kan alles makkelijk, ook zo irritant. Vooral met sporten, pfff. We zeggen er wel regelmatig wat van en het gaat dan weer even beter, maar ik denk dat ook dit een fase is. Al heb ik het idee dat sommige kinderen er wel heel lang in blijven hangen. Ken een kindje wat nu al 2 jaar lang roept dat zij lekker een ijsje heeft en mijn kinderen niet en zij lekker naar het zwembad gaat en mijn kinderen niet en ga zo maar door.
! Ik heb eens zo'n kind een hele dag te spelen gehad wat non-stop bleef ratelen over hoe geweldig slim ze was, alles beter kon dan mijn kinderen, haar school beter was, hun auto mooier, tuin groter etc. Eind van de middag heb ik er ook wat van gezegd tegen dat kind, was het spuugzat.
Even iets anders, maar het verbaast me nog steeds hoe weinig ouders er maar wat van zeggen als hun kind ongegeneerd uit de neus zit te eten.
Ugh bah ik heb daar ook zo'n hekel aan! Gelukkig weinig vriendjes die dat doen, maar de paar die het doen corrigeer ik ook continue.
Mijn zoon heeft er ook een handje van. Vind het niet erg prettig, is ook voor andere kindjes ook niet erg leuk. Soms krijg ik wel de neiging om hem dan te dissen, dat hij echt niet zo goed is als hij denkt haha. Het heeft een hoog 'wij van WC-eend'-gehalte. Hij vindt zélf dat hij er beter in is of heeft gewonnen, lekker objectief. Ik besprak het onlangs ook met de juf, om te vragen of hij het ook op school doet. Daar doet hij het gelukkig niet, maar ze zei wel dat het typisch kindergedrag is.
Ik had hier eens een 3jarige die aan mijn zoon vroeg: wat voor auto's hebben jullie? Wij hebben een Audi en een Mercedes Antwoord van mijn zoon: een zwarte en een grijze
Haha, nou exact zo met dat meisje, die sprak ook over hun automerken, terwijl mijn kinderen het over de kleur hadden. Tegenwoordig weten ze wel welk merk het is, maar zo klein nog niet. Vroeger had ik een buurmeisje waarvan de ouders altijd over de mercedes spraken i.pv. de auto en ook dingen zeiden als 'zet jij de Bang & Olufsen even aan', i.p.v. 'zet jij even een muziekje op.
oh wat fijn ik ben niet de enige! Laatst was er een vriendje van mijn dochter hier te logeren. En hij was in alles beter, vreselijk! Op een gegeven moment zei hij dat hij beter kon voetballen dan mijn zoontje. ik zeg: hoe weet je dat? want jullie hebben helemaal nog niet samen gevoetbalt. Hij zei: want ik ben groter. Hij is 5,5 en mijn zoontje net 4. Dus ik zeg: maar hij kan heeel goed voetballen hoor. Vriendje keek bedenkelijk. Half uurtje later vraag ik of ze samen willen voetballen. Hij wilde niet.... hahaha waarschijnlijk bang om te verliezen van een 4-jarige. Ik krijg soms het gevoel dat hij zoooo onzeker is dat hij maar heel hard schreeuw dat hij de beste is in de hoop dat mensen het geloven. Eigenlijk vond ik het best een zielig ventje. Maar gezellig was dat dagje logeren zeker niet. Voor hem was het een dagje roepen hoe goed hij was, ik liep me te ergeren aan zijn gedrag. En mijn dochter? Die had nergens last van die speelde gewoon lekker verder en vond het leuk als hij meespeelde, maar als hij dat niet deed, ach dan niet