Ik ben een keer bevallen zonder medicatie. In de loop van de bevalling wilde ik dat wel, maar je moet dan eerst een half uur aan het ctg en toen ben ik van 4 naar 9 cm gegaan en toen mocht het niet meer. Tweede keer weer om gevraagd maar al wat eerder. (Dat was een ingeleide bevalling). Kort na het ctg kreeg ik persweeën, toen ze me maar de anesthesist gingen brengen. Maar ik had nog onvoldoende ontsluiting, dus ik dacht: ik houd mooi m'n mond, anders loop ik hem weer mis. Hij is toen nog wel gezet, maar heeft eigenlijk niet echt geholpen. Misschien zat hij te laag ofzo? In mijn benen was het gevoel wel weg. Maar daar zat het probleem ook niet Ik heb niet het gevoel dat ik er iets aan heb gehad. Mijn man dacht dat ik bij de tweede minder pijn had, maar zo kijk ik er zelf in ieder geval niet op terug. Vraag sowieso als je gehecht moet worden om een plaatselijke verdoving. Er bestaan nog steeds van die barbaren die ze er zo wel even in willen knallen. En ik kan uit ervaring spreken dat dat geen feest is. De spuit voel je even, maar daarna is het hechten alleen nog een trekkerig gevoel.
Vanaf het begin af aan heb ik gezegd dat ik een ruggenprik wilde, omdat ik ervan uit ging dat ik wel wat uurtjes zou liggen te puffen met mijn man aan mijn zijde. Maar mijn bevalling duurde alles bij elkaar nog geen 40 minuten dus er was geen tijd voor pijnmedicatie. Ik had een makkelijke bevalling zonder complicaties. De pijn vond ik enorm meevallen. Maar als ik 11 uur weeen had weg moeten puffen was het denk ik een heel ander verhaal geworden . Ik vond het een hele geruststelling tijdens mijn zwangerschap dat er vormen van pijnmedicatie waren mocht ik die nodig hebben. En ik zou daar dan ook zeker gebruik van gemaakt hebben.
2 dagen voorweeen elke 7 minuten. Ik kon hierdoor niet slapen (48 uur zonder slaap) 3e dag naar ziekenhuis. 3cm. Vliezen gebroken en binnen 2 uur van 3 naar 8cm Had vlak ervoor om een ruggenprik gevraagd. Door spoedgevallen tussendoor heb ik hier 2,5 uur op moeten wachten. Toen ze kwamen eerst gekeken en 9cm Toch gingen ze hem gewoon zetten. Ik heb niet geprotesteerd maar was lastig om stil te zitten met weeën om de 20 seconden of sneller. Daarna weekte hij niet. Heb drie keer op de bel gedrukt en drie keer bijgespoten. De derde keer ging hij werken. Toen had ik 10cm Een echo gemaakt en baby bleek er scheef voor te liggen. Heb toen anderhalf uur op mijn zij moeten gaan liggen in de hoop dat hij zou draaien. Hierdoor zakte de ruggenprik naar 1 kant en heb anderhalf uur weer weeën van 10cm op liggen vangen in een helft van mijn lichaam. Daarna terug op rug en ruggenprik werkte al snel weer goed. Mocht toen persen. Anderhalf uur. Toen was ik op. Had de energie niet meer om te persen en hij is met de vacuüm na twee keer persen gekomen. Hij had zijn hand op zijn gezicht bleek. Ik vind dus dat ik tot 10cm gewoon alles zelf heb gedaan maar als cadeautje aan mezelf het persen, knip, uitdrijving en hechten als pijnloos ervaren. Dat gedeelte keek ik op terug als ontspannend, relaxed, grapjes maken en een prachtig cadeautje op het einde. Bij een tweede twijfel ik nog maar trek ik het weer niet dan mag hij gezet worden.
Ik wilde zonder, en dit is ook gelukt. Ik wilde dit vooral omdat ik die medicatie niet bij mijn kind wilde hebben, je ziet dan soms toch dat ze een mindere start hebben en wat suf zijn. Maar ik was er niet zo hard op tegen dat ik het absoluut nooit zou doen, wilde het gewoon proberen. Want een erg lange bevalling is ook niet goed voor het kind bijvoorbeeld!
Zonder. Duurde wel vrij lang (27 uur) omdat de ontsluiting niet opschoot maar ik heb eigenlijk nooit het idee gehad dat dit nou vreselijke niet te harden pijn was. Nee. Integendeel. Ik had meer het idee van ongemak. Voornamelijk rugweeën, gedoe, niet weten hoe je moet zitten/staan/liggen. Moe zijn, steeds moeier worden. Maar pijn vond ik niet het goede woord.
Ik wilde in principe natuurlijk bevallen maar had wel de instelling dat ik me niet schuldig ging voelen als ik wel pijnstillend wilde. Na 9 uur buik, been en rug weeën (alles tegelijk) en nog geen 4 cm ontsluiting heb ik een ruggeprik gekregen. Heel blij mee geweest want zat pas na 20 uur op volledige ontsluiting. Toen hebben ze de ruggeprik uit gezet... en na 2.15 uur persen is dl er met vacuüm uit getrokken. Direct na uitzetten van de ruggeprik kreeg ik weer rug weeën en de 2 uur die volgde waren dan ook hel. Bij een volgende ga ik met dezelfde instelling de bevalling in. Kan ik het natuurlijk, super. Wil ik een ruggeprik ook super. Al laat ik ze hem dan niet uitzetten tijdens het persen!
Hier ook. Zat na 24 uur weeen, rug en buik, pas op 3,5. Uiteindelijk een bevalling van 31 uur. Ik wilde eigenlijk niet, maar achteraf blij dat het kon.
Ik wilde graag medicatie maar mijn bevalling ging zo snel dat er geen tijd meer voor was, vanaf het begin ook continue weeen zonder pauze. Eennmaal in het ziekenhuis had ik volledige ontsluiting en mocht ik persen dus toen was het te laat.
3x bevallen zonder pijnbestrijding. Het waren drie supersnelle bevallingen en ik moet zeggen dat ik het niet zozeer pijnlijk als wel heel heftig vond. Ik vond het meer iets overweldigends, iets wat mijn hele lijf overnam; ik kon vóelen dat er van alles heel hard aan het werk was. Dat is voor mij toch een ander gevoel dan superpijnlijk. De naweeën, dát vond ik pijnlijk. Gewone weeën op de één of andere manier veel minder. Ik heb daarom ook nooit pijnbestrijding overwogen (was door de korte bevalling ook niet gelukt) en had het gevoel dat het voor mij contraproductief zou werken als ik de weeën niet had kunnen voelen.
Ik wilde zonder pijnbestrijding bevallen. Bij 7cm ontsluiting trok ik het echter niet meer en kreeg ik een pompje. Na 10 minuten had ik echter niet het idee dat deze werkte en toen merkte mijn vriend ineens op dat mijn infuus er uit lag! Verpleegster weer aangesloten en gaf toen aan dat de dosis nu verdubbeld mocht worden, waarop ik zei dat ze dat maar METEEN moest doen. Zij met het apparaat aan de gang, deed hij het niet en moest ze hem tot 3x toe resetten!!:x Ondertussen kreeg ik ontzettende persdrang. Toen de VK weer kwam controleren had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik dus gaan persen. Kortom ben ik toch zonder pijnbestrijding bevallen en ben daar heel blij mee. Dit keer is het weer mijn voornemen om het zonder te doen, maar ik vind het wel een fijne gedachte dat ik de optie heb om het eventueel tochtte krijgen.
Ik ging de bevalling in met de gedachte 'trek ik het niet meer, dan pijnbestrijding' Ik ben ingeleid en zat aan de weeën opwekkers. 2 dagen al zeer weinig geslapen omdat ik om de 3 minuten harde buiken had. Op een gegeven moment vorderde de ontsluiting niet snel en ik trok het niet meer. Heb toen Pethidine spuitjes in mijn bil gekregen. Na een aantal uur werd het zwaarder, ding was uitgewerkt. Na veel wikken en wegen gevraagd om de ruggenprik maar ik zat toen al op 8 cm en hier in t zkh doen ze dan geen ruggenprik meer zetten. (Je moet dan na de ok die een paar verdiepingen lager is. Bevalling in lift is niet hun specialisme ) Toen hebben ze nog zo'n Pethidine spuit gezet, ze hadden me beloofd wat aan de pijn te doen en belofte maakt schuld. Daarna ging t snel. Hechtingen zijn met lokale verdoving gezet, ben een beetje ingescheurd doordat de uitdrijving maar liefst 7 minuten duurde Ze hebben me op de middag, toen de Pethidine in mijn lijf raasde gevraagd hoe ik me voelde... mijn omschrijving was: alsof ik 2 flessen wijn had leeg gedronken maar ondanks dat heb ik wel alles mee kunnen krijgen zonder de pieken van de pijn. Mocht het ooit nog een keer zwanger zijn dan zou ik het opnieuw zo doen. Eerst kijken wat je aankunt en dan pas gaan voor pijnbestrijding.
Eerste bevalling: Pethidine prik, wat was ik stoned.. zag alles dubbel en praatte een hoop onzin. Dit was gelukkig in de ontsluitingsfase. Toen ik moest gaan persen was ik weer bij. Tweede bevalling: Lachgas, wat heb ik gelurkt aan dat ding. Elke keer als ik een wee aanvoelde komen duwde ik dat kapje op mn mond. Leek wel een verslaafde. Derde bevalling: Helemaal niks, zelfs geen verdoving tijdens het knippen (ook niet tijdens een wee) Het ging zo snel. Vierde bevalling: ivm ernstige BI, ingeleid met ruggenprik. Heerlijke relaxte bevalling! Vijfde bevalling: Lekker thuis, zonder pijnbestrijding!
Met pompje. Was een inleiding vanwege gevaar voor mij. Hoewel de bevalling toch uit zichzelf begon, maar niet doorzette. Had enkel rugweeën en lag aan allerlei draden dus on niet van bed af. Heb op een gegeven moment dan ook gesmeekt om ruggenprik, maar mocht eerst een half uur het popje proberen. Wederom vanwege de risico;s voor mij. Wat een heerlijkheid!
Ik had van te voren zoiets van ik zie wel hoe het loopt en laat het maar over me heen komen . Pijnbestrijding zal wel fijn zijn maar misschien heb ik het niet nodig! En zo gebeurde het dat toen m'n weeën echt zeer gingen doen en de vk langs kwam dat ik al bijna op de 10 cm zat! Als ik deze pijn al bij de 3 of 4 cm had gehad had ik wel pijnbestrijding gewild . Maar dat was nu niet meer nodig ! We zijn meteen naar het zh gescheurd en kon meteen persen . Vanaf het moment dat de weeën zeer deden tot de bevalling was maar anderhalf uur. En die beleef je toch in een soort trance/ overlevingskans mode
Bij de eerste ingeleid en meteen een weeenstorm, wilde geen pijnbestrijding maar ik kon het na 9 uur wee op wee niet meer volhouden, dus gesmeekt voor een ruggenprik. Te laat opeens volledige ontsluiting. Tweede vantevoren gezegd ik wil een ruggenprik mocht ik weer in een weeenstorm belanden. Helaas weer van 4 cm binnen een kwartier naar volledige ontsluiting. Dus weer zonder pijnbestrijding. Ook ingeleid. Derde geen pijnbestrijding gevraagd want dat was een natuurlijke bevalling en ging echt stukken relaxter en was goed op te vangen. Wel ook weer van 4 naar 10 cm binnen een twintig minuten. Dus had zoiezo weer geen tijd voor geweest.
Hier zonder pijnbestrijding en dat is ook wat ik wou Thuis kunnen bevallen, ook zoals ik het graag wou. Zou een volgende keer precies dezelfde voorkeur hebben.
Ik wilde het wel, maar was te laat. Achteraf vind ik het toch maar stoer van mezelf dat ik het zonder heb gedaan!
Zonder pijnmedicatie. Het was niet nodig, dus daarom niet gedaan. Heerlijke bevallingen gehad. Hopen dat de volgende ook zo gaat Oh wel de eerste keer verdoofd bij de knip. Op die verdoving hebben ze ook maar gelijk gehecht. Bij de tweede was er maar 1 hechting nodig (scheurtje) dus die was wel zonder verdoving uiteraard.