Ik heb er ook een vreselijke hekel aan. Gelukkig doen mijn kinderen het niet of bijna niet (en dan benoem ik het direkt) en ook vriendjes niet echt. Behalve het achter buurjongetje en mijn oudste kan er ook echt niet mee omgaan. Gelukkig word hij er steeds beter in om zelf te benoemen dat het geen wedstrijd is en anders stopt het samen spelen gewoon.
Jemig, het verbaast mij dan weer vooral hoeveel volwassen vrouwen zich hier oprecht ergeren aan wat typisch kindergedrag. Oke, dus een kleuter zegt dat hii beter voetbalt dan een kleiner kind, my god, is dat nou zo vreselijk? Hij is 5! Of een peuter noemt de merken van auto's, vreselijk! Misschien is het mannetje wel gewoon dol op auto's, ik ken er zat, knullen die iedere auto op de weg herkennen. 'Opscheppen' vind ik echt wat anders als je 4 bent dan wanneer je 30 bent. Stuur het een beetje bij op een kindvriendelijke manier ('oh, kun jii zo goed puzzelen, wat knap van jou. Pietje kan ook heel goed puzzelen'), maar ga je niet aan een kleuter zitten ergeren of lullige, kinderachtige (!) opmerkingen tegen hem maken. Please zeg.
Mee eens. Stop toch eens met oordelen. Kinderen corrigeren elkaar zelf wel. Je hoeft niet heel de wereld op te voeden. Voed je eigen kinderen op naar eigen inzicht. Laat de andere kinderen aan hun eigen ouders over. Ohja...toen mijn dochter een jaar of twee was, kreeg ze ook een opmerking in de speeltuin waarvan ik dacht: "Hmm..." Maar ik besef inmiddels dat kinderen verschillende fases doormaken. Daar hoort bepaald gedrag bij. Stuur ze daar in, maar vertrouw erop dat kinderen echt wel goed terecht komen.
Ik hou daar ook echt niet van maar ik herken het wel. Ook het nanananana...! Er wordt hier dus ook zeler wat van gezegd met de uitleg waarom het niet leuk en netjes is om dat te zeggen. Of ze het snappen of niet, pech. Als meent begint met nee zeggen tegen een baby/dreumes, begrijpt hij het ook niet altijd. Dat wil niet zeggen dat er soms gewoon regels zijn. Wordt wel een keer duidelijk. En ja wat doe je met zon vriendinnetje: ik denk gewoon herhalen dat jullie dat bij jullie thuis niet doen. Dat je dat niet netjes vind.
Er zijn wel meer dingen typisch kindergedrag. Dat wil niet zeggen dat alles moet pikken of accepteren toch? Hier hebben we iig regels, en ja ook over gedrag.
Zijn het alleen de kinderen van een ander of ook onze eigen kinderen. Reageer ook wel op dat soort dingen bij mijn eigen dochter en zie het ook bij andere kinderen. Het is hoe je er mee om gaat je kunt idd uitleggen dat het niet leuk is om te zeggen heb dan ook de neiging om te zeggen bijvoorbeeld ze kan te minste beter luisteren of zo iets. Maar ben geen moeder die zegt dat haar kind dat niet zegt. Dat gebeurt vast en zeker ook als ik het net niet hoort.
Dat is toch heel wat anders? Ja, natuurlijk leer je (je eigen!) kinderen dat het niet leuk/lief/netjes is om dat soort dingen te zeggen, maar dat maakt het niet minder typisch kindergedrag? Dat kinderen dat soort dingen zeggen is niets raars, ze moeten leren dat ze dat anders moeten doen, dus daar mag je op een voor kleine kinderen geschikte manier best wat over zeggen. Maar ik lees hier allemaal verhalen over zware irritaties en moeders die onaardige en ongepaste opmerkingen tegen kinderen maken als reactie hierop. Dat vind ik heeeeeeeel vreemd en eerlijke gezegd een beetje kinderachtig.
Ik zou met haar moeder oppakken dat dit het effect is van deze opvoed'methode'. En dat dat dus binnenshuis misschien goed lijkt te werken, maar buitenshuis dit effect heeft... Gaat niet lang duren, of ze is zo oud dat vriendinnetjes en klasgenootjes haar niet meer moeten als ze altijd over competitie van maakt. Bovendien leert dit meiske niet dat je niet altijd overal de beste in bent en leert ze dus niet eerlijk naar zichzelf kijken. Dat gaat een heel negatief effect op het zelfbeeld hebben op den duur, (ik ken deze gevallen vanuit de hulpverlening, kwamen giga met zichzelf in de knoop, want papa en mama hadden altijd gezegd dat ze de beste waren en op school was dat ineens helemaal anders...).
Nou, als ik een kind de spelen heb, die constant zulke dingen zegt, spreek ik ze er gewoon op aan, net als mijn eigen kinderen. Ook als ze bijv. de hele tijd over poep, scheet etc. praten en ruftgeluiden maken. Oke, het hoort bij de leeftijd, maar ik hoef dat niet de hele tijd door aan te horen, dus zeg ik er wat van. Als mijn kind dat bij een ander doet, vind ik het prima als het daar op aangesproken wordt.
Daar heb je gelijk in. Ik denk dat we hetzelfde bedoelen. Dat mensen andere kinderen vol ergernis kunnen benaderen of erover kunnen spreken, heeft gewoon te maken met dat lang niet iedereen goed met andermans kinderen om kan gaan. En ook met het feit dat door de opvoeding/karakter een kind niet altijd even leuk is. Wat ook niet wil zeggen dat je er dan zo over moet spreken. Maar dat zal wel mens eigen zijn.....!
Ik vind het gewoon vervelend gedrag, ook bij mijn eigen kinderen. Natuurlijk houd je er rekening mee dat het de leeftijd is en een fase, maar non-stop ratelen over dat je beter bent in alles of ik ga/heb lekker...en jij lekker niet, tja, dat hoeft van mij niet en dat zeg ik ook, tegen mijn eigen kinderen en ook tegen andermans kinderen als ze maar doorgaan.
Ooh maar dat vind ik ook zeker hoor! Ik heb echt niet alle reacties gelezen en weet dat sommige mensen erg geïrriteerd kunnen zijn over andermans kinderen. En dat snap ik, want sommige zijn ook irritant door de opvoeding hahaha! Maar ik snap ook dat het kinderleeftijd is om bepaalde dingen te doen. Wat niet wil zeggen dat je het maar moet laten gebeuren, helemaal niet in je eigen huis.
weet je, hier is het gewoon op een gegeven moment klaar. Een kind wat helemaal vol van zichzelf is en constant andere loopt af te kraken omdat hij zogenaamd alles beter kan? Ja dan ben ik hard en mag hij weleens horen dat hij altijd niet zo geweldig of beter dan anderen is. Of je kind wat trots is met zijn nieuwe step en dan het neefje er tussendoor gaat jengelen dat hij een veel mooiere en duurdere step heeft. Het bewuste ventje hier is bijna 6 dus in mijn ogen geen heel klein kind meer, ik vind het wel goed dat hij weleens tegengas krijgt als hij er niet mee ophoudt. Sorry ik ben vrij streng, zulk gedrag tollereer ik niet.
Overigens is hij nu ook hier en gaat het al iets beter, scheelt ook dat hij een nakomertje is thuis en gewoon niet goed gewend is om niet altijd op de eerste plaats te komen. Ik geef ook alles aan zn moeder door maar die heeft duidelijk moeite met het omdraaien van de situatie omdat hij nou eenmaal gewend is zo behandeld te worden. Nu hadden mijn oudste 2 en neefje na school een ijsje gegeten terwijl mijn jongste zoon sliep op de bank. Hij werd wakker en mocht ook een ijsje. Dan begint neefje dus dat het echt een vies ijsje is wat mijn zoontje eet, blijft hem op zn nek zitten en achtervolgen met vieze geluiden en verzinnen dat hij een veel lekkerder ijsje heeft gegeten.. nou sorry maar daar ben ik snel klaar mee.
Ik ben dan ook heel simpel. Niemand is beter omdat hij iets sneller kan. Zoals brood smeren. Zeg dat ook gelijk. Sneller rennen bij een wedstrijd dan jan je winnen. Je kan niet winnen met brood smeren . Want als je rustig smeert kan je het ook opeten en je moet toch wachten tot iedereen klaar is. Ik zeg het ook gewoon kan daar niet tegen.
Ik vind het juist irritant omdat de ouders soms doen of het normaal is en het gedragniet bij sturen zoals je zegt maar juist bevestigen. En ja die kinderen doen het dus nog als ze 15 zijn, ( ik ken er genoeg) ja dan is het zeker weten een irritatie puntje bij mij.