Ik weet niet of ik overdrijf of niet, Wij gaan regelmatig naar mijn ouders, zeker 1 keer per week soms 2 keer Ze wonen in een blok waarin in het midden een speeltuin is, ik heb geprobeerd het een beetje uit te schetsen ( sorry ik kan tekenen maar ik hoop dat het duidelijk is ) Zodra we de poort uitlopen komen we in een steeg die leid naar de tuinen van de mensen naast mijn ouders, vanuit het huis van mijn ouders kan ik de kinderen dus niet in de gaten houden. Nu is mijn zusje er dan ook altijd met haar dochter van 5 jaar, zij mag alleen naar de speeltuin en elke 15 minuten gaan mijn zusje en zwager om en om kijken, helemaal prima natuurlijk als hun het goed vinden vind ik het ook wel best. Maar mijn zoon en dochter ( 6 en 4,5 jaar ) heb ik liever nog niet alleen naar de speeltuin waarin er geen begeleiding is, ik heb mijn kinderen vandaag dus voor de zoveelste keer gezegd dat ik hun niet alleen naar de speeltuin wil hebben, nu zijn ze elke keer zo enorm boos, waarom mag hun nichtje van 5 wel, onze dochter is bijna 5 en onze zoon zegt ja maar ik ben ouder waarom mag ik dan niet ! Ik snap heel goed dat ze heel graag mee willen alleen naar de speeltuin, maar onze dochter is zo makkelijk mee te krijgen, je hoeft maar te zeggen dat er om de hoek geschminkt word en ze loopt met je mee Onze zoon mag graag "stiekem" doen, niet echt stiekem stiekem...maar meer als in... Van die grote glijbaan mag jij nog niet af ( is een looptouw naar de glijbaan) en als kindjes hem dan "uitdagen" mag hij graag de regels achter zich laten en zichzelf bewijzen dat hij wel degelijk via het touw naar de grote glijbaan kan, ik vind het zelf dus geen fijn idee dat ik niet af en toe even om het hoekje kan kijken en nu krijg ik regelmatig steken onder water van mijn ouders en zusje en redenen waarom nichtje het wel mag ( oa vroeger wouden we zelf immers ook alleen buiten spelen) en als ik ze uitleg over dochter dat ze makkelijk te paaien is dan zeggen ze maar dan spreken we met ze af dat ze bij elkaar blijven en als iemand tegen ze praat ze niet terug praten oid. En het " je moet kinderen los laten om zelf te ontdekken " Overigens mogen ze hier voor de deur op straat wel alleen spelen, ik heb zicht over de hele straat, OP straat mag niet, op het veldje mag wel, ik heb overal zicht op als ik uit het raam kijk en kan dus regelmatig om het hoekje kijken, en ze zijn nooit alleen , wij hebben 20 buurkinderen en zeker de helft is altijd wel buiten Dus.... Mijn vraag... Overdrijf ik ? Zou ik ze bij oma ook alleen moeten laten spelen ? Aanbieden om even mee te gaan helpt niet want ze willen echt alleen, en op visite kan ik niet een uur lang met hun bij de speeltuin zitten, of is het niet overdreven van mij en zo nee hoe leg ik in vredesnaam aan mijn kinderen uit waarom hun nichtje wel mag maar ik niet wil dat hun alleen gaan ? Ik vind het wel echt heel vervelend voor ze, ze zijn dan echt verdrietig.
4.5 vind ik nog wat jong, maar 6 jaar zou mijn inziens best kunnen. Maar waarom niet gewoon er bij zitten op een bankje?
Omdat wij op visite zijn, ze kunnen bij opa en oma prima spelen ze hebben thuis genoeg aan speelgoed voor de kinderen, Ik wil er rustig voor die tijd of na die tijd even bij zitten, maar hun nichtje mag de hele tijd, ik ga er niet de hele tijd bij zitten, daarvoor ben ik niet op visite, Wij gaan met regelmaat naar de speeltuin met de kinderen, maar dus niet als we ergens op visite zijn dan willen we ook daar even kunnen zitten Hun nichtje speelt dus zo 2 uurtjes alleen in de speeltuin, en hun willen dat ook, wanneer ik zeg mama gaat zo wel even met jullie een half uurtje of drie kwartier dan willen ze niet, ze willen net als hun nichtje alleen
Als het niet goed voelt: niet doen. Kan me er wel iets bij voorstellen zoals je de kids omschrijft Hier zou ik het wel ok vinden voor de oudste en middelste, maar die zijn in dat soort situaties heel anders. Zo hebben ze gister nog samen gespeeld verderop in de straat bij opa en oma op een afgesloten schoolplein. Buurt is ook erg rustig verder, maar ik kon ze vanuit huis niet zien.
De oudste zou ik misschien nog wel kunnen laten gaan ... Hij zou zich laten uitdagen en toch " enge" dingen doen .... Maar dat zijn misschien indd dingen die ze zelf moeten uitzoeken, ik klom ook in bomen terwijl het niet mocht... Maar dan is mijn dochter nog maar alleen bij opa en oma qua kinderen Dan zijn zowel haar nichtje als haar broer naar de speeltuin dus dat ik vind enorm sneu voor haar.... Ik snap dus wel dat ze het echt heel erg graag Willen, ik weet alleen niet hoe ik of me zelf zo ver krijg ze beiden alleen te laten gaan, of alleen mijn zoon en dochter proberen uit te leggen waarom zij als enige niet mag of ze beide niet Laten gaan, Vind het echt wel heel lastig.
Als jij het écht niet wil, gebeurt het niet. Je bent hun mama en jij (en/of je partner) kan alleen die verantwoording dragen. Als jij niet wil dat ze alleen naar de speeltuin gaan, gaan ze niet alleen naar de speeltuin. Al gaat de halve wereld wel, wanneer jij het niet verstandig acht, doe je het niet. Je zegt het met een reden en ik vind - en dat meen ik vanuit de grond van mijn hart - dat de meeste moeders het bij het rechte eind hebben met hun moedergevoel. Stel dat je ze wel laat gaan en er gebeurt iets... Dan vergeef je het jezelf en je familieleden nooit. Dus ik zou zeggen; jezelf niet laten pushen, nee is nee. Dan maar scheve gezichten. Voordat je op bezoek gaat, zeg je gewoon heel duidelijk tegen je kinderen: jullie mogen NIET alleen in de speeltuin, we gaan nu op visite bij opa en oma en als jullie je vervelen mogen jullie *daar* spelen en anders niks. Als dat meisje van 5 in de sloot springt, springen hun er zeker ook achter aan? Echt heel fijn dat zij dat wel doet, maar het gebeurt bij jouw kinderen niet. Klaar. En om eerlijk te zijn; bij die van mij zou het ook niet gebeuren. Pas wanneer IK er vertrouwen in heb. En niet wanneer anderen mij pushen of proberen over te halen. Je weet als moeder meestal wat het beste is voor je kinderen. En de rest van de mensheid is bijzaak En ja, dat meen ik echt. Ik ben ook erg voorzichtig op mijn mannetje en heb vaak dezelfde soort dilemma's in andere situaties. Anderen zeggen dat het kan en mag; ik vind van niet, dus dat gebeurt het niet.
Hell no dat ik mijn kinderen in een onbekende buurt alleen zou laten voor ze minstens 9 zijn. Van mij zouden ze dus ook niet mogen. En als ze persé naar de speeltuin willen, dan blijf ik er desnoods wel een uur bij staan / zitten. Dat je zus het wel toelaat, is haar probleem. Vind je nichtje het dan niet leuker om ook bij oma en opa te blijven spelen met haar nichtje en neefje?
Nope, onze zoon mag nu sinds een jaar naar straat hierachter., toen keek ik ieder kwartier en elke keer wat langer er tussen. Nu is ie 8,5 en mag ie zonder toezicht een paar uur wegblijven (maar dit doet ie nooit).
Onze dochter mag sinds ze 4,5 is alleen zonder toezicht spelen. Maar dan wel alleen als er ook andere kinderen op het veld zijn. Eigenlijk vonden we dat toen nog een tikkie te jong maar met mooi weer en een zusje die in de middag slaapt.... dan moest zij dus ook thuis blijven ipv lekker buiten kunnen spelen. Daarnaast luistert ze erg goed en keken we elke 20 minuten even om t hoekje. Was puur een kwestie van gevoel en alles tegen elkaar afwegen. Onze jongste weet ik nog niet of zij dat dan ook al mag. Heel ander type. Steekt zo de weg over ondanks een ijzige 'stop' kreet van mij en dwaalt, denk ik, ook stiekem van het veld af. Aan de andere kant is haar grote zus dan ook 8. Maar meer dan ' een oogje in het zeil houden' kan zij dan ook niet... Afijn moraal van dit verhaal. JIJ weet beter dan wie dan ook of je kids echt niet alleen daar kunnen spelen (samen met nichtje) of dat je het zelf gewoon eng vindt (dat is het hoe dan ook in het begin). Dus JIJ bent ook degene die beslist! Eventueel kun je je kids wel uitleggen waarom. Een andere optie is dat ze een kwartiertje alleen mogen spelen en als dat goed gaat dan de keer erop 20 minuten etc. Succes!
Die wonen op 100 meter afstand van oma aan de grote weg vanaf daar Mag ze niet alleen ivm de grote weg,maar omdat ze zo dicht bij wonen zijn hun een keer of 4/5 per week bij mijn ouders en zij wil dus juist naar de speeltuin als ze bij opa en oma is ze wil wel heel graag dat naar neefje en nichtje mee gaan De buurt qua mensen wat er nu woont is voor Zowel mij als de kinderen onbekend maar de buurt als in omgeving is niet onbekend ik ben er Zelf opgegroeid en heb zelf altijd in die speeltuin gespeeld, voor zover ik mee kreeg van mijn moeder was ik 5 Jaar maar was mijn broer er ook bij die 8'jaar ouder is
Bij ons thuis spelen ze wel gewoon " alleen" maar hier zijn 20 buurt kinderen in de leeftijd van 4 tot 11 jaar en de oudere meisjes vinden het geweldig om met de kleinere meisjes in de buurt te spelen, en hun ouders letten ook steeds op en als er iets is kunnen we gewoon ff bij elkaar binnen lopen van goh dit en dit is gebeurd Ik weet hier in de straat dus dat zo wel als op straat als op Het veldje hiernaast dat Ze " in de gaten"'gehouden worden Dat is bij de speeltuin niet, eerst een kwartiertje proberen kan ik inderdaad eens doen
Ik weet niet of het aan de kinderen ligt .... Hoe ze zijn zeg maar.... Of aan de situatie dat ik niet weet wie of wat er in de buurt woont of dat het aan mij ligt en ik teveel moeite heb met ze los te laten. Vind het erg lastig om hier een goede reden voor te geven om ze niet te Laten gaan, als ze me vragen van waarom heb je er moeite Mee dat Ze alleen gaan kan ik alleen maar zeggen dat het nog niet fijn voelt, dat ik bang ben dat ze snoep van vreemden aan gaan nemen, dat Iemand ze mee probeert te lokken en ookal zeg ik tig keer dat ze niet met vreemden ( of bekenden) Mee mogen gaan ze het toch doen, hoewel ik daarin meer vertrouwen heb in mijn zoon, hij komt altijd netjes vragen, ook als de buren hem vragen of hij een ijsje wil... Dan komt hij het vragen, Als we hem vragen en je zusje dan ? Oh die is al ijs aan het eten....
Mijn oudste zoon zou wel zelf in een speeltuin mogen spelen in de situatie die jij schetst. Ik snap dat je, als je op visite bent, zelf liever niet de hele tijd er bij wilt zitten. Zou je het niet kunnen opbouwen? Bijvoorbeeld eerst zelf even meegaan, 10 minuutjes ongeveer en dan zeggen dat je weggaat. Duidelijke afspraken maken over wat wel en niet mag. En dan nog even om een hoekje kijken hoe het gaat. Als ze met z'n drieeën gaan zal het toch wel goed gaan?
Je overdrijft niet maar je oma en opa overdrijven ook niet. Dat zijn zulke persoonlijke situaties. Bij de ene kan je het kind van 4 jaar compleet vertrouwen dat ze voorzichtig is, niet vecht, niet op straat loopt, niet met vreemde praat. En bij de ander is het heel onverantwoordelijk om het kind van 8 alleen te laten gaan. En dan heb je ook nog de moeders. Moeders moeten zich er ook goed bij voelen. De ene durft dat gemakkelijk aan, de andere niet en beiden overdrijven ze niet. Je gevoel moet ook goed zitten. Misschien kan je het opbouwen. Laat je kinderen zich bewijzen. Als ze denken dat ze er groot genoeg voor zijn dan moeten ze dat ook laten zien. Laat ze eens een kwartiertje gaan, na dat kwartier moeten ze bij jullie zijn en dit enkele keren. Lukt dat goed dan mogen ze 20 minuten of een halfuurtje. Maar daar moet jij je ook goed bij voelen.
Alleen niet nee. Als wij op verjaardagsvisite of gewoon op visite gaan trouwens, gaat een van ons af en toe ook even met de kids naar de naburige speeltuin. In onze familie kijkt niemand daar vreemd van op. Je zou je kids dus ook een keus kunnen bieden: Of papa of mama gaat even een half uurtje samen met jullie naar de speeltuin of jullie gaan niet. Dan is de keus aan hen. Leg ze dan ook goed uit waarom je nog niet wil dat ze alleen gaan, maar dat dat wel mag als ze iets ouder zijn.
Dat zou ik indd kunnen proberen, hier in de straat spelen zie ik geen enkel probleem, ze spelen hier uren alleen buiten, maar daar.... Voelt gewoon anders... Af en toe een kwartiertje om zichzelf te bewijzen zou ik kunnen proberen en dat dan opbouwen
Pff lastig! Hier spelen ze voor in de straat. Is autoluw en aan het einde een speeltuin. De oudste mag dit sinds bijna 5, maar de jongste hebben we sinds kort ook los gelaten. Die wordt bijna 4. We hebben geoefend met steeds kijken, deur openen en straat inkijken. En ze hebben op 1 uitzondering na altijd aan de regels gehouden, alleen voor blijven. Het is gelukkig een straat vol Kids die allemaal buiten spelen en we ook wel elkaar Kids in de gaten houden. Maar om ze helemaal niet te zien? Ik heb ook niet zon zin om er elke keer bij te zitten en om ze dan maar alleen te laten in de tuin, is ook zo sneu. Lastig...
Ik lees dat je elke week wel een keer bij je ouders komt. Dan is de buurt toch niet onbekend voor jullie? En de speeltuin ligt als ik het goed zie tussen de huizen in en dus redelijk beschut/veilig. Mijn dochter is 4 en half maar ik zou er geen probleem van maken. Zeker niet als ze met nog een nichtje zijn en als die ouders toch elk kwartier gaan kijken.. Maar goed, het zijn jouw kinderen en als jij het niet wilt, dan moet je het niet doen, zo simpel is dat.
Ja, ik zou het ook opbouwen, eerst na 5 minuten even kijken, dan na 10 minuten en dan om het kwartier ofzo. Het scheelt dat je op bezoek niet alleen bent, dan kunnen jullie beurtelings gaan kijken, jijzelf, je man, je zusje, je zwager en opa en oma vinden het vast ook prima om even te kijken hoe het gaat. Zo hoef je niet constant in het speeltuintje te zitten. En merk je dat dit toch echt niet werkt met je kinderen, dan haal je ze op en laat je ze gewoon binnen en in de tuin spelen.