Mee eens. Maar je hoort ook vaak mensen die in een dronken bui zoiets doen. Dan is er geen sprake van behoefte vooraf. Ik denk wel dat er dan al wat langer iets mis is in de relatie en daar had je ook al lang en breed een gesprek over moeten hebben. Eigenlijk kan je dus nooit zomaar vreemdgaan.
Ik vertel het. Ik zou overigens sowieso razend zijn op mezelf. Hoe zou ik dat dan kunnen verzwijgen aan mijn op dat moment al ex-partner? Bij overspel is het hier over en uit. Ik weet dus dat als ik het vertel het het "exit-gesprek" is. Maar ik ga ervan uit dat ik nooit zo stom zal zijn om met een ander in bed te kruipen terwijl ik nog getrouwd ben. De dag dat ik mijzelf zo zat drink dat ik eender wat zou doen met gelijk wie mogen zij overigens in de psychiatrie steken. Want dan scheelt er iets met me.
Ik zal het nooit doen, maar om antwoord op de vraag te geven, áls het ooit gebeurd zou zijn, ja dan zou ik het vertellen.
In mijn vorige relatie is hij vreemdgegaan en hier ben ik achtergekomen. Als wraak ben ik vreemdgegaan en heb ik na de kus gelijk mijn toenmalige vriend opgebeld en het even medegedeeld. Ook gemeld dat ik geen spijt had Toendertijd was is 14-15. In mijn huidige relatie zou ik noooit vreemdgaan want ik vind dat het vreselijkste wat er is.. Maar mocht ik ooit vreemdgaan ja dan zou ik het zeggen.
Ik zou het vooraf zeggen; zo van: hee, onze relatie hè? Die is voorbij. Om deze en deze redenen. En zo gaan we het oplossen. Om vervolgens na een tijdje met die ander het bed te delen Eerst het oude 'opmaken' voordat je een 'nieuwe' opent. Geldt dus niet alleen voor je producten uit de koelkast of een stel nieuwe schoenen.
Ik zou niet vreemd gaan, mocht dit gebeuren blijft dit bij een zoen dus een SOA is uitgesloten, maar ik kan niet liegen en zou mij zo schuldig voelen dat ik het zou vertellen.
Wij hebben een open relatie ,maar als ik een relatie zou hebben met een man/vrouw die daar niet voor open staat dan zou ik het denk ik niet vertellen. Ik ben er toe in staat om emotionele trouw los te koppelen van lichamelijke trouw. Niet iedereen kan dat en waarom de ander er mee belasten terwijl het alleen puur lust is , en er geen sprake is van liefde voor degene waar je mee vreemdgaat?
Ik heb altijd gezegd: gevoelens krijgen voor een ander kan je misschien niet voorkomen, maar er naar handelen wel. Dus voor je naar je gevoel handeld moet je ook de verantwoordelijkheid nemen om je relatie te beeindigen of minstens openkaart te spelen. Ik heb dus 'anders' gestemd. Vreemdgaan is geen optie in mijn ogen, eerst de ene relatie beeindigen voor je aan een ander begint.
Vreemdgaan is een keuze en ik kies ervoor om dat mijn man nooit aan te doen. Valt er dus ook niets op te biechten
hier ben ik het mee eens, net alsof vreemdgaan je daadwerkelijk overkomt, sorry maar dat vind ik onzin, vreemdgaan is een keuze die je maakt, en al die onzin verhalen over verliefd worden, gevoelens blabla, dan nog maak je een bewuste keuze tot vreemdgaan. ik heb dus overigen ingevuld omdat ik never nooit vreemd zou gaan, ook nog nooit vreemd gegaan ben en ik 1000% zeker weet dat dit mij nooit zal over komen
Ja. Al zou ik nooit vreemdgaan. Mocht ik die behoefte hebben dan zou ik het met mijn partner bespreken want dan zal er in de relatie waarschijnlijk iets niet goed zitten. Stel dat het toch zou gebeuren, dan zou ik het wel opbiechten. Ik wil en kan niet liegen tegen mijn man. Om aan onze relatie te kunnen werken zullen we eerlijk tegen elkaar moeten zijn dus ook deze fout eerlijk toegeven. Daarnaast zou ik stuk gaan van schuldgevoel en zal hij waarschijnlijk binnen 5 minuten al merken dat er iets is.
Mijn man en ik zijn allebei heel erg voor vrijheid binnen een huwelijk, maar we hebben ook allebei een verschrikkelijke hekel aan liegen. Dus als wij een monogame relatie zouden hebben en ik was vreemdgegaan zou ik het wel vertellen. Denk ik. (je weet het natuurlijk nooit zeker als je niet in die situatie zit en ik kan me in bepaalde situaties ook wel weer voorstellen dat mensen het niet vertellen.)
Bekijk het vanuit een andere positie. Ondanks de vrijheid zullen er toch bepaalde regels en afspraken zijn. Stel je zou een van die regels overtreden, zou je het dan zeggen?
Hmm weet ik eigenlijk niet. Mijn man wil ook niet alles weten. Hangt van de situatie af en hoe "erg" de overtreding is denk ik.
Ik zal nooit in die situatie terecht komen. En mocht ik de neiging er toe krijgen, dan moet er volgens mij nodig gebabbeld worden.
Ik kan me niet voorstellen dat ik vreemd zou gaan, maar ik weet dat ik niet met dingen kan blijven lopen, dus ja het zou er een keer uitkomen.