Oow dit had ik ook kunnen schrijven. Soms denk ik dat ze me wat vreemd vinden, maar dat ze t accepteren en er is meer rust nu we een kindje hebben. Ik voel me altijd nog steeds een olifant in een porseleinkast
Mijn partner heeft gescheiden ouders. Met mijn schoonvader kan ik goed overweg. Hij gaf ook aan dat ie erg blij is dat ik mijn man in het gareel hou . Mijn schoonmoeder.Die heeft een bloedhekel aan mij. Die ziet mij het liefst tussen 6 plankjes . Heeft ze ook uitgesproken. Gelukkig hebben we al bijna 2 jaar geen contact meer. Maar wat heeft dat mens mij op mijn ziel getrapt de afgelopen jaren. Vernederd en pijn gedaan. Haar eigen kinderen heeft ze zelfs in hun jeugd pijn gedaan en vernederd.
Mijn schoonmoeder zou vol lof over mij schrijven. Dat ik lief ben aandachtig enz en dat sinds mijn man mij kent hij erg is verandert volwassener is geworden rustiger is (heb ik weinig in gedaan redelijk normale ontwikkeling in een relatie lijkt me) maar het is een ontzettend lieve vrouw Schoon pa (gescheiden) iets ander verhaal Denk dat hij zou zeggen dat ik op momenten wel lief kan zijn maar als iets me niet zint ik erg koel en afstandelijk ben (klopt helemaal ik wordt zijn bemoeienis soms erg zat en laat dat dan Duidelijk merken) verder ziet hij ons als 2 jonge onwetende kinderen die hij moet behoeden voor het maken van fouten maar wel als lieve ouders voor ons kind alleen af en toe wat te streng naar zijn zin maar aan de andere kant heeft hij altijd opmerkingen over kinderen die zich niet gedragen dat ze niet zijn opgevoed en is hij super trots op z'n goed luisterende af en toe ondeugende kleinzoon
De ouders van mijn man zijn gescheiden. Met zijn vader en diens vriendin hebben we amper contact en ik heb geen idee hoe ze over me denken. Contact is verder wel ok als het er is. Mijn schoonmoeder ehm ik ben enorm blij dat er geen contact meer is. Haar man heeft me ooit een vuile achterbakse h**r genoemd (heel bijzonder als je bedenkt dat mijn man de enige is met wie ik ooit het bed heb gedeeld ). Daarnaast ben ik arrogant, hoogdunend en was het veeeeeel gezelliger met zijn vorige vriendin. We hebben geen contact meer, omdat ze bleef stoken. Mijn man heeft zelf die beslissing genomen toen ze een heel akelig smsje stuurde op de eerste verjaardag van onze dochter. Dat vergeef ik dr nooit, echt nooit. Ik ben niet haatdragend. Ik kan me best voorstellen dat we botsen en dat ze me lastig vindt om mee om te gaan. Wanneer mijn dochter en man contact met haar willen dan is het goed. Ik hoef het echter nooit weer; ze heeft me meerdere malen zo gekwetst.
Dat geldt uiteraard ook voor de schoondochters. De vrouw van mijn broer bijvoorbeeld, was altijd heel pietje precies over hoe mn moeder op de kinderen moest passen, wat op welk tijdstip gegeven mocht wprden en wat vooral niet. En zelfs mijn moeder die een heel hartelijk persoon is en al van nature gezonde en goede keuzes maakt en heeft gemaakt ook voor haar eigen kinderen, ging zo'n beetje op haar tenen lopen als ze moest oppassen. Bang dat het maar niet goed zou zijn. Kijk dan denk ik, het zijn ook haar kleinkinderen. Laat ze die dag dat ze bij oma zijn, het is nooit exact hetzelfde als thuis... maar probeer een beetje hartelijk met elkaar te zijn boven al. Zo onbenullig, daar krijg je toch ruZie door? Schoonmoeders hoeven uiteraard niet overal op te bekritiseren maar vind dat schoondochters ook wat begripvoller mogen zijn als ik de situaties om me heen hoor. Mits er geen extreem rare dingen naar elkaar gegooid worden vind ik dat je ten aller tijde toch lief voor elkaar kunt zijn. Als ik het maar voor je kinderen die ertussen in staan. Het zijn de ouders van papa en hun grootouders. Misschien voelen schoonouders zich ook wel eens gekwetst doordat ze hun kind moeten loslaten, inderdaad. Mijn moeder heeft het altijd lastig gevonden dat sinds mijn broer bij schoondochter is, ze hem amper meer ziet. En het is niet zo dat ze dat op een claimende manier bedoeld... maar ze ziet hem gewoon amper meer terwijl ze wekelijks bij de ouders van zijn vrouw zijn. Ze voelt zich toch een beetje de mindere. Lijkt me toch wel even slikken als moeder van een zoon zijnde dat er een vrouw in zijn leven komt en vervolgens het contact met je kind minder wordt. Bovendien zijn vrouwen toch vaak dominant in hoe ze het allemaal precies willen... Ze is met mij als dochter ook veel directer en voelt zich veel meer op haar gemak bij ons thuis dan bij haar zoon en schoondochter... wederom omdat ze het gevoel heeft dat schoondochter toch heel anders is en ze bang is dat ze iets niet goed doet ofzo. Om maar een voorbeeld te geven he. Uiteraard is dit in elk geval anders, maar ik lees meer negatieve dan positieve schoondochter-schoonouders relaties.
Als de schuldige dat het contact verbroken is terwijl hun zelf het contact hebben verbroken via iemand anders over de telefoon. En voor de rest weet ik nog wel wat mijn schoonmoeder over mij heeft gezegd en gesmst naar mijn man toen ik haar man had verteld dat hij hier niet welkom is in huis als hij zich niet gedraagt. Die vent wilde mij slaan, mijn kinderen zijn bang voor hem. En hij heeft de verjaardag van mijn kind verpest. (hij schreeuwde zo hard dat alle buren in de straat keken) In ieder geval ben ik nu opgelucht dat ik er voorgoed vanaf ben. Mijn man hou ik niet tegen hoor als hij contact wil met hun maar de kinderen gaan daar echt niet meer naar toe.
Weet het niet heb mijn schoonmoeder maar vier keer in mijn leven gezien. En daarna ging ze eigenlijk gelijk dood. Toevallig 13 jaar gelden morgen. Ben wel bij het afscheid geweest in Suriname ben wel altijd benieuwd geweest. Mijn lat heeft zijn eigen vrouw gekozen en dat was al een wonder op zich bijna al zijn broers en zussen zijn door middel van uithuwelijken getrouwd! Hij heeft zich daar altijd tegen verzet. Hij is een soort koppige man doet veel voor andere maar heeft zo zijn koppigheid. ( ja ondanks alles) Ben er van overtuigd dat zijn gok probleem verder niks te maken heeft met zijn ( goedheid verder) Het niet nee kunnen zeggen is zeer aanwezig geweest in zijn opvoeding. Maar ben dus idd benieuwd wat mijn schoonmoeder van mij had gevonden vrouw andere cultuur ect ect hij heeft lang bij zijn moeder gewoond tot in zijn 32 jaar zo iets. En dan in eens een Hollandse meid die geen blad voor haar mond neemt en heel open over vele dingen denkt. En daarbij ook al heb ik haar ontmoet we konden niet met elkaar praten ik spreek geen Surinaams Hindoestaans. En zij een paar woorden Nederlands. Mijn zoon was toen 2.5 en heb ook altijd willen weten wat ze van mijn mooie jongen vond. Helaas dat gaat nooit gebeuren. Zijn vader was al overleden voor ik geboren werd. Ondanks onze verschillen en ook door de verhalen ze was een strenge moeder ook logisch met 12 kinderen. Maar dat ze toch wel een lieve moeder was. Dus vermoed dat het een goed mens is geweest. en ik denk dat ze van mij denkt en dacht. Van lat en ik passen op onze manier bij elkaar.
Moeilijke vraag. Ik zelf zie mijn schoonouders als hele lieve en betrokken mensen. Beetje overbezorgd soms maar verder twee schatten van mensen. Ze zijn zelfs eens wat bang geweest dat ze misschien te opdringerig waren richting mijn zoon, ze maakten zich zorgen of ze niet te graag opa en oma wilden zijn en of ik het allemaal wel okee vond. Mijn vriend is niet de biologische vader, maar wel al in mijn zoon zijn leven sinds hij zes maanden oud is. Voor ons is hij dus gewoon papa, zeker omdat de bio vader nooit meer in beeld is geweest. Ik denk dat ze mij zien als heel eerlijk. Iemand die een mens vele kansen geeft. Dat baseer ik dan even op het feit dat mijn huidige briend vroeg in onze relatie ineens werd opgepakt en in huis van bewaring heeft gezeten. Diezelfde week was de moeder van mijn schoonmoeder overleden dus ik heb heel veel uit handen genomen voor ze. Uiteindelijk besloot ik onze relatie in stand te houden totdat ik het verhaal van zijn kant had gehoord. Bleek iets te zijn dat hij nog voor onze relatie had uitgespookt. Ben er altijd voor hem en zijn hele familie geweest. Ik denk (hoop, eigenlijk) dat ze daar een lief beeld van hebben gekregen. Heeft bijna een jaar geduurd voordat alles uiteindelijk helemaal achter de rug was. Een jaar later..... knalde ik zelf in een psychisch gat. Ik was kwaad op alles, huilde zes van de zeven dagen per week, niets interesseerde me nog, wilde mijn bed niet uit maar deed het toch omwille van mijn kind. Ik was een draak in de omgang met iedereen om me heen en uiteindelijk heeft mijn tante me uit dat gat geholpen door mee te gaan naar therapien. Inmiddels gaat het veeeeel beter met me en gaat het tussen mij en schoonouders ook weer goed. Dus wat voor beeld ze precies van me hebben..... moeilijk. Volgens mij zit het momenteel goed, we hebben het gezellig als ze langskomen of andersom en we doen niet gek tegen elkaar ofzo.
Goeie vraag. Mijn schoonmoeder heb ik maar 2 jaar gekend voor ze overleed. Mijn schoonvader had binnen 3 maanden een relatie met de buurvrouw Ik heb totaaaaaaal geen klik met hem beiden. Ik krijg de laatste tijd steeds meer negatieve gevoelens jegens hen. Vanwege hun gedrag. Ook in mijn kraamweek. Stelletje egoïsten vind ik ze. En dat kon ik altijd goed verbergen en gewoon normaal en vriendelijk doen. De laatste tijd wordt dat steeds lastiger voor me. Gelukkig zie ik ze niet vaak, maar denk dat ze de laatste paar bezoekjes wel wat aan me gemerkt hebben. Ze vinden mij denk ik afstandelijk en gesloten. En ook wat egoïstisch. Wat ik totaal niet ben wel denk ik dat ze me een goede moeder vinden. En van tijd tot tijd ook warm en hartelijk. Dat ben ik ook, maar naar hun toe kost dat me steeds meer moeite
Ik heb geen idee, sowieso niet echt een klik maar volgens mij vinden ze mij niet zo leuk ondanks dat er nooit iets is voor gevallen, geen discussie, geen meningsverschil helemaal niks. Ons kind is 9 maand en ze hebben hem al 7 maand niet gezien ondanks dat ze werkloos zijn en op 5min rijden wonen Mijn man hoort alleen iets van ze wanneer ze iets nodig zijn en waar hij eerder nog ja zei terwijl het niet kon, zegt die nu altijd nee (niet omdat die niet wil maar hij gewoon vaak niet kan ivm werk en niet meer gaat vrij nemen voor hen bijv) en ook nee tegen andere dingen en ik vermoed sterk dat ze mij daarin als boosdoener zien al heb ik er niks mee te maken
als degene die hun zoon van hun heeft afgepakt... ze kunnen niet zo goed accepteren dat hij nu een eigen leven en gezin heeft waarbij niet alles meer om zijn ouders draait. Hij is minder afhankelijk van hun geworden sinds wij samen zijn en zij vinden het moeilijk om hem los te laten. We hebben ook wel eens onenigheden... geen ruzie of drama, maar ook geen hechte band.
Mmmm, momenteel als hun steun en toeverlaat, heb ik het idee. Mijn schoonmoeder is ernstig ziek en heeft helaas niet zo lang meer te leven. Elke ochtend en middag ga ik er naartoe. Om spuiten te geven, morfinepleisters plakken, om even boodschappen te halen, om spullen te kopen met mijn schoonvader waar hij niet zo van weet wat hij moet hebben (beddengoed of een nieuw prullenbak om even wat te noemen) Of om de dokter te woord te staan, om tranen te troosten, praten, en te helpen met de was. Heel intensief en vermoeiend, maar ik doe het met alle liefde. Ik heb altijd een goede band met ze gehad, zijn zowel voor hun biologische kleinkinderen, als voor mijn oudste (uit mijn eerste huwelijk) altijd een heel lieve opa en oma geweest. Ook al heb ik een heel andere achtergrond dan zij, we kunnen erg goed met elkaar overweg, gaan op vakantie samen, of een dagje weg. Eerder deed ik altijd boodschappen met mijn schoonmoeder, of gewoon een dag met mij en de kinderen op pad. Mijn schoonmoeder is behalve dat eigenlijk ook mijn vriendin waar ik heel veel mee samen deed. Ik ga haar heel erg missen.....
Als "eindelijk heeft hij een vriendin / vrouw" . Mijn man was bijna 35 toen hij mij leerde kennen en mijn schoonouders dachten echt al dat hun jongste wellicht wel eeuwig vrijgezel zou blijven. Hij heeft buiten mij ook maar ooit 1 vriendin voorgesteld, rond zijn 20ste (waarbij het na een jaar ofzo gedaan was) ... Dus ze hadden echt wel iets van "het zal er wel nooit van komen". Daarnaast wisselt het nogal wat mijn schoonmoeder van mij vindt. Het ene moment vindt ze mij fantastisch en zegt dat letterlijk zo, het andere moment stuurt ze 2 dagen later haar kat naar ons trouwfeest. Ze snapt ook niet dat ik dat "gegril" beu raak. Sinds ons huwelijk en nog een stoot die erachter aan kwam, heb ik het opgegeven. Heb zelf geen contact meer (mijn man wel). Overigens is mijn schoonmoeder 81 en ik 30. We schelen dus gewoon écht te hard om overeen te komen.
Hmmm moeilijk. Ik krijg altijd te horen dat ik de perfecte vrouw ben voor mijn man, heb m gered van het vrijgezelle leven waar hij maar 1 keer in de week bij ze langs kwam. Nu komt ie er veel vaker (sinds we kinderen hebben) en ik vind het prima dat hij dat doet. Maar ik zelf zie ze al veel (komt door mijn werk) dus als ze in mijn vrije dagen :surprise!: weer voor de deur staan heb ik wel zoiets van grrrmbl... Nu is het wel goed. Hoef je niet 4 keer per week te zien hoor.. Zeker mijn schoonmoeder is helemaal veranderd tijdens de zwangerschap van me.. Eerst een super relaxte vrouw naar een hysterische, overenthousiaste en benauwende vrouw. En ik snap dat niet zo goed! Moet heeeel vaak tot tien tellen bij haar. Stiekem denk ik soms dat ze wil doen alsof het haar eigen kind is (de jongste). Alles was al in huis bij hun toen ik nog niet eens op de helft van de zwangerschap was.. Babykamer, box, maxicosi, kinderwagen.. Nu zou je zeggen: super handig toch? Maar het werkt in de andere richting, mede dankzij haar gedrag. Als mijn kind (4 dagen oud) in de box ligt te slapen en dan m wakker maken (grrr!) en roepen 'binnenkort kom je bij oma slapen he!' Dan denk ik mens! Het kind is net geboren, laat ons even! Als ze eens wat gas terug zou geven was het al helemaal goed! Schoonpa is precies gebleven wat hij altijd was: super relaxed. Altijd te vinden voor een goed gesprek, staat je met raad en daad terzijde. Echt super! Heb dus niks te klagen hoor, zijn lieve opa en oma voor de kids. Maar s-ma mag wel wat minder benauwend zijn