Hoi dames, Zojuist bereikte mij het bericht dat de moeder van mijn beste vriendin plotseling is overleden. De moeder is van origine Turks, dus ze wordt daar begraven. Ik kan dus helaas niet op stel en sprong mee naar Turkije ivm de kinderen en werk maar wat kan ik wel voor haar doen? Ik ben er uiteraard voor haar, maar ze heeft geukkig ook een lieve man (geen kindjes nog). Iemand tips ik voel me zo machteloos!!! Uiteraard heb ik al contact met haar gehad via telefoon en app en zie ik haar straks.
Je medeleven betekent heel veel voor iemand die rouwt. Dat is heel belangrijk nu. Meer kan je niet doen. Misschien kan je vragen of je iets kan doen? De kindjes op kan vangen of zo?
Er zijn bij haar geen kindjes. Ik vraag uiteraard of ik iets kan doen en heb wat kleine dingen geregeld, maar toch. Pff wil zo graag iets doen
Je kan er voor haar zijn als ze terugkomt. De meeste vallen dan in een gat. Immers in het begin moet er zoveel geregeld worden, zijn er mensen om d'r heen. Als het eea in Nederland moet worden geregeld kan je aanbieden om dat voor haar te doen. In turkey zal ze vast en zeker worden opgevangen door haar familie. Sterkte!
ik zou haar nu bellen of appen nu zij nog in nederland is. Al spreek je haar maar 1 minuut. En na de begrafenis wat afspreken.
Inderdaad, ik probeer nu al dingen voor haar uit te zoeken. De moeder woonde namelijk met haar 2 zusjes nog thuis. Die zijn 15 en 17 maar hebben geen inkomen (behalve bijbaan). Vader van hun leeft nog maar woont in Turkije (is teruggegaan). Vraag is nu dus hoe of wat met de zusjes. Die zullen daar willen blijven wonen, maar vraag is natuurlijk of dat kan. Huis waar vriendin woont is 1-kamerappartement dus daar kunnen ze niet terecht. Vriendin werkt niet, studeert nog. Man heeft eigen zaak.
Oh ik ben al hele ochtend op en af aan het bellen met haar en ga straks naar haar toe maar ze is nu bij familie dingen aan het regelen en daar ga ik niet binnen vallen .
Uiteraard ga ik er dan voor haar zijn hoor! Ik ga haar ophalen op het vliegveld als ze terugkomt en uiteraard zorgen dat wat ik voor haar kan doen dat ik dat doe!
Wat lief dat je haar bij terugkomst op gaat halen, dat zal ongetwijfeld veel steun zijn . In de Turkse gemeenschap is het ook gangbaar eten voor elkaar te maken in moeilijke periodes of als je thuiskomt na een lange reis. Dus als je op de dag van terugkomst zorgt dat er een lekkere maaltijd bij haar thuis staat die ze alleen nog op hoeft te warmen, zal ze dat ook erg waarderen.
Weet je wat het is, op het moment dat het gebeurt wil iedereen je helpen en ondersteunen. Heel natuurlijk en heel fijn. Maar na een paar weken zakt dit af en naar 2 maanden hoor of zie je velen niet meer (is onze ervaring), juist dan kun je je vrienden goed gebruiken en juist daarin ligt jouw meerwaarde straks.
Wat goed dat je nu al wat dingen probeert te regelen. Wat betreft het huis, hoe lang duurt het totdat het oudste zusje 18 wordt? Wonen ze in een huurwoning? Ze mogen namelijk als ze nog geen 18 zijn geen huurcontract ondertekenen. Ik zou z.s.m contact opnemen met de verhuurder.
Volgens doe je precies wat je kan doen, bedenken wat je voor haar kan doen. Ik denk dat het ook heel goed is om het aan haar zelf te vragen. Misschien zijn er wel kleine dingen die zij heel fijn vindt waar jij of wij nu allemaal niet aan denken. Sterkte voor jullie
Die is net 17! Shit dat wordt dus al een probleem... Daar ga ik maar even achteraan maandag. Is een sociale huurwoning dus misschien helpt dat... Zij zal ook dan wel iets van voogd moeten worden en daar wellicht tijdelijk (tot de jongste 18 is) moeten gaan wonen?
Ze is echt gebroken, tis onverwachts gebeurd dus helaas heeft ze zelf niet echt dingen die ze wil dat ik doe naast wat kleine dingen oppakken.
Toen mijn moeder vorig jaar stierf heb ik veel steun gehad aan een goede vriend (mijn ex, dus hij had mijn moeder ook goed gekend) Hij was er gewoon altijd (vooral via app) en reageerde altijd op me. Ik kon mijn grote verdriet bij hem kwijt, maar ook kleine dingetjes waar ik tegenaan liep. hij was er gewoon voor me. Dat was zo fijn! en meer hoefde hij ook niet te doen.
Idd er zijn. En niet alleen nu, of als ze terug komt, maar ook over een half jaar of over een jaar. Ik vind het, na bijna 12 jaar, nog steeds fijn als mensen aan de moeilijke dagen denken en mij even een appje oid sturen. Sterfdag, verjaardag etc.
Wat ik in de eerste heftige weken heel fijn vond was inderdaad als iemand eten kwam brengen of een krat boodschappen of de was meenam ofzo. Van die stomme klusjes die je er even niet bij kunt hebben. In ieder geval ben je super betrokken, dat zal je vriendin al heel veel steun geven!