Die en wat is daaaaa horen we nu gemiddeld 50 x per uur. Hoe moet je hiermee omgaan? Ik word echt helemaal tureluut ervan Het woord dieeeeee zijn we hem aan het afleren. Hij gooit zijn knuffel weg maar wil die toch hebben en dan is het die die dieeee wijzend naar zijn knuffel. Euhm,.. tja pak je knuffel zelf Hij rolt een auto onder de kast en kan er niet aan. dieeee. Dan neem ik die en geef hem de auto en 1 min later weer onder die kast. Doet hij denk ik met opzet en ook alweer dieeee Hij wil drinken dieeeeee eten dieeee Ik word er knettergek van! Nu zijn we hem aan het aanleren om de woorden te zeggen zoals mama auto alstublieft (nog niet te moeilijk maken he) dus alleen met de woorden die hij kan zeggen. En dat hij soms maar moet wachten. Dat ik na 3x die auto niet weer ga nemen, dat hij maar even moet wachten want het was zijn keuze om die auto onder de kast te rollen, of hij moet het maar zelf proberen als die er niet ver onder ligt. Het autootje gedoe is maar 1 voorbeeld, hij gebruikt het woord dieeeeeee met alles! En dan heb je wat is daaaaaaa In het begin benoem je alles, echt alles want zo leert hij nieuwe woorden. Maar nu! Bij alles is het wat is daaaa Je hebt bijvoorbeeld een parking met 50 auto's. Dan wijst hij al die 50 auto's aan en zegt wat is daaaaaa en hij word boos als je niet antwoord. Dan gaat het zo : wat is da? Wat is daaaa? Wat is daaaaaaaa, WAT IS DAAAAAAA? Vaak stel ik hem dezelfde vraag terug maar ik krijg ook geen antwoord terwijl hij weet dat dat een auto is en hij het ook kan zeggen. Toen hij enkele dagen geleden voor de 10000 keer een auto aanwees met wat is daaaaa heb ik vanalles opgenoemd behalve een auto. Papegaai, konijn, ster, whatever, de zon,... ging hij me de zon aanwijzen Ik word er gek van en dan moet die waarom fase ook nog komen? hoe gaan jullie hiermee om?
Oh ja, "leuk"! Gewoon alles beantwoorden en zo min mogelijk zuchten en kreunen en steunen, probeerde ik althans. Hij wil gewoon alles weten en dat is ook alleen maar goed. Nu zijn we sinds een week of 2 in de waarom fase en die vind ik lastiger, omdat je op een antwoord weer dezelfde vraag krijgt. En soms weet je het gewoon niet.
Ik moest er wel even heel hard om lachen toen ik je verhaal las😂 Lijkt me erg vermoeiend idd zoals je al aan gaf Wat ik zelf zou doen is in het begin serieus antwoord geven maar na de zoveelste keer proberen negeren en afleiden ofzo..... Succes!
heerlijk kinderen wij zitten nu in de "wat doe je mama " fase! en hopelijk komt daar snel een einde aan als ik de vraag terug stel krijg ik wel altijd antwoord en meestal met "mama vragen" gelukkig heeft hij dus in de gaten Hoe irritant hij is
Zijn dit allemaal aparte fases? Mijn jongste gooit, wasda (wat is dat), wa doe je, wa is er, warom en assebief (alsjeblieft) allemaal tegelijk in 1 fase. Gelukkig zegt hij assebief ipv die. Dat staat midden op straat beter. Vooral omdat als ik weiger, hij zijn hoofd schuin zet en dan als antwoord op mijn nee, zeker wel, roept. Als het dan nee blijft, ben ik "stoute mama". Bij wasda, geef ik meestal netjes antwoord. Waarop hij 9 van de 10 keer de vraag gewoon nog een keer stelt. De 10de keer zegt hij: niet waar, is een ..... We hebben regelmatig een discussie over of het een paard of koe is en of de zon wel of niet schijnt. Maar het gaat vanzelf over. Als ze 14 zijn praten ze helemaal niet meer met je, laat staan dat ze wat vragen.
"Die" is hier va dat ze 1 jaar was wat langzaamhand werd benoeming van iets. en sinds ze 2 is ook continu: wat is die, wat is deze? Mag ik die, dit is die etc. Ik benoem gewoon ze wijst ook speciefiek na. Maar soms word ik gek van haar eigenwijsheid: ze wijst op eekhorn en zegt: wat is dit?? Ik zeg: erkhoorn. Ze zegt "nee, is een muis!!" Ik zeg nee eekhoorn-nee, muis!!! En zo dus 10x haha tot ik toegeef en zeg: ok, muis... Ze kan ook prima dingen zeggen maar zegt ook vaak: mimi, mauw, waf, a-ap, pa-paard etc gewoon express om ons te pesten O ja nog irritante vraag: waar is papa/mama????!!! Kan ook tig keer per dag gesteld worden maar "wat is die/dat/deze" is uiteraard winner hihi
Ow ja naar Papa vraagt hij ook 50x per dag maar dan zegt hij papa oeter erke (papa scooter werken) Ik moet wel zeggen dat hij voorruit vliegt. Is ferm achter geweest met praten, nu is hij zijn achterstand aan het inhalen. En ja, als ze 14 zijn zeggen ze geen woord meer buiten de zin : laat me met rust
Hahaha heeeeeel herkenbaar. Mijn zoontje vraagt zo ongeveer de hele dag; wat is dit mama, wat gebeurd er mama, waar is papa/oma/tante/etc/etc/etc. Ik geef eigenlijk op alle vragen antwoord maar als hij naar de bekende weg vraagt, bijv sleutels aanwijst en vraagt wat is dit mama dan zeg ik dat weet je best, wat zijn dat nou? En dan zegt hij sleutels..
Laat je niet gek maken hahahaha.... Hier vraag ik steeds "hoe vraag je dat?" En eerst stelde ik de vraag die hij moet vragen en dan gaf ik ook antwoord. Nu stel ik de vraag hoe hij het moet vragen en dan vraagt hij bijv "mag ik alsjeblieft drinken of mijn drinken?" Hier heeft het stellen van de vraag hoe je zoiets vraagt echt wel goed geholpen. Maar het is ook een fase die wel weer voorbij gaat.
Whahahaa, ik verheug mer er bijna op. De waarom-fase duurt bij ons inmiddels erg lang. Ik probeer me steeds voor te houden dat hij gewoon erg leergierig is. Maar soms, echt... WAAROM???? Op 'wasda' hebben we altijd wel antwoord gegeven. Onze jongste kent nu nog niet zoveel woordjes, dus hij zegt ook veel 'DIE'. Wij benoemen dan altijd even wat hij bedoelt. Dus als zijn lepel op de grond is gevallen en hij zit DIE DIE DIIIEEE te roepen, dat zeggen we 'Lepel. Is je lepel op de grond gevallen? Zal mama hem voor je pakken?' Vaak proberen we hem het woord ook even te laten herhalen, maar dat lukt nog niet echt. Op deze manier proberen we hem woorden te leren. Hij snapt namelijk al wel veel, maar gebruikt de woorden nog niet echt.
Dl is wat jonger, 1,5 jaar nu, en probeert sinds een paar weken woordjes te zeggen. Dit lukt nog niet zo goed en dus wijst ze alles aan waarvan ze wil weten wat het is en zegt dan "tie", en idd ook net zo lang tot je antwoord geeft. Nu kan ze nog maar een paar kleine woordjes zeggen en heb ik er geen moeite mee alles te benoemen, maar dingen waarvan ze weet of zou weten wat het is en dit ook kan uitspreken zou ik niet tot in de treuren gaan benoemen. Wat ze weet weet ze, en wat ze niet weet help ik haar graag bij. De waarom-fase heb ik meegemaakt met de dochter van een vriendin, ik paste vaak op en de hele tijd op alles "waarom?" daar werd ik best een beetje gek van hoor. Maar ik heb wel altijd braaf geantwoord, en als ik het echt niet wist dan zei ik dat ook gewoon. Vaak was het dan ook weer even klaar. Ik denk dat ik het ook zo aan zal pakken bij onze kinderen. Alleen misschien dan soms iets sneller "weet ik niet" zeggen
Oh geniet ervan straks komt de waarom fase en hoor je jezelf opeens "gewoon daarom" gillen. Met als antwoord van de peuter" Oh daarom ok..."
Wat op zich al weer prettiger is dan mijn kleuter. Die zucht dan diep en zegt: dan vraag ik het wel aan papa, die weet veel meer. Altijd goed voor mijn ego.
O ja ik heb hier een ergenis vergeten naast dat "wat en die" Als je iets zegt of vraagt zegt ze: "Aaa????!!!" En dat dus kan je hetzelfde 20x zeggen blijft ze "a?" Zeggen express Echt zoooo irritant
We hebben hier een nieuwe hit... Wat ruik ik mama?? 20x per dag.. Hoe moet ik dat nou weten? 😖😃
Oh daar nemen ze hier geen vrede mee, met daarom Nu meisje in haar waarom-fase is beland, begint zoonlief ook opnieuw, aarrggghhh!! Sydneys: Denk dat je het wel goed doet, telkens de dingen benoemen. Zodat hij het woord ook onthoudt en vanzelf wel zegt. Ons meisje heeft de irritante gewoonte om gewoon te krijsen als ze iets niet krijgt of als het haar niet lukt zoals ze wil... Bijvoorbeeld ze wil haar onderlijfje in haar onderbroek steken maar het lukt niet zoals zij wil (leuk, die peuterpuberteit ) Nu, ze is wel ouder als jouw zoontje, maar ik zeg haar nu telkens dat ze mij moet zeggen wat ze wil, anders help ik niet. Word je knijtgek van! Heb het op Kind & Gezin ook aangegeven en daar adviseerden ze dit ook.
Hahaha, alleen al die titel is hilarisch. Als ze hier die zeiden, dan vroeg ik altijd wat ze bedoelden, want dat ik ze niet zo goed begreep. In het begin konden ze dat nog niet, dus vroeg ik; bedoel je beer, bedoel je puzzel enz. Uiteindelijk vroegen ze zelf wat ze wilden.