Ik denk dat je zelf kunt lezen en beslissen of ik jou bedoel Ik heb in ieder geval niet gezegd dat er helemaal geen rips tussen staan... Wel dat veel reacties beetje in het negatieve blijven hangen ipv in de opbouwende kritiek En wat ik niet zei maar wel dacht: ik kan me zo voorstellen dat na een heleboel negatieve reacties... De positieve delen van die reacties een beetje wegvallen voor TS. Dat is jammer. Want het is niet enkel negatief wat er wordt gezegd. En aantal negatief klinkende reacties hebben OOK goede tips.
Ik lees toch in bijna elke reactie adviezen om het meisje anders te benaderen, en uitleg dat het hele gebeuren echt wel impact heeft op het kleine peuter. Alleen is mijn indruk dat ts daar helemaal niks mee kan, want haar instelling tegenover haar stiefdochter is nou eenmaal niet echt positief. Ik heb in ieder geval nooit een moeder gehoord die zegt dat haar 3jarige ' wel wat gewend is mbt scheidingen en nieuwe gezinnen' en 'glashard in je gezicht liegt'. Dan spreek je niet over een incidentje met mond opentrekken, maar over de kijk op haar stiefdochter en hoe ze er in het algemeen over deze 3jarige denkt.
De vraag is dat of dat komt doordat er continu wat aan de hand is... Of dat die insteek bij voorbaat al negatief was. Ts heeft geen opbouwende historie met dat meisje gehad. Zie dat bij mijn buren ook... Zijn dochter heeft tot ze 3 was enkel bij haar moeder gewoond in het buitenland. Het is voor hem heeeeeel moeilijk om de juiste grens op het juiste moment met de juiste taktiek te trekken. Gaat wel steeds beter gelukkig maar in begin heb ik echt wel oprecht medelijden met hem gehad. Als het je eigen kind is... Groei je daar toch meer in uiteindelijk. Ipv dat je ineens een kind hebt en geen ervaring En ik kende dat linkje mbt jokken/liegen ook alleen omdat ik me ooit weleens heb afgevraagd of ik nou werd voorgelogen of dat het minder ernstig was. En wat nou orecies het verschil is tussen liegen en jokken en wat meer/minder erg is. Alleen vraag ik het niet hier... Maar aan google Dan krijg ik een antwoord dat niet gefocussed is op wat ik als persoon doe/zou moeten doen maar een uitleg van hoe en wat en of mijn gedachtengang klopt of niet. Scheelt hoop negativiteit op iets wat niet perse een abnormale vraag is. Feit dat ze er hier vragen over stelt lijkt me dat ze zelf OOK afvraagt of dat nou wel goed is en hoe dat kan.
Ik denk dat het een combinatie van meerdere factoren is. Op deze leeftijd is het heel normaal (mijn dochter kan dr ook wat van ). Echter als je bedenkt dat haar papa en mama gescheiden zijn en daarnaast zowel papa als mama een nieuwe baby hebben met een nieuwe "stiefmama" "stiefpapa" dan is dat enorm verwarrend en heeft zo'n kleintje veel te verwerken. De toon van je eerste berichtje (en je reacties) zijn behoorlijk "negatief". Fijn dat je inziet dat je reactie niet de juiste is, maar volgens mij zit je nog behoorlijk vol hormonen aangezien je kleine nog maar net 1 maandje oud is. Wellicht dat je daarom extra heftig reageert. Ik persoonlijk had samen met haar de kruimels opgeruimd en uitgelegd waarom ze dat niet mocht doen en ook uitgelegd dat je eerlijk moet antwoorden. Daarnaast is er denk ik wel een verschil tussen normaal peutergedrag en afwijkend peutergedrag. Of dit bij haar afwijkend is dat weet ik niet, maar gezien hetgeen wat ze allemaal al heeft meegemaakt kan het best een manier voor haar zijn om aandacht te krijgen/zich af te zetten omdat ze dr niet mee om kan gaan.
Eens. En dat vind ik behoorlijk schokkend en zorgelijk. En ontzettend sneu voor dat kleine meisje wat hier niet om gevraagd heeft. Tips heb ik al gegeven, hoop alleen dat TS er ook wat mee doet....😏
Ik schrik hier ontzettend van!!! Het is een kind van 3!!! Als iemand dit bij mijn kind zou doen dan zou ik echt razend worden!
Vind het ook heel erg sneu.. Hier liegen mij zoontjes ook weleens en geef dan vaak op een normale manier aan dat ik heus wel weet hoe het zit en ik niet boos word wanneer ze gewoon eerlijk zijn. Ik leg ze dan gewoon rustig uit waarom ze iets niet moeten doen. In jouw geval dus waarom ze geen kruimels van de bank moet eten. Het is nog een peutertje ts.
Doet mijn peuter ook. Echter noem ik het niet liegen maar jokken. Klinkt wat liever. Volgens mij hoort het er een beetje bij. Wij vertellen haar gewoon hoe het hoort en dat ze eerlijk mag zijn. Hier stond ze laatst met volle mond te beweren dat ze geen snoepje had gegeten ghehe! Ik heb het haar uit laten spugen en zelf in de prullenbak laten gooien. Verteld dat het niet de bedoeling is en dat ze moet vragen in plaats van pakken.
Ze is pas 3 jaar vind je reactie wel erg hard naar haar toe Die van mij is ook 3 en liegt ook wel eens vooral als als ze gepoept heeft in haar luier
Dat ben ik niet met je eens, ik lees hier een hoop bruikbare tips. En eerlijk? TO's reacties maken het nou niet echt aantrekkelijk om verder te reageren. Ik schrik van haar negatieve houding, in wat ze schrijft over haar stiefdochter en haar reacties op de posts hier. Ik vind het oprecht sneu voor haar stiefdochter. Ik realiseer me dat het geen volledig beeld is wat we hier krijgen, maar wat hoe ze over haar schrijft daar schrik ik van...
Ik herken t aan me jongste zzoontje. En ik denk dat een peuter niet weet wat "liegen" is.... meer een vorm van aandacht misschien... Zovan, ow ik krijg aandacht als ik zo doe (liegen) .. Je reactie is mis wat heftig. Maar je bedoelt het niet zo.
Ik vind het eigenlijk heel normaal gedrag voor een 3-jarige, om kruimels die net op de bank gevallen zijn, op te gaan eten. Snap ook totaal niet wat daar vies aan zou zijn, (of je bank moet echt megasmerig zijn? ). En liegen: daar is wel genoeg over gezegd geloof ik Op deze leeftijd is het zinvoller om in dergelijke situaties bij te sturen door aan te geven wat je wel wilt zien. Straffen op dit soort gedrag gaat alleen maar echt liegen in de hand werken: een kind wordt dan bang om te zeggen wat het echt deed en zal dus niet meer de waarheid zeggen. Mogelijk ben je al op dat punt, gezien je houding naar je stiefdochter, (ik vind je echt vrij hard en vind dat wel een beetje zorgelijk). Als je respectvol met een kind omgaat en uitlegt waarom je bepaalde dingen niet wilt en aangeeft wat je wel wilt zien, zul je merken dat je gedrag veel succesvoller gaat bijsturen In dit voorbeeld: Ik zie dat je de kruimels van de bank eet. Dat vind ik niet zo fris, we kunnen beter even veger en blik pakken om ze op te vegen, dan mag jij ze in de prullenbak gooien.
Ik vind het echt sneu voor dat meisje van 3. Ten eerste zijn haar papa en mama uit elkaar gegaan en begrijp ik dat beide ouders een nieuw gezin hebben gesticht. Zoveel veranderingen voor zo'n klein meisje. Ik zou eens aan haar vragen waarom ze overal over jokt. Misschien wil ze wel een beetje meer aandacht met jou of met haar vader. Zou even niet te veel aandacht schenken aan het negatieve gedrag, maar juist positief gedrag belonen.
Dat kan een 3-jarige doorgaans nog niet verwoorden en kinderen die met een hoop veranderingen en stress te maken hebben gehad doorgaans al helemaal niet. Ik zou daar dus niet naar vragen, maar gewoon uitgaan van het gegeven dat ze mogelijk afreageert op alle stress die er geweest is in beide gezinnen, (ook leuke veranderingen brengen stress mee), en daar op anticiperen door voldoende positieve aandacht te geven en rust en regelmaat te bieden
Is heel normaal gedrag en daar hoef je niet zo boos op te reageren, want dat kost veel te veel energie. Je kunt het jezelf makkelijker maken door te benoemen wat je ziet, net zoals iemand eerder al heeft gezegd. 'Joh, heb jij kruimeltjes van de bank gegeten? Dat doen we niet. Zullen wij afspreken dat je dat de volgende keer niet meer doet?' En dan op een lieve doch beslissende toon. Mijn dochter vertelt ook fantasieverhaaltjes en zegt ook nee wanneer ze ja hoort te zeggen. Ik kan mij daar niet druk overmaken. Het opvoeden van peuter doe je door te herhalen en te herhalen en te herhalen..... Je kunt dus gerust zijn de dochter van je vriend 'liegt' dus niet 'glashard in je gezicht', zoals je het zelf zegt. En iets meer begrip voor het meisje lijkt mij geen overbodige luxe. Vanuit je post gezien vind ik wel dat je wat makkelijk over het feit heen stapt dat pa en ma uit elkaar zijn en dat er in beide gezinnen nieuwe baby's zijn. Misschien kun je bij jezelf na gaan of dat echt zo is. Overigens schiet ik ook wel eens uit mijn slof, dus ik begrijp het wel. Voor mij is dat altijd wel weer een confrontatie dat ik het even anders moet aan pakken.
oh wat ben ik dan een slechte moeder!! ik heb het jokken vanaf het begin bestraft.. als ik weet dat ze jokt krijgt ze nog 1 kans om de waarheid te zeggen zonder dat ik boos word en zeg het haar dan ook. als ze het dan toegeeft dat ze jokt vertel ik haar dat het niet lief is om te jokken en maak haar duidelijk dat ze sorry moet zeggen. als ze vol blijft houden krijgt ze straf. gelukkig is dl een hele slechte jokkebrok en weet ze nu ook tot hoe ver ze kan gaan in haar leugentje.. ik denk dat we allemaal wel eens op een manier gereageerd hebben waarvan we achteraf denken dat we het beter anders hadden kunnen doen. to ziet in dat ze het een beetje verkeerd aangepakt heeft en dat vind ik zelf wel positief dat ze dat in ziet. er komen idd heel veel veranderingen op het kind af maar dat wil niet zeggen dat het allemaal maar getolereerd moet worden want het arme meisje maakt al zoveel mee, ouders uit elkaar beide kanten nieuwe baby's ed.. ze zal het er best moeilijk mee hebben allemaal maar door de veranderingen als excuus te gaan gebruiken krijg je heel vervelende kinderen van. je kan er best begrip voor hebben maar met mate. het kind moet evengoed leren ho het nu werkt..
Nou ik vind dit echt heel veel veranderingen voor een meisje van 3 en je mag je als ''stief'' moeder best begrip voor dat meisje hebben en sowieso we hebben het hier over koekkruimels! Niet over knikkers of iets anders wat echt gevaarlijk kan zijn. Heb in mijn omgeving gezien wat voor impact veranderingen op een kind kunnen hebben. Ging om een jongetje van 3 die voor zijn ogen zag hoe zijn vader zijn moeder in elkaar sloeg en dan waren ze weer een tijdje bij elkaar en dan weer een tijdje uit elkaar. Dat kind heeft er echt wel wat aan overgehouden. En ik zeg echt niet dat TS alles moet accepteren van haar stiefdochter, maar ik zou proberen haar op een positieve manier overal bij te betrekken.
het lijkt mij meer te gaan om het jokken dan maakt het voor mij niet uit of het nou om koekkruimels gaat of knikkers of wat dan ook. ik zie ook regelmatig een meisje die haar ouders gescheiden zijn en doordat ze overal maar haar zin in krijgt doordat de ouders geen zin hebben in gedoe dat het meisje helemaal aan het doordraaien is. denk daarbij aan zichzelf snijden ed het kind is 9! ik vind zelf dat een kind door zulke veranderingen juist meer behoefte hebben aan duidelijke grenzen en jokken gaat over de grens heen. als ze om zoiets klein al jokken en zien hoe makkelijk ze ermee weg komen wordt het in de toekomst alleen maar makkelijker om te jokken en worden de leugentjes steeds groter. want ja je komt er toch wel mee weg.
Maar daar gaat het hier toch helemaal niet om? Niemand zegt toch dat jokken ok is? Of dat die meid voortaan zomaar haar zin mag doen, omdat haar ouders gescheiden zijn? Er wordt enkel gezegd dat dit heel normaal is voor die leeftijd, en dat je er dus ook zo mee moet omgaan. Geen vragen stellen waarop je het antwoord toch al weet, omdat je zo de kat bij de melk zet qua liegen. Je kan gewoon hardop vaststellen dat ze iets gedaan heeft wat niet mag. En dan moet je ook niet straffen omdat ze gelogen heeft (sowieso een abstract begrip voor een peuter), maar omdat ze dus iets gedaan heeft wat niet mag. Véél duidelijker voor een peuter.