Al weken ben ik nachten aan het tobben. Zo moe als ik ben,ik kan gewoon niet slapen. Toen het nog niet zo heel lang gaande was maar wel hinderlijk werd kreeg ik Temazepam van de gyn maar dat hielp niet. Sliep prima in,maar was het punt ook niet. Ik sliep maar 1,5 uur hooguit 2 uur en dan werd ik weer wakker en lag ik daar maar in bed... Maar nu is het echt te gortig geworden hoor... Al een aantal weken slaap ik iets van een uurtje en dan ben ik gewoon echt wakker. Ben wel echt suuuuper moe maar ik kan de slaap niet vatten. Overdag slaap ik niet,rust ik wel even maar ga al expres niet op/in bed liggen en zeker niet slapen. Heb nu een paar keer in het ziekenhuis geslapen op een prik,en dat was hemels! Eindelijk slapen,alleen wakker om even te plassen en dan weer terug en slapen slapen slapen.... Wat was dat een verademing! Eergisteren was ik voor 1 nachtje weer opgenomen om weer te slapen op een prik en heb goddelijk geslapen. Maar eenmaal thuis en toen het avond was en ik weer gewoon ging slapen heb ik de hele nacht niet geslapen. En het beetje energie dat ik weer gekregen had van die ene nacht goed slapen is gewoon helemaal weer weg. Ik ben op,echt helemaal op... Vanmiddag zo zitten huilen omdat ik het gewoon niet trek die oververmoeidheid. Plus de klachten die erbij komen... Mega hoofdpijn (is geen bloeddruk kwestie want bloeddruk is zelf aan de lage kant ipv hoge kant),Voel mij gewoon super beroerd,alles wat ik doe is echt teveel en breekt het zweet mij uit,Harde buiken bij alles wat ik doe,bleekjes zien...enz... Om nu weer het ziekenhuis te bellen is ook zo wat. Die kunnen nu ook niks doen. Ik heb echt alles al geprobeerd om te kunnen slapen als ik wakker lig. Geen idee wat ik wil bereik met dit topic maar ik moest het gewoon ff kwijt. Zit er zo vreselijk doorheen,ben zooooo moe,ik weet gewoon echt niet meer wat ik nog kan doen.
Pff wat naar zeg! Zou willen dat ik tips had of iets kon zeggen wat t beter maakt voor je, maar dat heb ik helaas niet. Dikke knuffel en sterkte..
Wat ontzettend vervelend. Ik zou echt even bespreken met je vk dat dit een onhoudbare situatie is. Ik zie dat je nog drie kinderen hebt, dus dat zal ook wel zwaar zijn. Veel sterkte!
Een vriendin van m'n man had het ook zó erg! Ze heeft de laatste 3 weken in t ziekenhuis gelegen mede door het grote slaapprobleem en daar kreeg ze om de dag een slaapinjectie.... Nou maakte zij zich ook verschrikkelijk druk en alleen al het feit dat ze al in het ziekenhuis lag, gaf haar wat rust. Sterkte ermee iig...
Sarkow heeft speciale dekens die je helpen met ontspannen en in slaap komen. Je kan deze lenen /huren, misschien helpt het? (bij mijn cliënten vaak wel)
heb ook een tijdje slaapproblemen gehad.. was toen niet zwanger gelukkig zou er ook nog bij moeten komen zat wel tegen een depressie aan.. maar ik snap je frustratie wel heel goed.. las je slaapproblemen hebt ga je al bewust of onbewust naar bed met het idee dat het toch wel weer een waardeloze nacht zal worden en ja dat wordt het dan ook.. deze schijnt ook goed te werken voor veel mensen.. Met deze techniek val je binnen 1 minuut in slaap - MonStyle
Die techniek heb ik al een aantal keren geprobeerd maar helaas zonder resultaat Vannacht weer op gezeten. Probeerde zo lang mogelijk in bed te blijven liggen maar ik werd zo chagrijnig dat ik er 03.30uur eruit ben gegaan. Dus zat ik dan in de woonkamer met een schemerlichtje aan te chagrijnen Nog wel contact gehad met de gyn en die zei dat hij vandaag gaat regelen dat ik in ieder geval vanavond opgenomen word om te slapen daar en wellicht 2 nachtjes om echt even bij te tanken. Overdag moet ik dan ook echt mijn rust houden daar in het ziekenhuis... Voelt wel dubbel... Ene kant ben ik enorm blij dat deze mogelijkheid er is want ik weet dat ik op die slaapprik goed slaap. Maar aan de andere kant ben ik natuurlijk veel en veel liever thuis bij mijn gezin. Mijn oudste van 8 jaar die vind het vreselijk als ik opgenomen word dus heb nu nog niks gezegd aangezien ze naar school is nu en ze anders daar steeds verdrietig zit te zijn en dat is voor haar ook echt niet fijn. Helaas begrijpen ze het op het werk van mijn man niet helemaal dat ik door de fikse oververmoeidheid gewoon amper wat kan doen en ik echt hulp nodig heb en mijn man momenteel de enige is die kan helpen. Ze weten dat mijn hele zwangerschap niet echt gemakkelijk is gegaan en nu dit erbij... Maar daar zeggen ze: Ja wij zijn ook wel eens moe...Dan moeten wij ook werken terwijl wij ook liever in bed liggen. Ze zouden mij eens moeten zien zitten,wallen tot mijn knieën,bleek in mijn gezicht en niet bepaald aanwezig zeg maar. Maar goed,het zijn allemaal mannen daar dus die weten niet hoe het is om zwanger te zijn. Enige wat ze kunnen doen is de zwangerschap van hun vrouw vergelijken en dan hoort mijn man ook steeds: Ja mijn vrouw was ook wel eens wat moe maar kon gewoon alles doen,die werkte zelfs door toen ze wat misselijk was in het begin van haar zwangerschap. Toen mijn man zei dat ik zo ziek was in het begin dat ik opgenomen moest worden en aan het infuus moest ivm het vele overgeven vonden ze dat ook bijzonder. Of ik dan geen griepje had? Tja,buikgriep van 4 maanden... Nu heeft mijn man zich ziek gemeld en niet gemeld dat het met mij gewoon effe klaar is. Mijn man zat er gisteren echt even doorheen want hij weet dat ze het maar ''raar'' vinden dat ik ''gewoon'' moe ben en daarom niet echt kan functioneren. Hij moest iets... Hij voelde zich zo schuldig naar mij toe,de schat... Maar ik zei hem nog: Als het echt niet anders kan dan ga je gewoon werken en dan bel ik als het de nood echt hoog is. Hij werkt immers dichtbij,hij is met 15 min. thuisals het nodig is,maar hij wou thuis blijven om mij te ondersteunen. Zo weer het ziekenhuis bellen want de dienstdoende gyn heeft een notitie gemaakt om voor vandaag met de dienstdoende gyn goede afspraken te maken wat betreft mijn opname en slaapprobleem. Ben benieuwd,ook wel zenuwachtig
Gelukkig dat de mogelijkheid er is dat je weer opgenomen wordt. Lijkt mij ook erg moeilijk hoor, maar voor jou en de baby is het nu het beste. Nog 8 weken volhouden. En voor je man is het heel erg vervelend dat ze op zijn werk zo reageren. Kan hij geen zorgverlof opnemen?
Ik weet al dat ik ingeleid ga worden rond de 37 weken maar liefst hou ik vol tot 38 weken,maar de gyn had het net aan de telefoon toch echt over 37 weken omdat hij bang is dat ik anders de bevalling niet zal aankunnen. Hij gaat nu kijken wat de mogelijkheden zijn wat betreft de opname en straks belt hij mij terug. Het eind is dus al in zicht aan het komen wat betreft de zwangerschap. Ene kant ontzettend fijn,aan de andere kant wel kl*te dat het zo moet want dit is mijn laatste zwangerschap en had er zo anders in willen staan. Maar ik accepteer nu maar dat het nu is zoals het is. Kan er nu zelf niks aan veranderen. Moest wel lekker even terug mijn bed in kruipen en even wat proberen te slapen. Hij belt mij wel wakker zei hij haha. Heb gelukkig een hele lieve gynaecoloog die er alles aan doet om mij er door heen te slepen. Ben benieuwd wat zijn plan gaat zijn! Zelf gaan we er vanuit dat ik minimaal 1 maximaal 2 nachten bij zal moeten komen tanken in het ziekenhuis. Als ik dat bed daar zie dan kruip ik er in en kom ik er denk ik weinig meer uit! Rust rust en nog eens rust!!! Hoop zooooo dat mij dat weer de power gaat geven om nog even te kunnen genieten van de laatste weken zwangerschap en straks met het mooie weer nog even wat te kunnen doen met de kindjes. (verlang enorm naar zwemmen haha,lekker even verlichting van de buik!)
wat fijn dat je man je zo goed steunt! het zal voor hem ook niet leuk zijn al dat 'gezeik' op zn werk. zij hebben natuurlijk allemaal vrouwen die nergens last van (mogen) hebben. denk dat veel mannen de zwaarheid van zwanger zijn nog wel eens onderschatten en niet snappen dat elke zwangerschap anders is het vergt nu eenmaal veel van je lijf of je nu een makkelijke zwangerschap hebt of 1 met problemen. en je hebt een hele lieve gyn daar mogen andere wel een voorbeeld aan nemen denk ik. ik hoop dat je vannacht wel lekker slaapt al is het dan in het ziekenhuis. nog maar 5 weken te gaan!!
Lastig hè zo moe zijn. Ik krijg er zelf ook steeds meer last van. Ik ben al een paar nachten uiteindelijk op de bank in slaap gevallen, maar uitgerust ben je dan niet. Vannacht ben ik maar eens onder de douche gegaan. En dat heeft wel geholpen, want viel toen wel vrij vlot in slaap.
Wat ontzettend fijn dat je man jou zo steunt, ondanks de mening van zijn collega's. Hopelijk doen de nachten slaap in het zkh je goed en kun je inderdaad nog even genieten van de zwangerschap en je meiden!
Ik heb ook een slaapstoornis en werd daar behoorlijk depressief van (of ik kreeg een slaapstoornis van de depressie, kip-ei verhaal). Ik heb toen het medicijn Mirtazapine voorgeschreven gekregen, dat is een antidepressivum die goed werkt op de slaap en die tijdens zwangerschap mag. sindsdien slaap ik veel en veel beter! Misschien kun je vragen of dat ook iets voor jou is? Mijn leven is er in ieder geval in positieve zin door veranderd. Sterkte in ieder geval, ik weet hoe vreselijk insomnie is!
Ik bof enorm met mijn man! Gelukkig laat de mening van zijn collega's hem koud,hij weet hoe ik erbij zit/loop en zijn collega's niet. Medicatie zoals antidepressiva wil ik liever niet. Ik ben gelukkig niet depressief alleen echt verschrikkelijk op Voor de 5 weekjes die ik nog moet wil ik liever ook geen medicatie gaan slikken. Antidepressiva heeft 6 weken nodig om volledig te werken en tegen die tijd is ons meisje al geboren en dan heb ik het waarschijnlijk niet meer nodig. Ben altijd een prima slaper behalve deze zwangerschap. Geen idee waardoor het komt want piekeren ofzo doe ik niet. Gyn denkt dat het echt puur door de gierende hormonen komt en de buik die lekker in de weg zit inmiddels. Ik wacht nog steeds op het telefoontje van de gyn. Moest terug bellen rond de middag als hij nog niet gebeld had dus dat heb ik gedaan maar het poli spreekuur was erg druk en liep uit maar e gingen er wel direct achteraan dat hij zo even moet bellen. Als ik vannacht daar ga slapen hoef ik er pas tegen 21.00uur te zijn dus ik wacht nog rustig af tot uiterlijk een uurtje of 16.00uur en als ik dan nog niet gebeld ben dan bel ik gewoon weer opnieuw. Heb nog wel een beetje geslapen. Eerst kon ik gewoon nog steeds niet in slaap komen terwijl ik heerlijk lag en echt zooooo moe was. Rond 11.00uur ben ik geloof ik in slaap gevallen maar toen schrok ik wakker van het luchtalarm Zat zowat tegen het plafon aan:x Dat ding staat hier echt heel dichtbij huis dus ook al was mijn raam dicht,het ging zo tekeer! Baalde als een stekker! Nog even blijven liggen maar toen moest ik toch eruit om te plassen dus nu maar eruit gebleven en een kopje thee aan het drinken. Zo even wat licht huishoudelijk werk doen en dan maar weer neerploffen op de bank tot de kindjes weer uit school komen. En natuurlijk wachten tot de gyn belt met het verlossende woord dat ik vannacht heerlijk mag komen slapen!!!
Nou hij heeft gebeld... Vanavond in het ziekenhuis slapen om even bij te tanken. Vanaf vrijdag krijg ik morfine pleisters ivm de pijnklachten... Maar omdat ik al zei dat ik het eng vind om dat te gebruiken terwijl ik ook voor 3 kindjes moet zorgen gaat hij nog verder kijken wat ik kan gebruiken. De kans dat ik van de morfine pleisters duf word is wel groot zei hij. Dat kan ik natuurlijk niet gebruiken met 3 kindjes om mij heen!!! Dat vind ik gewoon link en daarbij ik vind het geen fijn idee ivm de baby in mijn buik!!! Heb dit aangegeven en hij gaat nu even kijken en overleggen etc... Maar in ieder geval kan ik vanavond wel slapen en daar ben ik al een eind mee gered. Maar elke dag morfine pleisters..... Dat voelt voor mij niet echt goed... Vind het eng....
Gelukkig mag je vanavond komen slapen! Ik herken onverwacht veel aan je verhaal. Ik dacht gewoon dat ik een moeilijke slaper was geworden opeens en idd veel te weinig sliep. Dat onbegrip van je man's werk herken ik volledig! Daar waar mijn werk onverwacht begripvol is, is dat bij hem niet zo. Zijn collega's leven wel mee, maar de vrouwelijke leidinggevende (met notabene ook 2 kids) vind het maar allemaal overdreven en snapt niet dat mijn man het af en toe ook niet meer aan kan. Bovendien snapt ze de ernst vd situatie niet (ook niet nadat hij verteld had dat ik was opgenomen), en vond ze dat hij best 2 weekenden over kon werken. Wat zijn sommige mensen toch horken! Ik had ook nog nooit gehoord in mijn omgeving van niet-fluitend-doorlopen-zwangerschappen maar dat betekent niet dat het dus niet bestaat!
Het medicijn helpt meteen goed op de slaap hoor, je hoeft geen weken te wachten op effect. Overigens helpt het bij mij alleen voor het slapen, ik neem er nog een ander middel bij tegen de depressie. Ik begrijp wel dat je huiverig bent voor ad, daar ligt een beetje een bepaald stempel op. De reden dat ik het ter sprake bracht is dat het niet schadelijk is voor je ongeboren kind en die prikken en morfine waar je over schrijft kan dat wel zijn. Maar het is jouw lijf natuurlijk, je moet doen waar jij je prettig bij voelt!
Aan de medicijnen wil ik liever niet. Moet er immers ook weer vanaf en voor die paar weekjes wil ik niet nog aan de medicatie. Heb overigens eergisteren een nachtje in het ziekenhuis geslapen en dat was echt heerlijk! Eindelijk een nacht bijna aan een stuk door geslapen,alleen even wakker omdat ik moest plassen Verder echt een hele fijne nacht gehad!! Helaas vannacht weer ontzettend rot geslapen maar nu kon ik het wel handelen want ik had toch de nacht daarvoor heerlijk geslapen.