Hier ook weleens twijfels. 3 kinderen waarvan 2 op de basisschool. Ik werk 16 uur over 2 dagen en meer zou ik echt niet willen werken maar ook niet kunnen opbrengen mbt energie. Financieel zouden we ook achteruit gaan maar wat hier meetelt is dat ik mijn werk en collega's geweldig vind en ook daarom blijf ik werken. Ik denk dat ik me rot zou vervelen thuis hele dagen en er niet gelukkig van zou worden. Ook wil ik me hand niet hoeven ophouden want dat zou bij mij echt zo voelen. Ik werk al 20 jaar en wil me niet verantwoorden wanneer ik eens in een gekke bui schoenen van 200 euro koop. Luister naar je gevoel en wanneer jij het gevoel heb er gelukkig van te worden om altijd thuis te zijn dan zou ik het doen. Kijk ook om je heen naar een andere baan. De arbeidsmarkt begint weer te groeien en misschien vind je iets anders wat wel aansluit op jullie gezin qua werktijden. Succes met je keuze.
Dit lijkt mij zo'n persoonlijke keuze die een ander niet echt voor je maken kan. Voor mij zou het belang van mijn kind altijd het zwaarste wegen en dat is de voornaamste reden waarom ik thuisblijfmoeder ben, niet omdat ik daar zelf nu zo diepgelukkig van word. Valt me zwaarder dan ik had gedacht, maar voor mijn zoon is het de goede keuze en dat vind ik dan belangrijker op dit moment. Misschien kun je eventueel op zoek naar ander, parttime werk waardoor je toch nog wat om handen hebt als je tegen het thuis zijn op ziet.
Hier precies hetzelfde! Daarbij wil ik ook gewoon graag werken. Ik wil niet alleen maar mama zijn, daarvoor heb ik niet jaren op school gezeten. Ik zou ook nooit zo afhankelijk willen zijn van mijn man.
Ik vind het heerlijk thuis...zou niet meer anders willen. Geen gestress om oppas en op tijd op het werk komen...geen problemen als er 1 ziek is. En juist nu de oudste op school zit vind ik het nog fijner...je bent zo flexibel en hoeft nooit met werk rekening te houden. Zoals ik het lees kan het financieel en heb je het al minder naar je zin op het werk...ik zeg: doen! O ja ik ben ook niet zo "modern" haha dat ik per se een eigen inkomen wil hebben..
Dit heb ik eigenlijk ook net zo. Alleen bij mij is er ook frustratie, met name omdat mijn kringetje echt heel klein is en daardoor de dagen soms erg lang. Vooral omdat mijn zoon ook alleen is en zal blijven vind ik dat moeilijk. Hopelijk wordt dat beter wanneer hij straks naar de PSZ gaat en later naar school. Maar goed, sorry offtopic voor TS!
Ik zie het ook niet als afhankelijk zijn van mijn man eigenlijk en hij gelukkig ook niet. We zijn samen verantwoordelijk voor ons gezin en of je nu beiden werkt of dat een van beiden werkt en de ander thuisblijft maakt wat ons betreft geen verschil. Het geld is van ons gezin, wie het dan ook binnenbrengt. Het levert voor hem ook voordelen op als ik nier meer werk, ik blijf niet thuis voor mijn kinderen, maar voor onze kinderen.
Je zou natuurlijk financieel al kunnen doen alsof jouw inkomen er niet meer is (afgezien van de oppaskosten dan). Zeg gewoon alles weg wat je dan niet meer hebt en kijk hoe je het er van redt. Waar je verder wel rekening mee moet houden is dat je niet alleen nu minder te besteden hebt, maar ook straks als je met pensioen zou gaan. Je bouwt niets meer op aan pensioen als je stopt met werken en dat heeft ook later impact.
Ik zie het ook helemaal niet als afhankelijkheid. Thuisblijven en voor de kinderen zorgen is minstens even belangrijk in het gezinsleven als geld verdienen. Maar ik wil niet binnen twintig jaar opeens alleen komen te staan, zonder inkomen en zonder pensioen. Daardoor ben ik te realistisch en te trots. En again, ik ga ervan uit dat mijn vriend me dat nooit zou aandoen. Maar als het op mijn toekomst en die van mijn kinderen aankomt, is het wat mij betreft better safe than sorry.
Ik ben ook thuisblijfmoeder. De voor en nadelen? Groot voordeel vind ik dat ik zelf voor ze kan zorgen iedere dag en dat ze niet naar het kdv/gastouder hoeven. Daar komt wel bij dat mijn kids extreem prematuur zijn dus ook nog veel controles hebben en extra kwetsbaar zijn. Dat maakte de beslissing voor mij veel makkelijker. Ik vind het ook een groot voordeel dat ik voor mijn man alles op orde kan houden in huis (althans, veel dagen een poging tot haha), zodat er 's avonds eten klaar staat en we in het weekend niet veel hoeven te doen en lekker kunnen genieten als gezin. De nadelen, wel letten op de centen, maar zo'n groot nadeel vind ik dat niet. Ik heb er een sport van gemaakt om veel dingen op marktplaats/facebook 2ehands te vinden (denk aan meubels voor de kinderkamer, kinderwagen, maar ook kleertjes!). We gaan weinig uit eten en dit jaar niet ver weg op vakantie. Dat scheelt allemaal ook een heleboel! Waar ik in het begin bang voor was, was dat ik veel sociale contacten zou missen, maar eigenlijk mis ik dat helemaal niet, de tijd die je nu vrij hebt, spreek je ook weer met andere moeders af of meer met vrienden/familie. Al met al bevalt het mij prima. En vervelen? Ha. Daar heb ik geen tijd voor, ik kom zelfs tijd te kort. Tijd voor hobbies heb ik ook amper, alhoewel het misschien wel uitmaakt dat ik een tweeling heb en dus dubbel zoveel bezig ben overdag .
Als ik het topic zo doorlees, vind je het dus te hectisch voor het geld wat het netto oplevert. Ik heb (nog) geen kids, maar ik kan me goed voorstellen dat je af en toe tijd te kort komt voor de leukere dingen (koken, kleertjes maken). Daarbij komt natuurlijk dat je het niet naar je zin hebt op je werk, en dat je dochtertje eigenlijk liever niet naar de naschoolse opvang gaat. Als je het berekend mis je straks 46,15 per werkdag. Voor iets wat je eigen geluk veel oplevert als je ermee kan stoppen. Ik denk dat ik ook zou stoppen!!! Je gaat misschien wel de sociale interactie missen met collega's, maar wie weet kan je op termijn iets zoeken wat binnen de schooltijden van de kids past, voor 2 dagen per week? Of idd studeren tzt, blijf je ook bezig Ik zou niet iets blijven doen waar ik ongelukkig van word! Sterkte!
Zelf zou ik nooit vrijwillig mijn zelfredzaamheid opgeven. Ik heb in mijn nabije opgeving gezien hoe vrouwen zonder eigen inkomen het moeten zien te redden als de partner voor een ander kiest of overlijdt. Dat zou ik niet willen voor mijzelf en voor mijn kinderen. Daarnaast haal ik veel voldoening uit mijn werk, vervelend dat jij dat niet hebt. Naast de terugval in inkomen nu, bouw je geen pensioen meer op. Daar zou ik bij jullie berekeningen rekening mee houden. Succes met je keuze!
Als ik het topic zo lees weet je eigenlijk al wel wat je wilt, namelijk stoppen met werken. Zo komt het op mij tenminste over. Als dat klopt zou ik het gewoon doen, je gevoel heeft het meestal wel bij het juiste eind. Mochten op een gegeven ogenblik de muren op je af komen dan is er heel veel wat je kunt gaan doen.
even off topic: Tuc jij geeft altijd reacties dat je thuisblijfmoeder bent maar je bent toch GO? Of snap ik er niks meer van? On topic: volgens mij heb je de keuze al gemaakt en word je thuisblijfmoeder. Zekerheden heeft niemand in het leven dus ik zou doen waar je je goed bij voelt. Als het niet gaat komt het ook wel weer goed. Persoonlijk heb ik zelfs nog nooit getwijfeld om te stoppen met werken. Maar ik vind werken dan ook oprecht erg leuk en ik haal er veel voldoening uit. Daarbij vind ik het wel belangrijk om financieel onafhankelijk te zijn. Ook al zijn wij getrouwd en verwacht ik niet dat wij ooit uit elkaar gaan Maar het leven heeft soms rare wendingen in petto. Maar het financiële staat bij mij verder weg dan het feit dat ik het nodig heb en dat ik het leuk vindt. En ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet wat ik zou doen als het voor mijn zoontje wel nodig zou zijn dat ik thuis zou blijven (al zou dat bij ons dan eerder mijn man worden ) Mijn kind gaat dan toch boven alles.
Als ik je verhaal lees dan denk ik dat je stiekem zelf al weet wat je wil. Ik ben een thuisblijfmoeder, bewust. Bij de geboorte van onze zoon hebben we besloten dat ik zou stoppen. Ja we hebben financieel veel ingeleverd, we leven nu een stuk zuiniger. Maar voelen ons rijker dan ooit. Ik vind de tijd met ons gezin onbetaalbaar. Dat is hoe het voor ons voelt En alle scenario's wat als..... Maar je leeft nu!
Ligt eraan hoe je thuisblijfmoeder definieert. Ik defineer als een moeder die niet werkt, maar thuisblijft om zoveel mogelijk tijd met haar kind of kinderen te kunnen doorbrengen; niet-werkende moeder. Technisch gezien werk je dan toch gewoon als je een inkomen ontvangt en je ook aandacht aan iets anders dan alleen je kinderen geeft? (andere kinderen in dit geval) Dus waarschijnlijk verschillen we in onze definitie haha
Is het geen optie om gewoon uit te kijken naar een baan voor 16 uren? Ofwel geef je nu al je ontslag, ofwel blijf je nog tot je iets anders hebt voor minder uren. Helemaal stoppen zou ik zelf nooit doen. Ik wil graag mijn eigen centen verdienen, mijn eigen pensioen verdienen en geen te grote gaten in mijn CV hebben (bijna geen enkele baas die je na bijvoorbeeld 10 jaar thuiszitten nog aanneemt).
Klopt, maar als je vanuit huis werkt komt er dus wel geld binnen, dus niet bepaald vergelijkbaar met de situatie van TS.
O, enne.... Wat als, wat als... Wat als je allebei 90 wordt en heerlijk bij elkaar blijft voor de rest van je leven?! Zul je dan op je sterfbed denken "was ik maar voor die rotbaas blijven werken" ??