81kaatje: wat verdrietig van je zoontje. Begrijp ik het goed dat hij overleed omdat zijn longetjes geen zuurstof opnamen? Ben je normaal bevallen en met hoeveel weken? Waren zijn nieren ook zo groot?
Dankjewel! Het is een besloten begrafenis geweest, wel met onze familie en wat vrienden. Lichamelijk herstel ik mega snel! De dag na de keizersnede stond ik al onder de douche.. De zelfde dag infuus eruit, (mede omdat deze niet meer in m'n ader zat, en ik geen pijn had en dus geen nieuwe wilde) en de volgende ochtend de katheter. (Deze hadden ze laten zitten omdat ik ontzettend veel vocht kwijtraakte, en anders dus heel veel op en neer naar het toilet moest) Na 3 dagen was ik zelfs van de paracetamol af.. Deze heb ik alleen ingenomen voor de begrafenis, omdat ik zelf wilde lopen. Ik mag absoluut niet klagen wat betreft m'n herstel, komt misschien omdat ik ook nog vrij jong ben, dat ik snel herstel..
Hoe is het met jou Iez? (vergat ik helemaal te vragen in m'n vorige bericht, sorry) Hoe gaat het met de controles? Trek je het nog een beetje?
Wat fijn dat je zo snel herstelde. Ik vroeg het idd ivm de begrafenis. Ik dacht hoe moet ze dat zou doen als ze veel pijn heeft. Maar fijn om te horen dat je zelfs kon lopen. Verliep de begrafenis naar jullie wens? Met mij gaat het nogsteeds niet best. De tijd gaat zo langzaam, de echo's steeds slechter en het is moeilijk nog hoop te blijven houden op leven. Maar gisteren was ik in gebed en ik zei tegen God dat als Hij ook dit kindje in de hemel wilt hebben dat ik daar vrede mee zou hebben. En zo gaat dat de ene keer heb ik er vrede mee en de andere keer kan ik het niet accepteren, m'n emoties gaan heen en weer. Dus gewoon afwachten he, iets anders kunnen we niet doen.
Het ene moment beter dan de andere.. Als ik naar de foto van m'n dochter kijk kan ik soms zomaar in huilen uitbarsten.. Kan ook uren op de bank zitten en naar haar op foto's kijken. We hebben zelfs haar kamertje al opgeruimd.. Klinkt misschien wat vroeg, maar we mochten van alles retour brengen naar de winkels. Uit praktisch oogpunt was het beter, we hebben maar 1 extra kamer. En ik wil niet elke keer als ik die kamer inloop alles zien staan zonder dat Ivy daar ligt. Te confronterend! Gelukkig is m'n man voorlopig ook nog thuis, zonder hem ben ik echt een wrak..
Ja, het was precies zoals we wilden. We hadden van tevoren al het een en ander op papier staan, dat was wel heel erg fijn! Ik had bijv al een kaartje gemaakt, mandje uitgezocht ect. We hadden rozenblaadjes om te strooien, en we hebben samen een groot hart-ballon met Ivy haar naam opgelaten, was prachtig!! We zaten op weg naar de begraafplaats wel in de stress, we waren ruim op tijd vertrokken, maar belandden in de file.. We stonden echt stil. Onze vrienden die ons 3en reden, (we hadden Ivy zelf bij ons), hebben de politie gebeld wat we konden doen, t werd of te laat komen of de vluchtstrook.. Maar de politie had een auto met sirene gestuurd om ons te escorteren, waardoor we gelukkig nog op tijd kwamen.. (T lijkt wel een film als ik het zo lees) Ik had voor de zekerheid wel een rolstoel 'achter de hand' voor het geval ik het te zwaar vond, maar die was niet nodig. Was wel kapot daarna. Ik heb ook nog steeds dezelfde gevoelens, de ene keer kan ik er wel vrede mee hebben, omdat ik zag hoe zwaar Ivy het had en hoe hard ze heeft gevochten. Maar de andere keer voelt het zoo ontzettend oneerlijk, Ivy was zooo ontzettend gewenst en welkom. Waarom precies wij? Waarom precies ons kleine mooie meisje? Helaas gaan we daar nooit een antwoord op krijgen, en moeten we ons er bij neerleggen. Ik kan me heel goed indenken hoe je je voelt, het wachten is echt mega slopend!! Ik duim voor je dat de weken een beetje snel zullen gaan! Heb je nog controles, of is het nu echt alleen maar afwachten tot je moet bevallen? Weet je al of je natuurlijk of via een keizersnede gaat/mag bevallen?
Lieve Malibuu, Nogmaals een dikke knuffel en veel sterkte! Ik ben niet gelovig maar ik kan er niet bij dat mensen dit leed moeten verdragen! Lieve Iez, Veel respect voor jou dat je kunt vertrouwen en berusten in de wegen van God. Ik hoop voor je op een wonder want alleen al in dit topic zijn er teveel mensen waarvan hun hart nooit meer heel zal zijn.
Och lieve meid... Ik lees al van t begin af aan mee.. wat een verschrikkelijk nieuws. Ik wil.jullie heel erg veel sterkte wensen... Dikke knuffel voor jullie allemaal
Het klinkt als een mooie begrafenis. Ook dat van een ballon is heel erg mooi. En wat spannend allemaal om op tijd te kunnen zijn. Wel fijn dat de politie mee heeft gewerkt. Je gevoelens zijn zo herkenbaar, zo ook de waarom vraag. Ik heb maanden geworsteld met die vraag, maar zoals je zegt daar zullen we nooit een antwoord op krijgen. Ik heb wekelijks echo tot de bevalling. En 16-6 moeten we naar het AMC om een definitieve datum te horen. Ze hebben besloten dat het een natuurlijke bevalling wordt. Hoe was Ivy's buikje, was het idd buitenproportioneel groot t.o.v. de rest? Alle andere dames bedankt voor jullie lieve reacties.
Malibuu, wat fijn dat jullie op een voor jullie gewenste wijze afscheid konden nemen van Ivy. Haar naam klinkt als een engeltje, zo mooi. Ik wil je voor de komende tijd nog heel veel kracht toewensen. Iez, wat blijft het toch spannend voor jou. Slopend moet dit zijn. Ik denk regelmatig aan je.
Oh Malibu, je woorden raken me zo, je verdriet en gemis. Het is gewoon onmenselijk om verder te moeten zonder je dochtertje Iez, ik kan me niet voorstellen hoe slopend dat wachten moet zijn, de angst en onzekerheid, de hoop afgewisseld met wanhoop. En dat na alles wat jullie al hebben mee moeten maken met jullie zoontje
Een natuurlijke bevalling, staat dat al vast of bekijken ze dat per echo? Dat was bij ons namelijk het geval. Ivy haar buikje was flink groter in tegenstelling tot de rest van haar lichaampje. Met 36 weken zei de gynaecoloog dat haar buik de grootte had van een flinke volgroeide 40-weken baby. Maar het was niet zo schokkend als de foto in een van de links die je had gegeven.
Lieve malibuu.. Ik ben een stille meelezer. Ik kan me jullie verdriet niet indenken. Wat moet die vreselijk groot zijn! Het moet zo oneerlijk voelen. Je schrijft met zoveel liefde en kracht. Ik heb echt heel veel bewondering voor jullie.
Natuurlijk mis je haar meid. Wat had ik het je gegund dat ze het had gered. Ze hebben besloten dat ze echt geen keizersnede willen doen tenzij zich op de dag van inleiding complicaties voordoen. Het moest en zou een natuurlijke bevalling worden want ze willen niet zoveel risico met mij als moeder nemen voor een kind met zo weinig kans op leven, zo was hun redenering. Volgens de echo van afgelopen maandag 33 wkn heeft ons dochtertje een buik van een baby van 38/39 wkn. Wat dat betreft heeft het AMC een ander beleid dan onze lokale zkh. Die hadden juist vanaf het begin over keizersnede gehad. Ik heb nu ook nog met een pijnlijke oorontsteking te kampen. Hopelijk gaat dat gauw weg.
Okee, hier in het Erasmus gaven ze dat ook aan. Ze willen wel altijd proberen om je via de natuurlijke weg te laten bevallen, mits het verantwoord is. Bij mij gaven ze met 36/37 weken dat Ivy haar buikje al zo groot dat het via het geboortekanaal niet meer zou passen. Haar buikje was breder dan haar hoofdje, en het hoofdje 'schuift' tijdens de geboorte nog in maar de nieren kunnen dat niet. In mijn geval was dit voor zowel Ivy als voor mij te gevaarlijk, vandaar de keizersnede. Misschien wel iets om goed na te vragen hoe dat bij jullie zit. En ook zeker iets om goed uit te zoeken en in de gaten te houden. Wat vervelend dat je ook nog een oorontsteking hebt, t zit allemaal niet mee.. Maakt het allemaal nog pittiger dan het al is.. Ik leef met je mee lieve Iez, weet als geen ander hoe jullie je voelen nu.. Ps. We kunnen via een pb contacten en zou je een foto van Ivy haar buikje kunnen laten zien als je wil.