Hoi allemaal. Ik heb nu al 2 weken last van voorweeen, harde buiken en sinds gister onwijs pijnlijke steken met lopen. Merk dat ik nu langzamerhand op begin te raken van de constante pijn. Heb het aangegeven bij de vk, het hoort erbij zeggen ze Wat deden jullie hier tegen? En heeft het nog lang geduurd voordat het overging naar echte weern of gebroken vliezen? Ik snap dat mijn lichaam hard wrkt nu maar ben bang dat als het zo ver is dat ik dan geen energie meer heb omdat elke dag al steeds zwaarder word(ook qua vocht etc neemt alles toe) Sorry voor mijn klaagpost, maar mss hebben jullie tips
Helaas niet zo'n positief bericht, alhoewel: heb bij de 2e vanaf 37 weken pijnlijke harde buiken en voorweeën gehad en beviel na de 41 weken, maar tijdens de bevalling echt geen tijd om me moe te voelen hoor. Je lichaam neemt het gewoon over, daarna de adrenaline van het bevallen zelf en pas na een paar dagen kwam de vermoeidheid. Pak nu zoveel je kunt je rust. Misschien s middags even liggen etc. Ook na je bevalling mee slapen met de dutjes van de baby: kun je echt goed gebruiken!
Ik had zoveel voorween en pijn dat ik met 39 weken al 5 cm ontsluiting had. Ik dacht, die valt er zo uit, maar helaas, ik ging 5 dagen overtijd. Natuurlijk was ik moe, maar daar heb je niet echt tijd of oog voor tijdens een bevalling
Tja, het hoort er inderdaad bij. Enige wat je kan doen is je rust pakken als je daar tijd voor hebt. En als je dat niet hebt tijd ervoor maken. Zegt ook helemaal niks over hoelang het nog gaat duren voordat de bevalling op gang komt. Kan maar zo dat ze volgende week komt maar je kan ook een week overtijd lopen. Je kan alleen maar afwachten.
O ja en moe zijn bestaat normaal niet tijdens de bevalling want daar zorgt je lichaam wel voor ik had niet geslapen, om 0:00 braken mn vliezen en in de middag was ons meisje er. 13uur lang weeen gehad, moeten persen, maar moe? nee. Vol adrenaline
Heel herkenbaar.. Hiervoor hebben ze mij bij de 1e ingekeid, sliep niet meer vd "voorweeën" had 3/4 cm ontsluiting maar het zette niet door. Slaappillen hielpen niks. Tegen de tijd dat ik mocht persen was ik echt doodop bij de inleiding.. Niks geen adrenaline. Hoort er vast bij (tot een zekere hoogte) maar zoals dat, het was geen doen meer, was al uitgeput voor de bevalling begon. Hoop voor jou dat jullie beeb zich snel meld.
tijdens de bevalling had ik doodmoe moeten zijn na 1 nacht totaal niet slapen... maar gek genoeg heb ik nog nooit zoveel energie gehad, dus dat komt vast wel goed. verder heel veel je rust pakken en om hulp vragen als het nodig is
Oa om die reden (uitputting door bekkeninstabiliteit, ik sliep nog amper en had stollingsproblemen en de eerdere doodgeboorte van mijn dochter) ben ik bij mijn oudste zoon ook ingeleid. Ik vond dat echt de hel hoor! En ingeleide bevalling kan heel anders verlopen dan een natuurlijke bevalling. Bij mijn derde wilden ze me om dezelfde redenen weer inleiden, maar ik heb geweigerd. Ondanks de vermoeidheid en pijn een super bevalling gehad. Ik denk dat hoe beter je naar je lichaam luistert en hoe meer rust je kunt pakken, hoe beter. Ik wilde geen ingrepen meer en na de laatste bevalling ben ik ook veel beter en sneller hersteld.
Toevallig wordt ik hier mede ook om morgen ingeleid bij mij nog geen ene ontsluiting en ook alles nog hard. Ook mede Door het te veel voor me in me hoofd wordt door het wachten. Maar ik zou het zo ie zo goed blijven aangeven bij je vk !
Nou, ik was wel moe hoor. Heb er 31 uur over gedaan, 2 nachten doorgehaald. Ik heb haar er nog net zelf uit gekregen, maar de vacuumpomp werd al genoemd.
Ik had dat ook al een poos, ik kon eigenlijk alleen nog door huis scharrelen. Oudste zat nog niet op school gelukkig. Ik ben bij 41.3 spontaan bevallen in 1,5 uur