Dankjewel! Denk dat het ook lastig voor hem is omdat hij nooit het goede voorbeeld heeft gehad. Maar als we bijvoorbeeld op vakantie zijn, is hij echt een super vader. Heel actief met de jongens bezig. Daar geniet ie ook echt van. Hij moet gewoon leren om te werken om te leven. En niet andersom!
Denk overigens wel dat je grenzen moet stellen. En ook duidelijk moet zijn in wat de consequenties van zijn keuzes zijn. Wil hij de vader zijn die er alleen in de vakanties voor zijn kinderen is? En wil hij echt doorgaan zoals zijn vader deed, en dat het dan straks gebeurt dat een van jullie kinderen HEM dood neer ziet vallen? Want dat is wel waar hij naar toe werkt, met een dergelijke werkdruk en volle agenda... En als daar op zijn huidige werk geen ruimte voor is, dan zal hij moeten kiezen: een baan zoeken bij een ander bedrijf, dat die ruimte wel geeft, of een functie op een lager niveau, zodat hij minder uren van huis is.
Mijn man en ik hebben ee eigen zaak, kortom: werk houdt nooit op. Jij houdt op met werken! Met mijn dochter, toen ze nog 2 was, zat ik altijd alleen aan de eettafel. Verschrikkelijk vond ik dat, maar ja..ik wilde ook niet nog eens druk op hem leggen door een zeur te zijn. Met mijn dochter had ik 'spelletjes' die ik aan tafel deed. Wat heeft een hart? (Bomen? De tafel? De kat? Met het idee leerzaam bezig te zijn). Tot we kwamen op "wie en wat wonen in dit huis?" De fiets? Nee... Het gras? Nee... De poes? Ja... Papa? En haar antwoord was: nee. Papa woont op kantoor. Toevallig zat ik het met mijn mobieltje te filmen, om hem te kunnen laten zien. Die kwam binnen kan ik je zeggen!! Gelukkig gaat het al jaren veel beter nu! Hij is nogsteeds veel aan het werk, maar tussen 6 en half 8 is 'van ons', met een aantal uitzonderingen daargelaten. Praat met hem (heb je al gedaan) maar doe dat ook regelmatig! Niet alleen wanneer jouw emmer al is overgelopen. Wat is nou anderhalf uur op een dag?!
Ik heb dat ook al tegen hem gezegd, dat stress zo gevaarlijk voor je is. Dat hij wel zijn kinderen moet zien opgroeienz Dat ik wel graag nog samen wil genieten als we later oud zijn. Hij bagataliseert het allemaal een beetje. Daarom hoop ik soms gewoon toch op een seintje van z'n lichaam dat hij zo niet door moet gaan. Maar ja, dat is natuurlijk ook niet wenselijk. Want dan komt ie met een burn-out thuis te zitten.
Mijn man werkt ook heel veel. In welke functie of bij welk bedrijf, dat maakt bij hem niet uit. Hij werkt structueel meer dan 40 uur (denk richting 60, maar precies weet ik ook niet. Vaak ook nog een paar uur in het weekend). Echter bij ons is nu de afspraak dat hij thuis eet en helpt met de kinderen. Dus even douchen terwijl ik kook en mee helpen naar bed etc. Erna gaat hij thuis werken. In de jaren heb ik mij er voor aangepast en hij ook. Hier heben we wel meerdere gesprekken over gehad. Kijk of jullie samen een geschikte oplossing kunnen vinden.
Bedankt voor je reactie! Ik vind het nog wel een groot verschil maken of je je eigen bedrijf hebt en daardoor zoveel uren maakt, of dat je voor een baas werkt en aan die overuren uiteindelijk geen cent aan overhoudt. Denk wel dat de boodschap gisteren is overgekomen, want hij had het er in whatsapp blijkbaar al met een collega over gehad, dat dit zo echt niet meer kan.
Mijn man werkt in de zomermaanden heel veel. Van 6 uur smorgens tot 22.00 is dan normaal (6 dagen in de week) maar goed dat zijn maar 4 maanden per jaar. In de wintermaanden is hij vrij Tja, dat weten we.. Ik ga gewoon met de kids naar het bedrijf toe.. Daarnaast werk ik voor mezelf zo 3 tot 4 dagen op locatie, maar ja er gaat dan wel werk mee naar huis.. Dat is dan voor de avonduren als de kinderen op bed liggen. En mijn computer staat gewoon in de woonkamer.. Dat is wel zo gezellig.
Hier een reactie van een workaholic Ik besloot ooit dat ik een carrièrevrouw wilde zijn en dat is gelukt. Hard voor gewerkt en nog steeds hard aan het werk ook. Nu is mijn situatie op een aantal vlakken anders want wij hebben (helaas) geen kinderen (dat is niet uit vrije wil) en mijn man is ook van het harde werken en uren maken maar er zijn wel een aantal basisregels om dit vol te houden. De meest belangrijke voor ons is juist de thuissituatie. Die moet stabiel zijn. En als 1 van de 2 het niet eens is met de gang van zaken op gebied van overuren maken, dan moet je daar een oplossing voor bedenken. Ik heb dus wel mazzel dat mijn man ook veel uren maakt, dat scheelt aanzienlijk, maar hij heeft ook 2 jaar thuis gezeten en werd er niet heel gelukkig van als ik iedere avond rond 20:00 (op z'n vroegst) binnen kwam vallen. Hij begreep het wel maar vond het niet altijd leuk om veel alleen te zijn. Dus hebben we daar afspraken over gemaakt en afspraak is afspraak. Mocht er een uitzondering op de regel zijn dan kondig je dat tijdig aan. Maar jouw man doet eigenlijk vooral wat hij belangrijk vindt en walst daarmee wel over je heen. En hij komt vervolgens een zeldzaam gemaakte afspraak ook niet na. Hij moet zich beseffen dat hij jou ook tevreden moet houden. 1 + 1 = 2. Als jij je irriteert aan zijn gedrag wat ik in dit geval trouwens ook nog eens meer dan terecht vindt, dan geeft hem dat ook stress want het ook minder makkelijker maakt om je werk goed te doen. Ik krijg een beetje de indruk van wat ik lees, want ik ken hem natuurlijk niet, dat hij bang is om zijn werkgever teleur te stellen. Dat hij geen nee durft te zeggen en zich schuldig voelt als hij eerder weg gaat. Daar ben ik dus ook ooit de fout in gegaan. Ik heb 6 jaar lang 60 uur per werk week gewerkt (ten minste), daarnaast reisde ik maandelijks naar het buitenland, soms voor 1 of 2 dagen, soms voor 2 weken. Het was allemaal heel onregelmatig. Ik vond mijn baan geweldig en deed er dus veel voor (ik wilde mijn baan niet kwijt en wilde dus niet teleurstellen) maar mijn werkgever merkte dat ook en maakte daar (bewust of onbewust, dat weet ik niet) toch handig gebruik van. Tot ik op een bepaald moment echt over de scheef ben gegaan. Er was veel chaos in het bedrijf en ik trok het niet meer. En nog steeds moet ik daarvoor op de blaren zitten. Je man moet echt op zijn tellen passen dat bovenstaande dus niet de werkelijke reden is want dat sloopt je op de duur. Ik wilde mijn werkgever namelijk ook niet teleurstellen en liep daardoor mezelf voorbij. En dan heeft je man, naast jou, ook nog eens kinderen die hij hierdoor minder ziet waar hij ongetwijfeld ooit spijt van gaat krijgen. Ik vind het lastig om te zeggen probeer dit of probeer dat want je hebt al van alles geprobeerd en lijkt niet voor reden vatbaar. Misschien kun je hem eens vragen of hij bang is zijn werkgever teleur te stellen (mocht je dat al niet gedaan hebben) en dat hij ook aan zijn eigen leven én toekomst moet denken. Zowel met jou als met zijn kinderen? Ik wens je veel sterkte, vind het rot voor je dat hij zo met jullie omspringt en ik hoop met heel mijn hart dat er een oplossing zal komen!!!
Ik denk dat je hier wel gelijk in hebt hoor. Bang om z'n baas en andere collega's teleur te stellen. Daarbij ook bang om z'n baan te verliezen. Ik vind het onterecht, want hij werkt hartstikke veel. Dus als hij gewoon z'n 36 uur zou maken, kunnen ze hem volgens mij weinig maken. Ik denk dat hij met z'n baas moet gaan praten. Dat is de enige manier om dit op te lossen.
Oh wat ik nog vergeet... Wilde ik toch nog even kwijt, maar het is wel afhankelijk van je functie en\of arbeidsovereenkomst of een werkgever je overuren moet uitbetalen. Weet niet of dat al eerder geschreven is hier maar ik heb dus een overeenkomst waarin staat dat ik overuren niet krijg uitbetaald. Ik heb een leidinggevende functie waardoor ik een hoger loon heb. Dit is met name voor de bijbehorende verantwoordelijkheden maar ook omdat mijn werkgever aangeeft dat hij met het vaststellen van mijn loon er ook rekening heeft gehouden dat ik in mijn functie wel eens (regelmatig dus) overwerk i.v.m. deadlines e.d. Het is dus niet standaard zo dat een werkgever uit moet betalen, hiervoor zou je eigenlijk zijn contract even moeten nakijken. Ook wil ik nog aan mijn vorige bericht toevoegen dat je man wel moet inzien dat een goede werkrelatie van 2 kanten komt. Misschien moet hij eens aan zijn werkgever vragen hoe die erin zou staan als hij (om te beginnen) 2 dagen wel op tijd naar huis toe gaat? Nogmaals sterkte.
Ik had je bericht nog niet gelezen Maar inderdaad, gesprek met zijn werkgever aangaan. Waarschijnlijk blijft hij zelf gewoon zo lang zitten hoor, of eist zijn werkgever dat echt van hem? Tenzij hij geen nee durft te zeggen kan ik het me bijna niet voorstellen. Wat je zegt, ze kunnen hem absoluut niets maken als hij 36 uur werkt maar al zou hij het om te beginnen gewoon wat inperken zou het al veel schelen en laat hij jou ook zien dat hij aan je denkt.
Mijn man werkt ook veel. Als die extra uren zijn geen overwerk en worden dus ook niet uitbetaald, is niet abnormaal. Het zit al verwerkt in zijn goede salaris, dat wist hij bij het ondertekenen van zijn contract. Ik herken je frustraties wel, maar ik heb het echt losgelaten, dat heb ik wel moeten leren trouwens. Mijn man doet wat hij geweldig vindt en verdient daar een prima salaris mee. Hij is niet altijd thuis op momenten dat ik dat zou willen, maar als hij thuis is is hij een fantastische papa voor de kids en een leuke echtgenoot. Ik kan de boel prima zonder hem handelen. Als ik zelf weg moet of iets wil gaan doen, dan regel ik dat zelf wel. Ik reken gewoon niet meer op hem als het om ophalen van kids bij opvang etc. gaat, dan kan het altijd meevallen. Paar kleine wijzigingen in mijn gedachtengang, een goede oppas zoeken en zorgen voor een netwerkje in de familie en het is weer supergezellig bij ons thuis
Mijn man werkt ook veel wel 60 uur per week, maar hij krijgt er wel voor betaald. Ik vind het ook niet erg.
Herkenbaar.. Ik sta er ook vaak alleen voor. Hier kost het misschien wel onze relatie helaas. Het hoort erbij zegt m'n man ook altijd. Soms gaat het goed en is hij een tijdje op tijd thuis, maar meestal pas rond half 7.. En dan bekkaf zijn, dus ook niet erg gezellig voor ons. Ik zou er dus wel opletten, maar zeuren kan een relatie kosten.. Maar loslaten kan ook je relatie kosten.. Ieder geval succes, hopelijk komen jullie er samen uit!
De werkgever van je man, zal nooit uit zichzelf de werkdruk gaan verminderen. Immers, hij heeft werknemers die extra uren draaien wat hem niets kost. (Ja, misschien als er een aantal in de ziektewet zitten) Maar tot die tijd profiteert de werkgever er alleen maar van.
Ik word ook kriegel als mijn man teveel van huis is en dan werk hij geeneens zo veel als jouw man. Paar keer flinke ruzie gehad en hem duidelijk gemaakt hoe onbelangrijk ik me voor hem voel als hij zoveel van huis is. Alsof ik en de kinderen niets voor hem betekenen. Sindsdien snapt hij mijn kant wel en doet hij het goed op dit vlak. hij heeft nu echt bewust voor ons gekozen.
Dan is het aan jou om hem over te halen. Hij is blind voor zijn eigen probleem, maar zijn omgeving (jij, zijn collega's, waarschijnlijk wel meer mensen) zien het wel. Probeer dat hem duidelijk te maken. Zeg maar, dat hij in therapie niet heel zijn hart bloot hoeft te leggen en zijn jeugd hoeft op te rakelen als hij dat niet wil, maar dat ze heel concreet kunnen kijken naar de situatie van nu en handvaten kunnen geven hoe hieruit te kunnen 'ontsnappen'.
WoW, voor elke dag half zeven zou ik nu direct tekenen. Dat is hier vroeg thuis. Zoals ik al eerder aangaf, werkt mijn man ook veel. Ik mopper er ook nog wel eens over, maar heb het grotendeels geaccepteerd. Ik houd thuis ook prima alles zelf draaiende. Ik werk drie dagen. Gelukkig, want anders zijn de dagen wel erg lang, als ik steeds op hem zit te wachten. Ik kan overigens wel van hem op aan. Hij is ook flexibel, dus gaat bijvoorbeeld wel eens helpen op school bij onze oudste dochter of mee naar zwemles. Ik kan ook wel van hem op aan. Als hij er moet zijn, is hij er gewoon. Dat doet hij uit zichzelf gelukkig. Maar wat ik me nog steeds afvraag, is waarom hij part time betaald krijgt terwijl hij meer dan full time werkt. Dat lijkt me erg oneerlijk. En zoals al aangegeven werd, hij zal het zelf moeten veranderen. Zijn werkgever maakt er alleen maar handig gebruik van. Niet alle werkgevers zijn zo hoor, maar dat hij een part time contract heeft, zegt natuurlijk al veel.