Ik heb een dochter en zoon! Weer zwanger. Dacht geen voorkeur te hebben. Tot aan de 20 weken echo. Heb een voorkeur voor weer een meid. Ik ben blij met mijn zoon, maar zou toch nog liever een dochter krijgen. Ben nou eenmaal niet zo'n jongens moeder denk ik. Zoon is druk en speelt lomp. Nu komt er weer een jongen. Ga met moeite afscheid nemen van het meidenspul. Terwijl ik het jongens speelgoed met gemak had weg gedaan. Herkent iemand dit? Ik snap dat ik discussies opwek. het is dus vooral de roze wolk ipv de blauwe wolk. Want het jochie sluit ik in mijn hart.
Ik krijg een 3e jongen, ik had een meisje ook wel leuk gevonden, maar je kan nou eenmaal niet kiezen in het leven, en nog belangrijker, je houdt toch van je kindjes? Jongen of meisje? IK zie mijn kindjes niet als JONGEN of MEISJE, ik zie ze als mijn kind m,et ieder hun eigen karakter, oudste heel gevoelig speelt nooit met auto's lijkt in veel opzichten op mij, jongste een echt jochie, idd lomp, maar ook heerlijk op zijn manier. Ben al erg beieuwd naar de 3e, wat voor karakter dit zal zijn! Kortom, wees blij met wat je hebt, en dit bedoel ik niet lullig, maar er zijn toch vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen, er is aaaaaaaaaaaaaaltijd iemand die het in jouw ogen beter heeft, en er is altijd iemand die het ook slechter heeft, of veel slechter heeft. Genoeg wijze woroden? Ik snap je wel hoor, ik moest ook even wennen aan nog een jongen
Die gevoelens mag je hebben toch? Hier zie ik juist om me heen de liefste jongens (eerste kind) en dan de tweede (een meisje) zijn verschrikkelijk druk, krengetjes en halen het bloed onder de nagels van ouders vandaan. (ja echt 3 stellen kan ik zo opnoemen) en die roepen allemaal juist: je kunt veel beter jongetjes krijgen. Zo heeft ieder dus zijn eigen ervaring. Ik zou het niet weten. Maar mijn mannetje is juist heel rustig en precies. Totaal niet lomp maar voorzichtig en een enorme knuffelkont. En nu weer een jongen. Een meidje was leuk geweest omdat we die niet hadden. Maar een jongen is ook super leuk. Echt een maatje voor mijn zoontje straks hopelijk. Discussie zal je altijd hierover houden. Ik kom zelf uit een jarenlang traject en de tweede is spontaan gekomen en ik ben dus enorm blij en dankbaar met wat ik heb. Maar je gevoelens over het geslacht mogen er ook zijn. Hier is wel vaker een soortgelijk topic over geopend. Maar uiteindelijk is het allemaal goed toch? Je houd daardoor niet minder van een kind. Je moet alleen een bepaalde 'wens' die niet doorgaat opzij zetten en dat kost soms even tijd.
Natuurlijk mag je een voorkeur hebben Maar mijn zoontje is juist heel lief en rustig en me dochter is lomp en heel druk en huilt om alles. Zegt denk niet veel of het een jongentje of meisje is maar meer het karater
Nou idd vind dat je daar idd gevoelens over mag hebben. Hier geen lompe jongen maar wel een echte drama qeeun.. af em toe vraag ik me af of het niet stiekem toch een meisje is hahabha. Hij is een echt pittig kind maar met een lief karakter. Ik krijg nu een meisje en ik kan me er niks bij voorstellen. Ik hoop eerlijk dat deze oets makkelijker is en vooooral geen huilbaby😢
Ik kan mij er ook zeker wat bij voorstellen. Ik heb net deze week 20 weken echo gehad en gehoord dat we onze 4e (!) zoon krijgen. Ik had zo graag een dochter gehad, maar ja dat zit er dus niet in. Ik ben zelf echt een meisje-meisje, maar ja ik moet er nu toch echt aan geloven dat ik alleen maar in de jongensspullen zit!
Ik vind het altijd jammer dat jongens minder leuk zijn, als je vertelt dat je een meisje krijgt springt iedereen een gat in de lucht en bij een jongen altijd:;; Ahhh jongens zijn ook lief!! Ik ben blij dat me 1 e een jongentje is hij is hartstikke lief!!! Zou hem voor geen goud willen inruilen voor een meisje.
Heel herkenbaar hoor. Ik heb een dochter en vind het zo ontzettend leuk om met haar te tutten en alles lekker roze te kopen. We krijgen nu een jongen (begrijp me niet verkeerd want ik ben ontzettend blij) maar ik kan me er nog weinig bij voorstellen. Maar wat ik las over niet als jongen of meisje zien maar als individu vind ik heel mooi omschreven. Het is je kindje!
Grappig dat je dat zegt Medinalil! Dat herken ik ook heel erg! Ik krijg nu telkens te horen: AH jammer, maar jongens zijn wel lief voor hun moeder... Of: jemig, druk hoor alleen maar jongens! Alsof meisjes niet druk kunnen zijn...
Ik heb absoluut geen voorkeur, maar het is ook pas ons eerste kindje. Maar ik kan me voorstellen, als je al 2 of 3 jongens, dat je graag een meisje wil. Of andersom. Maar aan de andere kant: er zijn zoveel vrouwen die dolgraag een kindje willen en voor wie dat niet is weggelegd, dat je heel blij moet zijn, als je een gezond kindje krijgt.
Ik heb een lichte voorkeur voor een jongen omdat hij dan zeer waarschijnlijk de enige zal zijn (en blijven) die de achternaam nog kan doorgeven als hij zelf kinderen krijgt. Anders sterft de familielijn van mijn vaders kant hier uit. Wil niet zeggen dat ik met een meisje niet blij zou zijn. Dat heeft weer andere leuke en bijzondere kanten In de eerste plaats wilde ik gewoon een kindje en die gaat er komen. Maar een voorkeur hebben voor een geslacht vind ik helemaal niet gek.
Mamaml;; ja precies vooral jongens zijn super lief voor hun moeder! (Zijn ze ook zeker te weten) Nu dat me 2 e een meisje is reageert iedereen anders
Velen vinden het not done om hierover te spreken, maar ik denk dat de meesten heus wel een (lichte) voorkeur hebben qua geslacht. Het is, vind ik, hartstikke menselijk om een voorkeur te hebben. We zijn gewend overal een keus in te hebben, hierin hebben we die niet maar moeten we maar afwachten. Iedereen vraagt zich af wat het geslacht zal zijn, en op het moment dat je daarover denkt heb je toch een bepaald beeld in je hoofd van je baby, en daar hoort ook een geslacht bij. Bij de eerste had ik de voorkeur voor een meisje, bij de tweede was mijn voorkeur een jongen (omdat we dus al een meisje hadden). Nu hebben we 2 meiden en ik zou ze echt niet willen missen, ook mijn man vind het (nu) helemaal geweldig om papa te zijn van 2 meisjes. Ook al weten we dat er zeer waarschijnlijk geen derde komt had ik alsnog graag een jongen gekregen. Mede vanwege dezelfde reden als iemand hier eerder aangaf, een zoon zou de enige zijn die de familienaam voort zal zetten en het is best jammer dat dat nu (waarschijnlijk) niet zal gebeuren. Maar de wereld vergaat er niet om natuurlijk. Dat verandert niks aan het feit dat ik dolgelukkig ben met mijn dochters en ik hou ook niet minder van ze, maar een voorkeur hebben is menselijk vind ik. Vind ik niet iets om je voor te schamen.
Ik kan het me ergens wel voorstellen. Ik dacht altijd een meidenmama te zijn, dus toen m'n 2e kindje een zoontje bleek te zijn kon ik me er niks bij voorstellen. Nu ben ik zo blij met 'm, hij is zo lief, knuffelig, samen delen, samen "huishouden" en is heel gezellig. M'n dochter daarentegen is heel erg op zichzelf en kan alles zelluf wel doen. Af en toe een kreng tegen haar broertje en een knuffel voor het slapen gaan kan er amper vanaf. Tja, als straks je zoontje er is, dan ben je er blij mee en had je hem niet willen ruilen voor een meisje! Maar ik snap dat je even afscheid moet nemen van nog een dochter, roze spulletjes etc.
Bij de eerste (meisje) reageerde iedereen idd heel blij en leuk, waarschijnlijk ook omdat het de eerste was. Toen we wisten dat we weer een meisje kregen reageerden de meesten toch wat minder enthousiast hoor, zelfs ooit de vraag gehad of ik er wel blij mee was omdat het geen jongen was Ik had ook graag willen weten hoe het is om een zoon te hebben, maar niet blij zijn omdat het een meisje is.. Nee, absoluut niet. Ik denk dat het ook veelal afhangt van welk geslacht de kinderen van diegene zelf zijn. Als je b.v 2 zonen hebt dan zul je enthousiast(er) reageren als iemand een 2de zoon verwacht, je weet immers hoe dat is. Ik heb dan geen zoon maar onze oudste dochter is ook een echte knuffelkont, ook wel heel erg van het zelf doen sinds kort maar we knuffelen wat af hoor! En ook kusjes krijg ik meer dan genoeg.. Ik denk dat dat ook niet geslachtsafhankelijk is maar karakter en kind eigen.
Onnadenkend zijn mensen he? Ik heb nu ook bij de 3e jongen al zo vaak aaaaaaaaaaaaaaaah gehoord (wat zielig voor je), of allerlei andere cliché opmerkingen, kan best vervelend zijn..maar nu doet het eigenlijk niet zoveel meer met me, bij de tweede moest ik wel echt even verwerken dat er geen meid zou komen, ook omdat er toen was gezegd bij de echo dat we een meid kregen (na een zoon), dus dat was wel even slikken toen het toch geen meid was. Maar daarna heb ik het "verwerkt" (klinkt zo heftig ) en geaccepteerd, en ik wil hem voor geen goud missen en deze 3e jongen zeker weten ook niet! Als ik even weg ben een middag dan komen mijn jongens me tegemoet gerend en krijg ik een dikke knuffel, dat zijn dgelukkigste momenten in mijn leven
Ik heb wel een lichte voorkeur, ik denk zo'n 55-45. Het ene vind ik net even leuker, maar het andere vind ik ook zoooo geweldig leuk. En heel cliché, maar ik ben vooral ontzettend blij dat ik zwanger kan worden en ik hoop dat het kindje gezond is en gezond ter wereld mag komen, dat is uiteindelijk het belangrijkste.
Ik heb beide natuurlijk al! Maar vind jongens toch echt wel lastiger. Ook mijn eigen zoon! en lief en knuffelen, daar houdt hij niet van. Het is een schat. Maar ook een drukke driftkop , dochter is wel lief en sociaal en een knuffeldier. Het is idd een individu. Nr 3 zal weer zijn eigen karakter dingen hebben. Maar ik moet me erbij neerleggen. Het heeft ook wel met het materiële te maken. Vind veel jongensspul stom. Dino's en agressief speelgoed. Kamer inrichten is ook niet zo leuk. De kleertjes zijn minder leuk.