Hi, zijn er hier dames ge-emigreerd en zou je wat willen vertellen over hoe het bevalt, hoe erg het aanpassen was e.d.? Werd het financieel beter of slechter? Missen jullie de familie? Ben benieuwd
Ja, maar wel alleen ik, i.p.v. samen met man (en kind(eren)). Da's toch anders denk ik. Denk dat het aanpassen eraan ligt waar je heen gaat. Hier is niet zo enorm veel verschil met Nederland, tuurlijk de eerste paar weken was het veel rondkijken en wennen, maar geen 'cultuurshock' o.i.d. Denk dat als je echt ver weg gaat, dat al heel anders is. Financieel is hetzelfde omdat ik naar man ging, die hier al zijn hele leven woont en werkt dus geen baanwissel, dus daar kan ik niets zinnigs over zeggen. Familie missen, afgrijselijk veel. Ben nu wel benieuwd naar jouw verhaal TS, vooral welk land enzo.
wij wonen net over de grens in Duitsland. Financieel zijn we er best op vooruit gegaan (huizen goedkoper, kindergeld hoger, wegenbelasting lager). Qua familie is er niet veel veranderd, we zaten altijd al op ongeveer anderhalf uur reistijd of meer... dus echt missen... ja natuurlijk je gaat niet zomaar even een bakkie koffie drinken. Alles moet op afspraak... maar verder... als er wat is, zijn we met anderhalf uur ter plaatse.
Hier ook een geëmigreerde (2x) Het bevalt uitstekend. Financieel op zich OK nu, maar wel onzekerder dan daarvóór, maar wel een mooier huis. Familie mis ik wel, maar ben al 20+ jaar weg uit NL en inmiddels zijn mijn moeder en schoonvader er niet meer, dus die zekerheid heb je sowieso al nooit...
Hier ook al 13 jaar het land uit. Helemaal overnieuw begonnen en goede banen achter ons gelaten. Het was financieel niet altijd even makkelijk (en nog steeds niet altijd), omdat we echt van niets alles moesten opbouwen, maar gelukkig maakt de omgeving veel goed. Familie mis ik wel uiteraard. Schoonfamilie zit hier in de buurt.
Ik ben er op alle fronten op vooruit gegaan; finanancieel, sfeer, mensen, klimaat. Ik vind Italie echt veel prettiger dan Nederland. Familie mis ik ja maar zie ik regelmatig omdat het maar 2 uur vliegen is en tickets goedkoop zijn.
Man en ik zijn enkele jaren geleden geëmigreerd met onze kinderen van destijds 0-4 jaar jong naar Azië. In eerste instantie uitgezonden door werkgever dus op expat basis, maar aangezien we niet terug willen maar Nederland blijven we nu voor onbepalde tijd. We wisten vanaf het moment dat we hier neerstreken dat het voor ons gezin de juiste keus was, maar we wonen ook wel in een heel makkelijk en fijn land dus eigenlijk wil niemand hier ooit nog weg. 😅 Kinderen waren binnen no time helemaal op hun plek hier en spreken/schrijven nu elk 3-4 talen vloeiend. Natuurlijk mis ik mijn goede vriendinnen, maar aangezien vliegtickets zo goedkoop zijn tegenwoordig en met Skype/Facetime is het allemaal heel goed te doen. Sommige vriendinnen zie ik nu vaker dan toen we nog in Nederland woonden! 😁 Waar willen jullie gaan wonen eventueel? Bereid je goed voor en ga bvb alvast de taal leren voorzover je die nog niet spreekt.
Ik ben ook geëmigreerd. Waar wil je heen? met wie? waarom? voor hoelang? Ik kan je mijn verhaal wel vertellen maar het heeft zo weinig zin als het absoluut niet aansluit op waar jij/jullie heen gaan/zijn/willen gaan.
Ik ben geëmigreerd naar Turkije. Puur voor de liefde. Ben er financieel op achteruit gegaan maar ik vind het hier wel veel leuker. Minder regels, goedkoop eten, heerlijke mensen, bijna altijd het zonnetje, lekkere vakanties enz enz. Ik mis mijn familie heel erg en zeker nu ik zwanger ben missen ze mij ook nog meer dan anders. Maar 1 ding is zeker; als ik in Nederland was gebleven dan leefde ik nu een ongelukkig leven. Financieel is het niet meer zo belangrijk, want ik ben 100 x gelukkiger.
Hier 3 jaar geleden ge-emigreerd naar Frankrijk voor mijn vriend. In het begin was het héél moeilijk voor mij omdat we hier nogal geisoleerd zitten. Weinig winkels, geen werk, niets om gezellig iets te doen tijdens het weekend... Uiteindelijk wel werk gevonden op 250km! Hier inmiddels wel mee gestopt wegens komst dochter. Financieel ben ik er op achteruit gegaan. Lonen liggen hier veel lager dan in België. Om de 3 maanden ga ik een weekje terug naar mijn ouders in België en daarna heb ik altijd zo'n zin om alles hier in Frankrijk achter te laten en terug te keren naar België. Aan vriend heb ik ook niets want die denkt alleen maar aan zijn bedrijf. Voor mij was het dus geen goeie beslissing om te emigreren.
god ik ben jaloers!!! Wij wilden ook emigreren naar mijn grote liefde Australie, maar toen kreeg de oudste zijn diagnose en hebben we besloten hier te blijven. Maar dat neemt niet weg dat het nog regelmatig kriebelt..
Engeland hier. In mijn eentje gegaan, bijna 11j geleden alweer. Het eerste jaar was het moeilijkste. Want het is echt een eiland en ook al spreek je de taal, het is toch een andere cultuur hier. Maar ben het ondertussen gewend en bevalt nog steeds goed. Ieder land heeft zijn goede en slechte puntjes denk ik. Familie mis ik erg ja. Vooral met m'n miskramen. Maar kon gelukkig bellen met m'n familie etc. Heb iig nooit spijt gehad van te gaan. Soms rij of loop ik hier rond en voel mezelf echt toerist. Kan zo London intrekken of naar Cambridge rijden. Ben begonnen dichtbij Oxford, was ook prachtig! Denk niet dat ik in NL deze ervaringen allemaal zou hebben qua werk als hier, want toen ik vertrok was het vak wat ik doe bijna dood gebloeid. En hier word ik goed bezig gehouden. Zoals de rest al vroeg, waar willen jullie heen? Waar zitten jullie aan te denken?
De voorzieningen voor 'special needs' kinderen is in Australië uitstekend, vele malen beter dan in Nederland dus daarvoor hoef je het niet te laten....😉😎
Wij zijn 4 jaar geleden verhuisd naar Zweden. We wonen in een klein dorpje en er is hier weinig te beleven. Ik mis vooral een sociaal leven. Mijn werk is op 80km enkele reis. Mijn schoonouders wonen in de buurt, maar mijn familie en vrienden mis ik uiteraard. Over een paar weekjes verhuizen we naar een stad in het zuiden van Zweden. Hopelijk voel ik me daar meer op mijn plek.
Autisten hebben natuurlijk wel ontzettend veel moeite met veranderingen dus kan het me wel voorstellen dat dit heel moeilijk zal worden voor haar kind.