Wat is daar dan kortzichtig aan? Ik ben het er wel mee eens: als tbm hoef je niet hele dagen thuis te zitten.
Absoluut! Ik wil er zijn voor mijn kinderen en zou het verschrikkelijk vinden als iemand anders het grootste gedeelte van de dag voor ze zorgt! Het zijn mijn kinderen dus ik wil er ook de verantwoording voor dragen! Ik vind het heerlijk thuis. Tuurlijk mis je wel eens het contact met je collega's en misschien dat ik wel weer een paar uurtjes ga werken, maar dan wil ik dat mijn man thuis is voor de kinderen.
Ik zit nu meer dan 2 jaar thuis. Bewust. Ben blij dat her voor ons nu goed mogelijk is. Als mijn man bij zijn vorige werkgever had kunnen blijven dan was het een ander verhaa geweest. Dan was het alleen te redden geweest als we nooit wat extra's deden. Wij staan allebei 10000% achter deze keuze! Sommige dagen zijn best lang, en mis je het werken wel. Dat is ook de reden dat ik straks ga kijken naar een baantje van 1-16 uurtjes.. En dan proberen het zo te plannen dat we geen oppas nodig zijn. Gewoon voor mij om er even uit te zijn
Jammer dat je hersencellen even niet werkten toen je deze opmerking maakte... Op dit moment heb ik echt een super baantje gevonden waarbij ik zelf mijn uren mag plannen, vanuit huis kan werken en voor slechts 1 dag is. Mijn zoontje gaat 1 dag in de week naar zijn opa en oma. Zo'n baan vind ik nooit meer en hou hem daarom ook. Zonder deze baan was ik wel geheel thuisgebleven, maar wij redden het dan ook makkelijk op 1 salaris. Zelf vind ik het werkelijk heerlijk om te moederen. Op zondagavond maak ik voor de hele week een planning van activiteiten. Zo blijven we lekker bezig en vervelen wij ons nooit. Ik kan dan ook oprecht zeggen dat wij het samen heel leuk hebben. Natuurlijk zijn er ook dagen dat mijn zoontje zijn dag niet heeft of mij bespeeld en die zijn vreselijk vermoeiend, maar dat is opvoeden en hoort erbij. (en zo train ik mijn extra hersencellen) Voor mij is thuisblijven een hele mooie periode, er is zoveel rust in huis, zoveel momenten om lekker te knuffelen, zoveel momenten om niet te missen en ik weet zeker dat ik er over 30 jaar met een heel fijn gevoel op terug zal kijken. Ook vind ik het juist geweldig om even niet met mijzelf bezig te hoeven zijn. Juist even niet ontwikkelen, geen moeilijk gedoe om mijzelf, dat heb ik al 27 jaar lang gedaan. Nu is het gewoon tijd voor de ontwikkeling van mijn kind(eren). Verder doe ik nog vrijwilligerswerk erbij en vind vrijwilligerswerk sowieso een mooi middel om niet in eventueel een gat te vallen, maar men vergeet nog wel eens dat je niet alleen hoeft te werken om geld te verdienen. Ik weet niet wanneer ik mijn werk weer zal oppakken en of ik dat werk nog wel wil oppakken. Misschien ga ik straks weer een opleiding volgen en iets heel anders doen, of iets voor mezelf beginnen. Ik heb nog genoeg tijd om daar over na te denken.
Het hoeft niet altijd aan jezelf te liggen. Is toch persoonsgebonden, elke situatie is anders. Ik kan ook zeggen, als je tbm bent heb je geen sociaal leven.. dat is toch ook kortzichtig? Mijn omgeving werkt voornamelijk, ik deed echt genoeg, zat bewust niet veel binnen, maar ik haalde er daar qua sociale behoeftes geen voldoening uit, beetje over ditjes en datjes praten met andere moeder in een kinderspeeltuin is niet wat ik bedoel.
Nee. Ik vind mijn kind het meest fantastische in de wereld. Maar mijn werk zou ik niet kunnen missen. Ik ben niet gemaakt voor het huishouden dag in dag uit, koffie uurtjes op de psz etc etc.
Haha wat een stomme opmerkingen weer....hersencellen gebruiken...iets voor de maatschappij betekenen....lijkt mij duidelijk wie de hersencellen hier missen met zulke kortzichtige en ronduit domme opmerkingen. Simpel gedoe
Pfffff dat geneuzel altijd over wat er beter is, tbm of werken. Ik word er moe van, op een of andere manier gaat het altijd mis en worden de opmerkingen respectloos. Dan zijn tbm's suffe mensen die nooit ergens komen ofzo. Andersom ook, je werkt dus je bent geen goede moeder Iedereen zijn keuze of niet, want soms is de situatie zo en valt er weinig te kiezen. Maar laten we elkaar aub gewoon in de waarde laten
Ah leuk zeg! Je doet wel veel zeg! Knap hoor Ik zat er aan te denken om ook iets van vrijwilligerswerk te gaan doen als mijn oudste twee straks op school zitten, dan is het wel fijn als ik iets kan doen wanneer ik de jongste mee kan nemen.
Nee absoluut niet. Dat past echt niet bij mij en ook niet bij ons. Ik zou me vervelen. Ik werk nu 32 uur en dat gaat prima. Ik vind mijn werk erg leuk. Fijn om onder de collega's te zijn, mijzelf persoonlijk te ontwikkelen, andere dingen te zien, inhoudelijk met mensen te praten, ontwikkelingen te volgen etc. En heel eerlijk ook om met mijn man te kunnen blijven praten. In mijn verlof kwam ik niet verder dan: hij heeft zoveel geslapen, dit gedronken, ik ben daar heen gewandeld en oh die en die zijn uit elkaar. Ik vind het leuk om ook over werkzaken met mijn man te praten of te sparren. Voordat er tbm over mij heen vallen: dit is hoe IK dit ervaren heb en wat IK er van vindt. IK ben sinds ik weer werk echt weer gelukkig. Ik heb geen oordeel over tbm's en ik weet dat je dan ook heus inhoudelijke gesprekken kunt voeren, dat je heus niet alleen maar thuis zit en dat je het op kunt zoeken door bijv. vrijwilligers werk te doen. Er is één uitzondering: als ik echt heel veel geld zou winnen. Dat ik nooit meer over geld hoef na te denken. Dan zou ik prima thuis blijven maar WEL andere dingen gaan doen zoals een bedrijfje opzetten of vrijwilligerswerk.
Echt, het eerste wat ik denk als ik zulke vrouwen hoor praten is dat die kinderen waarschijnlijk geen vader hebben.. een andere conclusie kun je bijna niet trekken..
Ik ben aansluitend aan het verlof van onze jongste ruim 2 jaar werkloos geweest en vond dat verschrikkelijk. Voor haar was het goed dat ik thuis was, vanwege gezondheidsklachten, ziekenhuisopnames en een fors traject bij de KNO, dus als ik werkzaam was geweest en het had financieel gekund, had ik om die reden mijn baan wel opgezegd/verlof genomen. Maar nu ik weer aan het werk ben, leef ik echt weer op. Geniet heel erg van het feit dat ik ook een ander stuk van mezelf aan kan spreken dan enkel het moederschap, (en ja, ik heb echt eea aan vrijwilligerswerk gedaan op school bijvoorbeeld, in die 2 jaar, maar dat gaf dus ook echt onvoldoende uitdaging).
Maar ook als mensen uit volle overtuiging de keuze maken voor tbm of om te gaan werken: iedereen kiest dat waar zij zich het beste bij voelt. Een tbm is niet meer of minder dan een werkende moeder, of andersom. En respect voor je eigen keuze zul je nooit krijgen als je andermans keuze af gaat zitten kraken. Dat lijken veel mensen nogal eens te vergeten
Hoezo? Je hebt een deel van mijn bericht weggelaten, ze hebben zeer zeker wel een vader.. Ik vat je niet hoor..
Ik zou wel stoppen met werken, maar daarnaast ben ik actief in de lokale politiek (gemeenteraad) en dat zou ik wel blijven doen.
Maar het is dus volgens jou altijd alleen maar in het belang van het kind dat je thuis blijft? Die stelling durf ik wel te weerleggen En over saai thuis en het soort werk dat je er dan tegenoverstelt.... beetje vreemd. Ik vond het thuis vreselijk saai, ondanks het feit dat ik zat verschillende dingen te doen had. Werk nu sinds januari weer in de zorg/hulpverlening en dat is ontzettend uitdagend werk: heel veel afwisseling, geen dag hetzelfde met clienten die elke dag andere problemen en uitdagingen met zich meebrengen. Heel fijn om dat als tegenwicht te hebben voor de zorg voor de kinderen. En de kinderen genieten erg van de tijd bij de gastouder. Jongste wil eind van de dag vaak niet eens meer mee naar huis.... (En nee, dat ligt niet aan het feit dat ik een lousy moeder zou zijn ofzo