Dat bedoel ik. Wilde alleen zeggen dat het soms geen keuze is, dat mensen moeten werken om rond te komen of juist thuis zijn omdat ze geen werk kunnen vinden.
Wat een nare Viva-forum-achtige opmerking. Vooral je opmerking "zulke vrouwen". Ik ben zeer feministisch ingesteld, maar begin dat feministische gezeur zo zat te raken door 'zulke vrouwen'. Jammer dat je tijdens je studie niet hebt geleerd om toch meer conclusies te trekken...
Nou moe, wat minder mag ook wel. Dit topic ging toch niet over wat jij vindt van de keuzes van gezinnen wat betreft het wel of niet thuis blijven van één van hen voor hun eigen kinderen (wie van de twee dat ook is, en wat de achterliggende motivatie hiervoor ook moge zijn) Edit: @Rozemarijke: mooi verwoord
Hoezo?? Hier hebben ze een hele leuke vader maar die ambieert het niet om full time thuis te zijn en parttime is geen optie.
Ik heb niet zozeer gekozen voor wat IK wil, maar wat ik het beste vind voor mijn kind en dat is in mijn ogen thuis zijn. Voor ons is het haalbaar, wij hebben altijd al de lasten op 1 inkomen gedaan zodat we ook niet beter weten. Ons zoontje gaat 2x per week naar opa en oma, dit is meer zo gekomen om mij te ontlasten (heb een langdurige PND gehad) en beide partijen vinden het wel prettig om het erin te houden. 2x per week KDV had ik dan weer niet gedaan als de opa+oma optie er niet was geweest.
Mweh, mijn kinderen gaan allebei naar school en na de zomervakantie hebben ze een continue rooster. Ik werk ongeveer 15 uur in de week onder schooltijd en dat vind ik echt perfect. Mijn man is dit jaar nog de vrijdags thuis ( ouderschapsverlof ). Ik heb bewust thuis gezeten, en dat vond ik goed te doen maar werken vind ik ook weer erg fijn. Maar nee, ik zou thuis kunnen zitten maar ik doe het niet. Kinderen merken er niks van dat ik aan het werk ben en we hebben een leuk extra zakcentje.
Als het financieel zou kunnen wel maar ik zou dan wel nog 1 ochtend ofzo willen werken. Toch wat extra sociale contacten
Nee, ik zou het alsnog niet doen. Als je genoeg activiteiten hebt en familie/vrienden in de buurt is het wel fijn. Ik heb maar 1 dochter en verder geen familie in de buurt. Vriendinnen hebben een eigen leventje en zie ik 1x per zoveel tijd.. Ik ben hartstikke blij dat ik weer aan de slag kan bij een nieuwe werkgever.
Ja doe ik al afgelopen 4 jaar. Ben wel 3 jaar daarvan gastouder geweest dus had genoeg te doen... Mijn partner en ik willen de kinderen niet naar de opvang sturen als we het financieel kunnen dragen dat er 1 ouder thuis blijft. Vind het altijd zo sneu voor die kindjes die naar de ,overblijf,bso moeten.... Die kinderen zijn helemaal kapot eind van de dag, goed als je MOET werken om te kunnen leven. Maar vind het erg apart dat ik vaak genoeg reacties hoor van dat ze liever op het werk zijn dan met de kinderen thuis..... Neem ze dan niet als je niet eens fulltime voor ze wil zorgen
Ik ben ook thuis bij mijn dochtertje en ik zou niet anders willen. Ik vind het heerlijk samen met haar heb me nog geen seconde verveelt.
Dat kan best, ik kijk voortdurend naar mijn gezin als het geheel en niet naar moeder-kinderen relatie als losstaand iets. Dat wijkt best wel af van de instelling van veel moeders. Ik lees deze topic en de openingspost, incl reacties zoals de jouwe (het zijn MIJN kinderen en IK zorg voor ze), ook vanuit optiek van betrokken vaders die net zoveel ouder zijn als die moeder, en die net zoveel tijd verdienen met hun kind als de moeder. Hetzelfde geldt ook vanuit de optiek van de kinderen incl band en aanwezigheid van beide ouders in hun leven. Veel moeders kijken grotendeels alleen vanuit eigen optiek: - IK wil alles meekrijgen van mijn kind, IK wil niks missen, IK wil MIJN kind verzorgen, IK wil er altijd zijn enz enz enz Mijn zoon is 5 en hij heeft op dit moment veel meer behoefte aan de aanwezigheid van zijn vader, van zijn rolmodel, meer dan van mama. Vanuit zijn optiek zou ik dus helemaal niet in belang van mijn kind handelen als ik thuis zitten zodat de vader fulltime aan het werk moet en zijn zoon alleen s avonds ziet.
Dit vind ik dus kortzichtig. Ik werk graag, ik zou het niet fijn vinden om fulltime thuis te zijn. Dus ik mag geen kinderen omdat ik graag werk? Het feit dat ik graag werk zegt niet dat ik niet voor hem wil zorgen.
Ik denk dat het in veel gevallen een kwestie van woordkeuze is...ik schreef ook dat ik het belangrijk vind om er in de kinderen jaren altijd te zijn. Maar ik geldt voor mij en zowel mijn man...alleen kan hij niet parttime en wil hij niet full time thuis dus hebben wij samen de keuze gemaakt dat ik dat ben
Dank je Manque. Lezen is idd soms best moeilijk. Ik bedoel wat er staat: EXTRA hersencellen. Nergens staat er dat thuisblijfmoeders hun hersenen niet gebruiken. Wat is in mijn werk doe zou ik thuis nooit kunnen. Simpelweg omdat mijn kinderen geen leukemie hebben en ik daar geen apparaten heb om ze te onderzoeken Ik vind het boeiend werk en ben blij dat ik op die manier iets bij kan dragen aan de maatschappij. Ik neem aan dat anderen het ook fijn vinden dat ik wel werk (en velen in dezelfde of andere sectoren met mij).
Snap je punt, denk alleen dat de nuance hierin eerder zou moeten zijn dat diezelfde ouders ook smijten met bewoordingen als "ik hou helemaal niet van kinderen" of bijvoorbeeld ook nog eens expres langer doorwerken om maar niet bij hun kids te hoeven zijn, dan gaat de reactie op "neem dan geen kinderen". (Een familielid van de wederhelft is er zo één.....kinderen hebben als statussymbool i.p.v. omdat ze gewenst zijn) En ik denk dat het geen kwestie is van liever willen, het is ook je eigen persoon waar je rekening mee moet houden (sommigen zijn nou eenmaal niet in de wieg gelegd voor thuis zitten) en vaak ook de omstandigheden (simpelweg beiden aan het werk moeten zijn om zelfs maar de vaste lasten te kunnen betalen).
om dit soort opmerkingen kan ik alleen maar heel hard lachen! ik heb een kind GENOMEN, en er is er nog een onderweg, die IK heerlijk ga dumpen bij het KDV, BSO, ETC ETC, hoef ik er zelf lekker niet voor te zorgen (want als je werkt doe je dat natuurlijk 168 uur in de week)..... ga ik heerlijk werken voor mijn plezier!
Ik vind dat helemaal niet alleen vanuit mijn optiek! Maar mijn man zou er totaal ongelukkig van worden om bij de kinderen thuis te zitten en het huishouden op zich te nemen. Ik denk eerlijk gezegd dat vrouwen er beter in zijn om een gezin te runnen. En dat is niks ten nadele van een man, maar als papa dan thuis is kan hij ook helemaal zijn tijd aan de kinderen besteden, omdat het huishouden al gedaan is! Lijkt mij een prima rolverdeling. Wat ik bedoel te zeggen is dat ik het mij heel erg kwalijk zou nemen dat een leidster van het k.d.v. de eerste stapjes van mijn kind zou zien. Ik vind dat ik (mijn man net wat jij wil ) daarbij moet zijn en trots zijn, als mijn kind huilend uit school komt wil ik dat opvangen en niet een leidster. Dat is wat ik wil zeggen en helemaal niet dat ik meer rechten zou hebben als mijn man. Wel denk ik voor mijzelf dat de "ouderwetse" rolpatronen prima bij ons gezin passen.
ik zou heel graag als de baby geboren is langer dan 10 weken thuis blijven maar dat is waarschijnlijk financieel niet haalbaar. vooral als ze nog zo klein zijn vind ik het fijn om er voor ze te zijn. toen ik weer moest gaan werken na de geboorte van dl vond ik het heel erg om haar naar de oppas te moeten brengen al was ze toen 6 maanden oud. maar aan de andere kant werk ik 2 a 3 x per week en voor ik in de ziektewet moest vond ik het wel erg lekker om er ook even uit te zijn. maar werkte ook niet meer dan nodig was. gewoon even geen moeder zijn even tijd voor mezelf. maar een fulltime baan is niks voor mij. we hebben misschien niet altijd even veel te besteden maar dat is de keuze die we zelf gemaakt hebben. en daar staan we nog altijd achter. als de kleine er straks is en ik ga weer werken dan zal het hetzelfde zijn dat ik niet meer dan nodig is zal gaan werken ik moet er persoonlijk niet aan denken.
Hoezo is het sneu als een kind naar een opvang gaat? Ja mijn zoon is ook moe na een dag bij de oppas, maar ik doe hem meer plezier om hem daar 3x p/w te brengen dan dat hij altijd alleen maar met mij thuis is. Hij vind het geweldig om met kindjes te spelen. Als we buiten kinderen tegenkomen begint ie te gillen en wijzen en wil hij spelen. En je laatste opmerking... Dat je moeder bent betekent niet dat je geen individu meer bent. Ik vind het heerlijk om bij mijn kind te zijn maar ik vind het ook fijn om eens iets voor mezelf te doen. Je moet niet zo veroordelen, jouw idealen zijn niet voor iedereen hetzelfde.