Het huishouden en koken is echt geen hoger wiskunde hoor. Dat maken meestal de vrouwen ervan voor wie het een onderdeel van de dagtaak is. Een vent kan prima schoonmaken en koken, de meeste professionele schoonmakers en de beste koks zijn immers mannen.
Ja ik zou het graag willen... Het zou denk ik ook wel mogelijk zijn, alleen wil ik niet afhankelijk van mijn man zijn. Verdien graag ook mijn eigen geld, en ja die opleiding heb ik ook niet voor niks gedaan Maar diep in mijn hart zou ik graag thuis zijn totdat mijn dochter naar school gaat. Meer rust, geen gedoe met als onze gastouder vakantie heeft bijv. Of dochter weg moeten brengen als ze ziek is. Het liefst was ik gewoon alle dagen bij haar.
Hier heeft ze een comtinue rooster van half 9 tot 2 uur dus zou dan alleen onder schooltijd gaan werken en dus ook werk zoeken dat daarbij past
Dan zouden er weinig kinderen meer mogen worden geboren,ik lees hier veelvuldig dat vaders niet fulltime voor de kinderen zouden willen zorgen. Daarnaast ben ik heel benieuwd hoe je dat financieel ziet als alle ouders thuiszitten. Of oh nee, je bedoelt natuurlijk dat vrouwen fulltime voor hun kinderen moeten willen zorgen. Daarnaast kun je je afvragen of het erg is dat het huishouden minder goed gedaan wordt. Ik betwijfel ten zeerste of een kind gelukkiger wordt van een gedweilde vloer, ik ben er een stuk zekerder van dat een kind gelukkiger wordt van extra tijd met papa. Zelfs als daardoor het huis minder netjes is. Zowel mijn man als ik willen niet fulltime voor de kinderen zorgen. We willen wel graag beiden parttime voor de kinderen zorgen. Momenteel zit mijn man thuis ivm reorganisatie en we hebben er bewust voor gekozen dat ik niet meer ga werken zodat hij 1 werkdag per week heeft om voor zichzelf te werken. Dat kunnen we financieel net redden. Daarnaast genieten mijn kinderen van 1 dag in de week alleen mama. Graag zouden we weer een situatie hebben van ieder ongeveer 32uur. Dat vonden we, ondanks de stress die dat soms veroorzaakte, ideaal. Mijn oudste vond het kdv fantastisch, ik vind het heel jammer dat we dat onze jongste niet kunnen bieden. Als mijn3-jarige elke keer zou moeten huilen als hij naar het kdv zou gaan, zou ik een andere kdv zoeken, belachelijk dat een ouder dan stug doorgaat. Mijn zoontje huilde als hij weg moest van de kdv, niet als hij er heen moest. Ik zou nooit willen stoppen met werken, zelfs nu het op mijn werk heel lastig is. En als ik 10 miljoen zou winnen, zou ik nog steeds niet stoppen met werken. Ik ben gewoon geen geschikte tbm.
Dit inderdaad. Ik zou me als ouder juist achter de oren krabben als een 3jarige ´elke keer ontroostbaar huilt´ als die naar kdv gaat. 1. dan is er iets goed mis op dat kdv 2. het kind zou dan waarschijnlijk hetzelfde reageren op een psz, en dan? 3. hoe gezond is het voor een peuter die bijna naar school gaat om geen enkele andere omgeving dan zijn moeder te kennen? Vooral in de huidige maatschappij waarbij de kinderen ook met alle macht weggehouden worden van andere familie, want stel je voor dat een kind een hechte relatie met iemand anders opbouwt dan alleen de moeder?
Ik werk (helaas) op woensdag. Mijn dochter is op woensdag de hele dag vrij en mijn zoontje straks vanaf september de woensdagmiddag (gaat nu nog niet naar school). Helaas is er op mijn werk niet de mogelijkheid om een werkdag te ruilen, maar gelukkig past mijn moeder op woensdag op de kinderen. Zo hoeven ze niet naar een BSO (die er niet eens is voor mijn dochter, zit op SO). Ik vind het niet ideaal, maar de kinderen hebben er geen last van, die vinden het hartstikke leuk dat ze een hele dag in de week met oma hebben.
Ik ben eigenlijk best benieuwd hoe de weekdagen er dan uit zien, als je thuisblijfmoeder bent. Ik opende laatst een topic over wat je allemaal onderneemt en toen werd mij (moeder met een 32-uurscontract) verteld dat ik eigenlijk overdreven veel deed met mijn kind op mijn vrije dagen. En dat terwijl ik ook nog heel wat voor mezelf doe, in de avonden bijvoorbeeld. Wat doe je verder dan nog allemaal als je niet werkt? Ik vraag dit puur uit interesse, omdat ik nooit in die situatie heb gezeten.
Niet elke vent kan dat. Echt niet Die van mij doet het OK, maar daar is het wel mee gezegd. Als het alleen van hem af zou hangen, zou ons huis echt vervuilen op bepaalde punten. Ik doe zijn werk niet over, maar we wisselen wel af, zodat het tussendoor ook wel goed gedaan wordt. En ik ben bepaald geen smetvrees-schoon-type
Daar komen alle baby's aan. Ook thuis.... In 3 jaar tijd alle huiltijd optellen, dan kom je aan heel wat uren. Ik ben niet gauw niet zo subtiel meer, maar jouw redenaties slaan echt alles... het gaat echt nergens over, wat jij allemaal zegt.
3 dagen werken blijkt voor mij toch niet zo fijn als ik me had voorgesteld. Op mijn werk heb ik het nu een heel stuk drukker dan toen ik fulltime werkte, ik probeer nu alles in 3 dagen te proppen en dat lukt gewoon niet. Ik blijf dus steeds achter de feiten aanlopen, op het werk maar thuis vaak ook. De was blijft hangen, koken daar heb ik ook niet veel puf meer voor na een werkdag. Gelukkig eet dochter op het kdv of bij oma, voor ons is het dus echt kind oppikken, slaapzak aan en in bed leggen. Als ik zou stoppen met werken zouden we het financieel wel redden, maar ik zou binnen de kortste keren achterlopen in mijn vakgebied. Later weer aan de slag in eenzelfde functie zal er niet snel inzitten, dan zou ik een enorme stap terug moeten doen. Dat zou ik ontzettend jammer vinden van alles wat ik heb opgebouwd. Ook vind ik dat stoppen met werken nou niet echt het goede voorbeeld zou zijn voor mijn dochter: eerst goed op school je best doen, daarna studeren en carrière maken en als je dan een kind hebt gekregen thuis gaan zitten. Zouden we nog een kindje krijgen dan zou ik wel willen kijken naar een oppas aan huis en een dag extra werken. Minder gevlieg en gesleep lijkt me erg fijn, gewoon 's ochtends de kindjes lekker laten slapen en 's avonds thuiskomen en iedereen is al thuis.
Wat een drukte en felheid weer over dit onderwerp toch! Niet voor ieder kind en voor elke ouder geldt hetzelfde. We hebben niet allemaal dezelfde interesse, mogelijkheden en karakter! En ook niet dezelfde financiële wensen en ruimte. Als moeder van zowel een autistisch kind met verstandelijke handicap, en een zich normaal ontwikkelend broertje, heb ik op dit gebied ook keuzes gemaakt. Mijn man werkt duidelijk meer dan voltijds, en heeft het type baan waar hij niet zomaar thuis blijft als er een kindje ziek blijkt. In feite doet hij dat nooit, ook niet als ik ziek ben. Ik werk als zzp'er en het leeuwendeel van mijn werk is thuis aan assessments werken. Klantafspraken zijn veelal in de avond en de laatste tijd ook onder schooltijd. Met een normale school, een ZMLK school verderop, dubbele studiedagen die niet samen vallen en een autistische zoon (ook vaker ziek) die niet altijd zomaar goed gedijt als hij te lang elders moet zijn, of van meerdere locaties moet wisselen op een dag, werkt dit het beste. Tevens ben ik tamelijk gericht geweest op een veilige hechting creëren. Met een tweeling, waarvan één stevige problematiek heeft, ben ik blij dat ik veel tijd en zorg in hen heb kunnen stoppen. Een KDV of andersoortige meerwekelijkse wisseling was voor mijn autistische jochie hels geweest. Het huishouden valt voor 90% ook op mijn schouders. Maar als ik te druk ben met werk en/of de kids, springt manlief bij. Helaas alleen het broodnodige (de afwasautomaat als die in de avond nog niet leeg is ), maar goed, het werkt. Soms een troep, maar over het algemeen meer dan voldoende netjes! De grotere vrijheid, er kunnen zijn voor de kids als nodig én toch ook mij ook op werkgebied nuttig en gestimuleerd voelen, werkt goed voor me. Ook geniet ik van de vele tijd dat ik mijn kleintjes zie. Ook wel eens wat minder als ze kleine draken zijn hoor . Wat ik minder vind, is het vele schakelen tussen werkzaamheden op een dag, bij ziekte klem zitten tussen werk, verzorging en dat ik vaak 's avonds eigenlijk te moe ben om nog aan de slag te gaan. Maar dat moet veelal wel. Zou ik het liefst voldoende verdienen om echt financieel onafhankelijk te zijn? Ja, maar dat is lastig haalbaar als je niet bijna voltijds werkt, en dan zou ik m.i. ook nu nog tekort schieten voor mijn autist, maar eigenlijk mijn andere kleine man ook. En ja, collega's overdag soms. Ik zit best rijk in sociale contacten en echte vriendschappen. Maar de meer oppervlakkige 'collega' gesprekken zijn bij mij enkel snel op school of met buren. Is het 'De Beste Keuze', nee, die bestaat niet. Het is voor ons m.i. wel de beste keuze.
Ik heb het al van kleins af aan altijd geroepen, dat ik zou stoppen met werken als ik moeder zou worden. Helaas is het financieel niet mogelijk. En dat vind ik heel erg jammer...
Deze zin doet me ineens ergens aan denken. Mijn dochter wil heel graag dierenarts worden [denkt ze nu iig]. Ze vroeg laatst aan mij: mama kan ik dan ook mama worden, ik wil graag en dierenarts en mama zijn? Ik vraag me af hoe de moeders in deze topic, die echt overtuigd zijn dat een moeder thuis bij de kinderen hoort, deze vraag zouden beantwoorden aan hun eigen dochter?
Ik zou het zo algemeen mogelijk houden en ja zeggen. Of ik zou zeggen dat je het allebei kan doen, of dat je liever alleen dierenarts bent of liever alleen mama. De wereld ligt aan je voeten en jij mag kiezen wat je het leukste vindt. Zo simpel is dat. Over die keuze hoeft ze nu nog niet na te denken. Wat ik de nu beste keuze voor mijn kind vind, hoeft niet de beste keuze te zijn voor mijn kleinkinderen.
Ik geloof niet dat een moeder per se thuis bij de kinderen hoort te zijn, maar ook al was ik daarvan overtuigd, dan nog vind ik dat ze haar eigen keuze hierin zou moeten maken. Ik kan me ook niet voorstellen dat andere moeders de keuze die ze hierin zelf hebben gemaakt aan hun dochters willen 'opleggen'. En gezien het soort beroep zal ik dan gewoon eerlijk zeggen dat haar kinderen dan heel vaak bij een oppas moeten blijven in plaats van bij haarzelf.
Wat ik me afvraag, degenen die dus niet werken, zijn jullie nooit bang voor later? Want buiten werken voor het geld is het ook een investering in je toekomst. Ik zelf heb geen hoge topbaan en werk maar 12 uur omdat ik niet meer uren krijg. Maar ik heb wel een vast contract en bouw wel al wat pensioen op voor mijn oude dag. Want wat als je partner wegvalt en je hebt zelf helemaal niks opgebouwd, wat doe je dan? Ik hoop dat wanneer de kinderen naar school gaan opnieuw een opleiding te doen om zelf een betere baan te kunnen krijgen maar ben al blij dat ik een baan heb. En alleen al voor later is voor mij reden genoeg om te blijven werken.
Ik zal echt wel het een en ander aan mijn dochter opleggen, namelijk dat ze als vrouw absoluut gelijkwaardig is aan een man. Ik zou het heel erg vinden als ze straks de wereld in gaat met het idee dat het huishouden het domein is van de vrouw en dat een carrière niet te combineren valt met kinderen krijgen (voor een vrouw natuurlijk, bij jongetjes/mannen schijnt dat dan nooit een probleem te zijn). De keuzes die ze daarna maakt zijn aan haar zelf, maar wel graag vanuit deze basis. Ik voel me na het lezen van deze reacties ineens een ontzettende feminist, maar ik schrik er oprecht wel een beetje van hoe in sommige gezinnen het huishouden puur op de vrouw neerkomt omdat de man het niet zou kunnen en dat de vrouw voor haar kinderen dient te zorgen.