Autisme?

Waarom wordt het je dan te veel? heb je geen zin in die onderzoeken? of zit je er zelf niet lekker door in je vel?

Ik begrijp dat wel hoor. Ons zoontje is nu 4 en zit een paar maanden op school en gaat niet helemaal lekker. De intern begeleider kijkt deze week mee omdat ons zoontje op sociaal/emotioneel gebied ruim een half jaar achter lijkt te lopen en onhandig is in zijn contact met andere kinderen, gaat niet lekker zelf aan de slag met iets in de klas...behalve de blokkenhoek. Juf heeft zo haar bedenkingen en wij een klein beetje.

En ook al heb ik er geen zin in, allerlei sessies, we gaan toch dit traject in voor hem, om te kijken of en wat er is, of hij een zetje nodig heeft of andere begeleiding die hem gaat helpen. Omdat ik wil dat hij het leuk heeft op welke school dan ook. Het gaat hier om mijn kind en ik wil dat het gelukkig is en lekker mee kan draaien op school. Misschien doet hij het beter op een ander soort onderwijs. Dat is toch niet erg?

Ts, ik denk dat als jou kind zo achterloopt dat je er in mee moet gaan in de onderzoeken. Natuurlijk zie jij vooruitgang, maar over een jaar moet ze naar school en dan heeft ze er niets aan als ze zich niet verstaanbaar kan maken. Ons zoontje begon langzaam met praten met 20 maanden...het duurde en duurde en nu pas haalt hij het redelijk in, maar als je hoort hoe ver andere kinderen in zijn klas zijn. Hij is gewoon nog niet mondig genoeg om soms iets terug te zeggen waardoor hij gauw fysieker is...maar dat maakt het voor hem niet makkelijk. Je wil toch dat je dochter het straks zo goed mogelijk heeft op welke school dan ook?

Veel sterkte er mee!

 

Het hoeft geen autisme te zijn. Kan ook een TOS zijn (TaalOntwikkelingsStoornis). En hoe sneller dat ontdekt wordt en daar interventies op ingezet worden, hoe beter je dochter zich kan ontwikkelen.
Met een beetje geluk kan ze naar een peuterbehandelgroep van Kentalis (oid) en kan ze daarna zonder achterstand instromen in het reguliere onderwijs.

 

Via het audiologisch centrum zijn er inderdaad ook peutergroepen met meer begeleiding en aandacht voor je kind. Dat is denk ik heel fijn. Er zijn best wat mogelijkheden.

Maar ts, ik begrijp wel dat je het vervelend vind als ze van alles over je kind zeggen. Toen ik met zoonlief naar het audiologisch centrum moest met 19 maanden was zijn gehoor goed maar liet die mevrouw daar weten dat ze het wel bijzonder vond dat hij haar niet aankeek als ze wat tegen hem wilde zeggen, terwijl hij daar met speelgoed van hun lekker aan het spelen was! 19 maanden hè? Ze hintte toen al naar autisme en ik had zoiets van . We hebben het toen gewoon gelaten. Hem wel met 3 jaar laten beoordelen door een logopedist en toen liep hij wel spraak op schema dus...maar goed...nu is er misschien toch iets...en zo blijven we bezig met onze kindjes. Ik ben het dus wel met je eens dat het niet meteen op autisme hoeft te duiden. Maar het is hoe dan ook wel fijn om te weten waar en welke achterstanden er zijn en hoe je dochter er bij geholpen kan worden.

 

Helemaal mee eens. Ik snap je ook wel hoor , ik heb hier ook zo'n exemplaar in huis, zodra hij het woordje moet hoort dan gaan hem de haren al rechtop staan en neemt de houding aan van IK MOET NIKS. Gelukkig kan ik dan tegengas geven aan mijn man en hem duidelijk maken dat hij inderdaad niets moet maar dat het wel verstandig is om te luisteren.

 

Dat het niet leuk is snapt iedereen..maar ik vind je wel een beetje eigenwijs (of de kop in het zand steken) door maar te blijven roepen: ik wil haar op de psz houden. Ik denk helemaal niet (maar dat moet ik inschatten van wat jij mij vertelt, dus misschien zit ik er helemaal naast) dat de psz zich er makkelijk vanaf wil maken. Ik denk dat ze blijven benadrukken dat ze daar niet op haar plekje zit omdat ze jouw weerstand voelen en zij ws een heel grote achterstand vermoeden al dan niet icm met andere problemen. Daarom vinden zij dat ze dus onderzocht moet worden. Dan kun jij als het ware niet meer om de feiten heen omdat je ook blijft zeggen dat jij het niet herkent. Ik denk dat de psz bang is dat jij het niet wil inzien.

Thuishouden tot ze 4 is lijkt mij een onverstandig plan....haat achterstand wordt alleen maar groter en groter en vanaf school op moeten gaan starten kost meer tijd dan wanneer er nu al wat in werking wordt gezet. Ik denk dat je dochtertje met de achterstand die ze dan inmiddels heeft ook erg ongelukkig zal zijn op school en dat lijkt mij geen goede start op de basisschool

 

Maar vind je dat je kind de dupe moet worden van het feit dat jij je irriteert aan die bemoeienis?
Wat is er mis om onderzoek te starten, dan ga je vanzelf zien wie er gelijk had. Als jij dan gelijk hebt: prima, heb je ook stevig materiaal in handen om die hulpverleners een weerwoord te geven.
Maar als zij gelijk hebben en jij blijft gewoon dat onderzoek niet doen, gaat je kindje een nog veel grotere achterstand oplopen dan het nu heeft. Dat haalt je kindje -als die achterstand te ver oploopt- nooit meer in en zal dus nog effect hebben op het moment dat de middelbare school en beroepsonderwijs in beeld komen. Je zou jezelf toch voor je kop slaan als je kind op praktijkonderwijs belandt, terwijl het ook gewoon vmbo had kunnen doen....

Dus echt: stap over je eigen emoties heen en ga dat onderzoek doen voor je kind. Kun je daarna beslissen wat je ermee doet, maar dan heb je tenminste stevige argumenten om te beslissen. Enkel jouw gevoel tegenover de mening van een hele serie hulpverleners vind ik nogal een smalle basis....

 

O, en misschien helpt het ook om eens heel goed zelf te observeren hoe andere kinderen van dezelfde leeftijd spreken.
Ik schrik echt heel erg als je vertelt dat je kindje net met 2-woord-zinnetjes begint. Mijn dochter is jonger dan jouw kindje, (2 jr 8 mnd), heeft een achterstand opgelopen door forse oorproblemen en ondervindt nog steeds lichte gehoorproblemen, maar spreekt vele vele malen beter....

 

Maar is er zoveel meer dat een oorzaak kan zijn van zo'n achterstand. Is er bij je zoon wel ook onderzoek geweest? Is daar iets uitgekomen? Functioneert hij op normaal/gemiddeld niveau?
En weten ze op de psz van zijn verhaal?

Daarnaast: je wekt voortdurend de indruk het onderzoek niet te gaan doen, en nu zeg je dat het al gestart is. Ik kan me dus wel indenken dat professionals die begaan zijn met je kind, er alles aan doen om jou te overtuigen dan: zij denken ws nog meer dan alle moeders hier op dit forum, dat je het gewoon niet gaat doen... (of niet ging doen).

 

Jij bent de enige die denkt dat anderen dat denken, geloof ik. NIEMAND hier zegt dat een kind met een spraakachterstand automatisch autistisch is.
Ik begin wel helemaal te snappen waarom ze op de PSZ zo doordrammen, moet ik je eerlijk zeggen. Je bent zo enorm je weerstand aan het tentoonspreiden en zo alleen maar aan het roepen wat er allemaal zo vreselijk slecht is...

Als je kindje zo'n achterstand heeft en orenklant is, zou ik er zeker meer mee doen. Dan is duidelijk dat hij echt nog onvoldoende hoort.
Dat heb je als ouder vaak nauwelijks in de gaten.
Onze jongste heeft bij 18 maanden de keel- en neusamandelen eruit gehad en knapte toen enorm op. Begon na een tijdje ook de spraakachterstand heel erg in te lopen en wij hadden echt zoiets van: moet je zien, ze hoort alles weer.
Ja, nou, niet dus. De hele winter geen ontstekingen gehad, maar wel aan de lopende band verkouden. Ze bleef ook maar de -en weglaten. Dus in plaats van spelen was het speel, in plaats van denken denk, enz enz.
Toen was ze een paar weken terug voor het eerst eens niet verkouden en ineens begon ze wel spelen/denken/enz te zeggen. En wij maar denken dat ze alles hoorde.... (en ik had een hele tijd juist die -en heel nadrukkelijk benoemd, maar zelfs dan hoorde ze 'm dus blijkbaar niet!).

Doe er dus wat mee, ga terug naar de KNO en laat opnieuw beoordelen hoe het ervoor staat en wat je eventueel nog meer kunt doen om die achterstandspositie te verbeteren.

 

Ten eerste super dat je toch het traject voor je dochter bent ingegaan.
Ik snap dat sommige dingen hard aan kunnen komen,vooral als je er zelf niet echt mee eens bent.
Maar probeer het toch los te laten.

Wij zijn ook met de leeftijd van 3 jaar het traject ingegaan met onze zoontje.
En het beste wat werkt is om het op je af te laten komen.
Dat is soms zwaar en moeilijk,ik weet het.
In het begin was het ook steeds mogelijk autistisch (inmiddels is het bij hem wel vast gesteld) en dat vond ik eigenlijk nog moeilijker dan toen het duidelijk was.
En nu ben ik blij dat wij dit gedaan hebben,dat hij nu de juiste begeleiding krijgt.
Wij zien hem groeien,bloeien,zit veel lekkerder in zijn vel.

 

Nee dat klopt maar in je openingspost schrijf je duidelijk

Zij loopt 9 maanden achter met praten,wij zijn bij een audiologische centrum geweest daar is door verschillende artsen onderzocht.
Wij hebben toen een advies gekregen om haar verder te laten onderzoeken,om te kijken of hier spraken is van autisme dit heb ik toen niet doorgezet wel zijn wij begonnen met logopedie en op de peuterspeelzaal.Daar hebben wij nu een gesprek gehad en zij geven aan dat het toch belangrijk is dat we haar toch laten onderzoeken op dingen als autisme.Ik ben hier best op tegen zij is nog zo klein wij hebben thuis geen problemen met haar,natuurlijk heeft zij een behoorlijke spraak-taalachterstand,maar zij begint nu wel 2 woordzinnen te spreken.
Op de peuterspeelzaal geven zij aan dat zij niet met andere kinderen speelt en niet sociaal is,wat moet ik hier mee?

het is mij uit deze tekst duidelijk dat het niet alleen om haar spraak/taal achterstand gaat. De peuterspeelzaal geeft duidelijk aan dat ze niet met andere kinderen speelt en dat ze niet sociaal lijkt te zijn (zijn toch 2 punten die naar autisme kunnen wijzen)

Daarbij schrijf je dat ze door verschillende artsen is onderzocht en dat ook die artsen aangeven om haar te laten onderzoeken op autisme.

Ik denk dat je je zo vast hapt op haar spraak achterstand dat je vergeet dat er ook andere dingen zijn geconstateerd.

 

Ben wel de laatste om goed advies te kunnen geven.

Blijf doen wat je kunt en doe wat met de adviezen en dan heb je nog geen garantie dat het juiste gedaan woord.

Heb altijd gedaan en advies gevraagd wat betreft zoon diverse dingen gedaan en nog steeds is er veel niet duidelijk.

En werkte wel mee als het om de kinderen gaat staat mijn deur wagen wijt open. Voor hulpverleners maar ik kom er ook achter dat het hier in Nederland een soort kastje van de muur verhaal woord als je kind iets of wat mankeert.

Doe wat jouw goed lijkt dat is het belangrijkste advies en mankeert je kindje iets het is geen schande het is zo. Je leert er wel mee om gaan. En je zult je vaak afvragen of je het wel goed doet of je iets anders in het verleden had moeten doen. Zo voel ik mij op het moment. Van wat kon en kan ik nog meer doen.

Topic gaat niet over mij maar snap wel bepaalde dingen.

 

Nou, of ze dat 'gelijk' doen is natuurlijk maar de vraag...
Met wat je hier allemaal gepost heb, komt het op mij allemaal over alsof jij heeeeeel lang de boot afgehouden hebt. En als professionals dan een kind zien waarvan ze zien dat het hulp nodig heeft en een moeder zegt alleen maar: voor mij hoeft het niet. Ja, dan snap ik dat jeugdzorg een keer ter sprake komt...
Mijn indruk is niet dat zij in het eerste het beste gesprek gelijk zijn gaan roepen dat als je het niet deed, je kind onder jeugdzorg zou komen te gaan vallen...

 

Maar soms is je kind laten testen het beste wat je voor ze kan doen.
Stel bijv. zij is wel autistisch,en zij heeft daarom haar achterstand.
Dan kun je doordat je haar getest hebt zorgen dat zij de beste begleiding krijgt.
Tuurlijk is het in eerste instantie niet leuk om te horen dat je kindje misschien iets heeft,en misschien gebaat is bij een ander soort begeleiding.
Maar als dat uiteindelijk het beste voor haar is.