Maar wat jij bij de kinderen thuis als uitdagend ervaart, ervaart een ander juist weer niet als uitdagend. Bij kinderen thuis zijn is niet uitdagender dan werken, net zomin als werken uitdagender is dan bij de kinderen thuis zijn. Het is voor individuele personen in het ene geval uitdagender en in het andere geval niet. Ik stomp echt af als ik fulltime thuis zit. Heb ik ruim 2 jaar kunnen ervaren: vreselijk. Het was goed voor de meiden hier, met alle gedoe rond gezondheid, maar voor mij was het echt niet fijn. Ik ervaar veel meer uitdaging nu ik weer aan het werk ben.
Absoluut waar, maar het klopt ook niet. De doorsnee werkende moeder ziet haar kind amper na haar werkdag. Het is ophalen van het kdv/go/oppas, koken, eten en naar bed brengen. (Of we hebben het over moeders die halve dagen werken, dat kan natuurlijk). Een vehaaltje lezen zal er nog wel afkunnen, maar dat 'spelen' is natuurlijk een overstatement.
Op 1 dag gezien wel misschien maar over de hele week gezien geloof ik dat nooit...of je moet een hele lousy thuisblijfouder hebben. Ik zie het in alle kleine dingetjes...dat je veel sneller dingen opmerkt of weet wat je kind bezig houdt. Veel kinderen gaan op een schooldag naar school (of ook nog vso eerst) fan 2 dagdelen school, overblijf, bso...dat zijn veel plekken waar het kind dingen beleeft en prikkels op doet...ik merk aan vriendinnetjes van mijn dochter dat ze na zo'n hele dag niet meer weten wat er eigenlijk allemaal op school gebeurd is of wat ze gedaan hebben...en dat gaat niet om 1 kindje maar bij de meesten...wat ook logisch is dat kun je ook niet allemaal onthouden. Ik zou dat jammer vinden als ik dat niet allemaal wist. Als ze hier tussen de middag thuis komt zit ze al vol verhalen. En voor mijn peuter...ik zit niet 24/7 zijn handje vast te houden...maar ook als ik de keuken poets..dweil oid en hij is met iets bezig dan zie ik wat hij doet...hij vertelt van alles tegen mij. En dat is nog buiten de activiteiten die ik echt gericht met alle focus op hem doe.
Het is een combi van beiden denk ik...want ja s avonds is er al ik het algemeen pak een uurtje/1,5 uur tijd waarin ook nog gegeten moet worden en dan 2 dagen in het weekend?
Ik heb jaren in een bubble geleefd met huilbaby's met medische issues. Kwam nergens aan toe; was alleen maar bezig met dragen, voeden en verzorgen. Pas nu de kids ouder zijn, kom ik toe aan een stukje zelfontplooiing. Iets wat ik anders nooit hebben kunnen ervaren.
Je maakt er wel een punt van om mensen verkeerd te begrijpen he Ik dénk helemaal niet dat tbms saaie poetsvrouwen zijn. Ik zeg dat ik verbazend vaak in topics lees dat tbms heel veel in het huishouden doen terwijl de kinderen thuis zijn, terwijl ik dat dus bewust niet doe. En ok, ik had me verkeerd uitgedrukt, ik ben dan niet elke seconde met haar bezig. Maar ik speel wel veel met mijn dochter. En dat vind ik leuker dan koken als ze thuis is
Nou inderdaad.. het lijkt haast alsof het opeens gecompenseerd moet worden omdat papa en/of mama dan vrij zijn en je constant bij het kind op de nek moet zitten?! Waarom koken terwijl het kind slaapt?
I'm confused. Ik kan blijkbaar nooit goed doen. Gaan werken is niet goed want dan ben ik te weinig bij mijn kind. Maar beslissen om de tijd die ik thuis ben met mijn kind door te brengen, haar te vragen hoe haar dag op school was, met haar spelen, gaan wandelen en samen in bad gaan is ook niet goed?
Wat geef je je kind te eten dan? Een magnetron-kliekje? Jij moet als werkmoe (staat net zo dom als tbms, of niet?) prioriteiten stellen, ik niet, ik kan het me allemaal veroorloven. Ik niet.
Jawel hoor, maar wat is er mis met even schoonmaken of koken terwijl ze thuis en wakker is, dat hoort toch gewoon bij het dagelijks leven.
Maar over het punt wat nu over en weer gaat met wel of niet koken met je kind..het eten e.d. dat vind ik dus die kleine dingen. Ik kook uiteraard wel met mn kinderen erbij...anders zou ik het s nachts moeten doen haha. Maar dat ik kook betekend niet dat er ook geen tijd voor de kinderen is. De oudste heeft de leeftijd om mee te helpen..dingen snijden en in de pan doen...vuur vind ik nog een beetje spannend (de jongste komt niet verder dan boontjes breken) en we praten samen tijdens het koken over school of andere dingen of het gaat juist over hetgene dat we gaan eten...ik vind het belangrijk dat ze weet dat de appels en pakken melk niet in de ah groeien en met dingetjes proeven tijdens het koken..waar smaakt het naar enz... Als ik om half 6/ 6 uur thuis zou komen en moest nog koken en eten en de kids naar bed doen dan had ik daar allemaal niet zoveel tijd voor. Wat ik hiermee wil zeggen dat ik ervan overtuigd ben dat kwantiteit van invloed is op kwaliteit.
Kan het zijn dat beide 'kampen' eigenlijk niet echt een heel goed beeld hebben van hoe het 'andere kamp' z'n huishouden runt? Of is het meer 'niet willen'? Magnetron-kliekjes bv... Wat voor raar beeld hebben jullie (of is het alleen dikkerdje Dap die er een sport van maakt de kritische noot uit te hangen?) van een gezin met werkende ouders? Ik kook gewoon. Vaak samen met m'n oudste, die geregeld de champignons (of weet ik wat) totaal tot moes snijdt. Spelen samen terwijl de ander de vaat ruimt. Gaan met z'n allen 3kinderem en 1 ouder) onder de douche. 1 groot feest. Daarna kruipen we met z'n allen in 1 bed en lezen een verhaaltje. Hierin is geen verschil tussen mijn werkende dagen of mijn thuisblijf-dagen. Tuc, mijn moeder was dus thuisblijfmoeders. Ik kan me niet herinneren ooit samen met haar te hebben gekookt, of samen taart/koekjes te hebben gemaakt. Douchen was vlug-vlug en verhaaltjes waren schaars. Kwaliteit?
For the record ik geloof niet dat werkende mensen hun kinderen magnetronkliekjes voorschuiven nee Ik denk alleen niet (en dat haal ik uit mijn eigen ervaring toen ik nog op het kdv werkte) dat je na een werkdag evenveel tijd en geduld hebt om dat soort dingen te doen dan wanneer je een dag thuis bent geweest. En als je 2 of 3 dagen werkt is dat nog niet zo'n punt denk ik...maar met 4 of 5 blijft er dan toch weinig over voor dat soort dingen.
Klopt, er is een minimum aan kwantiteit nodig om aan kwaliteit te kunnen komen. Maar, toen mijn man en ik beiden werkten, was mijn oudste 4 dagen thuis bij minimaal 1 van ons. Dat is best veel tijd. En ik vind dat veel beter dan veel mama en weinig papa. Want dat zie ik hier ook wel veel terug. En dan komen elke keer weer de argumenten, mijn man kan niet minder werken, ik vind dat ook een keuze. Misschien moet je dan ander werk zoeken, of beter je best doen met de baas overtuigen. Ik vind dat het moederschap wat minder opgehemeld mag worden en het vaderschap wel wat meer waardering en input mag krijgen.
Ben ik met je eens Tuc. Ik werk drie dagen, waarvan mijn man er 1 thuis is. 2 dagen gaan ze naar het kdv. Zo is het goed vol te houden en ook op werkdagen genoeg energie over te houden om deze dingen te kunnen doen. Zou ik fulltime werken, dan zou mijn energie/geduld etc echt te kort schieten. Fulltime wil ik dan ook echt niet. Maar... Ik denk dat ook dat weer per mens verschillend is. Toen ik nog studeerde had ik meer dan voldoende aan mijn studie alleen. Mijn vriendin had daarnaast nog een baan van 30 uur in de week en hield nog energie over. Als ik een avond uitging moest ik drie dagen bijkomen. Zij had nergens last van. Zo ook met moeders en ook kinderen. Als je goed jezelf EN je kinderen in de gaten houdt, goed kijkt wat hun spanningsboog is en energie-reserve, dan kan elk gezin z'n eigen balans ontdekken. Voor de 1 zal dat fulltime thuis blijven bij de kinderen zijn, voor de ander deeltijd werken. Het 1 niet beter of fouter dan de ander. Zolang er balans is voor iedereen ik het gezin.
Nou hier kan dat dus ook niet...en de baas overtuigen heeft geen zin...ook de mama's die daar werken mogen niet minder. Dat is een keuze...maar dit werk is wat hij graag doet.
Nou, ik zie dit ook wel bij thuisblijfmoeders hoor Vandaar dat ik werken ook tussen haakjes zette Maar ik neem wel een trend waar, waarbij het lijkt alsof je schijnbaar alleen aan je kind kunt laten voelen dat het 100% geliefd is, als je een heel groot stuk van je tijd beschikbaar stelt voor je kind, ten koste van je eigen activiteiten. Ik denk niet dat ik voortdurend met mijn kind bezig hoef te zijn, om het zich geliefd te laten voelen. Laat staan dat ik m'n huishouden niet zou doen en ipv daarvan allerlei kindgerichte activiteiten zou ontplooien. Hier leren ze dat er naast gespeeld ook opgeruimd en schoongemaakt moet worden. Daar helpen ze soms bij en andere keren vermaken ze zichzelf dan
Maar vind je niet dat die sectoren als geheel een cultuur- en mentaliteitsomslag zouden moeten maken? Hoezo heeft het geen zin de baas te overtuigen? Is er geen CAO waarin dit bevochten kan worden? En als die er idd niet is: wordt het dan niet eens tijd dat er een CAO komt, waarin dit bevochten wordt?