Ja zeker. Als ik lichamelijk het aankon hadden wij al jaren geleden omgedraaid. Ik fulltime hij parttime. Maar dat gaat niet dus hij fulltime en ik 80/100% afgekeurd maar wel mijn eigen bedrijfje. helemaal niets kan ik niet zo goed.. Ik hou van werken.
En uitzonderingen daargelaten (slechte ouders houd je helaas toch) geloof ik dat vrijwel elke man of vrouw voor kinderen kan zorgen of dit kan leren. Alleen krijgen veel mannen gewoon minder 'oefening', waardoor ze misschien sommige dingen op dit moment minder goed kunnen dan de moeder van hun kinderen. Zodra die tijd eerlijker verdeeld wordt, trekt dat volgens mij snel genoeg bij.[/QUOTE] Daar ben ik het helemaal mee eens als mijn man eens alleen is met de kleine gaat t prima maar het komt te weinig voor waardoor hij geen idee heeft hoe huishouden kind en extra dingen te combineren.
Mijn man werkt nu 4 dagen en ik ook (hij werkt 36 in 4x9 en ik werk 34 uur in 4 dagen) maar hij zou wel 3 dagen willen werken. Al geeft hij wel aan als kanttekening bij mijn huidige baan (hij wil op termijn wat anders en dan kan het wellicht niet dus dan wil hij het ook niet maar hier hoefden we in dit topic geen rekening mee te houden In de huidige situatie zou het zelfs kunnen aangezien ik de hoofdverdiener ben. Eigenlijk was financieel het beste als ik fulltime zou gaan werken en mijn man 3 dagen (die krijgt ook nog eens 70% betaald ouderschapsverlof) maar ik wil ook gewoon mijn zoontje zien dus daarom zijn wij beide 4 dagen gaan werken. Maar willen: ja dat wil hij absoluut! Kunnen: Ja qua zorg zeker. Hij zorgt hartstikke goed voor S. Qua huishouden ja ook hij voert alles prima uit. Alleen ben ik een perfectionist dus vind ik het huis nogal ontploft als ik thuis kom waardoor ik alsnog sta te ruimen om 17.00 haha. Terwijl het heus meevalt. Maar ik houd gewoon van een strak VT-wonen huis (echt op het enge af ) maar dat is mijn gebrek!
Dat laatste vind mijn man ook moeilijker dan ik. Hoewel hij inmiddels ook ontdekt heeft dat onze jongens dol zijn op stofzuigen. Dus geef die mannen een stofzuiger en je hebt zo een kwartier je handen vrij waardoor je kunt poetsen. En dan is een deel van je vloer ook al gedaan. Maar mijn man lost dat dan weer op door bepaalde klusjes waarvan we hebben afgesproken die hij doet, door te schuiven naar het weekend. Dan doet hij het als ik ook thuis ben. Ik doe eigenlijk alles bijna net zo makkelijk met de kinderen erbij als zonder kids. Behalve de moeilijke dagen dat je de hele dag een huilend kind aan je been hebt hangen, dan komt er bij mij ook minder uit mijn handen. Maar op normale dagen kan ik opruimen, poetsen e.d. prima combineren met de jongens hoor. Als je het een beetje handig aanpakt en ze laat 'helpen' of als je ondertussen een verhaal vertelt ofzo, gaat dat prima. Mijn man is dan weer beter in boodschappen doen (met of zonder kinderen) dan ik.
dat zou hier wel een probleem opleveren denk...hier krijgt hij ook weinig gedaan met de kinderen erbij en ook al gaat hij dat vaker doen zie ik dat nog niet veranderen..het is een bepaalde slag die hij niet te pakken krijgt. Dat zou betekenen dat wanneer ik moet werken ook s avonds en in het weekend niet doen en dat vind ik eigenlijk ook geen goed plan. Sommigen zetten het huishouden dan maar op een lager pitje maar ik kan dat niet zomaar...in een rommelig niet zo schoon huis functioneer ik gewoon een stuk minder.
Ik ook. En soms geeft dat ook stress omdat ik vooral VIND dat hij het niet zo doet als ik DUS niet goed genoeg Probleem is dat ik mijzelf daar onnodig stress mee op de hals haal. Moet ik mij nog in ontwikkelen haha. In het nieuwe huis wel een schoonmaakster wie weet dat dit al wat wegneemt. In ons geval is het alleen zo dat hij het wel KAN en DOET maar dat Ik het niet goed genoeg vind...
Maar dan zou het niet parttime werken zijn, maar in totaal (meer dan) fulltime. On topic, wij zouden graag beiden 3 dagen werken. Dat zou helemaal fantastisch zijn. Dan ga ik ervan uit dat je in die 3 dagen je werk kan bijhouden qua ontwikkelingen en dergelijke en dat allerlei andere zaken ook geregeld zijn.
uit eigen ervaring, het zit hem heel sterk in het zoeken naar een goede balans en schema op basis van ieders sterke kanten. Ik ben slecht in stofzuigen, maar goed in opruimen. Als je de dagen goed indeelt kun je elkaar daar dus in opvangen. Ik ben goed in boodschappen doen, mijn man in koken. Ook dat kun je dus verdelen en inplannen. Het gaat om kijken wat een ieder wel kan en niet naar wat minder goed gaat.
Nee, ik denk niet dat hij dat wil. Hij vind z'n werk ontzettend leuk en zou zich twee dagen thuis flink vervelen/nutteloos voelen. Mijn man is een echte workaholic én is gek op onze zoon. Hij vind het heerlijk om hem s avonds naar bed te brengen en daarna nog even verder te werken.
Dit is wat wij in de praktijk doen. Ik werk fulltime en mijn man drie dagen. We stijgen allebeide nog flink in salaris de komende jaren en het is de bedoeling dat ik ook steeds minder ga werken.
Nee dat zou mijn man niet willen. Hij vind het heerlijk om voor de kinderen te zorgen , huishouden draait hij zijn hand niet voor om maar hij is gek op zijn werk en zou dit echt willen blijven doen. Daarbij is hij beetje ouderwets : man werk , vrouw thuis. Nu werk ik wel 22 uur maar toch Hij zou het wel echt kunnen dat weet ik zeker !
Nee, mijn man werkt heel graag en vind het niets om huisman (inclusief het huishouden) te zijn. Op zaterdag is het papadag en dat vindt hij voldoende.
Sommige mensen zijn gewoon een ramp in huishouden en alles wat daarbij hoort. Er zijn ook vrouwen die dat hebben. Ik heb dus zo'n man. Kijk een was opvouwen kan hij heus wel..maar daar blijft het verder bij. Niet alleen de werkzaamheden maar ook het overzicht en de prioriteiten stellen erin is niks voor hem. Voor mij lijkt het een tweede natuur...niet omdat ik een vrouw ben en hij een man is maar gewoon omdat wij zo in elkaar zitten. Er is genoeg dat hij wel kan (dingen repareren, financiële dingen uitzoeken... enz enz) en sommigen kunnen heel makkelijk zeggen dat het huishouden later wel komt maar ik kan dat niet...eerst alles schoon en aan de kant en dan kan ik verder.
Wij werken ook allebei parttime. Tot vorig jaar zomer werkten we allebei 3 dagen. In de praktijk kwam daar wel nog 1 of 2 avonden bij voor allebei, maar dat gaf geen opvangproblemen. Nu werken we allebei 4 dagen. 3 dagen was wel heel relaxed hoor. Ik vind het nu wel redelijk stressvol, omdat voor mij die avonden werken (2-3 per week meestal) er ook nog bij zijn gebleven. Mijn man doet niet veel in huis (wel de tuin), dus bijna al het huishoudelijk werk komt op mij neer. We hebben wel een schoonmaakster, maar ook een erg bewerkelijk huis en met 4 mannen zonder opruim-gen in huis, heb ik mijn handen vol. Stiekem lijkt het mij het relaxed als er een van ons altijd thuis zou zijn en de ander fulltime zou werken. Gewoon, dat je je eigen taken hebt, en je niet druk hoeft te maken over de rest. Maakt mij dan niet zoveel uit wie er werkt en wie er thuis is. Ik heb zelf gewoon moeite met het stellen van de prioriteiten van werk, gezin, huishouden, dus vandaar dat het mij lekker lijkt om minder prioriteiten te hebben.
Ik stelde het net voor en mijn vriend was gelijk enthousiast en dus een beetje teleurgesteld dat het om een hypothetisch voorstel ging, haha. Financieel lijkt het me minder, dan moeten we echt wel goed op gaan letten. Ik ben sinds de geboorte van mijn dochter een dag minder gaan werken en dat bevalt me prima. Minder gestress. Ik wil dus liever ook niet terug naar meer dagen.
Oh ja direct! Hij houdt van zijn baan, en helaas is het niet meer mogelijk omdat zijn ouderschapsverlof af is gelopen na heel wat jaartjes, maar hij zou het zo doen als het kon. Als dat betekend dat ik meer moet werken, dan is dat prima. Hij studeert ook nog, wordt binnenkort teamleider dus het kan momenteel niet. Maar hij is echt een super papa. Draait nergens zijn hand voor om, als hij een dag thuis is dan pakt hij gewoon alles op ( en soms nog meer, haha ). Hij vindt zijn kinderen gewoon heel, heel, HEEL erg belangrijk. Vooral omdat hij zelf een vaderfiguur heeft gemist beseft hij hoe belangrijk deze tijd is. Het gaat zo snel voorbij, die herinneringen en gevoelens kan je niet kopen met al het geld van de wereld. Het is nu zoals het is, maar hij is ontzettend dankbaar ( en ik ook! ) dat hij de afgelopen 8 jaar zo ontzettend veel van de kinderen mee heeft kunnen maken. Ook toen het betekende dat hij qua salaris wat in moest leveren, niet dat wij wat te klagen hadden, en dat ik daardoor een paar uurtjes ging werken. Papa en mama zijn hier even belangrijk en zijn absoluut elkaars gelijken in opvoeding, huishouding en kinderen.
Bedoel je dat jij op zaterdag niet thuis bent of dat hij de andere 6 dagen in de week geen vader-activiteiten doet?
Zou de stress niet minder zijn als hij ook minder werkt? Dus jij een dag erbij, maar hij een dag eraf. Als een man teleurgesteld is dat het een hypothetische vraag is en daarin graag de mogelijkheden zou willen bekijken, lijkt het me echt de moeite waard om er een keer over om tafel te gaan zitten.