Wij zijn er nooit bewust mee gaan "beginnen". Wij spreken zelf oudere mensen ook aan met "u" en we merkten laatst dat de kinderen dit zelf hebben opgepikt. Tot onze grote verbazing zei onze oudste "u" tegen de cassiere. Die maakte nog een opmerking: Goh, wat ben jij netjes opgevoed
Je en jij tegen ons en opa en oma's. U tegen onbekende volwassenen, de juf, mijn oma (dus hun overgrootoma) enz. Mijn zoon van 4 weet al goed wanneer je u of je gebruikt. Overigens vind ik het wel vreemd om je man 'papa' te noemen in bijzijn van de kinderen zoals ik hier ergens las.
Elkaar papa of mama noemen, dat vind ik zo seksloos. Ook al doe je dat "voor t gemak van de kinderen". Mijn man is mijn papa niet dus ik zal hem ook nooit zo noemen Wij spreken elkaar gewoon aan met naam of lieverd oid. Dochter noemt ons papa en mama.
Mij boeit het niet.ik ben een Belg wonend in Nederland dus hier is het je jij u ge en gij door elkaar. Ik zeg ook vaak u tegen mijn 2 jarige zoon Verder begrijp ik die regels niet. Waarom moeten kinderen zoveel respect hebben voor ouderen terwijl veel ouderen 0,0 respect hebben voor de jeugd? Ik spreek gewoon iedereen met u aan, ook kinderen
Ja bij ons thuis ging dat ook zo. Ik heb ook heel lang niet geweten hoe mijn ouders heette haha. Ik dacht eigenlijk dat dat toch bij veel mensen zo was
Ooh wat afstandelijk om je eigen kind u tegen je te laten zeggen..... Hier alleen u tegen onbekenden, en niet eens alle onbekenden. Beetje op gevoel eigenlijk. Wij noemen elkaar geen papa en mama. Wel gebruik ik het als ik iets zeg als: vraag maar even aan papa. Maar als ik mijn man aanspreek, noem ik hem bij zijn naam.
Dit! Onze zoon kent onze voornamen, maar spreekt ons gewoon aan met papa en mama. Mijn man noem ik ook bij voornaam of schat oid. Soms ligt het aan het zinsverband en dan zegt ik wel papa. Als mijn man iets vraagt en hij hoort het niet dan zeg ik wel eens: papa vroeg jou iets.
Wij mochten vroeger altijd je en jij zeggen en tegen iedereen die ouder was u. Alleen dit deden wij niet en toen werd het ook voor mijn ouders u tot wij het netjes zeiden. Naarmate wij ouder werden werd het gewoon weer je alleen ik betrap mezelf er vaak op , dat ik gewoon u zeg. Dit vind ik niet afstandelijk , mijn stiefmoeder (ben ik bij opgegroeid is mijn moeder eigenlijk ) is mijn allerbeste vriendin zelfs. Onze kinderen leer ik tegen ons je of jij en voor de rest u. Hier is het ook papa of mama en geen voornamen. Ik noem mijn partner wel gewoon bij naam hoor en andersom. Tantes , ooms , opa's oma's is allemaal tante A.
Doen wij ook idd. Maar je zult mijn man nooit "mam, mag ik de jus?" horen vragen. Als ie dat ooit gaat doen, zet ik hem er hoogstpersoonlijk uit
Hier zeggen onze kinderen u, dit omdat wij willen dat ze het tegen iedereen zeggen. Werkt heel goed en krijg regelmatig complimenten van anderen.
Mijn dochter zegt geen jij of je tegen mij ook niet tegen haar stiefvader of oudere. U hoeft ook niet, gewoon mam en stiefvader bij de naam. Moeilijk is het niet want ik heb haar nooit je of jij horen zeggen in de zinnen naar mij toe. Ook niet naar een ander toe, ze zegt altijd de naam of bijv. Oma , Opa.
Ik ben Belg, en hier worden jij, gij en u door elkaar gebruikt. U is hier dialect, dus dat zet meteen een andere toon dan in Nederland.
In mijn directe omgeving heb ik twee vriendinnen die hun moeder u noemen terwijl ik ze 'jij' noem. Zo awkward. Ik heb weleens gevraagd hoe dit is ontstaan, ik kreeg te horen dat het voortkomt uit respect. Waarop ik vroeg; moet jij dan ook niet 'u' genoemd worden door je ouders? Daar kreeg ik niet echt een antwoord op
Ik zou absoluut niet met u aangesproken willen worden door mijn eigen kind. Ik leer haar later wel wanneer dat wel moet. En als opa en oma er geen bezwaar tegen hebben zijn ook zij je/jij
Hahaha. Zo herkenbaar. Ik gruwel er van! Ml doet het wel eens expres, zijn ouders doen het nog steeds en het is ergenis nr. 1 bij mij.
Dit snap ik niet. Je kind kan toch ook vragen of jij iets aan wil geven? Dan moet hij/zij toch wel je/jij of u gebruiken? Bijvoorbeeld als in: "Mama, wil je/wilt u de pindakaas aangeven?". Ik snap echt niet hoe je het gebruik van je/jij/u volledig kunt vermijden .
Ze zeggen je/jij tegen ons maar vind het wel fijn dat het vooral fatsoenlijk spreken is. Tegen opa's en oma's zeggen ze ook je/jij. Dat was de eigen keuze van hun. Zelf wilde ik 'u' maar mijn ouders en schoonouders corrigeerden dat hahaha. Tegen ouderen is het wel 'u'
Voor mij zit respect niet in het woordje u. Maar ik vind het wel een goede beleefdheid. Ik vind het zeker niet afstandelijk. Hier wordt het gewoon je tegen ons, maar zou geen problemen hebben gehad met u.
Whaha wat erg. Nee dan staat het ver van elkaar. Maar dat lijkt me een uiterste, het is natuurlijk wel zo bedoeld. Ot; Wij noemen elkaar per ongeluk weleens papa of maam al hadden we dat van te voren niet in gedachten. haha. Wel alleen als de kinderen erbij zijn, dan zit dat nog in je systeem ofzo. In Friesland zeggen ze geen u trouwens maar alleen: Wil heit de pindakaas geven Dat kan dus ook.