Hoi, Onze tweede komt als de oudste 3,5 jaar is. Beetje voorbarig misschien maar we willen daarna graag een derde als we die mogen ontvangen. Nu lijkt het mij fijn als die pas komt als de tweede bijna 4 of 4 is. Dan heb je er dus eentje van 8, van 4 en van 0. Hoe denken jullie daarover?' We denken hier nu aan omdat we in de toekomst willen verhuizen en dat dus nadat nummer 2 geboren is. alvast bedankt!
Wij hebben er nu twee met iets meer dan 3 jaar verschil. Ik vind het een fijn leeftijdsverschil. De oudste was zindelijk, kon al zelf traplopen, hoefde niet meer in de kinderwagen e.d. Je hebt dus in letterlijke zin je handen vrij voor een baby. Onze knullen trekken echt naar elkaar toe. Natuurlijk maken ze ook wel eens ruzie, want ze willen met regelmaat allebei hetzelfde speelgoed hebben. Dat 'probleem' heb je denk ik met elk leeftijdsverschil wel. Maar ik zie ook dat de oudste echt zorgzaam is naar zijn jongere broertje. En ondanks dat hij ook pas 4,5 is, kun je hem wel bepaalde dingen uitleggen. Bijvoorbeeld dat de jongste nog niet kan praten en het dus niet kan zeggen als hij iets niet leuk vindt. En dat je dus goed op zijn gezichtje en geluiden moet letten. Als je namelijk doorgaat met iets doen wat hij niet leuk vindt, slaat of bijt hij. Dat mag niet, maar je kunt het zelf vaak wel voorkomen. Omdat de oudste ook echt wat ouder is, merken wij dat hij daar ook echt wel op probeert te letten. (Al denkt hij er niet altijd aan hoor.) Onze jongste kijkt echt op naar zijn grote broer. En ze kunnen heerlijk spelen samen. De oudste heeft al de leeftijd dat hij zijn spel wat kan aanpassen aan de jongste. Een kindje van 2 kan dat waarschijnlijk nog niet. Wij hebben (op dit moment) geen wens voor een derde. Ons gezin is compleet. Maar mocht er toch een derde komen, dan zou ik nog een keer een leeftijdsverschil van 3-4 jaar prima vinden hoor.
Mijn oudste 2 schelen 2 jaar, de jongste en middelste een kleine 3 jaar. Mij lijkt 4 jaar vreselijk, ben je 2x net uit de luiers, kun je helemaal opnieuw beginnen.
Ik vind dat een net te groot verschil, kinderen zitten hun hele jeugd in totaal verschillende levensfases en delen daardoor weinig. En vanuit de ouders zou ik het niet wenselijk vinden, zit je 12 jaar lang in de vóórschoolse/baby/peuter/luiers/zindelijkheid fase. Als je daar net uit bent is je oudste ineens een puber, en zit je vervolgens 12 jaar lang met pubers in huis Het moet de mensen overigens maar gegund worden om dit te kunnen sturen, laten we dat voorop stellen.
Dat laatste sowieso, en verdet sluit ik me ook bij je aan. Zie het nu ook bij een vriendin van mij met 3 kinderen van 5, 9 en 13. De oudste is natuurlijk op en top puber, de middelste wil gamen en met zn vrienden buiten spelen en de jongste klaagt dat niemand met hem wil spelen en zijn broer en zus klagen dat hij vervelend en kinderachtig is -> dus die komt praktisch ieder weekend hier.
Hier zijn we ook begonnen voor een tweede, dus als het ons gegund is, zit er sowieso bijna 4 jaar tussen. Wij zeiden vanaf het begin al dat als het kan ongeveer 4 jaar tussen. Ik heb nog geen ervaring en een derde willen wij niet, maar het lijkt mij juist ideaal. Eerder wou onze draakje geen eens een broertje/zusje en nu wel heel graag. Dat geeft toch wel rust erbij, niet dat zij iets te beslissen heeft natuurlijk, maar het idee dat ze het beter begrijpt, ze ook kan begrijpen waarom iets wel of niet kan geeft me rust. Bij een familie lid zit tussen alle kids ook 4 jaar tussen en bij hun is het 10x niets. De oudste is altijd heel rustig en opzich zelf geweest, maar de middelste is druk en dwars ze hebben vaak ruzie. De jongste moest niets van de middelste weten(nu wederzijds) en de oudste liefst van beide niet. Maar nu ze ouder worden kan hij wel wat beter met de middelste omgaan, alleen beide in andere levensfase, oudste is nu bezig met meisjes. Maar het ligt ook aan kinderen hun karakter, jullie opvoeding etc. Succes hoor 😊
Het lijkt mij ideaal. Sowieso het leeftijdsverschil van 4 jaar is echt aan te raden Ik wil om meerdere redenen geen derde meer maar anders was het hier ook zo geweest. Wat betreft de leeftijdsfasen...tja dat is ook maar net hoe je kinderen zijn. Mijn oudste zou het fantastisch vinden als ze er over 2 jaar weer een broertje of zusje bij kreeg. Er zijn vast ook kinderen die het vreselijk vinden. En voor jezelf. Ik vind het nu heel erg fijn dat we alle fasen een poosje uit elkaar hebben. We hebben onze oudste helemaal met alle aandacht uit zien groeien tot kleuter en toen gingen we weer de baby fase in. We hadden er veel tijd voor en waren een stuk relaxter omdat de oudste al zo zelfstandig is. Het enig wat even tegenviel waren de nachten...want daar waren we helemaal uit..maar daar ben je ook weer zo aan gewend. Het scheelt heel erg hoe je er zelf in staat...ik lees zo vaak hoe vreselijk moeders de babytijd vinden...nou ik geniet met volle teugen...en alles ging hier ook niet van een leien dakje hoor.
het is ook erg persoonlijk natuurlijk.. Maar ik bedoelde niet zozeer een moeilijke babytijd dat zolang kan duren, maar juist de beperking dat je als gezin hebt met heel lang hele kleine kinderen. Als bijna 8-10 jaar lang het hele gezin aangepast wordt qua mobiliteit aan een kind in een buggy, aan slaapjestijden enz Dat beïnvloedt niet alleen de ouders, maar ook een kind dat inmiddels bijv. al 8 is en nog steeds gezinsuitjes heeft die ook leuk zijn voor een baby/dreumes.
ik heb ook 2 jongens met 3.5 jaar ertussen net als tupp, ze zijn echt gek opelkaar. Ze hebben hun eigen leven (opvang en school/bso) maar doen ook veel dingen samen binnen het gezin. Maar ik moet zeggen dat ik juist dit leeftijdsverschil ideaal vond omdat ik graag 2 kinderen wilde. Als je 3 kinderen hebt met dit leeftijdsverschil is het verschil tussen de oudste en de jongste wel erg groot. Mijn man komt uit een gezin met 4 kinderen met steeds 3/4 jaar ertussen en de oudste en de jongste zitten dan wel echt altijd in een compleet ander levensfase tot op hoge leeftijd
Ligt toch aan je kind ??? Toen ze hier net 1 was zijn we naar walibi geweest vooral leuk voor mama en papa. Maar toch had ze het erg leuk hoor.. vind dat je best met alle kinderen in verschillende leeftijdsfase rekening kan houden. En als je bijv met je 2 jarige en 6 jarige naar plopsaland gaat en oudste van 10 wilt niet mee, regel je toch dagje oppas voor oudste of weekendje logeren bij vriend/neef/nicht.
Hier 3 jaar en 10 mnd tussen de twee. Het heeft in elke fase voor en nadelen: oudste heeft zw. schap en komst van zusje bewust mee kunnen maken. Er is nooit sprake geweest van jaloezie, ze begreep heel goed dat haar zusjeklein was en veel directe zorg nodig had. Ook was oudste al best zelfstandig. Nadeel was ochtendspit en het naar school brengen halen en naschoolse clubjes etc combineren met flesjes slaapjes etc. Inmiddels is jongste 2 jr en 6 mnd en ze kunnen nu samen spelen. Wel speelt jongste natuurlijk anders dan oudste. Samen delen is soms moeilijk maar als ik het vergelijk met anderen die kinderen hebben die korter op elkaar zitten dan valt het heel erg mee. Wat wel fijn zou zijn is als het middagdutje niet meer nodig is ivm weekeind activiteiten.
Ik heb er geen ervaring mee, heb een zoontje maar mijn broer heeft de tweede gekregen toen de eerste 3,5 jaar was. Hij wil graag nog een derde kindje maar dan dichter op elkaar. Zijn redenen hiervoor zijn. - minder leeftijdsverschil hebben ze toch meer aan elkaar omdat de levensfases gelijk zijn. - uitjes, dagactiviteiten zijn voor de oudste minder leuk omdat de jongste nog slaapjes heeft. - de jongste moet vaak zijn bedje uit omdat de oudste naar school/ uit school, zwemles etc. moet. Hij geeft aan dat hij bij een derde kindje niet voor zo'n groot leeftijdsverschil wil gaan (mits gegund uiteraard). Ondanks dat ze elkaar super lief vinden is echt samen spelen bij 1 en 4,5 niet aan de orde en zal denk ook nooit echt helemaal zo zijn. Zoals mijn broer het zegt "ze hebben meer aan elkaar als het leeftijdsverschil kleiner is". Ook vind hij de slaapjes etc. minder en als je dit zoals hierboven gezegd 10 jaar hebt ..., Denk dat het aan ieder zelf is, aan het kind en je gezin ligt.
Ja, onze kindjes spelem ook heel veel samen, alleen de oudste het minst met de jongste, daar speelt natuurlijk ook het leeftijdsverschil mee.
Hier ook 3,5 jaar verschil. De kinderen zijn dol op elkaar. Ik vind het wel lastig dat ik standaard klem zit tussen school en de slaapjes. Ik weet dat ik deze fase even door moet. Ik breng dochter naar school. Geef zoon een fruithap en breng hem naar bed. Vlak voor dochter uit school gehaald moet worden, haal ik hem uit bed. Samen broodje eten. Dochter weer naar school en zoon weer naar bed. In de hoop dat hij op tijd wakker is om dochter weer van school te halen. Het wordt vast wel makkelijker als er 1 slaapje afvalt. Nu is het 1 grote race om iedereen op tijd op school of naar bed te krijgen.
Ik heb tussen mijn oudste 2 2 jaar en de jongste zit 4 jaar onder de middelste. Voor mezelf waren die 4 jaar leeftijdsverschil de laatste keer wel erg lekker. De oudste twee gingen al naar school, daardoor had ik meer tijd voor de kleinste. Maar aan de andere kant hebben de oudste twee wel veel meer aan elkaar en zal de jongste er altijd maar een beetje bijhangen. Ze spelen wel veel met hem, maar de oudste twee mogen en kunnen samen al veel meer dan de jongste. En dat is voor mij ook wel weer makkelijk. Als ik de jongste niet had, zou ik mijn handen nu al veel meer vrij hebben, want de oudste twee vermaken zich wel zelf. Dus je bent wel veel langer gebonden met steeds zulke leeftijdsverschillen.
Hier zijn mijn kinderen nu 13, 8 ,en 3 dus ja zit hier heel lang in de puberteit en elke keer als de een uit de luiers was kwam er weer 1 in. Maar het is ontzettend leuk en de oudste vind zo,n klein zusje ook hartstikke leuk. Ze hebben kwa spelen niet veel met elkaar natuurlijk dat is erg jammer. En de jongste moet idd overal mee naar toe maar ja daar is ze inmiddels wel aangewend. Ook met uitstapjes is het of voor de oudste niet leuk of voor de jongste niet leuk. Het heeft dus zijn voor en nadelen maar ik ben er erg blij mee.
Dank voor jullie reacties. We wachten gewoon rustig af wanneer we er weer klaar voor zijn. Het scheelt hier wel dat we een continu rooster hebben op school, de kleuters gaan 4 dagen van 9.30 tot 15.00u naar school. qua slaapjes niet zo lastig dus. Verder vind ik het heerlijk om straks 'weer opnieuw' te beginnen. De luiers zijn al een poosje de deur uit en straks begin ik er met plezier weer aan. Wij willen juist graag lang van kleine kinderen genieten. Dus steeds 1 kleintje lijkt me leuk.
Ah ja joh, hier 3 jaar en 9 maanden ertussen. We hadden liever 3 jaar leeftijdsverschil ertussen maar dat heb je niet altijd voor het zeggen . Ik vond het prima, ja weer luiers, weer gebroken nachten, weer die tandjes die doorkomen maar wel zekerheid dat de oudste uit de luiers was, redelijk zelfstandig was en nog belangrijker..in iedergeval WEL doorsliep en niet meer zo vaak ziek was. Moest er zelf niet aan denken twee kinderen onder de 3 jaar in luiers en niet slapend 's snachts. Dus het is heel persoonlijk denk ik. Qua samen spelen gaat dat prima hier. De oudste (meisje) is erg zorgzaam en kan met elke leeftijd leuk omgaan. En nu de jongste zelf naar school gaat krijgt hij ook zelf vriendjes om mee te spelen 's middags na school. Dus prima. Nu zijn ze 8 en 4 en wordt het makkelijker. Heerlijk geen slaapjes meer dus tijd voor leuke dingen in het weekend en allebei op school .
Ik vind dat voor t leuk net te veel. Hier zit er ruim 2,5 en 3 jaar tussen, en de oudste twee spelen heel veel samen (nu 5 en 3). Dat vind ik heel leuk! Maar minder ruimte zou ik ook niet willen, want met 1,5/2 jaar kunnen ze nog veel minder begrijpen, en dat is met 2,5/3 jaar al heel anders.