ik zal het kort proberen te houden, als er vragen zijn stel ze dan ook alsjeblieft want ik weet niet wat ik moet doen. mijn ex en ik zijn ruim 1,5 jaar uit elkaar. wij gaan uit van het co ouderschap gebeuren. zodra ik hem ergens op aanspreek of het ergens niet mee eens ben, gooit hij het op "in het belang van de kinderen" onze gesprekken gaan nu alleen via sms omdat ik zn kop niet meer kan aanzien. het riedeltje in het belang van de kinderen herhaalt hij alleen maar uit zelfbescherming om het zo maar even te zeggen, want niks dat hij doet is in het belang van de kinderen. zo heeft hij een keer gezegd " de kinderen hou ik bij mij omdat ik anders geen toeslagen meer krijg" en dat blijkt ook zo want de verzorging is vreselijk. als ik de kinderen tussen de middag ophaal om een boterham thuis te eten, schaam ik me dood dat hij ze zo naar school heeft gebracht. ochtend poepjes in hun oogjes, haren niet gekamd, te grote of juist te kleine kleren aan en vaak niet gestreken. ik heb hem zovaak gezegd hierop te letten maar dan reageert hij niet en zegt ook niks. lange nagels, vieze oortjes, noem maar op. de keren dat ze bij hem zijn brengt hij ze 9 van de 10 keer naar oma, zodat hij zelf vrije tijd heeft. ik ben vandaag naar de advocaat geweest omdat hij zich niet aan de regels van het ouderschapsplan houdt. ook dit heb ik aangekaart. is er nog meer wat ik zou kunnen doen?
Ik kan je geen advies geven, heb hier geen ervaring mee. Maar ik wil je wel veel sterkte wensen en ik hoop dat je snel een goede oplossing vind. Dikke knuff
Ik vind trouwens dat je helemaal gelijk hebt dat je stappen wil ondernemen. Mag ik vragen, hoe vinden je kindjes het eigenlijk om naar hun vader te gaan?
de kinderen vinden het leuk om hem te zien laat me het zo zeggen, want als ze weer naar huis komen en ik vraag hoe het bij papa was en of ze nog iets leuks hebben gedaan is het keer op keer zo dat ze zachtjes zeggen..nee niks.
ik vind het zo erg en het breekt mijn hart echt dat hij ze eerder als een last ziet en ze alleen houdt voor de toeslagen. de kinderen die hebben geen idee dat het niet zo hoort te gaan, ze zijn nog maar klein. 4 en 6 jaar oud. en ja papa is papa en zijn blij om papa te zien. en ik zit hier als hun moeder hopeloos toe te kijken dat het niet zo hoort te gaan en dat kan ik ze ook niet vertellen. hij geeft geen zak om hoe ze erbij lopen of iets leuks met ze te gaan doen. al is het maar 1 keer in de maand dat hij ik noem maar wat, met ze gaat zwemmen ofzo
Verschrikkelijk zeg. Wat moet dat moeilijk zijn als moeder om je kinderen zo te zien. Was hij vroeger wel een leuke vader? Sorry ik voeg niet echt wat toe, maar ik blijf je topic zeker volgen. Ik hoop dat er meiden zijn die je goede adviezen kunnen geven! Nogmaals sterkte meid
nee ook toen deed hij alles met tegenzin, alles was hem teveel. ik was dood en doodmoe van het werken, het huishouden en de kinderen verzorgen maar als iets niet vlot genoeg ging of het werd even te druk raakte hij zwaar geirriteerd en kwam de ene k na de andere eruit. hij ging toen wel zo nu en dan met ze naar de speeltuin maar was voor de rest van de dag "uitgeput" ik ben geen bange zwakke vrouw, ik kan echt heel veel hebben maar ik wilde niet dat mn kindjes zouden merken dat papa zo snel boos werd dus probeerde ik altijd alles te doen. nu ben ik er niet als ze bij hem zijn en ik kom de dagen dan letterlijk in angst door want wat nou als de kinderen niet snel genoeg eten of aankleden, hij houdt er geen rekening mee dat ze nog klein zijn en je niet teveel van ze moet verwachten. ik hou echt mn hart vast
nee, wat zou ik dan moeten zeggen? kun je de school ook hierbij betrekken? de kinderen doen het gelukkig hartstikke goed op school.
50/50 verdeling ze zijn nu van woensdag tm maandagochtend bij mij maandagavond tm woensdag ochtend bij hem woensdag tm vrijdagochtend bij mij vrijdagavond tm woensdagochtend bij hem en zo gaat dat steeds door.
Nou ja, ben zelf docent en hoe een kind eruit ziet valt ons echt wel op. Deze kinderen melden wij soms ook bij de schoolarts. Als jij je echt zorgen maakt over hoe ze op school aankomen dan zou ik die zorg wel uitten. Als je kinderen straks groter worden zit er helaas ook een kans dat ze gepest gaan worden om hoe ze op school rondlopen.
en als er een kind opvalt, gaan jullie dan in gesprek met de ouders hierover of wordt er een soort dossier of iets dergelijks opgemaakt? mijn zoon is kort geleden naar de schoolarts gegaan, behalve zijn oogjes was alles goed
want als ik even erover nadenk moet ik heel eerlijk zeggen dat hun school er in mijn ogen...ik kan het ook verkeerd hebben natuurlijk, daar niet op let. er lopen er 3 kindjes rond die er echt heel slecht uitzien en in de winter in een dun jasje lopen. echt heel zielig, veels te kleine broeken maar naar mijn idee letten ze daar niet op want sinds ik er kom met de kinderen lopen ze zo rond. ook het uiterlijk is triest. en nou ben ik echt niet zo dat kinderen altijd in splinternieuwe kleertjes moeten lopen of alles moet gematched zijn, echt niet. maar het moet wel seizoensgebonden zijn en passend qua maat.
Tijdens een ouderavond probeer ik dit eerst bespreekbaar te maken met de ouders, mocht dit niet baten dan maak ik een melding. Maar ik ken ook collega's die meteen een melding maken en dat komt dan idd in een dossier. Wij krijgen als onze leerlingen naar de schoolarts moeten een vragenlijst en dan wordt er ook specifiek gevraagd om persoonlijke hygiëne, maar ik weet niet of dat overal zo is. Zie de school niet als je vijand, ik geef kinderen ook wel eens deodorant als ik weet dat ze daar thuis niet veel mee hebben, of heb ontbijtkoek in mijn lade voor kinderen die 's ochtends geen ontbijt krijgen. Mijn zus werkt op het basisonderwijs en ik weet dat zij een kindje heeft die ze elke morgen even een nat washandje door het gezicht heen haalt en de haartjes kamt. Ouders weten dit trouwens.. Heel sneu allemaal..
nee hoor, ik zie ze zeker niet als vijand. het is alleen maar fijn als de school hier ook op let en net zoals bij jou of je zus de kinderen onder je hoede neemt. het hoort niet en is inderdaad erg triest dat het zo moet gaan. het is een leuke school, de kinderen hebben het er erg leuk, ik weet alleen niet hoe ik moet omgaan hiermee en waar ik allemaal terecht kan
Kan me dat goed voorstellen, heb je een beetje een goede band met de juf/meester? Misschien een idee om nu te wachten tot volgend schooljaar? Met 5 gaan ze weer naar de schoolarts.. Misschien een stom idee, maar kun je misschien de naam in de kleertjes maken zodat hij kan zien wat bij welk kind hoort? En dus zelf gestreken kleertjes meegeven? Kunnen ze zichzelf al een beetje aankleden en haartjes kammen? Misschien kun je je kinderen aanleren dat ze zelf 's morgens even hun haartjes kammen en hun gezichtje wassen. Doe je van die vochtige washandjes van de action of zo in hun tasje.. Ik roep maar wat hoor..
hij weet heel goed wat bij wie hoort want we hebben een jongen en een meisje en het meisje is echt een meisje dat van hartjes roze enz houdt. ze kunnen zichzelf al heel goed aankleden, haartjes kammen nog niet. ik probeer ze inderdaad zoveel mogelijk aan te leren maar bepaalde dingen moeten gewoon door de ouders gedaan worden. ik wil bijvoorbeeld niet dat ze hun eigen nagels knippen of oortjes schoonmaken. en ik vind dat kinderen en dan vooral zulke kleintjes een papa en mama hebben die ze moeten verzorgen. het kan niet zo zijn dat ze sochtends zelf hun gezichtje moeten schoonmaken omdat de ene ouder dat niet doet. ik val jou niet aan hoor, ik ben echt heel dankbaar dat je met mij wilt meedenken. met de juf van mijn zoontje heb ik een betere band dan met de juf van mijn dochtertje. geen discussies mee gehad ofzo hoor maar ik kan prettiger praten met de andere juf