Cadeautjes geven op onze feesten vind ik eerlijk gezegd wel een beetje ver gaan. Ik bedoel: als ik geen kerst vier (en dergelijke), vind ik niet dat ik van hen kan eisen dat zij hun cadeautjes op onze feesten geven.... Ze kunnen ieder moment los van een bepaalde feestdag immers cadeautjes geven en vanuit de Islam bekeken is daar ook niks mis mee. Zo doet mijn moeder dat in ieder geval gewoon. Ze had voor mijn neefje allerlei sintcadeautjes gegeven en een aantal dagen later (op een 'gewone' dag dus) voor onze kinderen gegeven. Vond het alleen niet zo leuk dat er sintpapier om zat, maar ja, ze heeft de cadeautjes gewoon gelijk gekocht met die van neefje en papier werd gelijk weggegooid. En van mij hoeft dat gecompenseer ook niet per se, dat onze kinderen iets krijgen omdát neefje iets krijgt vanwege zulke feestdagen. Maar dat is meer omdat m'n moeder anders vindt dat ze haar kleinkinderen niet gelijk behandelt. Mijn moeder heeft het meeste wel min of meer geaccepteerd ondanks dat ze er moeite mee heeft. Ze ziet bv. dat mijn dochter eigenlijk alleen rokken draagt (of broeken met een jurk/tuniek erover) en zegt daar niet echt iets van maar ik weet dat ze er wel iets van vindt haha. Zo ook met haar hoofddoek die ze af en toe draagt en over een paar jaar ook wil fulltime gaan dragen. En eigenlijk wel meer dingen die ze 'extreem' vindt, maar ja, we weten beiden dat discussies hierover niks gaan opleveren.
Wat mijn bekering betreft. In het kort komt het er op neer dat ik vanuit mezelf ben gaan zoeken, eigenlijk had ik altijd al interesse in verschillende geloven en nog steeds vind ik het leuk om te lezen hoe mensen met andere geloofsovertuigingen in het leven staan. Maar ik had ook wel echt behóefte aan het hebben van een eigen geloof, naast de interesse ervoor. Ik ben niet echt met geloof opgevoed, mijn vader was een atheïstische ex-christen (nederlands hervormd), mijn moeder communistisch opgevoed en later boeddhist geworden. Boeddhisten geloven niet per se in een God en zijn agnostisch, iets waar ik me niet zo in kon vinden. Ik denk snel zwart-wit dus vond dat maar vaag. Of je gelooft in een God, of niet, en niet iets ertussen. Het jodendom was al uitgesloten omdat ik geen jood ben en mijn moeder ook niet (en van wat er in de talmoed staat werd ik ook niet echt vrolijk van, sommige dingen dan). Aan het boeddhisme/hindoeisme en dergelijke richtingen heb ik nooit echt behoefte gehad. Te zweverig en dan met allemaal goden die elkaar vermoorden om een vriendinnetje e.d, zo'n god kon toch nooit almachtig zijn, dacht ik dan. Ook reïncarnatie, het geloof daarin althans omdat het voor mij duidelijk is dat dit niet bestaat, vind ik onrechtvaardig omdat een met aids geboren babytje in Afrika 'maar beter had moeten zijn in z'n vorige leven', anders was hij/zij niet zo slecht terecht gekomen... Christendom had me ook nooit écht aangetrokken en vond ik nog zweveriger dan het boeddhisme en nooit duidelijk, dan zeggen ze weer dat er 1 God is, en dan zijn het er ineens weer 3. Om het nog maar niet te hebben over de wetten die ze om (voor mij) onduidelijke redenen niet meer willen volgen. Vragen aan christenen maakten het er niet duidelijker op. Zodoende kwam ik er dus achter dat de Islam alles heeft waarnaar ik verlangde. Geloof in 1 god (en geen 3), het geloven in álle profeten (dus niet zoals de joden die Jezus vrede zij met hem verwerpen, of de christenen die niet in het profeetschap van Mohammed vrede en zegeningen zij met hem geloven, ondanks dat zijn komst in de bijbel staat aangegeven) en een boek dat nooit is veranderd in tegenstelling tot de bijbel. Het werd me gewoon gelijk duidelijk na het lezen van (een vertaling van de) Qur'an dat dit gewoon de waarheid moest zijn. Ik begreep ook dat er van mij, evenals de gehele mensheid, werd gevraagd om Allah te aanbidden. Nou ja, zo is mijn zoektocht een beetje verlopen.
Mooi om je verhaal te lezen Islah! Blijft toch altijd bijzonder vind ik. Bij mij is het ook uit mezelf gekomen. Ik kende mijn huidige man toen wel al, maar die wist eigenlijk niks van mijn zoektocht af, pas toen ik het besluit al genomen had. Ik ben ook niet gelovig opgevoed, maar van mijn oma wel meegekregen dat er een god was. Dit heb ik ook altijd gelooft. Ik heb dus ook niet álle geloven onderzocht, maar alleen de monotheïstische. de antwoorden die ik kreeg, komen ook heel erg overeen met die van Islah. Wat ik ook heel erg mooi vond/vind aan de Islam is dat er zoveel mensen zijn die nog steeds met zoveel toewijding hun geloof belijden. Vinden jullie het soms niet ook lastig dat je geen gezamelijke feestdagen met je familie meer hebt? Ik weet dat het mij erg kwalijk wordt genomen dat de familie soms een beetje ui elkaar is gevallen door mijn keuzes, wat ik zelf niet helemaal eerlijk vind, maar oke.. maar toch mis ik het ook wel soms!
Dat vind ik ook . Wat betreft familie: ik probeer 'gewoon' een tussenweg te zoeken die voor iedereen acceptabel is. Ook al heb ik geen behoefte aan het vieren van kerst, voor mijn moeder is het wel heel belangrijk om die dag niet alleen te zijn (mijn vader is een aantal jaar geleden overleden). Ik zal haar dus nooit alleen laten op een dergelijke feestdag en ik vind het ook prima als ze de meiden een chocoladeletter wil geven of wat kadootjes onder de kerstboom legt. Maar ik vertel ze er wel bij dat Sinterklaas niet bestaat, en dat sommige kinderen met sinterklaas kadootjes krijgen en dat zij dat met bayram (eid) krijgen. Beetje hetzelfde met verjaardagen. Ik vier mijn eigen verjaardag niet, maar als mijn moeder jarig is ga ik natuurlijk even langs met een kadootje en om een stukje taart te eten. Niet om het vieren van de verjaardag, maar omdat ik haar niet alleen wil laten op zo'n dag waar zij waarde aan hecht.
Ja wij doen hier met eid beide feesten cadeaus voor de kinderen em dam versier ik de woonkamer met slingers ballonnen en doe ik een lekker ontbijt op tafel de cadeautjes verstop ik en na het ontbijt mogen ze ze uitpakken erna kleden ze zich aamet hun nieuwe kleding en gaam we nasr me schoonouders War de rest vd familie bij een komt Vorig jaar suikerfeest waren we in marokko zijn we lekker uiteten geweest en hebben de kids ook een cadeau mogen uitzoeken. In sha allah dit jaar ook met suikerfeest in marokko
Hier ook met de eid cadeaus maar ik vind niet dat ik dat van mijn niet-islamitische familie kan verwachten.
Ik wilde dit nog beantwoorden maar het werd wel erg laat gisteren. Heb eigenlijk nooit veel met m'n familie gehad en met bepaalde familieleden was er sowieso al weinig contact. En daarbij zou dat i.v.m het niet gemengd mogen zitten lastig gaan (neven enzo) al heeft zelfs mijn man dat in zijn familie, bepaalde nichten die boos op hem zijn omdat hij ze geen hand wil geven als hij z'n tante bezoekt. Kerst e.d vierden ze uit traditie en niet vanuit geloofsovertuiging, en daar ben ik sowieso eigenlijk al principieel op tegen. Ik vind dat je een christelijk feest zou moeten vieren als je christen bent, en niet als ex-christen of als communist e.d dat slaat (naar mijn mening) eigenlijk gewoon nergens op. En als je het dan ook nog eens storend vindt als iemand besluit om niet meer aan die vreterij mee te doen, tja... Ben jij eigenlijk met een geloof opgevoed nourenyasmin? Dat je nog veel toewijding ziet bij moslims was misschien mooi meegenomen maar niet de doorslaggevende factor in mijn bekering. Ik had namelijk al geleerd dat ik vooral niet naar moslims moest kijken, maar naar de Islam zelf. En daarbij zijn er ook nog veel echt toegewijde joden en christenen. En er zal ook een tijd aanbreken waarin steeds minder mensen gaan praktiseren zoals de profeet sallallahu 'allayhi was-sallem heeft gezegd dus dan zul je sowieso alleen maar moeten kijken naar de Islam zelf, i.p.v de mensen.
Hier vieren we ook nooit feestdagen samen. Mijn moeder vind het wel jammer. Vooral nu hier 3 kinderen op een rij jarig zijn wil ze graag iets kopen ed. Ze komt dan maar halverwege een keer langs met dingetjes die ze graag wil geven. Ze blijft trouwens wel hardnekkig verjaardagskaarten sturen haha. Gelukkig weten mijn kinderen nu wel hoe of wat (zitten op een islamitische school en daar vieren ze ook geen verjaardagen dus minder moeilijk voor ze Alhamdulillah). We willen dit jaar inshaAllah wel flink uitpakken met Eid, we hebben nu incl neefjes en nichtjes 12 kinderen in de familie en willen dus wel echt iets leuks organiseren met spelletjes en een luchtkussen enz. Dat het echt feestelijk is ipv enkel op bezoek bij oude familieleden. Hier trouwens nu 10 jaar geleden bekeerd Alhamdulillah
Wij vieren de kinderverjaardagen wel, niet groots, maar gewoon een taartje en een kadootje met de weinige familie die ik nog heb. Op school (ook islamitisch) mogen de kinderen wel trakteren met hun verjaardag en wordt er even voor ze gezongen. Voor mij persoonlijk is dat een goede tussenweg. Ik heb ook vriendinnen die er anders in staan maar gelukkig laat iedereen zich in mijn omgeving zich in elkaars waarde (over het algemeen ). En Islah natuurlijk moet je naar jezelf kijken maar ik vind het toch makkelijker een geloof te belijden als dat in je omgeving ook gebeurt. Ik heb het er al moeilijk genoeg mee dat hier vrijwel geen bekeerlingen zijn en iedereen moslim van geboorte is - een wereld van verschil. Heel veel dingen waar ik tegenaan loop begrijpen zij echt niet. Als ik dan een keertje de mogelijkheid heb naar het teravih-gebed te gaan dan voel ik me echt wel gesterkt dor de broeders en zusters om me heen.
dat is uiteraard ook niet de hoofdreden geweest voor mijn bekering hoor islah! Maar daardoor kom je wel op een andere manier met een geloof in aanraking. Ik weet nog goed, als ik schoolopdrachten ging maken bij een vriendin thuis, er om de zoveel uur een klok afging en ze dan even moest bidden, dat vond ik wel fascinerend, waardoor ik wel erg nieuwsgierig werd. En zo zijn er meer van zulke dingen geweest. Nee ik ben niet gelovig opgevoed. mijn vader is Grieks orthodox, maar ik zeg altijd: die is gelovig wanneer het hem uitkomt. Mijn moeder is humanist. Kerst was voor ons ook absoluut geen gelovig feest, maar meer een makkelijk moment om de familie samen te krijgen (en dan heb ik het niet over neven etc, alleen mijn zus, zusje ik en mijn moeder). En dat was altijd wel erg gezellig, vandaar dat ik die momenten wel eens mis. Die zijn er nu amper nog.
Eylem: Vieren ze op een Islamitische school verjaardagen?? Mag ik vragen waarom? of weet je dat niet? En hoe zit het dan me kerst, pasen en sinterklaas enzo?
Waarom geen idee. Er zijn kinderen die het wel doen en kinderen die het niet doen, net zo makkelijk. Nee natuurlijk worden er geen christelijke feesten gevierd.
Dat vind ik ook fijn hoor (even over de laatste alinea, typ nu op telefoon) maar dat was niet mijn reden om te bekeren bedoel ik meer. Overigens ken ik best wat niet-bekeerde moslims die na hun praktiseren ook problemen kregen binnen de familie, dit doet zich dus niet alleen bij bekeerlingen voor. Mijn man stuitte zelf ook op veel onbegrip toen hij begon met praktiseren. Wel al zo'n 15 jaar geleden trouwens. Wat mij betreft maakt het ook niet zo uit of ik met bekeerden of niet-bekeerden omga, heb van alles wat in m'n vriendinnenkring. En mijn niet-bekeerde vriendinnen begrijpen bepaalde dingen ook wel hoor, ondanks dat zij het zelf niet meemaken. Net zoals ik bepaalde problemen van hun (wat ik niet doormaak) wel begrijp.
Ik stuit trouwens in mijn moslim schoonfamilie op meer onbegrip dan mijn eigen niet-gelovige familie als het om geloofszaken gaat.
K heb alles in 1 keer gelezen, wat goed zeg allemaal masallah. Wij turken verdiepen zelfs niet heel veel aan sommige dingen. Omgeving viert dus wel verjaardagen van kinderen dus eigenlijk meer samen zijn/eten etc. Kerst, sint vieren wij zowiezo ook niet..
Ok.. net een heel verhaal getypt, en poef toen hing mijn internet vast. Nu geen tijd om het weer opnieuw te typen, dat komt later dan nog wel inshallah. Maar hier ook een bekeerling
Maak ik een hele grote pan super heerlijke oosterse pompoen soep, wil ik op het laatst nog wat gedroogde chili pepers erdoorheen doen (uit zo'n peper molen) valt de deksel eraf en alle chillipepers in de soep 😢😤 Dag soep... Zo zonde! Maar t was niet meer te redden. Nu maar een kleine verse tomatensoep voor mn man maken 😑