Dames, Ik hoop dat ik nu niemand kwets.. Maar ik had laatst een discussie met mijn moeder. Wij hebben veel moeite moeten doen voor ons meisje, en eindelijk is ze er gelukkig!! (Zie handtekening). Mijn zus heeft een zoontje, direct zwanger geraakt. Nu is ze al ruim een jaar bezig voor een tweede en het wilt niet lukken. Heel erg voor haar natuurlijk, ik hoop niet dat het een lang traject zal worden voor haar. Mijn moeder vind het nl ook heel erg, en zei laatst dat het heel erg is om geen tweede te kunnen krijgen. (Daar ben ik het mee eens, lijkt me ook echt heel erg!). Máár, mijn moeder vind dat het erger is geen tweede te kunnen krijgen dan helemaal geen kinderen. "Dan weet je toch niet wat je mist" Daar ben ik het niet mee eens. Het enige wat je wilt is papa en mama worden, en dan liever 1 dan helemaal géén. Of zeg ik nu iets raars? Begrijp me niet verkeerd, wij willen over een jaar denk ik ook graag een tweede.. en ik zou er kapot van zijn als dat ons niet gegeven word.. máár, we zijn papa en mama geworden, wat we zó graag wilden! Onze wens is uitgekomen. Hoe kijken jullie hoe tegen aan? Hopelijk start ik geen discussie.. ik ben gewoon benieuwd naar meningen van anderen. Vraag me af of ik nu zo raar denk of niet.
Als je een kinderwens hebt en het lukt niet dan is dat heel erg. En eerlijk gezegd denk ik dat het dan niet heel veel uitmaakt of je al kinderen hebt. Ik denk wel dat als je al 1 of meerdere kinderen hebt en het lukt niet om er nog 1 te krijgen, dat het dan iets makkelijker is om het op een gegeven moment naast je neer te leggen, dan als je nog steeds kinderloos bent. Maar daar heb ik geen ervaring mee. Wij hebben lang moeten wachten op de eerste en de tweede kwam als een verrassing en nu zijn we compleet. Voor ons gelukkig geen lange trajecten meer.
Ik ben zelf 2 jaar en 2 maanden bezig en heb er liever 1 dan geen. Ik kan me nu niet namelijk voorstellen hoe het is om moeder te zijn, zwanger te zijn!! Mijn moeder zegt juist liever 1 dan geen! En ik zou er graag, dolgraag 2 willen maar als het mij lukt om 1 te krijgen, zou de pijn bij mij veel minder zijn dan nu kinderloos zijn. Mijn wens is nog niet uitgekomen. Mijn beste vriendin heeft 1 kind en zij zegt dat een 2e ook welkom is, maar omdat ze al een kind heeft ervaart zij het gemis van een 2e kind minder. @baby90, ben het met je eens!!
Wat een rare redenatie van je moeder?! Niet mijn wens voor een 2e was even sterk als toen voor het 1e. Maar ik had wel geluk dat ik het na 4,5 jaar tenminste al 1 keer had mogen meemaken.
Eerlijk? Ik denk dat het altijd erg is als je geen kinderen (meer) kunt krijgen of als het erg lastig is om ze te krijgen. Denk dat het weinig uitmaakt of het nou de 1e of de 2e is.
Bedankt voor jullie berichtjes. Ik vind het ook een rare redenatie.. zoiets kun je niet zeggen over het krijgen van kinderen vind ik. Ik geloof dat je wens naar een tweede ook héél groot kan zijn, en dat het ook enorm pijn doet als het niet lukt. Maar dan haal je wel je troost uit je andere kind(eren), althans.. denk ik. Want je grootste wens is er, of deels.
Dit denk ik ook. Ik ben natuurlijk dolblij dat wij ons zoontje hebben mogen krijgen na veel ellende en lang wachten. Toch heb ik het er nu ook moeilijk mee dat er geen 2e kan komen. Al helpt het voor mij wel te denken 'gelukkig heb ik mijn zoon', maar het neemt zeker niet alles weg.
Ik denk dat je een enorm gemis voelt wanneer je ongewild kinderloos bent. Je ziet van alles om je heen dus je weet echt wel wat je mist. Wel 'viel het mij tegen' hoe sterk de wens voor een 2e kan zijn. Ik dacht altijd, het is 1x gelukt dus we zijn papa en mama en dat moet ik maar accepteren. Uiteindelijk is de 4e ICSI voor een 2e gelukt maar ik weet ook niet hoe en wanneer ik anders was gestopt. Mijn wens was minstens zo sterk als voor de eerste. Misschien omdat je weet hoe geweldig het is?
Het is voor mij zonneklaar: Ongewenst kinderloos blijven is vele malen erger dan geen tweede/derde/etc krijgen. Als je een kind hebt, ben je tenminste moeder van dát kind en heb je dat in je leven. Kinderloosheid voelde voor mij als een groot gapend gat.
Helemaal eens. Zo heb ik het ook ervaren. Het was afschuwelijk om met de gedachte te leven dat ik misschien nooit een kind (van mijn vriend) zou hebben. Toen we gingen voor een tweede kon ik daar een stuk relaxter in staan, omdat ik al een dochter had.
Nou ik wilde er heel graag drie altijd. Maar ik zou al ontzettend blij zijn als ik er al één mag krijgen. En daar laat ik het dan ook bij. Voor mij geld liever 1 dan geen 1. Dan maar geen twee of drie kinderen.
Ik snap je moeder wel. Ze weet hoe het is om in ieder geval meer dan 1 kind te hebben. Het gevoel van een groot gezin willen hebben en die niet krijgen kan natuurlijk ook als 'gemis' voelen. Het niet krijgen wat je graag wil, daar ook eigenlijks 'niet veel' aan kan doen kan pijnlijk zijn. Ik ben het persoonlijk niet mee eens met de stelling : ' je weet niet wat je mist als je geen 1 kind hebt'. Ik weet donders goed wat ik mis. Ik wil zwanger worden, zwanger voelen en zwanger zijn! Ik wil een kind hebben van mijn mannetje. Ik wil het kind samen opvoeden en liefde geven. Ik mis het hebben van een kindje, het zorgen voor een kind samen met de liefde van mijn leven. dat mis ik. En geloof me, ik hoef dat echt niet mee te maken om dat te missen. Ik weet dat al. Ik wilde altijd een groot gezin. Wel 4 kinderen! Maar geloof mij als er 1 gaat lukken dan ben ik allang blij en dankbaar. Wat er daarna komt is alleen nog maar welkom. Maar dan ben ik in ieder geval wel 'MAMA' Liefs xxxx
Ik sluit mij ook helemaal aan bij Hilly. En idd Martine, dat is een mening en geen feit. Zoals met alles wat met gevoel te maken heeft. Ik denk wel dat ik het wellicht moeilijker had gevonden te relativeren als het bij ons kindje met de eerste of tweede ICSI raak was geweest en het vervolgens voor een tweede niet lukt. Ik ken nu het gevoel van radeloosheid en paniek om het mogelijk kinderloos blijven. En hoe dankbaar ben ik dat we in ieder geval 1 kindje hebben mogen krijgen. Nu we alweer lang bezig zijn voor kindje 2 kan ik heel goed het verschil merken. De algehele radeloosheid en paniek is er niet. De wens is er absoluut (daarom zijn we ook nog niet gestopt), maar ik kan me er hopelijk straks wel bij neerleggen, zonder het grote gat wat ik voor mijn dochter had. Liever 1 dan geen!!!
Wij hebben een klein beetje langer dan gemiddeld moeten wachten op onze eerste. Gelukkig geen MMM nodig gehad, maar toch 'mogen' proeven van het ongeduld en de onzekerheid als je op een gegeven moment tot de minderheid behoort waar zich na een jaar nog geen zwangerschap heeft gemeld. Vervolgens nog een miskraam meegemaakt. De angst om nooit moeder te worden was bij mij erg groot. Het zou me intens verdrietig hebben gemaakt als we kinderloos waren gebleven. Ik denk dat dat een rouwproces is dat jaren, misschien zelfs een leven lang, duurt. Toen we voor een tweede kindje gingen, was ik ook wel weer bang dat het lang zou duren. Of dat het deze keer helemaal niet zou lukken. Maar die angst was niet zo groot als eerst. Als het niet zou lukken, hadden we in ieder geval onze eerste knul al. Ook toen ben ik tijdens een miskraam twee kindjes verloren. Het verdriet was weer enorm, net als bij de eerste keer. Maar de eerste keer was ik verslagen. Eindelijk zwanger, maar het mocht niet blijven. Zou ik ooit moeder zijn? Bij de tweede miskraam heb ik enorm veel verdriet gehad, maar ook troost van onze oudste zoon. En ik wist: wat er ook zou gebeuren en of het nu zou lukken of niet: ik had hem al. Natuurlijk was ik erg verdrietig geweest als onze tweede niet was gekomen. Ik had dan nog lang het gemis gevoeld van een broertje of zusje voor onze zoon. Maar ik denk dat voor mij persoonlijk de pijn en het verdriet niet zo groot was geweest, als wanneer ik helemaal kinderloos was gebleven. Daarmee wil ik overigens niet de kinderwens bagatelliseren van mensen die al één of meerdere kinderen hebben. Ook dan kan de wens nog enorm groot en overweldigend zijn. Maar ik denk wel dat het voor de meeste mensen die al een kind hebben uiteindelijk toch beter te verwerken is als een volgende kinderwens niet vervuld wordt, omdat ze hun geluk kunnen vinden in het kind dat er al wel is. Voor mij zou dat in ieder geval wel opgaan.
Wat? Je moeder heeft geen enkel idee!! Zo boos kan ik worden om dit soort onwetende uitspraken. Ze zou eens moeten weten!! Liever 1 dan geen! Ik weet precies wat ik mis, eens te meer zelfs.
Absoluut 100% dit! Het is de uitgangssituatie... als je alles bent verloren (kinderloos achterblijven), is het het allergrootste geschenk om er eentje te mogen krijgen en ben je dol en dolgelukkig mee. Als de eerste 'zomaar' is gekomen en de tweede lukt niet, heb je een heel andere uitgangspositie en levenservaring mbt de gezinswens. Dit zorgt voor veel verdriet, maar is absoluut niet vergelijkbaar met nooit moeder kunnen worden, nooit een gezin hebben dat je huis en dagen vult. Je blijft achter met een verloren toekomst in een leeg en stil huis. Ik zou 'een moord' doen voor alleen maar 1 kindje. En natuurlijk is het ook een verlies als het bij een volgende niet lukt, maar dat is toch minder ingrijpend in je toekomstbeeld.