Hallo Ik ben een meisje van 26 en nu 5 weken zwanger. Maar laat me hem eerst even schetsen. Paul (dat is zijn fictieve naam) is een jongen die voor mij ongelofelijk veel betekent. Ik ken hem sinds vorig jaar in februari (reeds dan had ik een ferme boon!) en sinds januari dit jaar zijn we bij elkaar. Bij elkaar is in feite veel gezegd, want in die zes maanden heeft Paul nog steeds geen beslissing kunnen nemen of hij nu gevoelens heeft voor mij of niet. Het punt is dat we elkaar drie/vier keer per week zien en behalve verliefdheid openlijk laten zien in het openbaar, voelt dit aan als een relatie. Paul houdt zijn privé liever privé. Hij is een zeer intelligente, oprechte en vriendelijke jongen. Hij komt uit een moeilijk gezin en werkt vrij veel (horeca). Hij is erg op zijn vrijheid gesteld en dat merk ik ook naar mij toe, het is vaak wanneer het hem goed uitkomt. We kunnen over alles praten, maar van zodra ik over 'ons' begin of hem ook nog maar een klein beetje duw in de richting van het woord 'relatie', klapt hij dicht. Ik moet toegeven dat de afgelopen maanden voor mij de beste ooit waren, maar tegelijkertijd de moeilijkste. Met Paul moet ik veel geduld hebben (dat zegt zijn omgeving ook, want iedereen heeft wel door hoe het zit tussen ons) en dat heb ik ook. De laatste weken is er tussen ons echter wel veel gegroeid, we zijn intiemer en het voelt oprechter aan. Nu heb ik hem reeds verteld dat ik zwanger ben. Hij ziet dit absoluut niet zitten en veronderstelt dan ook dat we het kindje weghalen. Hij weet ook dat ik hierover twijfel. Als ik beslis om voor het kindje te gaan, dan weet ik dat ik er grotendeels alleen voor sta. Of hij voor het kindje zou zorgen, waarschijnlijk wel, want Paul is één van de meest oprechte mensen die ik ken, en hij zou dit doen uit verantwoordelijkheid, maar het zou nooit zijn wat hij zou willen. En ik wil hem ook niet ongelukkig maken. Zelf heb ik reeds goed nagedacht, en ik weet dat het kindje alleen opvoeden zeer moeilijk zou zijn (ik heb geen ouders meer). Er zijn zowel negatieve dingen als positieve die op mijn pad komen. Maar aan de andere kant wil ik hetgeen ik heb met Paul niet verliezen. Er zijn nog zoveel kansen om alles te laten groeien, en na verloop van tijd zouden we samen voor een kindje kunnen kiezen en samen voor zorgen. Maar ik ben zo bang dat ik ongelofelijk veel verdriet ga hebben van een abortus en uiteindelijk zal moeten ondervinden dat Paul nog steeds geen keuze kan maken op vlak van onze 'relatie'. Dat kan ik echt niet aan. Ik wil zekerheid. Wil iemand me helpen? Ik ben ten einde raad. Jongedame
ok ten eerste valt me 2 dingen op je noemt jezelf een "meisje" en hem een "jongen". je bent op je 26ste wel volwassen genoeg om een vrouw en een man te zijn lijkt me. ten 2de je hemelt hem helemaal op en het zal misschien wel een hele aardige man zijn(ik ken hem natuurlijk niet) maar ondertussen heeft hij na een half jaar nog niet door of jullie een relatie hebben (waarbij aangezien je zwanger bent sex bij is geweest). een beetje raar vind je niet?het komt bij mij over alsof je aan het lijntje gehouden word en dat lijkt me de gedachte van een 15 jarige ja ik wil wel leuke dingen met je doen en met je naar bed maar ja een relatie nee hoor. het komt op mij over dat deze meneer helemaal geen relatie wilt dus het lijkt mij niet dat of de baby nou komt of niet dit echt ook een relatie gaat worden. als je al twijfelt zal je waarschijnlijk er spijt van krijgen als je voor abortus zal kiezen dat zal ook zeker niet goed doen voor de "relatie" die je nu hebt. als ik al lees dat hij in de veronderstelling al is dat het weg word gehaald komt het ook op mij over van dat hij dat maar heeft beslist en er vanuit gaat dat je dat wel ff voor hem doet. kies wat voor jou goed voelt maar het hele verhaal komt op mij over dat wat je ook kiest dit geen relatie word zoals jij dat graag zou willen. en denk bij jezelf wat JIJ wilt en niet wat hij wilt. er zijn een heleboel moeders die het ook prima helemaal alleen hebben gered zonder hulp van vriend/man en zonder hulp van familie en ik weet zeker dat als je het echt wilt jij dat ook kan.
Helemaal eens met hier boven. Het komt over dat je hem alles laat beslissen, te afhankelijk van hem. Jij wilt eigenlijk geen abortus, dan kring je gegarandeerd spijt met mogelijk trauma tot gevolg. De reden die jij geeft om wel abortus te doen is jullie relatie. Maar eerlijk, er is geen relatie. Als je kindje houd, en in toekomst mocht hij toch voor jou kiezen dan weet je iig zeker dat hij echt voor jou gaat. Maak jezelf los van hem en zie wat gebeurd.
Wat ik zou doen? Je bent al een half jaar "samen" en hij blijft aangeven ruimte te willen en niet zeker te zijn of hij gevoelens heeft voor jou. Ik zeg: tijd voor een goed, volwassen, gesprek! Hij houdt je op deze manier aan het lijntje en jij staat het toe omdat je door liefde blind bent. Op dit moment is er een kleintje op komst, dus wordt het tijd om knopen door te hakken. Niet alleen over de kleine, maar ook over jullie relatie. Deze "jongen" komt niet over of hij uit is op een stabiele relatie en huisje, boompje, beestje.
Vooraleerst bedankt voor de reacties. Uiteindelijk was ik ook reeds zover gekomen als jullie zeggen ... Alleen ... Ik wil het niet beseffen. Nu er een kindje op komst is, wordt het inderdaad tijd om knopen door te hakken. Gisteren heb ik hem in ieder geval duidelijk gemaakt dat het nu tijd wordt voor hem om te beslissen(op vlak van de relatie dan ), het is voor mij alles of niets. Ons kindje ... Ik zal die keuze helemaal alleen maken, dat weet ik. Het is en blijft moeilijk. Ik wil niet dat het kindje later gaat denken dat hij/zij nooit gewenst was door de vader ... Maar ik zie hem/haar nu al zo graag ...
Jij hebt je keuze al gemaakt, dat las ik al in je eerste stuk en dit verduidelijkt alleen maar. Jij houdt van dit kleine hummeltje. En als jij er maar voor hem/haar bent...natuurlijk is het voor een kind straks moeilijk dat hij niet gewenst is door vader, maar zijn moeder hem/haar wel de kans geeft en onwijs veel van hem'/haar houdt. Bouw een netwerk op met familie die je wel hebt, ga mensen ontmoeten die ook moeder zijn/worden. Je hebt ook van die jongemoeder cafés etc. Misschien hier wel vrouwen die contact willen...ik heb veel contacten over gehouden aan een forum waar ik destijds kwam. Go for it...je hebt die kracht. je bent een sterke jonge vrouw...zo kom je wel over. En dat heeft dit hummeltje nodig
Ik snap niet hoe je onder deze omstandigheden zo onverantwoordelijk hebt kunnen zijn om zwanger te worden... Wist hij dat dat erin zat? Zo ja, dan vind ik het van hem ook zeer onverstandig. Nu je eenmaal zwanger bent, weet ik niet wat ik je zou adviseren. Gezien je bovenstaande verhaal en het beeld dat dat oproept vind ik zwangerschapsafbreking wel een reeele optie.
Vind je? Ik vind van niet, want ze schrijft al dat ze er al naar uitkijkt om hem/haar te zien. En nee niet slim om zwanger te worden, hoe dat gegaan is geen idee (hoef ik ook niet te weten) maar het is nu eenmaal zo. Aan een preek heeft ze niets.
Ik denk in het belang van het ongeboren kind en niet in het belang van TS. En soms is het beter om niet op de wereld te komen.
ehm ze zijn niet 16 en drugsverslaafden ofzo.. ik vind het een beertje hard om te oordelen dat het beter is voor het kindje om niet geboren te worden. hun relatie is niet je van het maar hoeveel kinderen leven er met gescheiden ouders? en misschien draait hij bij en worden ze heel gelukkig. maar goed iedereen mag gelukkig een mening hebben
hier breekt me bek van open dit slaat dus echt nergens op! wat is voor jou dan de grote reden om dat maar ff voor haar te beslissen? omdat ze nu in een mindere situatie zit?omdat ze het waarschijnlijk net als duizenden vrouwen voor haar het zelf moet doen? nou wat verschrikkelijk wat een verschrikkelijke situatie voor dat kind zeg je zou maar een alleenstaande moeder hebben. dit is nogsteeds een beslissing van haar zelf!
Ik vind dit eerlijk gezegd een beetje kort door de bocht, sorry. TS: ook ik proef dat je het kindje eigenlijk graag zou willen houden maar omwille van "Paul" hier misschien van afziet omdat hij dan misschien niet kiest voor een relatie met jou. De grote vraag is natuurlijk of hij dat überhaupt gaat doen, of je nu zwanger bent of niet. Zekerheid zul je als ik dat zo lees van Pauls kant niet krijgen op de termijn die jij dat wil. Wat je wel zeker weet is dat je zwanger bent en er eigenlijk voor wil gaan Ik zou voor jezelf een aantal dingen op een rijtje gaan zetten; zowel je emoties als ook de praktische zaken (financieel plaatje etc) voordat je een beslissing neemt.
Toch grappig dat er wel legio mensen mogen 'beslissen' dat het kindje er zou moeten komen, maar dat ik niet zou mogen zeggen dat afbreken een reeele optie is. ..
Wauw Hilly1980 wat ben jij de laatste tijd gigantisch onaardig zeg jeeeez. Ot; ik lees dat je nu al van het kindje houd laat geen abortus doen vanwege een relatie. Je moet hier volledig achter staan. Je bent 26 en zo te horen verantwoordelijk genoeg een kindje op te voeden. Laat je alleen niet zo aan het lijntje houden door deze man want dat is overduidelijk het geval.
Als zij maar met haar hart er is voor het kindje, en dat zit wel goed geloof ik aan de manier van schrijven te zien. Maar natuurlijk doet het pijn als je geen duidelijkheid krijgt van de vader in kwestie. Maar dat het beter is niet geboren worden? Mijn mond valt hier ook van open... ik ben het eens met Lies dat dat wel heel hard geoordeeld is.
Omdat het veel rëeler is dat deze vrouw het wel degelijk aan zou kunnen maar in een moeilijke "relatie" zit. Ook benoemd ze dat ze al uitkijkt naar het kindje... de rest is door de anderen al gezegd waar ik het mee eens ben.
nee de rest zegt allemaal dat zij ZELF moet beslissen en jij zegt gewoon dat de baby maar beter niet geboren mag worden. tuurlijk kan je vinden dat het een reeele optie is maar dat is niet het stukje waar mensen over struikelen mensen struikelen over het feit dat alleen omdat ze in een moeilijke situatie zit jij vind dat het maar niet geboren moet worden.
Wow, al die reacties, zowel positieve als negatieve. Maakt voor mij niet uit, iedereen heeft zijn eigen mening! Ik heb er wel iets aan Het is vreemd, heel deze situatie. Aan de ene kant voel ik me niet zwanger (behalve dan de zeer pijnlijke borsten en de buikpijn) omdat het geen bewuste keuze was en omdat ik nog geen beslissing heb genomen, maar aan de andere kant voel ik dat moedergevoel bonzen! Paul heeft me wel gezegd dat hij begrijpt dat ik voor de optie om er mee door te gaan zou kiezen, omdat het iets is wat ik sowieso wil, kinderen. Maar heb ik daar iets aan, aan begrip? Bon, vanavond zien we elkaar terug en we zullen er zeker terug over praten. Even verduidelijken: mocht dit van mezelf een bewuste keuze geweest zijn om 'onverwacht' zwanger te worden, dan zou dat zijn om hem te strikken opdat hij bij me zou blijven, dan zou ik zeker niet aan abortus denken en dan zou ik zeker geen toevlucht hebben genomen op dit forum. En o ja, dan zou ik zeker en vast ook iets teveel Sex and the city hebben gekeken.
Ik durf na alle reacties op hilly bijna niet meer te reageren, maar ik vind abortus in jouw situatie ook een optie. Je moet niet vergeten dat je jezelf als meisje ziet zoals je zelf zei, je bent bij iemand die alles behalve volwassen is en de situatie lijkt nu gewoon niet ideaal. De belangrijkste vraag is en blijft, wat kan jij een kindje bieden? Heb je een baan, een opleiding, een vangnet in je omgeving? Of sta je er alleen voor en eindig je in de bijstand? Ik vind het misschien zelfs een klein beetje egoïstisch om te zeggen dat je het kindje wil houden omdat je je al moeder voelt. Soms moet je juist als moeder moeilijke beslissingen nemen omdat je alleen het beste voor je kindje wil. ik wens je veel wijsheid en sterkte bij je beslissing.
Liefde zorg en aandacht gaan toch boven financiële middelen etc. natuurlijk heb je geld nodig voor de verzorging eten drinken maar je gaat je kind tovh niet weghalen als je je moederhart al voelt bonzen of ben ik nu zo raar in denkwijze. Kun je het echt niet aan dan us het verhaal anders maar dat schijnt niet het geval te zijn. Ik hoop op een goed gesprek voor jullie maar luister goed naar je eigen gevoel als hij geen relatie wil dan staat dit kindje daar geheel buiten het is nu alleen iets gecompliceerder.