Oke, misschien wel een hele vreemde vraag maar goed. Stel hem toch maar. We hebben 2 prachtige dochters. 2 en 4 jaar. We twijfelen al een tijdje of we nog voor een derde kindje gaan. Dat wil zeggen, ik twijfel vooral. Mijn man is er wel over uit, hij wil heel graag een 3e. Het lijkt hem geweldig, 3 kids. De ene dag denk ik JA!!! En de andere dag zie ik allemaal beren op de weg. En vraag ik me af, waarom wil ik een derde? Is dat voor de andere 2 echt leuk? Ze moeten dan nog meer de aandacht verdelen. Hoe zal dat gaan. Ik maak me niet zo zeer zorgen om de slapeloze nachten enzo, dat is maar tijdelijk. Maar meer, hoe zal het zijn met 3 kids. Oke, we moeten iets aan de kamer indeling doen (nu 3 slaapkamers) maar ook dat komt wel goed. Het is vooral hoe het daadwerkelijk is met 3 kinderen, Is het wel eerlijk naar die andere 2 toe? Dus eigenlijk mijn vraag, waarom heb je juist wel of juist niet voor nog een derde kindje gekozen? Vooropgesteld dat je de keuze hebt natuurlijk, als het om medische/psychische redenen beter is om het bij 1 of 2 te laten is het een ander verhaal natuurlijk...
Hier beetje in hetzelfde schuitje. Ik wil niet nooit meer eigenlijk denk ik. Mijn man erg graag. Weet ook niet zo goed hoe en wat wil hem niet kwetsen in zijn wens maar we respecteren nu elkaars mening. Hij wil ook niet dat we er over praten omdat ik alleen maar nee zeg. En de dag erna begint hij zelf weer Het blijft voor mij een nee omdat onze jongste niet in orde is en we inmiddels in het wkz en al zijn beland om uit te vinden wat er scheelt. Zolang ik daar geen antwoorden voor heb en weet wat we moeten verwachten is dit een obstakel waar ik niet om heen kan. Is dat raar?
Hier is ons tweede kindje onderweg. Meer dan twee kinderen zitten er voor ons niet in. Mijn gezondheid is niet geweldig, maar staat een derde zwangerschap niet perse in de weg. Ik word alleen zo ziek van zwanger zijn, ik kan m'n medicatie niet gebruiken en kan dan letterlijk niets meer, dat wij het hierbij laten. Met twee kindjes mogen we in onze handen knijpen.
Hier ook twijfel voor een 3e kindje. Onze jongste is pas net 1 jaar en onze oudste is pas net 3 jaar geworden, dus het heeft niet zo heel erg haast. Hebben het nu druk zat Misschien als de jongste 3 is dat we nog eens gaan bekijken of er 3e bij komt. Op zich zou het ook wel fijn zijn om dan weer wat meer tijd voor ons zelf te hebben. Mijn eigen hobby's staan momenteel even in de kast en die wil ik toch ook wel weer gaan oppakken. Twijfel twijfel! Mijn vriend en ik staan hier overigens het zelfde in.
Hier 3 kinderen en zou niet meer anders willen. De jongste was niet gepland maar wel heel welkom. We hebben wel een groter lft verschil. 2 jaar 9 jaar en 11 jaar. Toen onze oudste kinderen 2 en 4 waren moest ik er echt niet aan denken haha en mijn man ook niet. Het is wel druk maar wel enorm gezellig.
Ik nu zwanger van de derde. De oudste wordt in september 3 en de jongste is bijna anderhalf. We hadden in het begin ook twijfels of we wel voor een derde moesten gaan of (nog) niet. Uiteindelijk alles goed op een rijtje gezet en bleek dat alle bezwaren van praktische aard waren. En dat was (bij ons) of tijdelijk of op te lossen. Op de langere termijn wilden we gewoon heel graag 3 kindjes! Hoe het zal gaan weet ik nog niet, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen. Het belangrijkste lijkt mij ieg dat jullie allebei graag nog een kindje willen en daar achter staan!
Hier ook drie kids. Ik vind het heerlijk. We hebben onze auto erop aangepast, er kunnen drie stoeltjes op de achterbank. De jongens delen een slaapkamer en mijn dochter heeft de kleinste kamer tot haar beschikking. Het is een leuk trio en van aandacht delen is nog nooit iemand minder geworden. Kids hebben het zelf niet door hoor, dat is je eigen gevoel. En ik vind het wel goed, want ze zullen in hun leven wel vaker de aandacht moeten delen. Ze zijn nu 5, 4 en bijna 3. De reden? Het leek me leuk, een wat groter gezin. En natuurlijk hebben wij ook de gesprekken gehad over ruimte in huis, de slaapkamers, de auto, enz enz. Maar de hoofdreden was heel simpel, er was een wens voor een derde en die mocht er komen.
nee, dat is niet raar. Ik denk juist dat het heel normaal is. Je hebt nu gewoon de tijd nodig voor je kereltje. je hebt nu gewoon geen ruimte in je hoofd en je hart om voor nog een kleintje te zorgen, omdat de zorgen voor de jongste zo allesomvattend zijn. En ik kan me best indenken dat je dan ook nog de vraag hebt: stel dat de derde ook iets zou hebben? Misschien als jullie weten wat er aan de hand is, dat daar ruimte voor komt. Sterkte gewenst met je kleine mannetje.
Wij hebben er ook lang over getwijfeld. Ik vond het al best druk met 2 kinderen. Mijn oudste twee zijn ook echt niet de rustigste, echte jongens, zeg maar. Maar aan de andere kant voelde het nog niet compleet en wilde ik het allemaal heel graag nog 1 laatste keer meemaken. Mijn man twijfelde al net zo hard. En toen waren we op vakantie, ging er iets teveel rose doorheen, vergaten we iets en een paar weken later hing ik te kotsen boven het aanrecht, haha. We schrokken ons een hoedje en drie tellen later waren we dolgelukkig. Ik ben ook echt heel erg blij, met onze derde spruit. Het is zo'n lekker jong, ik moet er niet aan denken dat ik hem nooit gehad zou hebben. Wat zou ik een hoop gemist hebben. Achteraf ben ik heel blij dat er iets mis ging in de anticonceptie, anders zaten we nu misschien nog te twijfelen. Nu stonden we voor een voldongen feit en hoefden we geen keuze te maken.
Haha dit zou ons verhaal kunnen zijn. Ik kan me ook geen leven meer zonder onze dochter voorstellen. Onze oudste kinderen spreken dat ook uit onder het mom dat het dan maar saai was geweest
Hihi, herkenbaar die twijfels! Die had ik ook rond een derde. En ook toen ik zwanger was. Want met 2 meiden was het al genieten en perfect! Maar de wens was heel groot voor een nieuw individu en ik geniet nu nog meer! De meiden spelen heerlijk samen en mn jochie rommelt lekker mee en schatert volop om zn zussen. We vormen nu nog meer een gezin. Het is gewoon niet te voorspellen hoe het van te voren uit pakt. En hoe de kinderen op elkaar reageren. Maar eigenlijk is dat met heel veel dingen in het leven. Het belangrijkste wat de doorslag gaf voor mij, is dat we graag weer een nieuw persoontje in ons leven welkom wilden heten. (en ik weet dat we ooit voor een 4de zullen gaan..maar ook dan zal ik mn twijfels hebben etc...omdat het allemaal weer onvoorspelbaar eng en tegelijk fantastisch zal zijn!)
Bij mij is de situatie wel wat anders wat mij heeft doen beslissen voor een derde te gaan, ik heb nml al twee kinderen uit een eerdere relatie, mijn huidige vriend wilde ook graag een kindje van zichzelf, en omdat ik er wel voor open stond zijn we voor een derde gegaan. Maar dat was vooral omdat mijn vriend dus graag nog een kindje wilde en ik met hem dan samen ook nog wel een kindje wilde..
Nee dat is zeker niet raar! Ik zou in jou geval ook eerst willen weten wat er met je kindje is voor alleen al te denken aan nog een kindje hoor...
Bedankt voor de reacties meiden. Het zal dus vooral heel leuk zijn als ik jullie zo hoor Maar zoals Madeliefje1987 zegt; 'omdat het allemaal weer onvoorspelbaar eng en tegelijk fantastisch zal zijn' Dat is het vooral denk ik, het is nu gewoon leuk, gezellig, de kinderen zijn gezond, alles gaat goed, geen problemen. Je weet niet hoe het zal veranderen en dat met mijn controle-freak karakter is dat best eng... Maar het lijkt me ook heel geweldig om nog een kindje te krijgen, hoe de kinderen dan met hun broertje of zusje om zullen gaan... Lijkt me fantastisch... 1 kindje was voor ons zonder nadenken, we wilden gewoon graag een kindje. de 2e ook eigenlijk wel, hoewel we wel iets meer nadachten omdat je nu weet hoe het gaat maar een derde lijkt mee stof tot nadenken te geven, juist omdat er al 2 zijn. Ook voelt het voor mij een beetje als 'nu of nooit'... Wil ook niet te veel leeftijdsverschil... Mocht het snel lukken dan zal de 2e dan ruim 3 zijn... en dan moet het wel in 1 keer raak zijn Dsu nog langer wachten, dat wordt het niet voor mij. Mijn man is veel nuchterder dan ik. Hij geeft aan (en dat is ook zo denk ik) dat deze 2 dan al een stuk zelfstandiger zijn, de oudste gaat zowieso naar school, de 2e naar de psz... dus tja... hihi het kriebelt enorm.... en laat nu net mijn pil op zijn, dus we zullen wel nu gaan beslissen denk ik
Mijn man riep na de eerste al: ik wil er 3! Toen ging ik ongeveer hyperventileren van het idee , maar ergens in de 2e zwangerschap kwam een gevoel, dit is niet de laatste keer, wij zijn nog niet 'klaar'. In begin met baby en peuter was het heel zwaar, zeker toen de problemen met oudste begonnen en was het heel sterk, we willen wel een derde, maar ABSOLUUT niet nu! Straks, ooit ... We waren ook jong genoeg om te wachten. Heb veel twijfels gehad, vooral vanwege de oudste, en er waren 1000 verstandige redenen (ook vooral vanwege de oudste) om 'gelukkig' te zijn met 2 kindjes. Maar het gevoel... ik was jaloers op zwangere vrouwen, stikjaloers op vrouwen die 'zomaar' een derde kregen en steeds vaker stelde ik me voor hoe het zou zijn als er nog een kindje aan tafel zat, in de auto zat, met ons in bos zou lopen etc. Het vervulde me met intens verlangen... Ik kwam er maar niet uit en heb soms gedacht: ik wou dat de natuur voor mij besliste. Nou ja, be careful what you wish for ... Een tijdje later was ik ongepland zwanger van een 3e en na 2 dagen paniek, waren we zo blij en hadden we voor alle beren op de weg een oplossing. De miskraam die volgde was erg emotioneel en zwaar en daarna was het voor ons vanzelfsprekend om bewust voor een 3e kindje te gaan. Toen nog wel even een half jaartje gewacht om praktische redenen (oh, wat was dat lang wachten ) en toen zwanger geraakt. Het intense verlangen is nu weg, ben erg blij met mijn 3-tal. Jongste voelt ook vaak als een cadeautje (is ook een vrolijk en makkelijk kindje , dat helpt ha ha!) en ik moet er nu niet aan denken om nog een 4e te krijgen. Dat gevoel van 'ik ben er klaar mee' heb ik nooit eerder gehad. (moet wel opmerken dat ik het erg pittig vind, 3 kinderen, maar dat ligt ook vooral aan de beperkingen van de oudste die veel tijd/energie vragen. En momenteel de leeftijd van jongste, die zo ontzettend TWEE is ...)
Ja, ik heb er 3. 3 Meisjes van 8.5, bijna 7 en bijna 5 maanden. Ik zou het niet anders willen. De jongste was meer dan welkom en maakt het plaatje compleet.
Waarom niet: omdat je weet wat je hebt. Tegelijk denk ik altijd: Wie weet hoe de toekomst eruit ziet? Hoe jouw gezondheid over drie jaar is, of van je man of kinderen? Het enige moment waarop je weet wat je hebt is nu. Waarom wel (mijn motivatie voor een derde kindje): Altijd een verlangen naar drie kinderen gehad. Gezin voelde met twee kinderen niet compleet. Toen ons zoontje geboren werd had ik dat wel. We genieten als gezin van hem. Echt zo'n jongste die alles na doet van z'n grote zussen. echt een heerlijk joch. Door de ervaring die hebt vind ik het veel makkelijker! Bij de eerste twee maakte ik me druk, nu ben ik wel druk alleen maak ik me er niet druk om. Ehm, aanrader dus zo'n derde kindje
Wij hebben er sinds een half jaar drie, maar ik vind het pittig. Heel pittig! Ik mag niet zeggen dat we spijt hebben, want het is onze zoon en we houden van hem, maar het is eigenlijk intensiever dan gezond is (voor ons). We komen er vast wel, maar pfffff.
Hier in kraambed VD tweede al de wens voor drie meisjes op de achterbank... Drie kindjes aan tafel, drie kindjes mee op vakantie... Het voelde met 2 niet compleet... Heel lang gedacht/ gehoopt dat t tijdelijk zou zijn door hormonen... Echter na 2 jaar nog steeds sterke wens en nu de derde op komst... Heel blij mee! Ja het zal druk zijn, maar het lijkt me ook zo gezellig!