Maar vervolgens doe je het zelf net zo hard Waarom is de wens voor een bepaald geslacht minder eerlijk of verdrietig dan de wens voor een kindje? Ik vind dat dit IVF helemaal niet in een slecht daglicht stelt, ik vind het fantastisch dat de mogelijkheden er zijn om dromen waar te maken. Of dit nu dromen zijn waar jij het mee eens bent of niet, doet er niet toe. Het gaat niet om jou of jouw gezin. Het gaat erom wat een ander wil. En ik kan me heel goed voorstellen dat het lezen van harde meningen over ivf pijn doet. Dat heb ik met het afbreken van zwangerschappen. Hoe vaak ik hier wel niet lees dat mensen dat nooit zouden doen, omdat ieder kind welkom is. Hoe anders zouden mensen piepen als het hun kind betrof die niet levensvatbaar was. Het is een gebrek aan kennis en eerlijk gezegd ook een gebrek aan medeleven. En dat lees ik hier nu triest genoeg ook. Waarom? Wat haal je eruit?
Het komt op mij ook heel jaloers over en als iemand die haar eigen verdriet nog niet verwerkt heeft. En dat snap ik, ik ben ook heel lang boos geweest dat mensen zomaar zwanger raakten, de ergste waren meisje/jongen tweelingen grrr, en dan zo *poef* een gezond kind kregen. Alsof dat allemaal maar normaal was! Maar nu ben ik 7 jaar na mijn verlies en de afgelopen jaren heb ik ook de ziekten van mijn zoons voor mijn kiezen gekregen, niet makkelijk en hard werken, maar ik heb het verwerkt. Je leert er op een gegeven moment mee leven dat het bij jou niet zo makkelijk ging als bij een ander. En daarom begrijp ik nu dat de wens van een ander niet minder belangrijk of minder verdrietig is. Elk mens heeft recht op zijn eigen verlangen en eigen verdriet, zelfs wanneer jij vindt dat jou verdriet en verlangen vele malen erger is! Ik denk dat het jezelf heel veel frustratie en boosheid scheelt als je kunt accepteren dat een ander ook wensen heeft. En je voorkomt daarbij ook dat je een ander net zo kwetst als dat jij gekwetst bent door mensen die niet verder kijken dan hun neus lang is.
Huh??? Ik vat hem niet! Waar staat dat ik oordeel over het geslacht van een kindje? Dat moet juist ieder zelf weten. Ik oordeel JUIST niet. Ik denk dat je het verkeerd hebt gelezen. Edit Oh ik denk dat ik het al zie. Nee laat ik even voorop stellen dat ieder dat zelf moet weten of er een geslachtsvoorkeur is. Ik ben de laatste die hier over oordeelt. Ik denk dat jij mij verkeerd hebt begrepen. Ik vind het jammer dat er mensen zijn die zo oordelen over IVF en door dit soort berichten krijgt IVF een slechte naam en dan gaan mensen juist weer oordelen. Natuurlijk mag je een mening hebben over dingen mits je geen mensen schaad. Veel mensen kunnen niet verder kijken en zijn hierdoor echt beledigd. Ik vind zelf dat je het niet zomaar kan maken of kan zeggen. Maar het is natuurlijk makkelijk om zoiets achter een toetsenbord te zeggen.
Sorry! Dan heb ik dat verkeerd gelezen idd. Ik doelde op de vrouwen die hier wle over oordelen, vooral de vrouwen die zelf de hel van MMM hebben meegemaakt en weten dat je dit nooit voor de lol doet.
Oh gelukkig haha Ik ben voorzichtig met dergelijke discussies aangaande dit. Het is inderdaad een hel. Dat doe je niet voor de lol helaas.
Ik begrijp het alleen in geval van medische problemen. Verder mag je blij zij dat je op welke manier überhaupt maar een kind kunt krijgen. Embryoselectie op geslacht begrijp ik echt niet.
M'n schoonzus is na Cyprus ivf gegaan want die wou graag een zoon na vier dochters ik vind dat ieder moet doen wat voor hen goed voelt
Nee IVF doe je ook niet voor de lol, tenzij je graag volgespoten wordt met ongezellige hormonen en een pijnlijke punctie wil indergaan. Daarom zal ik nooit snappen waarom iemand dit wil ondergaan puur om een bepaald geslacht te krijgen. (Tenzij het om medische redenen is) Een voorkeur hebben kan ik goed begrijpen, maar zo ver hiervoor gaan gaat mij een brug te ver. Dit kun je niet vergelijken met iemand die zonder IVF kansloos is. Ik vind het zelfs een grote belediging.
Nee, ik vergelijk het ook niet met IVF voor iemand die zonder geen kans op een kind heeft. Ik ben het zeker met je eens dat het in vergelijking met die stellen een luxeprobleem is om een kind van een bepaald geslacht te willen. Maar vergis je niet in het verdriet en wanhoop die sommige vrouwen voelen in de wens voor een bepaald geslacht. En die gevoelns, daar kies je zelf ook niet voor. Ik kies zelf niet voor IVF tenzij ik daardoor meer kans heb op een gezond kind (al mijn kinderen hebben een aangeboren afwijking die niet voorkomen kan worden met PGD helaas!) maar ik begrijp het wel dat wanneer de wens bij iemand zo groot is en je hebt de middelen ervoor, diegene dan de kans waagt. Ik wil daar niet over oordelen, er zijn namelijk altijd mensen die het erger hebben. Omdat iemand geen kinderen kan krijgen, betekent niet dat een ander dan maar niet mag dromen van een zoon of een dochter. En hoe ze zelf die droom in vervulling willen laten gaan, is helemaal aan hen.
Maar deze vrouw in kwestie laat haar gezicht en achterwerk ook voor de lol verminken... bovendien ken ik werkelijk mensen die geen zin hebben om lang op een zwangerschap te wachten en met smoesjes naar de dokter gaan voor een IVF behandeling. En ik hoor dit steeds vaker in mijn omgeving.
En dan nog... is het dan onze plaats om te oordelen. IVF is geen pretje en als iemand dat er voor over heeft om (sneller) zwanger te worden dan moeten ze dat toch zelf weten. Bovendien is het niet nodig om met een smoesje naar de dokter te gaan er zijn ook in Nederland genoeg priveklinieken waar je gelijk zonder doorverwijzing terecht kan. Gelukkig leven we niet meer in de middeleeuwen en de mogelijkheden zijn nu veel beter voor iedereen ook voor mensen die moeilijk zwanger worden om toch een kindje te kunnen krijgen. Dat is juist harstikke fijn. Ik ben blij voor iedereen die gewenst zwanger is en of ze kiezen voor IVF of IVF hun enige optie is dat maakt mij niet uit. Ook niet of iemand zou kiezen voor mannelijke of vrouwelijke embryo's te laten terug plaatsen, want al deze babys komen in een warm nestje. Hoeveel vrouwen zijn er niet ongewenst zwanger en laten abortus plegen.. dat lijkt me eerder een discussie punt als dat vrouwen voor een IVF behandeling kiezen omdat ze graag een kindje willen.
Oooh belachelijk zeg. Ik snap wel dat er steeds minder vergoed wordt als er onnodig gebruik wordt gemaakt van dit soort behandelingen. Net of het iets is wat je moet willen, kan er echt boos om worden. Gewoonweg achterlijk.
Ik ben het eens met Vlinder. Zij verwoord het erg goed allemaal. Wat ik geleerd heb in het leven is dat ik mensen niet meer zomaar kan veroordelen op hun keuzes. Als het echt te zot is, dan doet de rechter dat. Maar bij alle andere keuzes ligt er altijd een verleden aan ten grondslag. Niets komt zomaar. Het is niet altijd verwend gedrag, ook al lijkt dat voor sommige wel zo.
Precies, want zo kunnen we alles wel veroordelen, puur omdat we het niet (her)kennen of onszelf zieliger vinden. Ik vroeg het me in het andere draadje ook af en stel de vraag hier ook, even copy paste van het andere draadje dus is op sommige punten niet heel relevant: Je mag niet teleurgesteld als je kind het 'verkeerde' geslacht heeft. Maar je mag die teleurstelling en alle gevolgen van dien (zoals hier gesuggereerd werd: arm kind, ongewenst en ongeliefd wat overigens zelden echt gebeurt, maar wat vaker gebeurt: abortussen!!), niet voorkomen door genderselectie te doen met IVF? Dus hoe dan ook: je mag niet voelen wat je voelt? Je mag niet teleurgesteld zijn, je mag geen abortus laten doen, je mag niet ondankbaar zijn? Call me crazy, maar dan vind ik IVF met genderselectie juist geniaal! Als je van jezelf weet dat je het er moeilijk mee gaat krijgen en als je perse niet wil dat je kindje het slachtoffer wordt van je voorkeur, je geen abortus wil laten doen of gewoon je droom uit wil laten komen, dan is IVF met genderselectie mi het antwoord. Ik vind dat een heel rationele en ook liefdevolle beslissing. Daarom ben ik een groot voorstander van deze genderselectie, ook al is het mijn keus persoonlijk niet. De angsten rondom het uit balans raken van de genders is ook ongegrond. De opties zijn er nu al in veel landen en daar is tot nu toe geen disbalans geconstateerd. Die is er wel in landen als India en China, waar meisjes massaal worden geaborteerd. De mensen die in Westerse landen kiezen voor genderselectie, hebben vaak al meerdere kinderen van hetzelfde geslacht. Wat zij dan doen is juist hun familie meer in balans te brengen. Ik zie er echt geen kwaad in. Dus wat denken jullie, wat is een goed alternatief voor deze mensen? Waar zitten geen ethische bezwaren aan verbonden? Dan maar niet zwanger worden? En hoever gaan we dat doortrekken? Moeten vrouwen die niet zwanger kunnen worden, hun lot ook maar accepteren? Of mensen die miskraam na miskraam krijgen, die ook? Waarom is een fysieke aandoening erger dan een mentale aandoening? Want dat is het in veel gevallen van geslachtsvoorkeur zeker. Niemand kiest ervoor om zich zo te voelen. Dus ik ben wel heel benieuwd naar het alternatief dan? En hoever gaan we erin door om andere mensen onze normen en waarden op te leggen? Omdat we handelen vanuit ons referentiekader en onsverdriet en dus een ander bijna niets meer gunnen? Dat is iets dat ik helaas veel zie op dit forum, dat gevoel van 'wees dankbaar dat jij zus, want ik heb veel erger zo!'. Kunnen we daar iets mee?
En nog een quote van mij uit het andere draadje om mijn mening wat meer toe te lichten: Ik snap dat je vanuit jou referentiekader (moeder die in MMM heeft gezeten en mij vond doordraven en mensen die IVF voor genderselectie doen 'achterlijk' vindt) het moeilijk vind voor te stellen dat er mensen zijn die hopen op een bepaald geslacht. Natuurlijk is het krijgen van een gezond kindje het belangrijkst. En ja, er zijn idd mensen die teleurgesteld zijn wanneer ze tijdens de echo horen dat het niet het geslacht is waar ze op hoopten. Ik heb dat gelukkig niet zo gevoeld, ik was vooral dankbaar dat onze twee zoons bij ons mochten blijven na al het verdriet dat we hebben om het kindje dat niet kon blijven. En van de mensen die teleurgesteld waren, denk je dat die dat fijn vinden? Ik vind dat echt heel triest! Het schuldgevoel waar die mensen mee worstelen is immens. Daar hoef je echt geen schepje bovenop te doen. Ik voel compassie voor die vrouwen, want zij vragen er ook niet om. Gelukkig komt het na de geboorte in de meeste gevallen helemaal goed. Want daar zorgt de natuur wel voor, dat je hoteldebotel verliefd wordt op je baby, ongeacht geslacht Elke dag opnieuw kijk ik naar mijn blonde knullen en denk: wow, wat zijn ze knap, leuk en ontzettend ondeugend, heb ik gemaakt Echter, ik heb twee zoons met autisme. Ik denk dat mensen die gezonde 'normale' kinderen hebben, zich daar geen voorstelling bij kunnen maken. Hoe moeilijk het elke dag is om de meeste basale dingen voor elkaar te krijgen. Feit is dat ASS minder voorkomt bij meisjes. Neem dat en het feit dat ik een dochter kwijt ben, ja, dan wens ik toch vurig op een dochter voor mezelf. OF een gezonde zoon, zonder ASS. Als jij dat ondankbaar vind, mij knetter vind of geen respect hebt voor mijn wens, dan is dat iets dat mij kwetst. Jij kent mij niet, kent mijn worstelingen niet. Net als ik de worsteling van de MMM niet ken. Maar daar kan ik wel begrip en mededogen voor opbrengen. En toch merk ik dat bij sommige MMM vrouwen of vrouwen die moeilijk zwanger blijven, dat daar veel woede en frustratie zit. En ook dat herken ik heel goed! Toen ik net mijn dochter verloren was, was ik boos op alles en iedereen. Vrouwen die zomaar een morning after pil namen, hoe konden ze, let dan op! Abortus? Zomaar wegdoen, zo'n mooi leventje! Voorkeur voor een geslacht?! Puh wees dankbaar dat je uberhaubt een kind krijgt. En nu, jaaaaren, later, ben ik milder geworden. Ik heb inmiddels jaren aan rouwverwerking achter de rug. Het feit dat zwanger blijven voor mij niet makkelijk is, betekent niet dat een ander geen issue smag hebben, hoe miniem die ook lijken in vergelijking met mijn problemen. Dat is gewoon niet eerlijk, zo zit het leven ook helemaal niet in elkaar. Ik wil niet iemand beschamen of een schuldgevoel aanpraten omdat ik het erger heb (gehad). En dat is een proces waar ik echt doorheen moest en het heeft mij een meer open en veel gelukkiger mens gemaakt. Want nu weet ik: ieder huisje heeft z'n kruisje. Misschien niet zo zwaar en groot als de mijne, maar toch! Ik kan tegen de vrouwen die zich nog wel zo voelen en die zo hard oordelen over vrouwen met de wens voor een geslacht alleen maar zeggen: ik hoop dat je op een dag bevrijd bent van die gevoelens. Omdat het betekent dat je dan hard op weg bent naar het verwerken van je eigen verdriet. En dat gun ik iedereen. Pas daarna kun je het verdriet en verlangen van anderen weer zien. Zo, dat was een heel lang verhaal. Peace out
Waarom zou je dat niet kunnen vergelijken? Het is in dat geval toch een psychische kwestie? als iemand abortus wil ondergaan vanwege het verkeerde geslacht, dan zit er van boven toch iets niet helemaal lekker? Moet diegene haar wens voor een bepaald geslacht dan per se opzij zetten omdat het niet de norm is van de gemiddelde Nederlander? Hop, naar de dokter, pil erin en verder met je leven? En omdat jij (even jij in het algemeen) geen/moeilijk kinderen kan krijgen op de natuurlijke wijze moet de wens bij de andere partij voor een tweede, derde, vierde maar genegeerd worden? Wat een onzin. ik begrijp niet waarom mensen met lichamelijke problemen dan wel 'recht hebben' op een tweede, derde, vierde. Lichamelijke problemen zijn niet altijd erger dan psychische problemen. Het is toch mooi dat er een oplossing is die voor alle partijen de wens voor (nog) een kindje in vervulling kan laten gaan? Klinkt hard, maar wat een oordelen over situaties die je niet kent. Ik begrijp dat er emotioneel gereageerd kan worden vanuit MMM-dames, maar juist die vrouwen moeten zich toch realiseren hoe groot en sterk de wens voor een kindje kan zijn?
Precies. Het slaat net zomin ergens op als tegen iemand zeggen: Heb je jeuk? Tsss nou jij mag niet krabben hoor, want ik heb vreselijke eczeem! Wil jij een groter huis? Ja dahag, ik zit op een flatje 5 hoog! Oehoeh wat erg zeg dat jij het vervelend vind om aan te komen tijdens je zwangerschap! Wees blij dat je aan mag komen om die reden zeg! Oh zwanger en nu is je man bij je weg en je overweegt een abortus omdat je het allemaal van ellende niet meer weet? Tss wees blij dat je zwanger bent zeg, ik ben al jaren bezig! Het gaat allemaal nergens over. Natuurlijk is het krijgen van kinderen een heel emotionele aangelegenheid, maar dat is het voor iedereen op een andere manier. Ik vind dat daar ruimte voor moet zijn. Als je daar geen ruimte voor geeft, dan komt dat heel zuur en jaloers over en daar heb je niet alleen de ander mee, maar ook vooral jezelf. Het lijkt me niet de bedoeling jezelf beter te laten voelen door je af te reageren op een ander.