Oké, ik weet dat er negatieve reactie's kunnen komen. Dat begrijp ik ook ! 3 jaar geleden hebben wij bij een broodfokker ( kwamen we achteraf achter ) een Beagle pup gekocht. Vrij snel kwamen we er achter dat ze best veel problemen had, maar die namen we er met liefde bij. Romy was net ontslagen uit het ziekenhuis ( half jaar in Nijmegen gelegen ) toen we Luna in ons gezin opnamen. Uiteindelijk bleek Romy toch zieker dan gedacht en moest ze toen Luna ruim een half jaar was weer terug naar Nijmegen ( wederom een opnamen van z'n 5 maanden ) In deze periode is Luna in een speciale Beagle kennel geweest. Ze heeft het hier enorm naar haar zin gehad, en we weten dat er hier ook heel goed voor haar gezorgd is. Toen we weer eenmaal thuis waren kwamen we er al snel achter dat ze verlatingsangst heeft. Zelfs 10 minuten weg zorgde voor enorm veel stress. Ze gaat dat ongecontroleerd en ontelbaar veel rondjes rondom de tafel lopen. Ze sloopt niets, maar doet wel haar behoefte binnen ( dit terwijl ze naar buiten kan via het hondenluikje ) Even met het gezin weg betekend dus dat ik bij thuiskomst een hele woonkamer kan gaan doen. Ik ben nogal een poets en ga niet weg voordat het huis schoon is.....op dagen dat we weg gaan poets ik dus 2x. We hebben een gedragstherapeut erbij gehaald, en die constateerde ook dat Luna een " tik " heeft en zeer gestrest is. Het heeft uiteindelijk niet geholpen en we bleven maar een beetje aan tobben. De liefde voor haar is groot ! Ook hebben we het idee dat Luna kinderen heel erg leuk vind, maar wanneer ze druk zijn raakt ze in de stress. Inmiddels heeft dit ook invloed op mijn humeur want ik raak weer zenuwachtig van het gestresste gedrag van haar. We moeten altijd enorm alert zijn, als ik een pakketje aanneem van de postbode en mijn dochter doet de tussendeur open.....weg hond ! Luistert niet als ik haar terug roep en vervolgens ben ik uren achter haar aan aan het rennen....hond kwispelen en ik zwaar over de flos Het laatste wat we willen is dat ze onder de auto eindigt, we wonen aan een drukke straat en Luna is niet zo van de verkeersregels. Overigens komt het niet altijd door onze eigen kinderen dat ze weg loopt, ook andere mensen hebben af en toe niet door hoe snel ze is. Als wij eenmaal roepen DEUR DICHT, is het vaak al te laat. Kinderen eten ? Beter niet in de buurt van Luna......niets is veilig en helaas ook kindervingertjes niet ! Ze heeft de nodige kilootjes teveel, en dat komt zeker niet door de brokken....wel door boterhammetjes en koekjes, op zondag worstenbroodje ect....ze springt dan gewoon via de stoel op tafel en weg is al je lekkers. Ze is lief, geeft knuffels in overvloed, is erg aanhankelijk.....echt ons knuffelbeest..... En dan hebben we nu naar lang twijfelen de keuze gemaakt afstand te doen. Houden van is soms ook loslaten. Begrijp me niet verkeerd, ik ga er aan kapot....huil hele dagen, mijn man is totaal in zichzelf gekeerd. We weten dat dit beter is voor luna, we weten ook dat er meer rust komt binnen ons gezin....maar jeetje wat doet het pijn. Zondag gaan we kijken bij het nieuwe gezin, een stel zonder kinderen en met een andere Beagle van 7 jaar. Vrouw is hele dagen thuis, en als ze weggaan gaan de honden mee. Wanneer het niet mogelijk is hebben ze een hondenoppas. Ideaal voor onze Luna..... Ik zie er als een berg tegenop, en toch ben ik opgelucht als het zover is. Een goed leven voor haar is alles wat ik haar wens. Dat heeft ze verdiend. Heeft iemand tips hoe ik het afscheid het beste kan doen. Als een gek gaan staan huilen is volgens mij voor haar niet zo goed.... Ook willen we zwart op wit dat wanneer het niet goed loopt, Luna naar ons terugkomt...iemand enig idee hoe ik dat op papier zet ?
Ten eerste, je doet wat het beste is voor je hond! Jullie hebben het op alle mogelijke manieren geprobeerd, en het nieuwe huisje klinkt als een plek, waar zij het naar haar zin kan hebben. Als zij zich ongelukkig voelt, is dat ook alleen maar zielig Maar, er komt een maar , het gedrag wat je omschrijft is ook wel een klein beetje beagle eigen. Onze beagle was stronteigenwijs (en dat is nog zacht uitgedrukt) en oost-indisch doof. Als ik dacht leuk we gaan een stuk wandelen en madame had geen zin...zodra die riem af ging, draaide ze die dikke kont om en liep doodleuk terug naar huis. De koelkast moest met een touwtje dicht gemaakt worden als we weg gingen, want die kreeg ze ook gewoon open. Iets op tafel neerzetten als er visite kwam? Not done, zodra je een seconde een andere kant op keek, had ze de brie al van tafel gejat en naar binnen gewerkt. Het zijn fantastische honden, super goed met kinderen, enorme knuffels, altijd vrolijk, maar ook gewoon een van de meest eigenwijze rassen die er tussen zit. Je kan gewoon zelf een contract op papier zetten, zolang beide partijen tekenen (wel in tweevoud opmaken natuurlijk) is dat gewoon rechtsgeldig. Staan hun er voor open, om via de mail contact te houden? Eventueel foto's te sturen, zodat jullie zelf kunnen zien hoe het met Luna gaat? En je mag best een traantje laten hoor! Misschien vindt Luna het ook wel prettig, om een knuffeltje van thuis mee te krijgen, wat naar jullie ruikt, zodat ze zich niet 'in de steek' gelaten voelt?
Pfff, vervelend verhaal, maar inderdaad, een beagle is een lopende hond, dus daar blijf je achteraan lopen. Hoort bij het ras. En dat het niet kan met de kleine en dat je hond steeds wegloopt, is niet fijn, ik snap dat je je lieverd herplaatst. Of je nu wel f niet huilt, je hond voelt je gedrag feilloos aan, dus je mag zeker een traan laten. Veel sterkte.
Het is al moeilijk genoeg om zo'n beslissing te moeten maken 😥 soms is het inderdaad beter om afstand te nemen
Ik herken in Luna inderdaad ook wel het echte eigenwijze ras. Mijn ouders hebben ook een Beagle, nu 11 jaar. En was er al toen ik nog thuis woonde. We houden enorm veel van Luna, vandaar ook dat we er zoveel verdriet van hebben. Wat hadden we het graag anders gezien. Als ik s'ochtends Romy even naar school breng, en dus binnen 5 minuten weer terug ben ( school aan overkant ) heeft mevrouw honderden rondjes gelopen rondom de tafel ( dit hebben we gefilmd ) ze stopt gewoon echt niet ! De stress en paniek in haar zijn gewoon verdrietig. Het eten weghalen is zeker niet het grootste probleem, dit doet de Beagle van mijn ouders ook. Maar dat dit haast bij elke boterham of koekje gebeurd word wel wat vervelend. Onze jongste kan niet in zijn kinderstoel een koekje eten....al menig keer is deze uit zijn handen gegrepen en daarbij in de vingers gebeten. Maar als ze dan s'avonds weer heel lief bij je komt liggen, dan vergeet je weer al het negatieve gedrag. Een dagje Efteling kan niet zomaar, Luna moet dan naar de kennel...dagje Nijmegen met Romy ect.....oppas voor Luna regelen. Ik heb ze weleens bij mijn ouders gebracht, die werden gek van het zenuwachtige gedrag van haar. Als ze thuis blijft kun je met zwembanden aan naar binnen ! Het verpest meteen een leuke dag weg. Zondag lijkt nog heel ver weg, en toch weer zo dichtbij. Het grijpt me naar de keel dat ze nog maar 2 nachten bij ons is, anderzijds weet ik dat ze een " waarschijnlijk " gelukkiger leven tegemoet gaat. Toch vrees ik zo af en toe dat we egoïstisch zijn, en haar niet kunnen laten gaan. Jeetje wat is dit moeilijk !
Ik snap je dilemma, helaas hebben wij in November onze hond moeten herplaatsen omdat het echt beter voor de hond was maar ik heb het er erg moeilijk mee gehad. Je neemt een goede beslissing en echt houden van is in het belang van Luna denken en dat doen jullie, hou je daar aan vast!
Slaap nog een paar keer in een oud tshirt, en geef dat mee. Dan heeft ze nog jouw geur bij zich. Natuurlijk ook al haar eigen spulletjes. De hond is nu heel gestressed, en hopelijk komt ze tot rust in de nieuwe omgeving. Erg verdrietig, maar soms wel de beste oplossing. Verder zou ik zelf het e.e.a. zwart op wit zetten. Zoals dat ze niet doorverkocht mag worden.
Dit was inderdaad ook wat wij in een eventueel " contract " wilde opstellen. Dat mocht er geen klik zijn of Luna kan er niet wennen, ze terug naar ons komt. Luna is gesteriliseerd dus verwacht ik niet dat ze voor andere doeleinden word overgenomen. Is z'n contract tussen beide partijen ook rechtsgeldig ?
Ook wij hebben 3 jaar geleden onze hond moeten herplaatsen, soms kan je gewoon niet anders als je alles hebt geprobeerd dan houd het ook een keer op. Ik had verwacht dat ik verschrikkelijk moest huilen bij het achterlaten van onze hond, maar ik hem geen traan gelaten, het was goed, het voelde helemaal super en hij was perfect op zijn plek en dat gaf mij heel veel rust. Succes en sterkte zondag!
Nee helaas is dat contract niet rechtsgeldig Een hond is een ding voor de wet en als je haar weg hebt gedaan dan is de ander rechtmatige eigenaar en mag ermee doen wat ze willen. Maar heel eerlijk? Ik denk dat het beter is zo. En hoe hard het misschien ook klinkt.... ik denk dat je er sneller overheen bent dan je denkt. Zo'n hond drukt een mega stempel op het gezin en straks kan je weer ademen. Straks ervaar je hoe fijn het weer is om niet continu rekening te moeten houden met een hond met gedragsproblemen.
Ik heb geen verstand van honden, maar wij hebben een aantal maanden geleden onze kat herplaatst. Sinds de geboorte van onze zoon werd ze steeds ongelukkiger, ging zich uiteindelijk kaal likken We hebben ook van alles geprobeerd, inclusief gedragstherapeut en medicatie. Niets hiep. Uiteindelijk hebben we toch besloten haar te herplaatsen omdat we het idee hadden dat het gewoon aan ons lag en niet aan haar. Wij konden haar gewoon niet meer bieden wat zij nodig had: voldoende rust en aandacht. Uiteindelijk via verhuisdieren.nl een nieuw gezin gevonden, geen kinderen, vrouw de hele dag thuis. Inmiddels zijn we een paar maanden verder en we blijven goede berichten krijgen. Haar haar groeit weer aan! We missen haar wel en ik vond het een heel pijnlijke beslissen, want het is toch ook een beetje alsof je een kind wegdoet. Waar je niet alleen van houdt maar ook de verantwoordelijkheid voor hebt genomen. Maar soms is het gewoon het beste voor het dier om ergens anders te gaan wonen en dan komen je eigen emoties op de tweede plek (no offence)
Heel veel sterkte! Ik snap hoe je je voelt. Onze kat kreeg sinds mijn zwangerschap epileptische aanvallen, nadat onze tweede geboren is, kwamen deze aanvallen sneller achter elkaar. Onze dierenarts heeft haar helemaal onderzocht dmv scans, bloedonderzoek etc., conclusie was dat de kat gewoon erg stressgevoelig is. Verder is ze hartstikke gezond. Ik had het geluk dat mijn zus haar heel graag wilde hebben. Daar woont ze nu alweer twee maanden en de aanvallen zijn gestopt.
Alsof ze het voelt ! Ze kijkt ons continu " zielig " aan, nu is dit wel een beetje de blik van een Beagle....maar het doet wat met me. Vanochtend kwam ze knuffelen en ze nam me zo stevig beet, ik kreeg ze haast niet van me los. De tranen vloeien rijkelijk hier ! Ik weet gevoelsmatig dat we de juiste beslissing nemen en we alleen maar lijden onder haar gedrag, maar ik kan ze met heel mijn hart niet loslaten. Ik betrap me er zelfs op dat ik op marktplaats aan het zoeken ben naar een buitenhok, misschien dat dit nog een oplossing kan zijn voor de momenten dat wij van huis zijn....maar of dat haar gelukkig maakt, ik weet het niet. We hebben onze dochters al wel een beetje proberen uit te leggen wat er gaat gebeuren, maar die worden heel boos en willen niet dat Luna weg gaat. Nu denk ik wel dat ze hier weer snel overheen zijn, zoveel doen ze niet met haar. Het is puur het idee dat ze er straks niet meer is binnen ons gezin.
Ze voelt inderdaad iets maar niet zo menselijk als je het nu maakt. Ze merkt dat er iets aan de hand is omdat jullie verdrietig zijn. Ze probeerd de onrust op te lossen. Een beagle maak je niet gelukkig door buiten te zitten in haar uppie. Beagles zijn sterke roedel honden als je die buiten gaat sluiten maak je je buren ook niet blij of ze gaat proberen te ontsnappen
Twee jaar geleden ook ons hondje herplaatst. Ik vond het vreselijk.. En mis hem nog heel vaak. De kids vragen ook nog vaak wanneer hij thuis komt. Maar het was echt beter. Hij krijgt nu aandacht, rust, beweging die hij verdient en is samen met nog een paar honden. Heel veel sterkte morgen en de komende tijd. Op den duur zal het een plekje krijgen.
Zo'n contract is niet rechtsgeldig. wat ik trouwens een paar keer heb gelezen van mensen die hun honden moesten herplaatsen. Was dat nadat ze bij de nieuwe eigenaren thuis hadden kennis gemaakt. Een wandeling maakten met zijn allen en de nieuwe eigenaren liepen verder en oude eigenaar ging terug naar de auto.
Ik heb precies het zelfde gehad met mijn Beagle van toen 2. Uiteindelijk heb ik hem naar een betere baas gebracht waar die alle aandacht kreeg en met nog een andere Beagle samen was. Ze stuurde vaak foto's, dat vond ik heel prettig! Verder kan ik alleen maar zeggen, knuffel d'r extra veel de komende dagen en maak leuke foto's!
Over het algemeen is herplaatsen voor de eigenaren lastiger dan voor de hond. Dus je kan ook rustig vertrekken met een dikke knuffel nog even een kus en dan weg. Een hond voegt zich vrij vlot weer naar de nieuwe situatie. Hier al 4 herplaatsers in huis gehad en na 2 dagen kenden ze het nwe ritme dus was het klaar.