@miley en molensteen kanjers!! Niet getest goed hoor! @dora ben het wel met de rest eens. Snap dat jij je wel rot voelt maar denk wel dat je het een beetje los moet laten als ik je bericht zo lees denk Ik meid meid wat maak je je druk. Begrijp me niet verkeerd maar dat je zo kapot bent van de zwangerschap van je vriendin vind ik vrij heftig. Je bent zelf nog 'maar' een half jaar bezig, dat is echt vrij normale periode, dat het bij je vriendin in en keer lukt is ook niet gek alles word precies gemeten en gedaan. En tuuuurlijk en half jaar voelt als een eeuwigheid dat snap ik ook maar jullie tijd komt echt nog wel. Ben het ook met laura eens dat je wel een berichtje terug had kunnen sturen al was het alleen maar gefeliciteerd. Als je haar spreekt kan je best uitleggen dat het voor jou best moeilijk is dat zal ze ook wel begrijpen hoop ik. Meid probeer het los te laten en je te richten op positieve dingen! Bijna vakantie voor je geniet daarvan!
Dag dames, Bedankt voor de troostende woorden. Eerst en vooral even, ik had gisteren geen bereik op de plaats waar ik zat, dus had haar berichtje héél laat doorgekregen als ik thuis kwam, 1.00 uur ofzo... Zij moest vandaag gaan werken, dus daarom heb ik deze nacht niet terug gesmst, ondertussen heb ik dat wel gedaan. Heb haar gewoon proficiat gewenst en gezegd dat ik wel dacht dat het goed zat. Het was niet slecht bedoeld om niet meteen te antwoorden, maar misschien had ik het wel moeten doen, je hebt gelijk. Denk dat ik de volgende keer als ik haar zie het misschien ook gewoon eerlijk zeg dat het voor mij even niet makkelijk is. Denk dat ik mijn mond niet zal kunnen houden als ze erover begint en misschien gewoon begin te wenen. Maar ze zal het ook aan me merken dat ik misschien niet zo enthousiast ben als ik normaal zou zijn. Dus ik ga het haar gewoon vertellen als ik haar zie. Iemand vroeg me waarom ik dacht dat ze een kindje wou om de foute redenen. Toen ik een dik jaar geleden over onze kinderwens tegen haar begon en ik mijn medicatie ging afbouwen voor mijn epilepsie, had zij nog niks over haar kinderwens gezegd, dat was haar prioriteit toen niet. Enkele weken later vertelde ze me dat ze bam wou worden en dat ze een afspraak had gemaakt bij een fertiliteitskliniek. Die man gaf haar meteen toestemming en ze mocht meteen starten als ze wou, dat heeft ze toen niet gedaan. Wij moesten toen nog even afwachten of mijn epilepsie stabiel bleef met een lagere dosis medicatie. Zij had toen ook andere dingen als prioriteit. Ze heeft er nooit nooit nog een woord over gerept (wanneer ze zou gaan starten) tot het moment, 3 maanden geleden dat ik haar vertelde dat we al even bezig waren. Een week later vertelde ze me dat ze ook ging starten met haar eerste inseminatie (ze moest die toen nog vastleggen). Nu heeft ze de eerste gehad en is ze meteen zwanger. Jullie kennen haar natuurlijk niet, maar ik wel... Ze heeft het zelf ook nooit uitgesproken, maar wij (mijn ouders en zus die haar ook al van kleinsaf kennen) weten dat ze eigenlijk diep vanbinnen gewoon 'als eerste' mama zou willen worden. Dat is met alles in ons verleden zo geweest; zij had als eerste haar rijbewijs, eerste job, eerst haar diploma, eerst een auto gekocht, eerst haar eigen huis... noem maar op. Tot op vandaag merken we dat ze mij en mijn zus in alles graag een stapje voor is. Ik zal natuurlijk niet zeggen dat het kindje niet gewenst is hé, maar diep vanbinnen weet ik dat ze ons net altijd dat ene stapje voor wil zijn. Op zich vind ik dat helemaal niet erg, ik heb daarmee leren leven, zij mag van mij gerust eerder zijn in al die dingen. Ze zit zo in elkaar en daar moet ik dan vrede mee nemen. Maar het kwetst me wel dat ze nu dan ook zo 'gemakkelijk' zwanger geworden is. Natuurlijk heb ik geen invloed op moeder natuur en dat zou heel makkelijk zijn Maar daarom doet het net ook wat extra pijn. Persoonlijk hebben wij allemaal schrik over hoe het haar gaat verlopen. Ze zit niet in een ideale positie om mama te worden omdat ze alleen is. Haar karakter is ook erg moeilijk om te omschrijven, maar het komt neer op het volgende: 'als ze iets beu is, zal ze alles doen om dat te veranderen of om het naar haar hand te zetten'. Maar bij een kindje gaat dat niet, daar moet je je aan aanpassen en je verantwoordelijkheid over nemen. Ik zal ook helemaal niet zeggen dat ze het niet kan leren, zeker niet! Maar wij hebben echt bang dat ze het niet zal aankunnen als het kindje niet reageert naar hoe zij verlangt. Als het bijvoorbeeld een wenertje is ofzo. Ik weet dat dit allemaal heel lelijk overkomt, ik wil niet slecht over haar spreken, maar dit is ook gewoon haar karakter, hoe ze is. Ik heb het ook al dikwijls tegen haar gezegd; 'dat ze het kindje niet in de kast kan zetten als ze het even beu is met dat wenen' ofzo. Ze weet van zichzelf ook wel dat ze het daar moeilijk mee heeft, maar ze zegt zelf dat dit met een kindje toch anders is. Ik blijf daar bang voor hebben, maar ik hoop dat ze mij het tegendeel bewijst. Om maar een voorbeeldje te geven; ze was eens op reis met haar zus en schoonbroer. Het hotel was naar haar idee niet luxueus genoeg en ze voelde zich daar niet goed bij, dus heeft ze na 2 dagen een vlucht terug geboekt en is ze naar huis gekomen. Dat is zo een voorbeeld waarbij ze de dingen naar haar hand zet als ze niet naar haar zin zijn. Zelf zou ik zoiets nooit doen, dat kost geld! Maar voor haar mag dat dan kosten wat het wil. Ze beseft naar mijn idee zelf niet wat het ouderschap allemaal inhoudt, ze ziet enkel de positieve en mooie kanten; niet de slapeloze nachten en dergelijke. En ik ben alreeds zover dat ik haar dat probeer duidelijk te maken dat het zelfs voor 2 ouders helemaal niet makkelijk is in het begin. (Ik heb een andere vriendin die 3-tal weken geleden bevallen is en die het heel moeilijk heeft gehad). Bij die vriendin had ik het er minder moeilijk mee, omdat zij 'zelf' een kindje wilden, niet omdat wij er één wilden. Ik begrijp zeker dat er hier mensen misschien aanstoot zullen nemen aan mijn bericht en dat ik dit niet 'kan' of 'mag' zeggen over een vriendin. Ze is nu zwanger en ik zal me erbij moeten neerleggen, ik hoop voor haar dat het op zijn pootjes komt. Maar mijn twijfel is zeker terecht als je haar kent, ik ben ook niet de enige. Het enige wat ik voor haar kan doen is haar zoveel mogelijk steunen als ze het moeilijk heeft en dat zal ik ook doen. Maar ik zal haar ook zeker zeggen dat ze er zelf voor gekozen heeft om alleen mama te worden en dat ik haar heb proberen duidelijk te maken dat het allemaal niet zo simpel is als hoe zij het in haar hoofd heeft. Sorry als mijn bericht lelijk overkomt, dat is echt niet de bedoeling, ik zeg het gewoon zoals het is.
Dames ik heb een vraag. Sorry alvast voor de details. Ik ben van mezelf erg droog en daarom gebruiken wij pre seed. Gister na de sex had mn vriend een hele klodder witte afscheiding van mij op hem zitten. Het was niet zijn eigen zaad en het was niet de pre seed want die is doorzichtig. Ik vraag me af of dit een goed teken kan zijn... iemand een idee?
Ik durf me daar niet over uit te spreken, mijn gevoel zegt van wel, maar betekent het wel degelijk iets? Ik had het enkele dagen geleden ook, terwijl ik na mijn eisprong ook 'kurkdroog' ben. Ik hoop het alvast voor je!
Kan het aan de ene kant wel begrijpen Dora... Maar er is weinig aan te doen en ze zal er toch zelf achter moeten komen... Je kan ook met haar gaan praten en dit wat je hier opschrijft met haar bespreken... Dat je het gevoel hebt dat ze je elke keer een stap voor wilt zijn... Het is een lastige situatie... Maar probeer over jou gevoelens met je vriendin te praten. Dat is de enige oplossing om frustraties weg te nemen.... Succes en sterkte
Ik ga zeker met haar praten hoor... Ga gewoon eerlijk zeggen wat ik voel, maar hopelijk komt het voor haar ook niet te negatief over. Het is nu even moeilijk, maar eens ik aan het idee gewend ben, zal dat ook wel beteren!
Als het een goede vriendin is zal ze je begrijpen! En als ze er geen begrip voor heeft,,, denk ik niet dat het zon goede vriendin is... Succes... Zal niet makkelijk zijn 😉
Lieve Dora, Wat ontzettend naar voor je! Ik snap dat je je verdrietig voelt en je mag je verdrietig voelen. Wij weten allebei dat zij niet om de juiste reden voor een kindje heeft gekozen. Ik zou ook niet met haar afspreken als jij je daar niet goed bij voelt. Laat het even rusten en kijk hoe je je later voelt. Denk nu vooral even aan jezelf. Verder zou ik zeker doen wat je hebt gezegd: erover praten met haar en haar eerlijk vertellen over hoe je je voelt. En wat je vriend betreft... Misschien is dat wel iets man eigen. Mijn vriend denkt ook zo. Mijn (enige) vriendin werd natuurlijk ook in ronde 0 zwanger, terwijl ik nog steeds bezig ben, en hij blijft er veel rustiger onder dan ik en zegt dat onze tijd wel komt. Soms vindt hij dat ik me aanstel. Het is niet dat ik het haar misgun, ik wil het alleen ook zo graag en het wachten duurt voor mijn gevoel best lang. Dan is het soms moeilijk dat het bij anderen wel snel lukt. Ik denk dat wij vrouwen daarin (vaak) een stuk gevoeliger zijn. Als je je rot voelt, mag je mij altijd een bericht sturen! Het is niet goed om er met niemand over te praten en alles op te kroppen. O, en even over die kwaaltjes... Mijn collega zat in de 6e ronde en de rondes ervoor had ze kwaaltjes, terwijl ze deze ronde helemaal geen kwaaltjes had... en zij bleek zwanger te zijn! Totaal onverwachts. Bij de één beginnen de kwaaltjes al heel vroeg, terwijl ze bij de ander pas wat later komen. Je weet het maar nooit. Mijn duimen draaien voor je!
@ Molensteen en Miley: wat goed van jullie! En Molensteen, hoe heeft je zoontje het voor elkaar gekregen dat je niet hebt getest? @ Besjes: dat hoop ik ook! Alhoewel ik geen hoop heb, want anders ben ik straks weer heel verdrietig. Misschien was mijn eisprong toch later dan ik dacht. Het wordt de volgende ronde dus weer gewoon ovulatietesten! En het is inderdaad lastig. Hopelijk wordt dat lampje gauw uitgevonden, want dat maakt het allemaal natuurlijk een stuk makkelijker. Weg met dat moeilijke gedoe en met die onzekerheid. @ Laura: daar durf ik ook niks over te zeggen. Ik heb dat namelijk ook af en toe een aantal dagen na mijn eisprong tot mijn NOD...
Whahaha die kwam de deur open maken Plast nog niet op potje maar niet van een toilet weg te houden als we plassen
@dora ooooh dan snap ik wel dat je niet meteen wat stuurde als het modern in de nacht was. Meid goed dat je jezelf zo kan verwoorden en dat je ook weet waar het wringt voor jou dat is al heel goed je kan et inderdaad weinig aan veranderen en wat je zegt met de tijd zal het goed komen. Oh en ik vind dat je dit zeker kan en mag zeggen werkt vaak alleen maar goed om je op "papier" te verwoorden even over geen symptomen dat ik zwanger was van mijn dochter had Ik ook nergens last van Na 8 weken dacht ik ik zal toch nog eens testen (overigens meteen raak na 14 jaar (diana pil) en niet eens een "normale" ongesteldheid te hebben gehad) en nu in ronde 6 verschilt dus echt enorm en niet eens per persoon maar ook per zwangerschap @luminis herkenbaar Ik ga er ook maar vanuit dat het niet gelukt is dan valt het altijd mee. @molensteen gezellig kijken bij het plassen haha
Ahhhhh dora ik snap heel goed hoe je je voelt. Hopelijk ben je zelf ook snel zwanger. En hoop voor je vriendin dat alles goed komt en dat ze het kindje kan geven wat het nodig heeft. Sterkte! Laura, ik heb dit ook een aantal keer gehad. Wat het is geen idee
@ Molensteen: dat is nog eens gezellig. Je hebt je daardoor in ieder geval wel in kunnen houden! @ Besjes: precies, dan valt het altijd mee. Ik denk dat mijn eisprong toch later was dan ik dacht. Heb af en toe lichte menstruatiekrampen, maar er komt nog niks. Dan was het misschien toch dag 16/17/18...
Moeilijke situatie dora, ik hoop dat je vriendin omslaat als de kleine geboren is want een kind (zeker baby) laten doen wat jij wilt lukt toch niet Ik ben voor mijn zoontje 2 jaar bezig geweest met mmm en de hele rotzooi (uiteindelijk zonder veel noodgrepen zwanger, lang verhaal) dus zodra het weer kon ( mijn cyclus verdwijnt zolang ik bv geef) voor een brusje gegaan en toen hop in 1X zwanger moeder natuur is raarrrr haha Knap van het niet testen meiden!! Ik probeer het kopen van een test zo lang mogelijk uit te stellen... want als ik m heb wil ik m gebruiken
Soms is het maar goed dat in het verleden behaalde resultaten geen garantie voor de toekomst bieden blackbird Hopelijk lukt het nu weet zonder al te veel moeite en geduld
Ahhh, stond op het punt om een test te kopen, maar niet gedaan. Ben best een beetje trots op mezelf! Inmiddels nu 7DPO en wordt al spannend aangezien ik een korte LF heb (normaal 11, maar vorige twee keer slechts 8DPO). Daar inmiddels ook voor naar de gynaecoloog gegaan, is veel te kort namelijk.
Oh ja das wel heel erg kort. Dan heeft een eitje wel erg weinig tijd ib te nestelen. Goed van je dat je niet hebt gekocht
Thx meid! Jij beschrijft precies wat ik voel. Ik wil het haar heus ook niet misgunnen, daarmee dat ik het ook wel lastig vind. Morgen zie ik haar. Ben deze namiddag wat gaan shoppen en heb toch een kleinigheid voor haar (en de baby natuurlijk!) gekocht om te tonen dat ik er wel wil zijn voor haar, maar dat het niet altijd even makkelijk zal zijn. Ze is nu ook nog maar 4 weken zwanger, dus toch nog heel pril ook. Ze krijgt wel zwangerschapshormoon om de kans op een miskraam zo klein mogelijk te houden, dus ik ga er wel van uit dat het goed blijft gaan, ookal valt dat natuurlijk niet te voorspellen. Denk inderdaad ook dat het een beetje typisch mannen is dat ze er wat lichter over gaan. Mijn vriend is nu al een hele dag van huis, maar heeft belooft om het er strak even met me over te hebben. Ben benieuwd, geen prater Wat de klachten betreft... Vorige maand voelde ik zoveel en is het nog voor nod misgegaan... Vandaar dat ik er nu niet teveel hoop op heb, omdat ik eigenlijk niks voel. Vorige maand leek het echt duidelijk! Maar we kunnen best van 'niks' uitgaan, dan kan het alleen maar meevallen. We zien wel! Kan dat ik je één van de dagen nog wel eens bericht! Bedankt meid! Hoe gaat het bij jou nu? Blijf het voor jou ook spannend vinden!