Over de opvoeding zelf heb je niet zoveel te zeggen, maar je mag wel je grens aangeven als het om je dochter gaat. Het is jouw taak om haar te beschermen. Dus als hij haar pijn wil doen, mag je hem daar echt wel op aanspreken (mits je dat op een normale manier doet!).
Nee, ik zou me er niet mee bemoeien. Zij hebben genoeg feedback gehad van de professionele instellingen e.d. Als zij daar al niet naar luisteren, dan denk ik dat ze helemaal niet naar jou luisteren. Hier heb ik ook een zus die haar kinderen echt niet goed opvoed. Maar met haar heb ik alleen maar ruzie gekregen als ik iets zei over haar opvoedingsstijl. Dus aangezien dat niet werkt, zeg ik er ook niks meer van. Maaaaar, als haar kinderen hier in huis zijn of ze zijn ergens samen met mijn dochter, dan hebben ze zich wel normaal te gedragen tegenover haar. Als zij gemeen zijn tegen mijn dochter ofzo dan zeg ik daar ook zeker iets van, want dan gaat het mij ook aan. Maar voor de rest, nee, die hoop heb ik allang opgegeven.
Helemaal mee eens. Dat geldt voor familie maar ook voor vrienden en kennissen. Dat tolereren we hier absoluut niet.
Ik had er absoluut wat van gezegd op het moment dat hij mijn kinderen pijn zou doen. Prima dat zijn ouders niks met alle adviezen willen doen, dat verander je niet zomaar. Maar er is geen kind die mij, mijn man of mijn kinderen pijn doet zonder de consequenties daarvan te dragen. En als zijn ouders geen straf geven, doe ik het wel. Hier net wat anders. Mijn oudste is het pispaaltje van mijn zwager. Als mijn neefje twee keer mijn oudste plaagt en hij zegt twee keer dat hij het niet leuk vind, word hij de derde keer wat duidelijker. En pas dan grijpt mijn zwager in....... Door mijn zoon aan te spreken. Mijn zus is gelukkig niet zo, die ziet wel dat mijn neefje ook zo zijn streken heeft. Logisch, hij is 3, dus dat hoort erbij. Maar in de ogen van mijn zwager kan hij niks verkeerd doen en ligt altijd de schuld bij die van mij (gaat een lang verhaal aan vooraf). Mijn zus en ik laten ze de kleine dingen het liefst zelf oplossen en dat gaat prima, alleen kunnen we het niet altijd voor zijn dat hij zich er mee gaat bemoeien. Al vele discussies zijn er aan vooraf gegaan, maar het helpt niks helaas.
Ik heb niet alles gelezen maar ik vind ik jouw huis gelden jouw regels. ZEKER als het jouw eigen kind benadeeld. Dat kan echt niet en daar zou ik zeker wat van zeggen! Verder wat zij thuis doen tja dat gaat niemand wat aan dan zijzelf maar wat er in jouw huis gebeurd waar jij het niet mee eens bent dan mag je dat best uitspreken ook tegen het kind vind ik. Mijn kinderen weten ook prima dat elk huis zijn eigen regels heeft en dat je je daar aan hoort te houden. Zo heeft mijn zoontje van 7 een vriendje wat (vind ik) nogal een grote mond heeft. Het woord sukkel, hou je kop ed komen er regelmatig uit. Ik zeg dat ook gewoon echt tegen hem dat ik daar niet van gediend ben een Als hij dat niet kan laten dat hij naar huis mag gaan.
klinkt als groot brengen ipv opvoeden. ken er ook zo 1 maar zeg er nooit wat van. heel vervelend als je die kids ziet spelen.. sluit me verder bij de adviezen aan wat j er mee kan
Dit zou ik ook doen. Ik ben hier thuis heel duidelijk in, mijn oudste neefje is super super druk en ik merk dat mijn stiefzusje het wel fijn vind als ik hem aan spreek, ik ben blijkbaar nogal streng haha Ze is alleen staand en vind het soms wel fijn om even de opvoeding uit handen te geven heb ik het idee. Mijn huis mijn regels, maar andersom net zo, als ik bij mijn schoonzus of stiefzusje ben gelden hun regels.
Het zijn eigenlijk zelf hele lieve, sociale mensen in alles behalve hoe ze met kritiek op hun kind/opvoeding van hun kind omgaan. Maar ze bekijken de zaken echt heel anders, alles heel erg vanuit het positieve. Zoiets als dat hij onze baby dom noemt dat vinden ze 'heel puur', 'hij leeft nog zonder filter' en dat hij met dingen gooit is omdat hij 'nog niet door de maatschappij is geconditioneerd'. Tja, als andere mensen je dan gaan aanspreken dan zijn zij al snel degenen die het mis hebben en nog teveel in een ouderwets denksysteem leven. Ze geloven echt 100% in hoe zij het aanpakken. Mijn schoonvader sprak laatst neefje op iets aan, omdat hij opa pijn deed. Mijn schoonzusje werd daar dan echt weer witheet van. Ze is dan direct de moederbeer, die voor haar jong opkomt. Het zijn heel actief betrokken ouders, maar wel met een enorme blinde vlek. Ik geef zelf bij neefje heel duidelijk mijn grenzen aan en daar houdt hij zich dan ook aan. Het is dus nog niet verloren met hem, maar ik vind wel echt dat zijn ouders nu moeten gaan bijsturen.
Ik zou zeker voor mijn eigen huis/gezin grenzen stellen. Mocht neefje de boel hier terroriseren dan is het gewoon 1 goed gesprek met (schoon)zus en zwager en werken ze niet mee aan een oplossing dan blijft de deur voor ze dicht. Je hoeft je overigens niet bezwaard te voelen dat je hem niet leuk vindt, ook al kan hij er weinig aan doen. Soms heb je gewoon geen klik met familieleden. Ik heb dat zelf ook met bepaalde familieleden, je kunt ze nu enmaal niet zelf uitkezen.
Serieus? Zo kun je elk slecht gedrag wel goedpraten. Wat als hij straks gaat puberen en in aanraking komt met drugs? Is dat dan ook omdat "medicinale kruidplantjes" wel eens zouden helpen tegen deze moeilijke levensfase (pubertijd)?
In jouw geval, ts, zou ik er wel iets van zeggen. Dit is ook iets waar je last van ondervindt. Ik ben het ook wel eens oneens met de opvoeding van anderen in mijn omgeving, maar zolang ik er geen last van heb, houd ik m'n mondje dicht.
Bijzonder dat ze wel andere mensen gaat corrigeren en haar kind niet. Onbegrijpelijk. Ik zou zeker de grens trekken bij het pijn en vernederen van mijn gezinsleden. Wat nou puur?! Er is niks puurs aan om andere mensen/kinderen te kakken zetten. Dan ben je ronduit onfatoenslijk en ik zou dat zeker ook zeggen. 'Nog niet geconditioneerd daar de maatschappij'. Wat slap zweverig gewauwel! En dan witheet worden op iemand anders, kom maar op, ik lust ze rauw. Wanneer je een kind niet leert wat de normen en waarden in de maatschappij of een groep zijn, bijv. de regel dat je elkaar niet pijn mag doen, dan krijgt ie het later nog erg moeilijk en straks wil niemand met het jochie spelen, dat is toch ook zielig. Ik heb ook wel commentaar op mijn broer zijn opvoeding. Hij doet zijn zoon veel te laat op. Mijn broer meent ook dat ie vanalles over onze opvoeding mag zeggen (we zijn te voorzichtig etc.), prima, maar hij krijgt het wel terug.
Dit dus. Mijn hemel, hechtingen omdat het joch een iPad naar je man z'n hoofd slingerde?! Onvoorstelbaar echt waar. Ik zou zeker met zijn ouders over de (gebrek aan) opvoeding praten en vooral ook heel duidelijk maken dat het joch pas weer welkom is wanneer hij zich fatsoenlijk gedraagt. Bah, die mensen doen de maatschappij en het kind zelf hier niet bepaald een plezier mee.
Ik begrijp niet dat mensen hun kind zo willen opvoeden. Zodra je je huis uit gaat zijn er regels en wetten en daar hoor je je aan te houden dus die opvoeding moet thuis beginnen! En niet van aaaaachhh maar dat komt wel, hij is zo onschuldig en weet niet wat hij zegt blablabla. Nou als je je kind helemaal niks aanleert weet hij echt helemaal niks nee!!! :x Die gaan het zwaar krijgen in de puberteit! Voor de ouders vind ik dat niet zielig maar ocharme dat kind! Dat word gewoon 1frustratiebokaal (soms vind ik een nieuw woord uit) hij gaat alleen maar gefrustreerd worden als hij doorheeft dat hij niet alles kan krijgen wat hij wil en niet zomaar alles mag doen wat hij wil. En vriendjes en vriendinnetjes dan? Dat zal hij ook niet hebben want wie wil daarmee gaan spelen? Volgens mij heeft het geen nut om haar erover aan te spreken. Dat is zo te lezen al veel gebeurd! Maar wel, u kind, u regels. Pijn doen mag niet dus daar zou ik hem over aanspreken. Met dingen gooien in u huis mag ook niet dus idem. En als het zo doorgaat zou ik echt afstand nemen. Dat is niet leuk voor jullie dochtertje, niet leuk voor jullie,... voor niemand eigenlijk. Heel hard maar dan zou ik hun alleen nog maar tegenkomen op familiefeestjes als er niks veranderd op korte termijn.
Een i-pad naar zijn hoofd?? En wat zeiden ze daarvan dan? Ik denk ook dat ik er in jouw situatie wel iets van zou zeggen..
ik zou de ouders er in dit geval zeker wel op aanspreken als het in mijn huis er zo aan toe gaat want daar gelden MIJN regels wat het kind thuis allemaal voor narigheid uithaalt en hoe ze dat voor hunzelf goed praten moeten ze zelf weten maar niet in mijn huis.
Wij hebben er hier ook zo één, tweede van familie van mijn vriend zijn kant. Kan niet fatsoenlijk vragen, nee tis altijd dreinen, huilerig zeuren, kleding trekken en tegen je aan duwen als hij iets wil. Heel erg sterk alles is "Mijn" ... Prima dat dat daar zo werkt, hier in huis in ieder geval niet. Dat weet hij, ik spreek hem daar ook op aan. Want pa en ma zitten erbij, kijken ernaar en zeggen geen woord. Met als gevolg dat ze hier ook praktisch niet komen alleen met verjaardagen. Vinden we prima. Ze geven aan, dat ze ons erg streng vinden. Dat kan. Meerdere mensen vinden dat. Maar dat is wat onze kinderen, of in ieder geval onze oudste duidelijk nodig hebben; begrenzing in hele duidelijke bewoording. We trekken in huis 1 lijn. Ieder kind dezelfde regels zodra je hier over de drempel stapt. Bij een ander thuis, mag hij/zij ook mijn kinderen op hun gedrag aanspreken, mits op normale manier. Ik heb tenslotte ook geen ogen met 360 graden zicht. Belangrijkste is dan vooral, HOE spreek je m'n kinderen aan. Wil je mij aanspreken omdat je je twijfels hebt bij mijn opvoeding, die ik mijn kinderen geef, prima. Mag je me ook duidelijk maken. Wil gerust daarover in gesprek gaan. Sta ook heus wel open voor tips of trucs van anderen, maar de manier waarop dat gecommuniceerd word, is daarin wel key.
Jouw huis, jouw regels toch. Heb een nichtje die ook zulk gedrag had en boos werd als ze haar zin niet kreeg. Toen ze een keer voor de zoveelste keer een drama maakte om het drinken (glas ipv beker omdat ze thuis glas mag en bij ons dus echt niet, na 1 slokje ranja bedenken dat ze toch cola wil, na 1 slokje cola toch maar water, blauw rietje, toch maar geel rietje etc) heeft mijn man haar drinken afgepakt en weggegooid en heel boos gezegd dat ze op zo'n manier helemaal niks meer kreeg. Wat huilen dat kind, moeder zei niks maar was duidelijk niet blij ermee. Ze was nog nooit streng aangepakt maar wat een wereld van verschil toen ze weer was bijgekomen! Van een stront verwend irritant kind naar een mega lief meisje, ze luisterde daarna naar alles direct en ze zat zichzelf ook niet meer in de weg leek wel, ze had echt die regels nodig en weten waar ze aan toe is. Nu vele jaren later wil ze nog geen glas in ons huis maar alleen een beker haha.
Hadden ze bij mijn kind moeten proberen. ... ik en ik alleen bepaal wat mijn kind wel of niet mag. En als je niet wil dat ze na de ranja ook nog cola krijgt moet je het niet aanbieden of gewoon nee zeggen. Dat is je goed recht, maar mn kind iets afpakken wat je al gegeven hebt of iets in de trant had ik dus echt niet geaccepteerd.