we zijn met onze kat naar de jaarlijkse controle geweest bij de dierenarts. daar bleek dat de kat een hartruis heeft. Onze kat ( gecastreerde kater) is een binnenkat. en hij is nu 4 jaar oud. Alle eerdere controles is dit niet gehoord of opgemerkt ( maar volgende de da kan dat zomaar ineens ontstaan) en had hij het daarvoor dan ook niet. Nu gaf ze ons de tip om bij de dierenkliniek de Linge hoeve voor de zekerheid een hartecho te laten maken. Niet dat ze dacht dat er iets vreselijk mis is, want verder lijkt de kat prima in orde. maar om uit te sluiten dat hij een hartprobleem heeft waar je evt. nu nog wat aan zou kunnen doen en bij bv later opmerken niet meer. We twijfelen nu moeten we nu een echo laten maken of het nog een poosje aankijken en als hij bij een volgende controle nog steeds een hart ruisje heeft dat dan pas laten doen? wat zouden jullie doen?
Ik zou me afvragen hoeveel je bereid bent aan je kat uit te geven. Als je het geld hebt en het dier alle medische zorg wil geven die hij nodig heeft, dan zou ik het hartfilmpje laten maken. Maar als je zoiets hebt van alles mooi en aardig, maar alles is al duur zat en je daarbij nuchter genoeg bent om je niet nog jaren schuldig te voelen mocht er wel wat aan de hand zijn, dan zou ik nog even wachten met het maken van het filmpje. Bij ons zou trouwens wel een hartfilmpje bij het dier gemaakt worden, hier gaan er regelmatig honderden euro's doorheen als er weer eens een konijn ziek is (regelmatig is natuurlijk relatief, mijn vriend zou zeggen om de paar jaar).
Tijdens de eerste jaarlijkse check-up van onze kat, bleek hij ook een hartruis te hebben. De dierenarts gaf aan dat het geen kwaad kan, maar dat ze het in de gaten houden, onze kat was verder gezond. De jaren erna heb ik de dierenarts er nooit weer over gehoord. Onze kat is inmiddels ruim 9 jaar, het is een buitenkat, hij rent en jaagt. Dus ik zou het eerst zo laten en afwachten of het tijdens de volgende check-up weer opvalt.
Hier net andersom helaas.... Kat bleek een ruisje te hebben, niets ernstigs volgens de DA, echo was niet nodig, bij de volgende enting zou hij nog wel eens luisteren en vanuit daar verder kijken. 3 maanden later kwam ik thuis....en toen was ze er niet meer, hartstilstand gehad. Met de juiste medicijnen was het te voorkomen geweest
Ik zou het zeker doen. Mijn kat heeft een te trage hartslag en nu is bekeken wat er aan de hand is. Ze krijgt medicatie (plastabletjes en pillen voor het hart). En zo duur was het trouwens ook weer niet. Het was een echo en geen hartfilmpje, maar ik heb de rekening even voor je opgezocht: 133,40.
Onze kat had met de eerste controle (toen hij nog een kitten was) een klein ruisje een jaar later een ruis en een half jaar later een flinke ruis. Toen hij 3 jaar oud was moesten we hem laten inslapen, meerdere organen werkte minder tot nauwelijks ivm een hartafwijking. Misschien hadden we dat kunnen voorkomen als we er eerder bij waren.
Onze kat heeft ook al van jongs af aan een hartruis. Vorig jaar was ze ineens verlamd aan de achterkant. Toen alles uit laten zoeken en blijkt dat ze hcm heeft. Dat betekent dat ze een bloedpropje in haar hartkamer heeft waar stukjes af kunnen breken die dan in de bloedbaan terechtkomen. Dit kan voor afsluitingen zorgen. Ze is tot nu toe 2 x tijdelijk verlamd geweest. De dierenarts was verbaasd hoe goed ze nog was. Ze is op hartmedicatie en bloedverdunners gezet en we kregen de mededeling dat ze een tikkende tijdbom is. Mocht er een propje verkeerd terechtkomen is het afgelopen. Hoe eerder je dit kunt uitsluiten (of niet natuurlijk). Hoe eerder je met een goede behandeling kunt beginnen. Hopelijk is jullie kat er niet zo ernstig aan toe. Als ik terug kijk, had ik eerder onderzoek willen doen zodat we eerder met medicatie hadden kunnen starten.
Ik ben daar heel stellig in: als je een dier neemt moet je je verantwoordelijkheid nemen. Katten kunnen doodziek zijn zonder dat je er iets van merkt. Dit kunnen ze heel goed verbergen. Ik zou dus die echo laten maken, je wil toch weten hoe je kat er daadwerkelijk aan toe is?
Ik zou het wél laten doen. Tegen de tijd dat een kat 'zichtbare' symptomen krijgt van een hartafwijking (meestal hcm, een verdikking van de hartspier), is het vaak al heel ernstig...
Dit had onze kat precies hetzelfde. Helaas is zij er niet meer, met medicijnen nog een maand geleefd .Na veel uitval van ledematen steeds weer tot zo omviel steeds en niet meer kon lopen en springen, besloten haar te laten inslapen. Overigens altijd keurig geeent en gecheckt ieder jaar, maar niks gemerkt. We kwamen er pas achter toen deeerste keer haar pootje uitviel, ik dacht dat het gebroken was...
ik ben het er ook mee eens dat je zo goed mogelijk zorgt voor je kat, maar dat vind ik niet altijd betekenen dat je alles doet voor je kat. Je moet hierbij kijken naar wat je zelf wilt uitgeven/ kan betalen. ik zeg niet dat een dier zinloos hoeft te lijden, dat kan je voor zijn. Soms weet je niet of ze pijn hebben maar als het dier goed eet/ drinkt/ speelt ga ik er altijd vanuit dat het goed gaat, anders zie je het wel aan het dier. (zie je het niet maar weet je dat er pijn aanwezig is is natuurlijk hetzelfde) Is de situatie uitzichtloos dan wachten we niet tot het op het ergst is omdat wij geen afscheid kunnen nemen. Is het te behandelen en kunnen we dat dan doen we het. Maar het is altijd een keus, je weet nooit zeker of het de goede was. Je moet wel achter je keus staan.Er is geen goed of fout.
Dank jullie wel voor al jullie reacties ik zelf ben ook wel iemand die vind dat je d verantwoordelijkheid hebt over een dier las je dit dier in huis neemt. de ene kant zeg dan ook we maken de echo en weten waar we aan toe zijn. maar de andere kant zeg. maar je ziet niks aan hem en hij is vrolijk speels eet e drinkt goed enz.. dus ernstig ziek lijkt hij niet. Ook is het nooit eerder gehoord en geeft de Da aan dat het ook een stress ruisje kan zijn. Man lief vind daarnaast dat we t wel even kunnen aankijken. vandaar de twijfel