Volgens mij gaat dit wel heel ver meiden Tuurlijk begrijp ik dat je na een paar meiden graag een jongetje wil.. Maar als we zo door gaan kun je over 40 jaar zelf kiezen hoe je kind eruit komt te zien en noem het maar.. het gaat veel te ver.. Wees gelukkig met wat je krijgt, denk ik dan..
Dat kan nu al grotendeels hoor en ook daar zie ik geen kwaad in, aangezien het gewoon niet zo werkt. De meeste mensen blijven het op de natuurlijke manier doen En wat betreft de rest van je berichtje, heb je de hele discussie gelezen?
Het laatste stel dat ik ken en bewust voor IVF hebben gekozen, waren slechts 6 maanden bezig om zwanger te worden. Daarbij hebben ze niets aan hun levensstijl veranderd dat de kans op een zwangerschap zou kunnen vergroten. Zij zijn naar de huisarts gegaan met het verhaal dat zij al lange tijd bezig waren en wanhopig waren. Natuurlijk raakte ze bij de eerste behandeling zwanger die tevens werd vergoed. Het vervelende hieraan vind ik dat mijn vriendin die wegens endometriose niet op de natuurlijke manier zwanger kan raken en steeds minder IVF behandeling krijgt wegens bezuinigingen. Zij heeft slechts een paar eitjes waarvan de meeste niet eens bruikbaar waren. De kans is dus groot dat ze snel door haar behandelingen zal zijn en daarna zelf zou moeten financieren wat dus niet mogelijk is. Daarom heb ik er wel een probleem mee. Het is even bizar als geplande keizersnedes (die medisch niet nodig zijn) zodat je 'onderkant' mooi blijft of omdat het 'makkelijker' zou zijn. En ook al zouden ouders de kosten zelf betalen, dan vind ik het nog bizar. Wat als (rijke) ouders straks zelf een kindje kunnen maken door een keuze te maken over haarkleur, ogen, lichaamsbouw etc. Hoe oppervlakkig, egocentrisch en bizar zou de wereld dan worden? Nu vind iedereen zijn eigen kindje prachtig en ik denk dat deze liefde op het eerste gezicht een mens ook mooier maakt. Het doet iets met je. Maar nu ligt de focus al op het geslacht en dan nog eens op uiterlijk. En de opmerking over abortus komt bij mij juist dubbel over. Je zegt dat de IVF kindjes waarvan het geslacht is bepaald, toch in een warm nest terecht komen en het dan niet uitmaakt, maar abortus is wel een discussie punt. Terwijl het juist zeer dapper is dat deze vrouwen de keuze maken om abortus te plegen juist omdat het kindje niet gewenst is en dus niet in een warm nestje zouden terechtkomen, toch? Want net als IVF is ook abortus geen pretje.
Ik vraag me sterk af of de fout dan bij het koppel ligt of bij de arts. Het lijkt me zeer waarschijnlijk dat de arts, voor hij met de IVF procedure startte, het koppel heeft gescreend en onderzocht. En wie weet kwam daar een probleem naar voren. En wie weet hoe wanhopig die mensen idd waren. Dat kun jij niet meten qua tijd, omdat jij vindt dat ze 'maar' 6 maanden bezig waren. Dit voorbeeld dat jij nu geeft, vind ik een duidelijk voorbeeld van een situatie beoordelen die jij niet kent, niet hebt doorlopen en dat jij het heel moeilijk vindt om je in te leven in het leed van een ander. Dat jou vriendin het in jouw ogen erger heeft dan dit stel, doet daar niets aan af. Het een is niet erger dan het ander. Elk mens heeft zijn eigen leed, met vergelijken bereik je niets dan frustratie bij jezelf en bij de ander. Ik ben niet perse tegen abortus en er zijn zeker situaties waarin het de beste oplossing is, maar als abortus voorkomen kan worden door IVF: JAAAAAAA!!!!! Want ik vind het kiezen van het juiste embryo velen malen intelligenter, beter en vriendelijker dan het aborteren van een gezonde foetus die slechts het verkeerde geslacht heeft. Vaak gebeurt dit ook in een laat stadium van de zwangerschap en dat vind ik persoonlijk veel heftiger dan het niet gebruiken van een aantal embryo's die slechts uit enkele cellen bestaan omdat ze het verkeerde geslacht hebben.
Grappig, jij beoordeeld mij nu behoorlijk op slechts deze ervaring van mij, terwijl je mij een preek geeft om niet oppervlakkig te denken. Voor de duidelijkheid: ik kon dit stel zo goed, dat zij mij hebben verteld misbruik van deze situatie te hebben gemaakt. Ik kon deze situatie dus wel. Deze situatie is zelfs de reden waarom de vriendschap uiteindelijk is verbroken. En natuurlijk weet ik dat zes maanden lang zijn als je graag een kindje wil, ik vind het alleen belachelijk als mensen zo ongeduldig zijn dat ze niet meer rationeel kunnen denken en misbruik maken. Jouw stukje over abortus vind ik echt bizar. Jij beschuldigd mij ervan dat ik het moeilijk vind om mij in te leven in het leed van een ander, terwijl jezelf zo'n stukje schrijft. Ik heb er zelf nooit aan gedacht dat geslacht een reden zou zijn voor abortus en vraag mij werkelijk af hoe warm zo'n nestje dan is als ouders hiertoe in staat zijn. Maar wij hebben hier blijkbaar een andere kijk op en dat is niet erg. Als jij het prima vind dat mensen het geslacht kunnen bepalen, moet je lekker zo blijven denken. Ik heb hier wel mijn vraagtekens bij en vraag mij werkelijk af waar dit heen zal gaan...
Waar voel jij je precies veroordeeld in mijn stukje? Want het is niet mijn bedoeling je te kwetsen, ik deel puur mijn visie hierop en leg uit dat zolang je niet in iemands schoenen hebt gelopen, je niet weet wat er allemaal speelt. Hoe goed je iemand ook kent. En dat jij het heel moeilijk vond dat deze vrienden dit hebben gedaan, is helemaal jou keus. Maar ik denk dat je jezelf en hen onnodig kwetst door er zo'n halszaak van te maken. Gelukkig zijn ze in 1 keer zwanger geraakt dmv ivf, is het toch maar mooi gelukt en hebben zij nu een mooi kindje waar ze ongetwijfeld dolgelukkig mee zijn. En ik ben het met je eens wbt abortus hoor. Ik denk dat je mijn stukjes anders leest dan ik het bedoel. Juist omdat sommige mensen (gelukkig) geen abortus willen plegen, kiezen ze voor genderselectie dmv ivf. Daarom is het goed om dit leed juist te voorkomen. Volgens mij zijn we het op dit vlak meer eens dan je denkt En waar dit heen zal gaan? Waarschijnlijk kunnen we over tientallen jaren nog veel meer dan wij ons kunnen voorstellen. Ik ben wel benieuwd, ik ben erg nieuwsgierig naar wat er allemaal nog gaat komen. Natuurlijk hoop ik dat de vooruitgang gebruikt zal worden voor het goede maar er zijn helaas altijd mensen die daar niet voor kiezen. Toch ik ga ervan uit dat het merendeel van de mensen het goed bedoelen, gewoon een kinderwens/geslachtswens hebben en hun droom willen vervullen, zonder daarbij een ander tot last te zijn.
Voor een deel wel ja, en dat vond ik echt bizar om te lezen dus ik ben gestopt. Ik reageer voor het grootste gedeelte ook op de openingspost. Ik lees niet graag eerst 60 berichten voor ik een reactie achter laat Jij hoeft het ook niet met mij eens te zijn, ik geef mijn mening
Dat doe ik zelf ook niet graag hoor, maar je viel een beetje in de herhaling, dat was namelijk al meerdere keren gezegd en dan voelt het een beetje als mosterd na de maaltijd. Natuurlijk mag je je mening geven
Huuuh, alsof ik zo uit de oertijd binnen kom vallen. Kan dat ?! keuze maken voor een geslacht? Jeetje wat erg! Nou mij maakt het niet uit, ik vind beide even leuk als ik maar een gezond kindje mag krijgen. Ik meende in keeping up with the kardashian te hebben gehoord dat Kim Kardashian heel graag een zusje voor North wilde hebben. Beetje vreemd maar vergeet niet dat hun echt aandachtsgeil zijn. Ze doen alles om maar in de picture te staan. de soep wordt nooit zo heet gegeten, als zij wordt opgediend xx
Ik kan mij niet gekwetst voelen door iemand die mij (totaal) niet kent hoor, geen zorgen, maar dat is dan ook een beetje mijn punt. Ik begrijp wel wat je bedoelt en dit zal idd een uitkomst zijn voor mensen met een erfelijke aandoening, maar blijf andere vragen hierbij houden. Want wat is dan precies de meerwaarde van deze keuze? Waarom zou je perse een bepaald geslacht willen hebben? Omdat je dochter dan met poppen kan spelen en naar ballet kan gaan? Maar wat als je dochter een tomboy is? Transgender blijkt te zijn? Of qua geslacht gewoon totaal niet aan de wensen van de ouders voldoet? Want dat krijg je dan. En andersom natuurlijk met een jongen. Dan zou het voor de ouders wel heel moeilijk worden om die dingen te accepteren lijkt mij. Ik kan mij hier gewoon niets bij voorstellen. Mocht ik nog een zoon krijgen, zou ik dolgelukkig zijn, hetzelfde voor een dochter. Zolang mijn kinderen maar gezond, gelukkig en mooie mensen worden, dat is uiteindelijk het enige wat echt belangrijk is in het leven.
Fijn dat je niet gekwetst bent en dat je nog even reageerd Wat de meerwaarde van de keuze is? Dat is voor iedereen anders lijkt me. Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken, maar ik heb verhalen gelezen van vrouwen die bv zelf een heel slechte (of juist goede) relatie met hun moeder hadden en die willen nu een goede band met hun dochter, om toch een belangrijke vrouw in hun leven te hebben. Of ze hebben een heel slechte band met hun vader en willen dat hun dochter wel met een lieve vader opgroeit, een soort van projectie. Of juist een geweldige band met hun vader en hopen dat zelf ook voor hun kinderen en willen dat nu eens vanaf de andere kant ervaren. Ze vinden misschien zelf jongensdingen leuker, zoals voetballen of racen, of zijn bang dat hun kind later misbruikt zal worden, zoals zij zelf ooit slachtoffer waren en hopen daarom op een zoon omdat ze denken dat die minder kans loopt om misbruikt te worden. Of ze hopen idd op een ballerina of een aankleedpopje. Of zijn zo dol op hun man, dat ze graag een klein mannetje willen die op hem lijkt. Er liggen vaak heel ingewikkelde emoties aan ten grondslag, vaak weten mensen zelf niet eens goed waarom ze nu perse een zoon of een dochter willen. Meestal gaat het ook om mensen die al meerdere zoons of dochters hebben en nu gewoon eens het tegenovergestelde willen ervaren. Kinderen zijn altijd anders dan je van tevoren verwacht. Ik hoop dat de meeste ouders (alle ouders is onhaalbaar helaas) toch vooral hopen dat hun kind gelukkig is, of ze nu transgender zijn, stereotype qua geslacht, in de modder willen rollen, bomen beklimmen of op ballet gaan. Ik denk dat de meeste mensen het gewoon mee willen maken, wat een ander geslacht hebben betekent, hoe dat voelt. Ik ben zelf erg benieuwd geweest naar hoe onze dochter zou zijn, heb over haar gedagdroomd en had een toekomst voor haar voor ogen. Welke kleur haar zou ze hebben gehad? Welke kleur ogen? Ik heb twee blonde jongens met een prachtig poppengezichtje, ik denk dat ze wel op hen had geleken. Ik ben nog steeds erg benieuwd naar hoe een zusje van hen eruit zou zien, dus dat is voor mij een reden om naar een dochter te verlangen. En als ze dan liever broeken draagt dan jurkjes: prima, dan heb ik dat tenminste ervaren. En als ze uiteindelijk transgender blijkt: prima, dan heb ik tenminste ervaren hoe een dochter van mij is, want dan is haar wens dus een jongen te zijn. Ik ben daar geloof ik wel heel open minded in. Want wat jij zegt: uiteindelijk is gezondheid en geluk het belangrijkst.
Dit zal de toekomst vast steeds meer worden, maar ik vind het ook wat ver gaan. Medisch is natuurlijk een ander verhaal. Maar over een aantal jaren gaan we dit weer normaal vinden. Zo zijn er veel dingen die we eerst als belachelijk bestempelen en later normaal gaan vinden. Een wens hebben voor een geslacht vind ik niet heel gek. Wel als je dit open en bloot rond roept of zelfs ontevreden bent over het andere geslacht. Dat kan naar mijn mening echt niet en dat snap ik ook niet. Maar eng vind ik het wel. Want waar is het einde. Mensen moet ergens aan overlijden of zich soms niet voort kunnen planten omdat er anders veel overbevolking is. Maar ja.... Als ik in een dergelijke situatie zou zitten zou ik er ws ook alles aan doen om zwanger te kunnen worden, beter te worden van een ziekte, enz.
Ik vind het ergens wel enigzins zorgelijk dat je zo'n sterke voorkeur hebt dat je bereid bent een ivf behandeling te ondergaan... Of eigenlijk moet ik het anders zeggen, de voorkeur zelf vind ik niet zorgelijk (véél ouders hebben nou eenmaal een voorkeur), maar dat je het zo belangrijk vind dat "jij je zin krijgt" vind ik wel zorgelijk. Kennelijk heb je een plaatje in je hoofd en vind je het héél belangrijk dat de werkelijkheid zich aan jouw plaatje aanpast. Elk kind is een individu en de kans is groot dat je jouw plaatje vroeger of later zult moeten aanpassen aan je kind, wil je hem of haar een mooi en authentiek leven laten leiden. Als dit kennelijk al zo heftig is als het om het geslacht van je kindje gaat, hoe moet dat straks in hemelsnaam met andere dingen? Accepteren wie je kindje is en je verwachtingen hieraan aanpassen, is iets dat voor mij onherroeplijk hoort bij het ouderschap en het accepteren van het geslacht hoort hierbij.
Zou een oplossing zijn voor India (nav Birth Day). Tja, ik denk ook dat het de toekomst is. Of je het er mee eens bent is een tweede.