Mooi post Roseo over straffen en boetes bij volwassenen. Ik probeer AP en UP een beetje te combineren, mijn man is ouderwets en van de nee, niet doen en goed zo. Zo krijgt Lotte van beide kanten iets mee en dat vind ik prima.
Dat is ook prima idd. Ik denk dat mijn vriend niet zoveel geduld heeft als ik, haha. Dus op de dagen dat hij voor haar zorgt, zal het anders gaan dan bij mij. Maar dat is ook niet erg.
Ik denk niet er een perfecte methode bestaat. Maar het is altijd goed om te lezen wat alternatieven zijn. Zo kwam ik ook op het pad van het d&v forum. Dat voelde als een warm bad. Daar stond in woorden geschreven hoe wij zelf eigenlijk ook al dachten. En ik kom op inzichten hoe ik bepaalde dingen van een andere kant kan bekijken. Heel verfrissend. In de praktijk is niemand perfect, gok ik. Ik ook niet en soms handel ik wel wat meer autoritair. Als hij na 80 keer nog niet klaar is met de glijbaan, het 20:15 is en hij eigenlijk doodmoe is en ik naar huis wil, dan gris ik een krijsend kind van de trap van de glijbaan en loop toch echt naar huis. Laat hem niet zelf lopen, zoals hij wil (want dan rent hij terug). Niet echt up geloof ik. Ik leg wel alles uit, bereid hem ook voor op dingen die gaan gebeuren en probeer rustig te blijven, zijn emoties te erkennen en hem vooral niet apart te zetten als dat heftige . Dat is dan wel weer up. Pik eruit wat bij jullie past. Het werkt toch niet als je iets doet waar je niet in gelooft.
Ha ha leuk voorbeeld van dat boekje! Ik las na een paar keer niet meer voor, ik kende het dan uit mijn hoofd en zei het met mijn ogen dicht op Volgens mij zijn er een paar die ik nu, jaren later, nog steeds zo kan opdreunen. Nou ja, makkelijk als er straks kleinkinderen zijn, hoef ik mijn leesbril niet te pakken
Mijn opvoedingsstijl is een mix. Ik pik er uit waar ik me in kan vinden en wat voor ons werkt. Ik lees ook al een tijd mee bij D&V, maar dat is me op opvoedingsgebied soms wat too much. Ik ben daar wat te nuchter voor. Ria Blom is ook mijn ding weer niet, ik hang er tussenin. Voor TS is 'how to talk2kids wel een fijn boek. Leest lekker weg met praktijkvoorbeelden, ik heb er zelf ook wat tips uit gehaald.
@jo79: daar heb ik weleens over gehoord ja, ik ga er zeker naar kijken. En ga binnenkort ook eens op het d en v forum kijken. Thanx meiden! En als ik tegen die tijd hulp nodig heb, heb ik altijd dit forum om te klagen
Wij passen dit aspect toe van up en dat zie ik echt terug in het gedrag van de kinderen. Ik krijg vaak 'waarom' te horen als ik iets vraag om te doen, Maar vrijwel nooit klakkeloze nee of typische peuterdriftbuien. Als ik antwoord geef om de waarom vraag, dan ontstaat er veel meer begrip voor de situatie. Verder belonen wij niet met spullen of eten, maar wel met complimenten. Zoveel mogelijk onderbouwd. Daarnaast geen straf op de gang oid, maar wel consequenties en zeker duidelijke grenzen. Kinderen hebben heel veel inspraak, maar de opvoeding wordt door ons geleid, incl het doorgeven van onze waarden en normen.
Maar hoe ga je dan bv om met een kind dat fysiek is? Mijn Zoontje vind het nogal nodig om met regelmaat 1 van ons een schop te geven als iets hem niet bevalt. Ik vind dat een lastige....
Maar waarom schopt hij? Ik straf de kinderen ook niet, maar slaan, schoppen of pesten wordt hier absoluut niet geaccepteerd. Wij zijn wat dat betreft weer best streng, en vertel op een strenge toon dat ik dat gedrag niet accepteer, dat schoppen pijn doet, en dat het kind daarmee vooral niks bereikt. Uitleggen (tot in de treure en niet op een poeslieve toon) wat slaan of pesten doet bij 'het slachtoffer', gedrag in het gesprek spiegelen. Afhankelijk van leeftijd van het kind en ernst situatie koppelen we consequenties eraan. Een 7jarige die klasgenoten pest zou hier niet wegkomen met alleen praten met mama. En als belangrijkste: uitzoeken waarom een kind slaat, en leren dat er alternatieven zijn om dat gevoel te uiten. Bij zo'n gedrag helpt op de gang zetten of het kind negeren in mijn ogen juist totaal niet, omdat het onderliggend probleem alleen weggeduwd wordt, maar het lost helemaal niks op.
Vind ik ook lastig Het is gelukkig de laatste tijd niet meer voorgekomen (ik hoop dan dat het komt omdat we hem wat meer ruimte geven, maar kan ook toeval zijn hihi). Ik zou in elk geval zeggen dat we niet schoppen/slaan en dat ik zie dat hij heel boos is. Ik probeer dan ruimte te geven om die boosheid af te laten vloeien en als hij genoeg gekalmeerd is praten we verder. dat is dus de meest ideale situatie ik word toch nog vaak ook wat bozig of geirriteerd dus dan proberen we allebei te kalmeren.