Wat een onzin dat je als moeder nooit meer uit zou kunnen gaan. Dus als alleenstaande moeder houdt je leven op en mag je nooit meer wat leuks met vriendinnen doen of op zijn tijd misschien wel eens gaan daten in de hoop weer een leuke man te vinden? Ik ben ook alleenstaande moeder en zeker het eerste jaar ging ik met enige regelmaat uit, daardoor kon ik het volhouden want ik vond het loeizwaar. Je bent naast mama ook nog gewoon de persoon die je altijd geweest bent. TS, ik ben al sinds de zwangerschap alleenstaand en mijn zoon is inmiddels al 4 jaar. Ik woon heel dichtbij Rotterdam dus als je wilt mag je me PB-en
Met dit stuk: Wat ik hier lees over alleenstaande moeders die fulltime werken en dan in het weekend hun kindje naar hun ouders brengen om dan zelf te gaan stappen vind ik echt ongelooflijk! Ik ben 50% minder gaan werken en uit gaan doe ik helemaal niet meer. Ik heb er voor gekozen om een kind te krijgen dus nu zal ik die verantwoordelijkheid ook dragen ook! geef je wel degelijk aan dat je dit niet vind kunnen. En misschien citeer je mij inderdaad niet, maar aangezien ik hier heb gepost dat ik een fulltime moeder ben die wel eens uit gaat, lijkt het er wel erg op dat dit naar mij gericht is. Ik zeg overigens nergens dat mijn kind 5 dagen naar de opvang gaat, dit gebeurd namelijk niet. Maar ook al zijn er wel kinderen die 5 dagen naar de opvang gaan, dan heb ik hier persoonlijk ook niks op tegen als dit goed bij het kindje past. Ik krijg inderdaad ook een belastingteruggave, maar ik vond het een beetje bijzonder dat je aangeeft zelfs tips te hebben voor zoveel mogelijk belastingteruggave. Daarbij mag jij uiteraard gewoon je eigen mening hebben. Zoveel mensen, zoveel meningen en iedereen doet wat hij het beste vind voor het kind. Jij doet dit op jouw manier, ik op die van mij. Maar dat je het zelfs ongelooflijk vindt wat ik doe, vind ik dan wel een beetje bijzonder.
Nee dit mag niet, wij hebben gekozen voor ons kind en daardoor moeten wij ALTIJD voor ons kind zorgen en er 24/7 voor hem zijn. Wij mogen nooit even ontspannen zodat wij goed in ons vel zitten en hierdoor juist een moeder zijn die zich goed voelt.
Ik heb echt niks met dat type moeder, die vind dat je leven voorbij is als je een kind hebt en alles alleen maar in het teken van je kleine moet staan. Ik geniet van avondjes zonder hem, ik geniet zelfs van af en toe hele weekenden zonder hem, ik voel me dan ook echt geen seconde schuldig hoor. Ik vind trouwens dat je als werkende moeder het goede voorbeeld geeft aan je kind. Ik wil mijn zoon graag meegeven dat je onafhankelijk moet zijn en je eigen boontjes moet kunnen doppen (zonder daarbij ingewikkelde rekensommen op los te laten zodat je zoveel mogelijk toeslagen ontvangt of als moeder gebruik maakt van bijv vrijstelling van sollicitatieplicht bij een WWB uitkering terwijl je best kunt werken maar gewoon niet wilt)
Ja ik denk er precies hetzelfde over als jij. Ik ben super trots om mama te zijn, maar daarnaast ben ik ook nog gewoon graag mijzelf. Met vriendinnen en op mijn werk kan ik helemaal mijzelf zijn en daar haal ik ook een deel van mijn geluk vandaan. Hoeveel ik ook van hem houd, ik zou dood ongelukkig worden als ik alleen maar mama zou zijn. Ook ik voel mij niet schuldig wanneer ik ga stappen en slaap de volgende dag dan ook gewoon heerlijk uit. En ook bij je voorbeeld over een goed voorbeeld zijn voor je kind als werkende moeder sluit ik mij helemaal aan. Ik wil mijn zoon laten zien dat je een goed leven kan leiden zonder je handje ergens op te hoeven houden (buiten de toeslagen natuurlijk, waar ik dankbaar voor ben) zolang je hier keihard voor werkt en knokt. Maar dat het ook vooral erg belangrijk is om te blijven genieten van je leven. Misschien heb ik ook wel makkelijker praten hoor omdat ik het onwijs naar mijn zin heb op mijn werk en dit niet als een straf zie.
Wie oordeelt hier nou over wie. Over handje ophouden en belastinggeld, over sollicitatieplicht en deze ontlopen. Ik weet niet wie dat hier doet, maar ik voel me daar niet op aangesproken. Ik heb een koophuis van mijn eigen zuurverdiende centen en ik ontvang niet eens alimentatie, dus ik hoef me gelukkig niet aangesproken te voelen over het handje ophouden. Als iemand het financieel allemaal alleen doet dan ben ik het wel. Alleenstaand moeders zouden elkaar een beetje moeten steunen, dit gaat echt fel en helemaal nergens meer over. Ik verlaat dan ook dit toppic, want hier heb ik echt geen boodschap aan. En ja, ik ben zeker wel die moeder die heel mn leven om zou gooien voor mn kind en alles in het teken zet van haar. Dat verklaart mogelijk deze discussie, we staan er duidelijk anders in! Maar zou toch fijn zijn als daar een beetje respectvol mee om gegaan zou worden over een weer. Ik heb ook nooit gezegd dat je niet meer mag uit gaan, dus ook daar voel ik me zeker niet op aangevallen, op die sneer die hier nu ineens op komt. Ik ga ook wel eens gezellig uit eten en leuke dingen doen met vriendinnen en oh, ik werk ook nog. Maar nachten lang stappen nope. Gaan jullie lekker stappen en met jezelf bezig zijn, ik ga lekker terug naar mn kindje.
Het zijn toch je eigen woorden geweest dat je wel wat kortingen weet bij de belastingdienst enz? Ik heb ook zeker geen zin in een discussie, daar is het veelste lekker weer voor . Bedankt, ik ga inderdaad weer heerlijk met mijzelf bezig zijn op mijn werk. Jij ook heel veel plezier met je kindje!
Ouderschapsverlofkorting heb ik bijvoorbeeld nog gehad, maakt mij dat dan een profiteur en iemand die zn handje ophoud? Of maakt dat mij iemand die zn zaakjes goed geregeld heeft zodat ik er voor mijn kindje kan zijn. Ik denk dat hier mogelijk ook spraken is van een leeftijdsverschil, op je 30e heb je dat uitgaan tot diep in de nacht ook wel een beetje gehad Ik ga weer verder werken, want ook ik ben aan het werk, maar gelukkig niet ten koste van mijn kind. Daaag!
Hahaha Babe kom op zeg. Je voelt je niet aangesproken maar vervolgens volgt er wel een ellenlange post waarin je jezelf verdedigd? Ik had het niet over jou, ik had het over niemand in het bijzonder, dus deze 'tegenaanval' is nogal onnodig. Opmerkelijk ook dat je zelf met een behoorlijk veroordelende post komt maar vervolgens wel zegt dat alleenstaande moeders er voor elkaar moeten zijn Mijn kind staat gewoon centraal in mijn leven hoor, maar daarvoor hoef ik mijzelf nog niet weg te cijferen. Ik kan dat prima samen laten gaan
Los van hoe ik er zelf in sta vind ik het zuur dat dit topic weer eindigt met verwijten over en weer.. Iedereen heeft keuzes gemaakt en een balans gevonden waar ze zich prettig bij voelt. Wat een ander daar van vindt (slechte balans of weet ik wat) doet er totaal niet toe.. daar vroeg TS ook niet om. TS het is zeker te doen hoor, er zijn meer wegen die naar Rome leiden (getuige de reacties van andere leden al ) Off topic: Jammer dat je niet meer actief bent Babe86.. had het leuk gevonden ideeën uit te wisselen (via PB).
Pfffff wat een discussie!! @tS: het is te doen, maar je hebt er wel hulp bij nodig meid! En als dat niet in de vorm is van een partner, dan is een goede vriendin of je ouders wel heel fijn om 'achter de hand' te hebben. Om even te kunnen sparren etc. Er komt een heleboel op je af. Ik vind het mooi wat je schrijft over dat je er zoveel liefde voor terug gaat krijgen, want dat is echt een feit, en dat maakt t ALLEMAAL waard... Ik ben zelf nog niet zo lang alleenstaand, lig nu in een scheiding, en woon ook in de buurt van Rotterdam. Ook voor mij geldt, je mag me gerust pb-en... En Babe, mocht je dit nog lezen, je reactie was onnodig kwetsend, niet vervolgens de vermoorde onschuld gaan spelen, je wist dondersgoed wat je stukje teweeg zou brengen in dit topic. En een zwaktebod om dan maar vervolgens gelijk t topic helemaal te verlaten... Siert je niet. Gegroet meiden