Ik moet dit even van me afschrijven... In januari zwanger geraakt van de tweede maar in maart bij 9 weken helaas een miskraam. Had er best wel vrede mee, wel veel verdriet natuurlijk maar het was snel raak dus met goede moed weer door. Nu is het ruim 3 maanden geleden en zit ik in de 3e ronde na de MK en iedereen in onze omgeving (ok nog 1 niet) is zwanger van de tweede of de derde. Ik ben superblij voor iedereen maar moet ook elke keer slikken als ik het hoor of lees op Facebook. Zucht net dus weer één... En ik kan alleen maar denken wanneer zijn wij aan de beurt?!
Dag Eiram, Ik begrijp hoe je je voelt. Je gunt het iedereen en bent blij dat het bij diegenen goed gaat, want een miskraam wens je niemand toe. Maar zelf wil je het ook héél graag en dan is iedere maand wachten één teveel. Sterkte! Ik hoop dat je gauw positief nieuws hebt en dat het dan wél goed gaat.
ook voor mij heel herkenbaar. Wij hebben 2 januari miskraam gehad en nu nog steeds niks... om me heen bevallen ze van de tweede of zijn er zwanger van. Toen we de eerste keer zwanger wouden worden was het ook de 2e ronde raak en toen ook een miskraam gehad. Toen duurde het ruim 13 maanden voor het raak was weer. Dus probeer me daar op in te stellen nu maar nu we 6 maanden verder zijn begint de frustratie echt te komen ben regelmatig bang dat het ons kindje altijd alleen zal blijven..
HeeL herkenbaar, afgelopen december miskraam gehad en tot op heden geen zwangerschap meer, iedereen om me heen lijkt zwanger te worden. Heel moeilijk, leef met je mee t's verrekte moeilijk
Ook hier herkenbaar! Met kerst een miskraam gehad pff in eerste instantie reageerde ik er kalm op maar na enige tijd emotioneerde het me juist meer. Overal idd lieve babietjes om me heen en mooie bolle buiken. Ik gun het anderen van harte maar blijf me dan afvragen wanneer mogen wij met blij nieuws komen. De mk heeft dat gevoel enorm versterkt...
Daarbij vind ik het zelf trouwens daardoor ook moeilijk te bespreken. Wil niet iemand op haar roze wolk lastig vallen met mijn minder fijne ervaring... al zouden ze dat niet erg vinden maar het voelt zo.. vervelend..
Sterkte meid, het is herkenbaar. Ik zou nu al mijn kleintje hebben, maar bij alle anderen worden de baby's geboren..
Ook al ben ik nu zwanger, ik begrijp hoe je je voelt. In het jaar tussen de miskraam en de positieve test zijn er zooooo veel zwangerschapsaankondigingen geweest, inclusief een ongeplande zwangerschap van m'n schoonzus (pfoeh, die deed zeer...). Het voelde soms echt als een klap in m'n gezicht. Het rotte is dat je gewoon niet weet wanneer het bij jou gaat lukken en tot het wel gelukt is blijft het shit. Ik hoop voor je dat het niet lang meer duurt!
Ook voor mij heel herkenbaar. Maar wij hebben zelfs nog even van een (te vroeg geboren) kindje mogen genieten (voor zover dat gaat in een couveuse). En nu 'mogen' we even niet proberen ivm keizersnede, ook dat nog. En om ons heen gaat het allemaal gewoon door.
Zo herkenbaar! Een jaar geleden ging de pil de deur uit en ook in maart een miskraam gehad en heb er nog steeds veel moeite mee, al bespreek ik dat niet met anderen. Ik probeer positief te blijven maar bijna elke week hoor ik een nieuwe aankondiging en dan breek ik even van binnen. En vooral elke maand als je weer ongesteld wordt die teleurstelling, valt niet mee af en toe.
hier ook heel herkenbaar hoor, hier weet alleen vriendlief van mijn twee miskramen. soms wil ik het vertellen maar doe het toch maar niet, "fijn' te lezen dat je hier niet snel alleen bent he... wachten duurd lang...